Naar aanleiding van mijn berichtje van gisteren, schoot mij te binnen dat ik een tijdje geleden, voordat ik dit blog had, een aantal foto's van een van mijn oude agenda's op Facebook had gezet.
Dat is pas nostalgie.
Kijk mee naar mijn agenda van 1973-1974 (en dat is er maar eentje van een hele stapel....):
Blog over de dingen waarmee ik bezig ben: haken, breien, lezen, bakken, naaien, fietsen, kringlopen, foto's, Zweden, inktvisjes en wat er verder allemaal nog in mijn leven voorbij komt.
woensdag 29 februari 2012
dinsdag 28 februari 2012
Retrovondst uit eigen kast
Eerst wilde ik dit berichtje 'Retro uit eigen kast' noemen, maar dan wek ik waarschijnlijk verkeerde verwachtingen, hoewel mijn vondst voor mij wel een hoog retro-gehalte heeft.
Ik vond namelijk dit:
En dat is echt best wel oud.
Het komt namelijk uit het schooljaar 1978-1979, het jaar dat ik in het 2e studiejaar van de Pedagogische Academie zat. Hihi, klas 2c, het staat erop.
En wat zijn het dan?
Het zijn nog originele, ouderwetse stencils met daarin alle Basisbegrippen van de Nederlandse Taal op een rijtje. Dat kregen we toen nog, als PA-studenten, met de volgende toelichting:
Vooral dat 2e argument vind ik zo leuk: Wij moeten boven de stof staan! Ja, dat was toen nog.
Tegenwoordig hebben de aanstormende leerkrachten (althans in Nederland, ik schat dat in België wat hoger in, maar dat is maar een gevoel) daarin nogal wat manco's. (uitzonderingen daargelaten)
Nog helemaal met de hand getypt op een echte typemachine. Kom er nog maar eens om. ;-)
Het stuk was geschreven door de docent Nederlands A. Kuijpers. Hij was de vader van een van mijn klasgenootjes. En is vlak daarna helaas op vrij jonge leeftijd overleden. Mede daardoor is dit een echt historisch document.
En..... ik kan weer alles opzoeken over grammatica, ontleden enzovoort. Of ik dat uitgebreid ga doen, weet ik niet. Maar ik ga dit pakketje stencils in elk geval bewaren. (hoe kun je ook anders verwachten in mijn geval) Ik word gelukkig van zo'n vondst.
Binnenkort zal ik weer eens een echt 'retro uit eigen kast' berichtje plaatsen, want ik heb nog meer dan genoeg.
Ik vond namelijk dit:
En dat is echt best wel oud.
Het komt namelijk uit het schooljaar 1978-1979, het jaar dat ik in het 2e studiejaar van de Pedagogische Academie zat. Hihi, klas 2c, het staat erop.
En wat zijn het dan?
Het zijn nog originele, ouderwetse stencils met daarin alle Basisbegrippen van de Nederlandse Taal op een rijtje. Dat kregen we toen nog, als PA-studenten, met de volgende toelichting:
Vooral dat 2e argument vind ik zo leuk: Wij moeten boven de stof staan! Ja, dat was toen nog.
Tegenwoordig hebben de aanstormende leerkrachten (althans in Nederland, ik schat dat in België wat hoger in, maar dat is maar een gevoel) daarin nogal wat manco's. (uitzonderingen daargelaten)
Nog helemaal met de hand getypt op een echte typemachine. Kom er nog maar eens om. ;-)
Het stuk was geschreven door de docent Nederlands A. Kuijpers. Hij was de vader van een van mijn klasgenootjes. En is vlak daarna helaas op vrij jonge leeftijd overleden. Mede daardoor is dit een echt historisch document.
En..... ik kan weer alles opzoeken over grammatica, ontleden enzovoort. Of ik dat uitgebreid ga doen, weet ik niet. Maar ik ga dit pakketje stencils in elk geval bewaren. (hoe kun je ook anders verwachten in mijn geval) Ik word gelukkig van zo'n vondst.
Binnenkort zal ik weer eens een echt 'retro uit eigen kast' berichtje plaatsen, want ik heb nog meer dan genoeg.
maandag 27 februari 2012
Home sweet home #14
Toen ik ruim 14 jaar geleden naar Almere 'moest' verhuizen, omdat mijn man daar een baan aangeboden kreeg die hij heel graag wilde, was ik absoluut niet blij.
