Druk weekje

Tjonge jonge, wat gaat de tijd snel als je druk bent met dingen. Al meer dan een week heb ik geen blogje geschreven. En ook nauwelijks blogjes gelezen.

De afgelopen week was er elke dag van alles waardoor ik daar gewoon niet aan toe kwam.

Vorige week woensdag begon ik met een soort 'cursus' die georganiseerd werd door de gemeente Tingsryd, waar mijn huis onder valt en waarvan ik dus een soort halve inwoner ben.

De cursus was bedoeld voor Nederlanders en Belgen die zich hier misschien willen vestigen of al gevestigd hebben. De gemeente Tingsryd is namelijk een gemeente die de laatste jaren last had van een teruglopend inwoneraantal. Daardoor is men hier op zoek naar nieuwe instroom. En Nederlanders en Belgen ziet men hier in Zweden graag, dus daar wordt gericht naar gezocht.

Bij mij is het eigenlijk omgekeerd gegaan. Ik heb de gemeente Tingsryd uitgekozen zonder dit allemaal te weten. En hoe langer ik hier ben en hoe meer ik Tingsryd en omgeving leer kennen, hoe blijer ik met mijn keuze ben.

Het eerste wat we tijdens de cursus te zien kregen, was het promotiefilmpje. Uiteraard.

    De dagen daarna werd van alles en nog wat verteld over wat er allemaal komt kijken bij emigreren naar Zweden en kregen we vooral ook de kans om de gemeente Tingsryd te beleven. Helaas was ik de 2e dag ziek en lag ik in mijn bedje. Maar toen kwamen er mensen van de belastingdienst en de Zweedse kamer van koophandel. Dus dat was gelukkig niet zo erg.   De cursus werd gegeven op een prachtlocatie.  Vorig jaar had ik hier al op de camping gestaan en die vond ik toen al super. En nu maakten we gebruik van een vergaderzaaltje aan de rand van deze camping. En dat betekende ook: aan de rand van het meer Tiken.   

Mocht je nog niet weten waar je deze zomer naartoe wilt in de vakantie, overweeg dan zeker deze camping. Echt, ik durf er zomaar reclame voor te maken. Ze verhuren ook huisjes. Maar dit reclameblok even terzijde.   Behalve veel informatie kregen we ook veel mooie plekjes te zien. Het is hier echt schitterend!   Nadat de cursus afgelopen was, kwam op vrijdagavond mijn zoon bij me op bezoek. Hij was samen met zijn vader in Zweden en ik vond het erg leuk dat hij ook even een kijkje bij mij kwam nemen. Hij bleef een nachtje slapen en ging toen weer terug om zijn vader te helpen klussen.   Daarna reed ik op zondag naar Växjö, waar ik een vriendin van het station ophaalde. Zij kwam een paar dagen bij mij logeren en dat was erg gezellig. Tijdens ons ritje naar mijn huis zagen we in een weiland langs de weg 2 wilde zwijnen staan.    Op maandag maakten we een uitstapje naar Natuurreservaat Lunnabacken, waar je onder andere een heel mooi uitzicht hebt over het meer Åsnen.  

  Vlak daarbij ligt ook de proeftuin Kurrebo. (ik kon helaas geen informatie in het Nederlands vinden) Daar zagen we veel mooie bloemen en planten en hadden we ook weer een geweldig uitzicht over het meer Åsnen.  

 
Zoals je ziet, was het niet zulk mooi weer. We konden nog net op tijd de auto bereiken voordat er een flinke stortbui losbarstte. Daarom gingen we toen maar thee drinken bij Börjes in Tingsryd. Daar ga ik nog een keer een apart blogje aan wijden, want dat is wel een grappig fenomeen.   Op dinsdag maakten we een fietstochtje door het bos. Daar heb ik helaas geen foto's van gemaakt. En verder kletsten we natuurlijk veel enzovoort. De tijd ging snel voorbij en voordat we het wisten, was het alweer woensdag en bracht ik haar naar de trein in Karlshamn. Vandaaraf ging zij naar Kopenhagen, waar het vliegtuig haar naar Amsterdam bracht. En zo was zij binnen een paar uurtjes weer thuis.   Ik ging nog even een kijkje nemen in Karlshamn. Een leuk stadje aan de Oostzee. Tijdens mijn wandelingetje kwam ik een loppis tegen (tuurlijk, kon niet missen) waar ik een mooie glazen lamp vond. De mevrouw pakte hem goed voor me in, in een tasje van Börjes nog wel, hoe toevallig. En ik dacht dat dat wel goed zou komen. Alleen wilde ik ergens een foto maken. Dus zette ik het tasje neer op een stoepje.  Dom dom dom..... er kwam een grote windvlaag om het hoekje. Het tasje waaide van het stoepje af. En dit was er nog over van mijn zorgvuldig ingepakte lamp:  