Het beeld dat ik bij Almere had, was: dat was niks en dat zou ook nooit wat worden.
(voor de Belgische lezers: Almere is niet bepaald populair te noemen in Nederland, zacht uitgedrukt)
En dan zo'n suffe polder waar die stad in lag, ook nog helemaal kaal en nieuw. Nee, ik zag het echt niet zitten.
Eigenlijk wilde ik er met geld toe nog niet heen.
Maar ja, ik vond ook dat ik niet zo bevooroordeeld moest zijn, aangezien ik nog nooit in Almere geweest was.
Dus ik ging er eerst een keer een dagje rondkijken. En die dag opende mijn ogen al behoorlijk.
Eigenlijk alles wat ik zag viel me mee. Alles was beter, meer, mooier, ruimer, lichter enzovoort enzovoort dan hoe ik het me voorgesteld had.
En om een lang verhaal kort te maken: binnen enkele maanden waren we verhuisd en werd ik een steeds enthousiaster Almeerder.
Nu ben ik zelfs Ambassadeur van Almere en geef ik rondleidingen door het nieuwe Stadshart.
En hoewel er natuurlijk altijd dingen op een stad aan te merken zullen zijn, vind ik dat er in Almere heel veel moois en goeds te vinden is. Je moet het alleen willen zien.
Zoals daar zijn:
Architectonische hoogstandjes in de vorm van openbare gebouwen en bedrijfspanden.
En van woningbouw.
Heel veel groen, water en ruimte in de hele stad, dus ook in de woonwijken.
En daarbij goede voorzieningen, een geweldige infrastructuur (in de stad, daarbuiten niet zo) en ontzettend veel aardige inwoners.
Kortom: een prima stad om in te wonen.
En dan ligt deze stad ook nog in de polder Zuidelijk Flevoland, waar ik me ook absoluut niks van had voorgesteld. En nu? Nu ben ik er nog net niet verliefd op.
Ik hou van de weidsheid, het mooie licht, de oude zeeklei met vaak de schelpen er nog in, de windmolens en de prachtige natuur. Dus ook daarvan een paar foto's, ik moet het gewoon even laten zien:
Vond je het misschien iets teveel van het goede? Was ik te enthousiast?
Of heb je nu zin om eens een keer te komen kijken? (ik ben graag je gids)
Wil je toch nog meer foto's zien?
Kijk dan eens hier en hier en hier of hier of.... ga zelf even googelen.
De bovenste 3 foto's komen van google. De rest is van mezelf.
Home sweet home is een initiatief van Barbaramama.
Het beeld dat ik bij Almere had, was: dat was niks en dat zou ook nooit wat worden.
(voor de Belgische lezers: Almere is niet bepaald populair te noemen in Nederland, zacht uitgedrukt)
En dan zo'n suffe polder waar die stad in lag, ook nog helemaal kaal en nieuw. Nee, ik zag het echt niet zitten.
Eigenlijk wilde ik er met geld toe nog niet heen.
Maar ja, ik vond ook dat ik niet zo bevooroordeeld moest zijn, aangezien ik nog nooit in Almere geweest was.
Dus ik ging er eerst een keer een dagje rondkijken. En die dag opende mijn ogen al behoorlijk.
Eigenlijk alles wat ik zag viel me mee. Alles was beter, meer, mooier, ruimer, lichter enzovoort enzovoort dan hoe ik het me voorgesteld had.
En om een lang verhaal kort te maken: binnen enkele maanden waren we verhuisd en werd ik een steeds enthousiaster Almeerder.
Nu ben ik zelfs Ambassadeur van Almere en geef ik rondleidingen door het nieuwe Stadshart.
En hoewel er natuurlijk altijd dingen op een stad aan te merken zullen zijn, vind ik dat er in Almere heel veel moois en goeds te vinden is. Je moet het alleen willen zien.
Zoals daar zijn:
Architectonische hoogstandjes in de vorm van openbare gebouwen en bedrijfspanden.
En van woningbouw.
Heel veel groen, water en ruimte in de hele stad, dus ook in de woonwijken.
En daarbij goede voorzieningen, een geweldige infrastructuur (in de stad, daarbuiten niet zo) en ontzettend veel aardige inwoners.
Kortom: een prima stad om in te wonen.