  Jammer, maar helaas. Gelukkig was hij niet zo heel duur. Nadat ik nog wat boodschappen had gedaan, ging ik weer op weg naar huis. Ik nam niet de kortste route over de aangegeven weg, maar reed een beetje om via een wat kleinere weg. En o, o, o, wat genoot ik. Zo mooi!  Ja, het is hier echt de moeite waard. Prachtige natuur. Bossen en weilanden overal rondom en de zee op 3 kwartiertjes rijden. Daarbij nog allerlei leuke stadjes en andere bezienswaardigheden op best korte afstand.  Ik ben heel blij met mijn keuze voor Tingsryd! En zo vloog er een week voorbij. Ik zou er nog veel meer over kunnen vertellen, maar dan wordt dit blogje natuurlijk veel te lang. En bovendien is het bedtijd (op het moment dat ik dit schrijf).   Vanaf vandaag ga ik weer proberen me nuttig te maken in en om mijn huis. Er wacht nog meer dan genoeg. Hopelijk krijg ik nu ook weer tijd voor Blogland. Want dat heb ik wel gemist hoor.

Helaas helaas...

Jammer jammer, niemand had het goed.

Dit was het:

Echt een JOEKEL van een slak.

Ik legde er even een waxinelichtje bij ter vergelijking.

Ik vond hem in de tuin, in het gras.

En toen zat er een vieze groene sliert aan.

Ik dacht dat die eraan vast zat, maar dat was niet zo.

Hij draaide heel langzaam (Zen, Jenneke) om zijn as.

En daarna trok hij zich terug in zijn huisje toen ik hem oppakte.

Best mooi eigenlijk allemaal.

Maar ik heb hem toch maar vrijgelaten in de tuin van de buurman (daar woont toch niemand), want ik kom hem liever niet tegen als ik 's morgens de deur uit stap.

We hebben er gisteravond nog best plezier mee gehad op Facebook.

En misschien kan iemand hem gebruiken voor snailmail? ;-)

De leukste reactie op mijn raadselblogje vond ik deze, van Angeline:

Het pootje van een schildpad en dat doet me aan onze schildpad denken die wij vroeger thuis hadden...in de winter ging deze in een doos de zolder op en als deze periode voorbij was ging hij aan een kettingkje in de tuin(een gaatje in de rand van zijn schild waar het haakje aan zat.....tja hoe kregen ze het verzonnen bij mij thuis denk je nu vast!)Maar onze schildpad wilde nogal eens zijn kettinkje stuk trekken en liep zo door maar liefst 6 tuinen heen van buren en werd dan ooit gesignaleerd op de weg,dus bedachten ze bij ons thuis om ook daar verandering in te brengen....zijn schild kreeg een verflaag van goude verf met knalrood...in de vorm van een dambord werd dat op zijn schild geschilderd(ik kon daar niets aan doen hoor.....als nakomertje en meisje van 5 a 6 jaar ongeveer,ha,ha....en in die tijden was het allemaal heel anders,dus neem het mij vooral niet kwalijk!;-))Maar zo werd onze schildpad door de gehele buurt herkent en als hij eens losgebroken was van zijn kettinkje werd hij weer netjes thuis afgeleverd en door zijn schild ZEKER niet overreden....hij was nog best oud geworden ook dat malle beest!

Raad het plaatje en win

Degene die weet wat dit is, mag het hebben.

Verder kan ik melden dat het weer hier is omgeslagen naar Nederlands/Belgisch weer. 

En dat heeft grote effecten op mijn kersenboom.

Gisteren:

Vandaag:

Laat de kersjes maar komen!

En zo zag het er op de grond uit:

En zo vanuit het keukenraam:

Deze foto is speciaal voor Manon:

Mijn vierde poging om Afrikaantjes tot leven te wekken. 