En dan ligt deze stad ook nog in de polder Zuidelijk Flevoland, waar ik me ook absoluut niks van had voorgesteld. En nu? Nu ben ik er nog net niet verliefd op.
Ik hou van de weidsheid, het mooie licht, de oude zeeklei met vaak de schelpen er nog in, de windmolens en de prachtige natuur. Dus ook daarvan een paar foto's, ik moet het gewoon even laten zien:
Vond je het misschien iets teveel van het goede? Was ik te enthousiast?
Of heb je nu zin om eens een keer te komen kijken? (ik ben graag je gids)
Wil je toch nog meer foto's zien?
Kijk dan eens hier en hier en hier of hier of.... ga zelf even googelen.
De bovenste 3 foto's komen van google. De rest is van mezelf.
Home sweet home is een initiatief van Barbaramama.
zondag 26 februari 2012
Weer eens iets genaaid
Eigenlijk was ik dit blog begonnen, omdat ik best aardig vaak achter de naaimachine zat en ik de dingen die ik daarmee maakte hier wilde laten zien.
Dat ging heel even goed. Maar toen sloeg het haakvirus genadeloos toe.
Dus sindsdien staat er meer op mijn blog over haken dan over naaien. En nu vond ik het tijd worden om daar eens iets aan te doen.
Ik zag op een blog (weet helaas niet meer van wie, sorry) dat iemand van restjes stof gewichtjes had gemaakt om op patronen te leggen, zodat ze niet verschuiven. En dat leek mij nou ook heel erg handig.
En omdat ik een rond schaaltje op het oog had om de gewichtjes in te bewaren, wilde ik ze rond maken in plaats van vierkant.
Het begin is dan simpel.
Ik zocht 12 verschillende lapjes die ik 2 aan 2 bij elkaar vond passen en knipte daar cirkels uit van 12 cm doorsnede.
Net als bij mijn dekentje ook hier veel herinneringen. Er zitten een paar echte jaren 70 stofjes bij, waar ik in die tijd nog kleren voor mezelf van heb gemaakt.
Daarna kwam een door mij nogal onderschat deel van het maken van de zakjes, namelijk het in elkaar naaien. Ik had bedacht dat het leuk zou zijn om dat gewoon aan de buitenkant te doen en dan met de lockmachine, aangezien daar toevallig nog rood garen op zit. (garen verwisselen op de lockmachine is niet echt mijn hobby)
Maar rond naaien met een lockmachine was toch moeilijker dan ik dacht.
Het zakje met aan de ene kant de rode hartjesstof en aan de andere kant mijn lievelings retrostofje met vogeltjes is dan ook behoorlijk mislukt. Ik ga nog een poging doen om het met de gewone naaimachine in orde te krijgen. Maar als dat lukt, wordt het sowieso een kleiner zakje dan de andere. ;-)
Daarna kwam het afwegen van de rijst
(waar nu ook een paar korrels van tussen mijn toetsenbord zitten, niet handig gedaan)
en daarna het vullen van de zakjes met hulp van een trechtertje.
Tenslotte nog even dichtnaaien met de lockmachine en toen was dit het resultaat:
Dat ging heel even goed. Maar toen sloeg het haakvirus genadeloos toe.
Dus sindsdien staat er meer op mijn blog over haken dan over naaien. En nu vond ik het tijd worden om daar eens iets aan te doen.
Ik zag op een blog (weet helaas niet meer van wie, sorry) dat iemand van restjes stof gewichtjes had gemaakt om op patronen te leggen, zodat ze niet verschuiven. En dat leek mij nou ook heel erg handig.
En omdat ik een rond schaaltje op het oog had om de gewichtjes in te bewaren, wilde ik ze rond maken in plaats van vierkant.
Het begin is dan simpel.
Ik zocht 12 verschillende lapjes die ik 2 aan 2 bij elkaar vond passen en knipte daar cirkels uit van 12 cm doorsnede.
Net als bij mijn dekentje ook hier veel herinneringen. Er zitten een paar echte jaren 70 stofjes bij, waar ik in die tijd nog kleren voor mezelf van heb gemaakt.
Daarna kwam een door mij nogal onderschat deel van het maken van de zakjes, namelijk het in elkaar naaien. Ik had bedacht dat het leuk zou zijn om dat gewoon aan de buitenkant te doen en dan met de lockmachine, aangezien daar toevallig nog rood garen op zit. (garen verwisselen op de lockmachine is niet echt mijn hobby)
Maar rond naaien met een lockmachine was toch moeilijker dan ik dacht.
Het zakje met aan de ene kant de rode hartjesstof en aan de andere kant mijn lievelings retrostofje met vogeltjes is dan ook behoorlijk mislukt. Ik ga nog een poging doen om het met de gewone naaimachine in orde te krijgen. Maar als dat lukt, wordt het sowieso een kleiner zakje dan de andere. ;-)
Daarna kwam het afwegen van de rijst
(waar nu ook een paar korrels van tussen mijn toetsenbord zitten, niet handig gedaan)
en daarna het vullen van de zakjes met hulp van een trechtertje.
Tenslotte nog even dichtnaaien met de lockmachine en toen was dit het resultaat:
En dan nu maar snel weer eens tijd vrij maken voor een nieuw naaiproject. Ik wil al zo lang een Boleo maken, maar het haakwerk (en andere nuttige en minder nuttige dingen) staat dat steeds in de weg.
P.S. Ik zit maar steeds te dubben of ik rond 14 april naar (de omgeving van) Gent (in België dus) zal afreizen om naar het Van Katoen event te gaan. Wie van jullie weet al zeker dat ze daarheen gaat? Ik zou het heel leuk vinden om eens wat collega-bloggers in real life te zien.
P.S. 2: Zijn er hier nog mensen die mijn give-away gemist hebben? Je kunt nog meedoen tot 5 maart!
zaterdag 25 februari 2012
Probleem: de hamster en haar kringloopvondst
Zoals (gelukkig) een flink aantal medebloggers, ben ik een echte kringloopfanaat.
Als ik ergens moet zijn waar ook een kringloopwinkel in de buurt is, probeer ik altijd even een kijkje te nemen.
(noem je dat dan eigenlijk een verslaving???)
Dus zo ook toen ik vorige week naar mijn zus ging, maar zij iets later thuis zou komen dan de bedoeling was. In plaats van bij haar voor de deur in de auto gaan zitten wachten, zocht ik snel naar een leukere plaats om de tijd door te brengen. En dat werd een kringloopwinkel bij haar in de buurt.
Ik verklapte al dat ik daar weer gezwicht was voor een paar leuke bolletjes wol.
Maar ik vond nog meer.....
Op verschillende blogs zie ik de mooiste zelfgemaakte enveloppen voorbij komen, gemaakt van bladzijden uit boeken en dergelijke. En dat leek mij ook wel wat.
Dus toen bij de kringloopwinkel ALLE BOEKEN maar 50 cent per stuk kostten, nam ik een paar boeken mee met grote bladzijden met daarop mooie foto's. Lekker stevig papier om enveloppen van te maken, dacht ik.
En dat zijn ze natuurlijk ook. Ze zijn prachtig.
En daar komt dan mijn probleem om de hoek kijken:
Ik vind ze zo mooi. En de foto's zijn zo geweldig om te zien. Dus nu kan ik het gewoon niet over mijn hart verkrijgen om erin te gaan knippen.
Dus krijg ik gelijk de hamsterneiging om ze dan toch maar te gaan bewaren.
Ben ik nou de enige die hier last van heeft?????
P.S. Helaas hadden ze geen handwerkboeken (meer). Of misschien juist maar beter ook. ;-)
Als ik ergens moet zijn waar ook een kringloopwinkel in de buurt is, probeer ik altijd even een kijkje te nemen.
(noem je dat dan eigenlijk een verslaving???)
Dus zo ook toen ik vorige week naar mijn zus ging, maar zij iets later thuis zou komen dan de bedoeling was. In plaats van bij haar voor de deur in de auto gaan zitten wachten, zocht ik snel naar een leukere plaats om de tijd door te brengen. En dat werd een kringloopwinkel bij haar in de buurt.
Ik verklapte al dat ik daar weer gezwicht was voor een paar leuke bolletjes wol.
Maar ik vond nog meer.....
Op verschillende blogs zie ik de mooiste zelfgemaakte enveloppen voorbij komen, gemaakt van bladzijden uit boeken en dergelijke. En dat leek mij ook wel wat.
Dus toen bij de kringloopwinkel ALLE BOEKEN maar 50 cent per stuk kostten, nam ik een paar boeken mee met grote bladzijden met daarop mooie foto's. Lekker stevig papier om enveloppen van te maken, dacht ik.