De 10.000 zaadjes zijn nu bijna op.

Ik geloof niet dat ik en het kweken van Afrikaantjes samen gaan. :-(

Van slag af

Iedereen in Nederland weet natuurlijk dat de broertjes Ruben en Julian al 2 weken zoek waren. En zelfs tot mij in Zweden was dat doorgedrongen.

Ik zette de Amber Alert op mijn Facebook en volgde het nieuws over de jongetjes.

En dus ook het nieuws van gisteren.....

Eigenlijk werd in de loop van de middag al duidelijk dat ze gevonden waren, hoewel dit niet officieel bevestigd werd. Maar voor mij voelde het al zo.

En helaas volgde gisteravond om 23.00 uur een persconferentie. Die ik door mijn slechte internetverbinding maar ongeveer voor de helft kon volgen. Maar eigenlijk waren alleen de eerste paar door de burgemeester van Zeist (hoe veelzeggend was het al dat hij daar zat) uitgesproken zinnen nodig om alles te weten.

Het is 'fijn' dat de broertjes eindelijk gevonden zijn, dat maakt een eind aan een hoop onzekerheid.

Maar ze zijn wel dood gevonden. En dat lijkt me voor hun moeder ondraaglijk.

Ik denk de hele tijd aan haar. Hoe moet zij nu verder met leven? Dat is toch onmogelijk als zoiets je is overkomen?

Ik ben helemaal van slag door dit drama. Er komt niets uit mijn handen. En mijn hoofd draait rondjes.

Maar dat staat natuurlijk in geen enkele verhouding tot wat deze vrouw nu moet meemaken. 

En dat alles na een relatie met een man waarmee ze ooit gelukkig is geweest en waarin ze geloofde. 

Eigenlijk heb ik er geen woorden voor, maar ik moet het toch even kwijt.

de foto is van internet geplukt

Even bijpraten

Al sinds dinsdag heb ik hier niets meer van mij laten horen, dus tijd om jullie even bij te praten.

Niet dat ik nou zo veel te vertellen heb, maar toch.

Afgelopen dinsdag zou het volgens de weersvoorspellingen een regenachtige dag worden en dat gecombineerd met het feit dat Erikshjälpen die dag open is, deed mij besluiten om naar Växjö te gaan.

En wat was het een verschil met de vorige keer dat ik die kant op ging. Toen sneeuwde het volop. Maar nu alleen een beetje regen, dus dat reed een heel stuk makkelijker.

Ik ging eerst naar Kupan, de kringloopwinkel van het Rode Kruis.

Daar kocht ik alleen een boek van Håkan Nesser.

Daarna naar Erikshjälpen.

En ook daar viel het deze keer een beetje tegen.

Ik kocht daar nog een boek van Håkan Nesser, een glazen vaas, een paar wolletjes en nog wat kleine frutseldingetjes.

Nou ja, het zoeken was leuk en weinig kopen is beter voor de portemonnee.

Na mijn kringloopbezoekjes werd het tijd voor de serieuze boodschappen.

Ik had onder andere spullen nodig om de verstopte afvoer in mijn keuken (bleh bleh bleh!!!) te kunnen verhelpen en nieuwe schilderspullen.

Want ja, waar houd ik me het grootste deel van de tijd mee bezig? Schilderen.

Ik heb best veel meubels (die ik heb meegenomen uit Nederland, die Inger en Gert hier hebben laten staan en die ik hier tweedehands gekocht heb) die ik wit wil schilderen. 

En omdat het sinds ik hier ben al bijna de hele tijd mooi weer is, sleep ik die allemaal naar buiten, naar de veranda en sta ik daar te schuren en te schilderen. 

Dat scheelt stof en verflucht binnen.

En ik ben nog lekker buiten ook. Daardoor heb ik inmiddels een aardig kleurtje gekregen.

Sommige dingen die op deze foto's staan zijn inmiddels af. Daar zal ik nog foto's van maken en laten zien.

Behalve schilderen, steeds iets opruimen en de gewone 'huishoudelijke' dingen kijk ik heel veel naar de werkelijk ontploffende natuur hier.

Daar zal ik ook in een ander blogje nog wat foto's van laten zien.

Vooral mijn kersenboom is een lust voor het oog.

 Elke dag maak ik er foto's van. 

Zo zag hij er gisteren uit.

Er beginnen nu blaadjes aan te komen.

Èn de eerste beginselen van kersjes. De bijtjes doen goed hun best.

Binnen geniet ik van een afgevallen takje.

Gisteren en eergisteren deed ik niet zo veel.

Het was gewoon te warm.

Gisterenochtend om 11 uur: 26 graden buiten in de schaduw.

En af en toe kleine wolkjes aan de hemel.

Daar moest ik echt wel even van genieten.

Want nu is het over. Het regent en het is een stuk koeler buiten.

Een dag om hard binnen aan de slag te gaan. 

Fijne Pinksterdagen allemaal!

(ik geloof dat jullie nu mooi weer hebben, dus neem het er maar gauw van)

De thermometer vandaag op dezelfde tijd als gisteren:

Zeg het met bloemen

Gekregen van Inger en Gert (de vorige eigenaren van mijn Zweedse huis) toen ze even op bezoek kwamen.

Gekregen van mijn broer.

Hij woont in Stockholm (ongeveer 500 km hier vandaan) en was voor zijn werk in de buurt. 

Dus hij kwam even gezellig langs en heeft me ook nog heel goed geholpen met het naar boven verplaatsen en in elkaar zetten van 2 enorm grote Ikea kasten. 

En wat een geluk: de kasten pasten precies waar ik ze wilde hebben. Nog 3 cm ruimte tussen kast en plafond. :-)

Gekregen van de overburen.

De buurvrouw kwam het alleen even afgeven, ze had geen tijd om iets te drinken. En ze haalde zelf het papier van de plant af. Dat vond ik zo grappig, zo on-Nederlands.

Er zat een lief kaartje aan de plant:

Gefeliciteerd met je nieuwe woning staat erop.

En dan de kersenboom....

Die bloeit nu OVERWELDIGEND!

Je ziet er hele zwermen bijen omheen vliegen als je er dichtbij staat. En dan hoor je toch een hoop gezoem. Wat een heerlijk geluid. 

Ben heel benieuwd hoeveel kersen eraan gaan komen en of ik eigenlijk wel hier ben als die kersen rijp zijn. 

Ik hoop natuurlijk van wel.

De huismoeder 1926

Afgelopen zaterdag was het even kringloopdag. 

Ik vond dat ik daar intussen wel weer eens aan toe was. ;-)

Eerst ging ik naar de wekelijkse loppis van de Lions in Tingsryd.

Daar kocht ik 2 nuttige dingen en 1 ding dat nog geheim moet blijven.

Daarna ging ik naar Det gula huset, een kleine loppis in Urshult.

Daar kocht ik een aantal leuke kleine dingetjes die ook nog geheim moeten blijven.

En op de terugweg kwam ik langs de loppis tussen Urshult en Tingsryd, gevestigd in een oud schoolgebouw: Bredaslätt loppis och servering.

Aan de buitenkant ziet dat er leuk uit en als je op de link geklikt hebt, kun je zien dat ze zich daar ook aardig presenteren, maar het loppisgedeelte is me toch een volgestapelde bende.

Echt, helemaal tot het plafond aan vol. Dus vrij moeilijk om iets te vinden.

Ook zijn de prijzen nogal hoog. Tot soms zeer hoog.

Dat komt waarschijnlijk doordat dit een commerciële loppis is.

Ik vond er dus niet veel. Maar 1 ding wil ik jullie niet onthouden:

Een exemplaar van het tijdschrift Husmodern (wat 'de huismoeder' betekent) uit 1926.

Toen ik de eerste keer in mijn huis was, vond ik al een stapeltje Husmoderns uit 1949 bij de Lions loppis.

Die waren al met kleurenafbeeldingen erin.

Maar deze is nog helemaal zwart-wit.

Kijk maar even mee als je het leuk vindt.

De nieuwste mode kwam aan bod.

De jurk linksboven kostte 35 kronen. Dat is nu ongeveer 4,5 euro.
Voor die prijs kon je ook 11 Husmoderns kopen, want die kostten 30 öre per stuk. ;-)

Er was een gedeelte met brei- en haakpatronen.

Dit zijn patronen voor boorden aan sportsokken die in een eerder nummer gestaan hebben.

Er kon ook geborduurd worden (links) of een jasje genaaid voor de Huisvader.