En dat zijn ze natuurlijk ook. Ze zijn prachtig.
En daar komt dan mijn probleem om de hoek kijken:
Ik vind ze zo mooi. En de foto's zijn zo geweldig om te zien. Dus nu kan ik het gewoon niet over mijn hart verkrijgen om erin te gaan knippen.
Dus krijg ik gelijk de hamsterneiging om ze dan toch maar te gaan bewaren.
Ben ik nou de enige die hier last van heeft?????
P.S. Helaas hadden ze geen handwerkboeken (meer). Of misschien juist maar beter ook. ;-)
vrijdag 24 februari 2012
Weer iets afgemaakt
Tijdens het haken aan mijn dekentje zijn er een paar andere werkjes blijven liggen.
Dus vandaag besloot ik om weer eens iets af te maken. En dat is dit kussenhoesje geworden:
Het hoesje zelf is van rode fleece en daaromheen heb ik randjes gehaakt.
De achterkant sluit met een overslag en knoopjes en natuurlijk ook daar een gehaakt randje.
O, wat was dat omfestoneren een vreselijk werkje. :-(
Maar ja, het moest wel, anders kun je geen randje haken.
Voor het randje rondom het kussen kon ik trouwens het boek dat ik gewonnen had bij Lindevrouwsweb goed gebruiken. De schulprand en de picootjes heb ik daaruit.
En voor de bloem op de voorkant gebruikte ik een patroontje van Attic24.
Dus vandaag besloot ik om weer eens iets af te maken. En dat is dit kussenhoesje geworden:
Het hoesje zelf is van rode fleece en daaromheen heb ik randjes gehaakt.
De achterkant sluit met een overslag en knoopjes en natuurlijk ook daar een gehaakt randje.
O, wat was dat omfestoneren een vreselijk werkje. :-(
Maar ja, het moest wel, anders kun je geen randje haken.
Voor het randje rondom het kussen kon ik trouwens het boek dat ik gewonnen had bij Lindevrouwsweb goed gebruiken. De schulprand en de picootjes heb ik daaruit.
En voor de bloem op de voorkant gebruikte ik een patroontje van Attic24.
Het is wel een heel erg Nederlands kussentje geworden. Of Frans, of Luxemburgs, of ...... ;-)
woensdag 22 februari 2012
Mijn dekentje met herinneringen is KLAAR!
Ongeveer een week geleden begon ik er impulsief aan nadat ik op het blog van Talitha was geweest.
En omdat ik heel veel gehaakt heb, is ie nu al klaar.
Mijn dekentje met herinneringen. In bijna elk draadje zit er eentje.
Dit is hem geworden:
In het begin heb ik ook met vrij korte draden gewerkt, echt om ze op te maken. Maar later heb ik steeds 1 hele ronde met dezelfde wol gehaakt.
Hij is misschien niet helemaal artistiek verantwoord, maar ik vind vooral de herinneringen leuk. Er zitten wolletjes in die meer dan 40 jaar oud zijn!
Vanmiddag ben ik alweer aan iets nieuws begonnen.
Dit was een trui. Volgens mij een nog nooit gedragen, handgebreide trui:
Maar ik zag er alleen maar mooie wolletjes in. En dus was het voordat ik er een foto van had kunnen maken al een voorpand met uitgehaalde mouwen, boorden en achterpand.
En een uurtje later (gelukkig had degene die de trui gebreid had, zo zonde eigenlijk, mooi losjes gebreid) was het dit geworden:
Een mandje vol met nieuwe inspiratie.
Op naar een recykleerproject.
En de vloer zag er zo uit:
Op naar het volgende project. Haha, tussen het fotograferen door.
En helaas moeten er soms ook nog 'nuttige' dingen gedaan worden.
O ja, de reacties op mijn give-away blijven nu binnenkomen. Superleuk!
Je kunt nog meedoen tot 5 maart. Zegt het voort! ;-)
En omdat ik heel veel gehaakt heb, is ie nu al klaar.
Mijn dekentje met herinneringen. In bijna elk draadje zit er eentje.
Dit is hem geworden:
In het begin heb ik ook met vrij korte draden gewerkt, echt om ze op te maken. Maar later heb ik steeds 1 hele ronde met dezelfde wol gehaakt.
Hij is misschien niet helemaal artistiek verantwoord, maar ik vind vooral de herinneringen leuk. Er zitten wolletjes in die meer dan 40 jaar oud zijn!
Vanmiddag ben ik alweer aan iets nieuws begonnen.
Dit was een trui. Volgens mij een nog nooit gedragen, handgebreide trui:
Maar ik zag er alleen maar mooie wolletjes in. En dus was het voordat ik er een foto van had kunnen maken al een voorpand met uitgehaalde mouwen, boorden en achterpand.
En een uurtje later (gelukkig had degene die de trui gebreid had, zo zonde eigenlijk, mooi losjes gebreid) was het dit geworden:
Een mandje vol met nieuwe inspiratie.
Op naar een recykleerproject.
En de vloer zag er zo uit:
Op naar het volgende project. Haha, tussen het fotograferen door.
En helaas moeten er soms ook nog 'nuttige' dingen gedaan worden.
O ja, de reacties op mijn give-away blijven nu binnenkomen. Superleuk!
Je kunt nog meedoen tot 5 maart. Zegt het voort! ;-)
maandag 20 februari 2012
Home sweet home #13
Mijn laatste Home-sweet-home-blogjes gingen vooral over de sneeuw.
Ik vind het onvoorstelbaar dat er een week geleden nog een laagje lag, want vandaag leek het wel lente. Heerlijk. Dus vanmiddag heb ik samen met een vriendin een lekkere boswandeling gemaakt.
En nu ik zo druk ben met Instagram en foto's maken met mijn mobiel, kan ik het natuurlijk niet laten om een fotootje van vanmiddag hier te plaatsen.
Ik ga ook nog proberen om deze foto zo te bewerken dat hij juist nog zonniger lijkt dan het al was.
Maar ja, dit heeft natuurlijk helemaal niks te maken met Home sweet home. Dus nu ga ik weer eens even iets van binnen laten zien. En wel dit:
Waarschijnlijk herken je het wel. Het is een kraanvogel, zoals de gevouwen origami kraanvogels, maar deze is van keramiek
Deze vogels staan voor geluk.
En daarvan kunnen we allemaal wel een flinke portie gebruiken toch?
Daarom kocht ik deze kraanvogel bij de Wereldwinkel van een cadeaubon die ik gekregen had als kerstcadeau van het vrijwilligerswerk dat ik doe (stadsgids).
Ik kocht ook nog iets anders, en dat staat nu juist weer buiten te pronken:
De vogeltjes hebben er al heel veel plezier van gehad.
Home sweet home is een initiatief van Barbaramama. Kijk bij haar voor meer deelnemers en/of als je zelf ook mee wilt doen.
Ik vind het onvoorstelbaar dat er een week geleden nog een laagje lag, want vandaag leek het wel lente. Heerlijk. Dus vanmiddag heb ik samen met een vriendin een lekkere boswandeling gemaakt.
En nu ik zo druk ben met Instagram en foto's maken met mijn mobiel, kan ik het natuurlijk niet laten om een fotootje van vanmiddag hier te plaatsen.
Ik ga ook nog proberen om deze foto zo te bewerken dat hij juist nog zonniger lijkt dan het al was.
Maar ja, dit heeft natuurlijk helemaal niks te maken met Home sweet home. Dus nu ga ik weer eens even iets van binnen laten zien. En wel dit:
Waarschijnlijk herken je het wel. Het is een kraanvogel, zoals de gevouwen origami kraanvogels, maar deze is van keramiek
Deze vogels staan voor geluk.
En daarvan kunnen we allemaal wel een flinke portie gebruiken toch?
Daarom kocht ik deze kraanvogel bij de Wereldwinkel van een cadeaubon die ik gekregen had als kerstcadeau van het vrijwilligerswerk dat ik doe (stadsgids).
Ik kocht ook nog iets anders, en dat staat nu juist weer buiten te pronken:
De vogeltjes hebben er al heel veel plezier van gehad.
Home sweet home is een initiatief van Barbaramama. Kijk bij haar voor meer deelnemers en/of als je zelf ook mee wilt doen.
zondag 19 februari 2012
Workshop Fotograferen met Instagram voor Seemycity
Vanmiddag heb ik in de bibliotheek van Almere een workshop gevolgd om te leren fotograferen met mijn iPhone met gebruik van Instagram.
Eerst was er een presentatie van 3 fotografen die iets vertelden over hun manieren van werken met een smartphone-camera. En ze gaven de nodige tips en dingen om op te letten.