(het staat er echt)

Reclame deden ze ook al aan in die tijd.

Er staat zelfs best veel reclame in het blad.

Rechts reclame voor waspoeder en margarine.

Die waarschijnlijk bedoeld waren voor de bediendes in huis, want ik geloof niet dat dit blad gemaakt werd voor de arme boerenvrouwen op het platteland.

Links op de pagina zie je nog een verwijzing naar een cactuswedstrijd.

De huismoeders konden een foto (jawel, dan kun je wel zien dat het niet om arme luitjes ging) van hun cactus(sen) opsturen en daarmee iets winnen.

Er liep ook nog een wedstrijd 'wat kun je maken van oude dameskousen'. Geweldig toch?

Op de laatste bladzijde stond reclame voor de Husmoderns boekenclub.

De dames konden boeken bestellen met korting.

Zowel Zweedse boeken als vertaalde buitenlandse. 

Als ze de coupon van deze bladzijde gebruikten, kregen ze 50% korting op boeken uit een bepaalde serie.

De bon kon ingeleverd worden bij elke boekhandel in Zweden.

Maar wat ik opvallend vind, is dat ze de coupon ook konden opsturen en dan werden de boeken thuisgestuurd. 

Ik denk niet dat we dat in die tijd in Nederland (of België) al hadden.

Ik vind dit blad erg leuk om door te bladeren.

Er staan ook nog allerlei artikelen in en verhalen en puzzels en recepten en ga zo maar door.

Het ziet er nog erg goed uit. Wonderlijk eigenlijk, dat dat zo goed bewaard is gebleven.

Al meer dan 80 jaar.

Dat moet vast bij iemand zoals ik gelegen hebben. ;-)

Ze hadden nog 2 van deze bladen bij deze loppis.

Maar omdat ik ze nogal prijzig vond (ongeveer € 2,50 per stuk) nam ik er maar eentje mee.

Dus als je interesse hebt..... ik kan even kijken of die andere 2 er nog liggen.

Fietstochtje naar de supermarkt

Op vrijdag was mijn brood op, dus wilde ik nieuw halen.

De dichtstbijzijnde winkel waar dat kan, is hier ongeveer 6 kilometer vandaan. (Dat valt mee, want in Lelystad is dat voor mij ongeveer het dubbele.)

Ik had natuurlijk snel met de auto kunnen gaan, maar het was mooi weer en ik wilde weleens wat meer van de omgeving hier gaan zien. Dus dat gecombineerd deed mij besluiten om er een fietstochtje van te maken.

De route naar de supermarkt loopt over een bospad dat vlakbij mijn huis begint.

Ik zie nu pas dat ik de foto op een nogal kaal stuk heb gemaakt.

Dat maak ik nog wel een keer goed. 

Onderweg kwam ik van alles tegen.

Onder andere bleek er vlak langs het fietspad een moerasje te liggen. En daarin stonden prachtige gele bloemen.

Ik zag ook niet-inheemse koeien. (met dank aan een paar medeblogsters: ik denk dat het inderdaad Schotse Hooglanders zijn) Blijkbaar gebruiken ze die hier ook om stukken bos open te houden.

En aan beide kanten van het pad zag ik op verschillende plaatsen bijenkasten staan.

Die zijn van mijn buurman, die bijenhouder is.

Ik hoop dat die bijtjes heel goed hun best gaan doen in mijn kersenboom, waarvan de bloesems nu in een razend tempo open gaan.

Ook stond het in het bos overal vol met 'vitsippor'.

Voor de Zweden betekent dit dat de lente begonnen is.

In het Nederlands heten ze bosanemoontjes.

Hier nog een leuk filmpje waarin ze wat beter te zien zijn. 

Als je goed zoekt, vind je in het bos ook blåsippa. Deze heeft geen Nederlandse naam (voor zover ik weet), want dit plantje komt in Nederland niet voor.

deze foto komt van internet

En zo werd een tochtje naar de winkel een leuk fietstochtje.

Ik was wel een beetje bang dat ik een lekke band zou krijgen, want dan is (maximaal) 6 kilometer opeens best ver lopen.

Maar alles ging goed.

Ik deed mijn boodschapjes en genoot op de terugweg net zo veel als op de heenweg.

Ik wens iedereen die vandaag iets aan Moederdag doet een fijne Moederdag toe.