Daarna gingen we met zijn allen naar buiten om zelf eens met andere ogen naar de stad te gaan kijken en dan foto's te maken met onze telefoons.
Het was heel koud en het waaide behoorlijk en soms hagelde het zelfs, maar toch was het heel leuk.
Dit zijn een paar foto's die ik gemaakt heb en daarna bewerkt met Instagram en Camera +.
Ik vind het wel grappig om te doen. Dus weer iets nieuws geleerd om me mee bezig te houden. :-)
Mocht je mij willen volgen op Instagram, daar heet ik ook aankleedpopje, dus ben ik makkelijk te vinden.
Eerst was er een presentatie van 3 fotografen die iets vertelden over hun manieren van werken met een smartphone-camera. En ze gaven de nodige tips en dingen om op te letten.
Daarna gingen we met zijn allen naar buiten om zelf eens met andere ogen naar de stad te gaan kijken en dan foto's te maken met onze telefoons.
Het was heel koud en het waaide behoorlijk en soms hagelde het zelfs, maar toch was het heel leuk.
Dit zijn een paar foto's die ik gemaakt heb en daarna bewerkt met Instagram en Camera +.
Ik vind het wel grappig om te doen. Dus weer iets nieuws geleerd om me mee bezig te houden. :-)
Mocht je mij willen volgen op Instagram, daar heet ik ook aankleedpopje, dus ben ik makkelijk te vinden.
zaterdag 18 februari 2012
Veel dingetjes die ik wil zeggen
dus daar maak ik maar 1 blogje van.
Om te beginnen ben ik natuurlijk hartstikke blij dat er toch al aardig wat reacties op mijn give-away gekomen zijn.
Dit is het lijstje tot nu toe:
Stiekem hoop ik natuurlijk wel dat daar voor 5 maart nog mensen bij komen.
Alle mensen waar 2x achter staat hebben al een link naar mijn give-away op hun blog geplaatst. Dus dat is heel lief. En hopelijk komen daar nog wat reacties door.
Dan de Liebster Blog Award die ik kreeg van Simone van De Sierkip, van Maren van Hoemmelke en ook nog van ZaZoZip.
Ik voel me daar natuurlijk hartstikke vereerd mee. Maar het lijkt wel alsof er een Liebster Blog Award golf over Blogspot raast. Alle blogs die ik zou willen nomineren hebben er net eentje gekregen.
Dus ik wacht het even af en kijk ondertussen goed rond naar blogs met minder dan 200 volgers die deze award nog niet hebben gekregen. En dan kom ik als Spuit 11 nog eens met mijn lijstje. Even geduld dus nog.
Over geduld gesproken.
Bij heel veel blogs staat woordverificatie aan. Dat houdt in dat je rare woorden moet overtypen als je ergens een reactie wilt plaatsen. Bij mijzelf was dat ook, al wist ik dat zelf niet.
Maar gelukkig heb ik gevonden hoe ik het kan uitzetten.
Want sinds een paar dagen moet je bij woordverificatie niet 1 woordje dat makkelijk te lezen is overtypen, maar 2 hele rare, bijna onleesbare woorden. En dat vind ik echt mega-irritant en stelt je geduld behoorlijk op de proef. En ik weet bijna zeker dat het reageren op blogs hierdoor minder leuk wordt en dus ook minder vaak zal plaatsvinden. En dat is toch reuze jammer? Want ik vind de reacties die ik op mijn blogs krijg juist het allerleukste van bloggen.
Ik heb al bij verschillende bloggers gezien dat ze proberen actie te ondernemen tegen het woordverificatie-fenomeen. Er is zelfs al een soort van button voor ontworpen:
Ik sluit me daar van harte bij aan en heb hem dus rechtsboven op mijn blog gezet.
Wil je weten hoe je de woordverificatie uit kunt schakelen? Kijk dan even hier. Daar heeft Saskia van Mama Modus het uitgelegd.
Verder heb ik net op mijn Facebook deze link geplaatst:
Deze cd vind ik echt de beste cd die ooit gemaakt is.
Uit de tijd dat Coldplay nog onbekend en puur was.
Ik kan er nog steeds niet met droge ogen naar luisteren. Vooral het nummer Parachutes (nr. 7) is meer dan geweldig. En het duurt nog minder dan een minuut. Zoveel moois in zo korte tijd.....
Daarom wil ik dit ook graag met jullie delen.
Tenslotte: mijn dekentje-met-herinneringen wordt al aardig groot. De langste zijkanten zijn nu bijna 1 meter!!
Binnenkort weer een foto.
Ik ben ook heel benieuwd naar hoe ver Talitha al is.
Om te beginnen ben ik natuurlijk hartstikke blij dat er toch al aardig wat reacties op mijn give-away gekomen zijn.
Dit is het lijstje tot nu toe:
Stiekem hoop ik natuurlijk wel dat daar voor 5 maart nog mensen bij komen.
Alle mensen waar 2x achter staat hebben al een link naar mijn give-away op hun blog geplaatst. Dus dat is heel lief. En hopelijk komen daar nog wat reacties door.
Dan de Liebster Blog Award die ik kreeg van Simone van De Sierkip, van Maren van Hoemmelke en ook nog van ZaZoZip.
Ik voel me daar natuurlijk hartstikke vereerd mee. Maar het lijkt wel alsof er een Liebster Blog Award golf over Blogspot raast. Alle blogs die ik zou willen nomineren hebben er net eentje gekregen.
Dus ik wacht het even af en kijk ondertussen goed rond naar blogs met minder dan 200 volgers die deze award nog niet hebben gekregen. En dan kom ik als Spuit 11 nog eens met mijn lijstje. Even geduld dus nog.
Over geduld gesproken.
Bij heel veel blogs staat woordverificatie aan. Dat houdt in dat je rare woorden moet overtypen als je ergens een reactie wilt plaatsen. Bij mijzelf was dat ook, al wist ik dat zelf niet.
Maar gelukkig heb ik gevonden hoe ik het kan uitzetten.
Want sinds een paar dagen moet je bij woordverificatie niet 1 woordje dat makkelijk te lezen is overtypen, maar 2 hele rare, bijna onleesbare woorden. En dat vind ik echt mega-irritant en stelt je geduld behoorlijk op de proef. En ik weet bijna zeker dat het reageren op blogs hierdoor minder leuk wordt en dus ook minder vaak zal plaatsvinden. En dat is toch reuze jammer? Want ik vind de reacties die ik op mijn blogs krijg juist het allerleukste van bloggen.
Ik heb al bij verschillende bloggers gezien dat ze proberen actie te ondernemen tegen het woordverificatie-fenomeen. Er is zelfs al een soort van button voor ontworpen:
Ik sluit me daar van harte bij aan en heb hem dus rechtsboven op mijn blog gezet.
Wil je weten hoe je de woordverificatie uit kunt schakelen? Kijk dan even hier. Daar heeft Saskia van Mama Modus het uitgelegd.
Verder heb ik net op mijn Facebook deze link geplaatst:
Deze cd vind ik echt de beste cd die ooit gemaakt is.
Uit de tijd dat Coldplay nog onbekend en puur was.
Ik kan er nog steeds niet met droge ogen naar luisteren. Vooral het nummer Parachutes (nr. 7) is meer dan geweldig. En het duurt nog minder dan een minuut. Zoveel moois in zo korte tijd.....
Daarom wil ik dit ook graag met jullie delen.
Tenslotte: mijn dekentje-met-herinneringen wordt al aardig groot. De langste zijkanten zijn nu bijna 1 meter!!
Binnenkort weer een foto.
Ik ben ook heel benieuwd naar hoe ver Talitha al is.
donderdag 16 februari 2012
Vinden jullie mijn give-away niet leuk?
Of hebben jullie hem nog niet gezien?
Ik heb nog maar 1 reactie. Daar schrik ik wel een beetje van.
Ik dacht zelf dat mijn uiltje best leuk geworden was.
Dus ik hoop toch dat er nog meer reacties komen.
En anders haal ik hem maar snel weg.
Dit is het give-away-uiltje: (wordt geleverd in kleuren en maten naar keuze)
Hier kun je een reactie achterlaten.
Ik heb nog maar 1 reactie. Daar schrik ik wel een beetje van.
Ik dacht zelf dat mijn uiltje best leuk geworden was.
Dus ik hoop toch dat er nog meer reacties komen.
En anders haal ik hem maar snel weg.
Dit is het give-away-uiltje: (wordt geleverd in kleuren en maten naar keuze)
Hier kun je een reactie achterlaten.
Abonneren op:
Posts (Atom)