Dit is wat ik de afgelopen dagen tussendoor gemaakt heb met alleen maar gerecykleerd spul.
Gemaakt van een door iemand anders handgemaakte kaart die ik een keer voor mijn verjaardag kreeg (met als tekst: opkikkertje, grappig toch?) gecombineerd met 2 fleurige katoentjes die ik vond bij de kringloopwinkel tijdens mijn dagje Friesland.
Blog over de dingen waarmee ik bezig ben: haken, breien, lezen, bakken, naaien, fietsen, kringlopen, foto's, Zweden, inktvisjes en wat er verder allemaal nog in mijn leven voorbij komt.
zaterdag 29 september 2012
vrijdag 28 september 2012
Het Insectenkookboek
Vorige week zag ik in de bieb op een van de uitstaltafels dit boek staan
En het trok meteen mijn aandacht, nieuwsgierig als ik ben. Want geef toe, het ziet er toch spannend uit?
Omdat ik toen geen tijd had om er eens rustig in te gaan zitten bladeren, nam ik het mee naar huis.
En daar ben ik er eens voor gaan zitten.
Het boek is niet alleen maar een kookboek. Het is ook heel informatief.
Dit staat op de achterkant:
Wel een goed verhaal eigenlijk.
En als je leest dat 80% van de wereldbevolking insecten als delicatesse eet, dan zijn wij hier maar een kleine minderheid die ervan griezelt. Althans, dat is toch wel mijn reactie. Misschien zijn jullie ook wel liefhebbers.
Als je in het boek gaat bladeren, is dit de eerste bladzijde met foto die je tegenkomt.
Mjam mjam, lekker hapje.
Tenminste.... voor 80% van de wereldbevolking? Ik krijg er niet meteen trek van.
Daarna volgt allerlei informatie over insecten an sich, hoe gezond en voedzaam ze zijn en wat je er zoal mee kunt. Alles geïllustreerd met prachtige foto's. Soms ziet het er zelfs echt lekker uit, zoals bij het meisje rechts (links spreekt me minder aan qua lekker....).
Om ook de lezer te overtuigen dat dat zeker mogelijk is, staan er allerlei recepten in het boek (ja, het is ook niet voor niks een kookboek). Dit is er eentje van:
Dus ook jullie kunnen nu aan de slag. ;-)
Als je wilt weten waar je de insecten kunt kopen: ook daarvoor staan de adressen in het boek.
Er is ook een hoofdstuk over mensen die insecten voor consumptie kweken
en er staan veel foto's in van mensen in andere landen die op de een of andere manier met insecten om op te eten bezig zijn, zoals bijvoorbeeld hier in Thailand:
En dan denk je vast: leuk dat anderen dat eten, maar mij niet gezien. Tenminste, dat dacht ik.
Maar toen kwam ik bij het hoofdstuk waarin beschreven wordt wat wij (ja, ook wij, die griezelen van insecten die er als insecten uitzien) al dagelijks aan insecten(delen) eten. We zien het niet, maar we doen het wel. Kijk maar:
Hihi, lust je nu nog een roze koek?
En dit is nog maar 1 voorbeeldje. Er staan er nog meer in.
Het zou voor de aarde wel heel goed zijn als we met zijn allen veel meer insecten zouden gaan eten in plaats van vlees. Dat wordt aan het eind van het boek nog aangetoond.
Tja.... en toen had ik het hele boek doorgekeken (nog niet gelezen) en nu heb ik toch al het idee dat ik er iets van opgestoken heb. Het geeft in elk geval te denken.
En ik overweeg zelfs al om ook eens een receptje te gaan proberen.
Maar 1 ding weet ik voorlopig zeker: het wordt geen gerecht waarbij de insecten nog zichtbaar zijn. Want dat staat al ergens aan het begin van het boek: eten doe je in eerste instantie met je ogen.
En mijn ogen zijn nog niet zo ver dat het water me in de mond begint te lopen als ik herkenbare insecten in iets eetbaars zie zitten. Eerder het tegenovergestelde.
Maar misschien is dat een kwestie van training als het je niet met de paplepel is ingegoten (haha, nu ik het zelf lees, vind ik dit eigenlijk een rare uitdrukking hier).
Dus wie weet show ik hier binnenkort mijn eerste eigengebakken meelwormencakejes. Met smaaktest uiteraard.
Eerst mezelf even mentaal voorbereiden. ;-)
Al met al toch een heel interessant boek.
En omdat het er zo spannend uitziet, wilde ik het graag met jullie delen.
Ik ben benieuwd wie van jullie het nu ook gaat halen bij de bieb of misschien zelfs wel gaat kopen.
Het is in elk geval een erg mooi boek.
Het insectenkookboek, geschreven door Arnold van Huis, Henk van Gurp en Marcel Dicke.
P.S. Als reactie op dit blog schreef Sylvia van Zaanse zolder:
Het schrikt wel af hè insecten eten, maar hoeveel anders dan een garnaal kan het eigenlijk zijn. Laten we eerlijk zijn, een garnaal ziet er zo op het oog ook een beetje raar uit.
En datzelfde dacht ik ook toen ik de foto van de jongen op de Thaise markt zag. Daar liggen rechts ook garnalen. En gefrituurde dingen die ik misschien ook wel zou durven te proberen.
Het blijft een raar verschijnsel 'eten met je ogen'.
donderdag 27 september 2012
Dankjewel Sofie!
De laatste tijd ben ik een geluksvogel, zoals jullie al een paar keer hebben kunnen zien.
Ik won een paar give-aways achter elkaar.
En de laatste was bij Sofie.
Gisteren kwam haar gezellige envelop binnen, helemaal uit België.
En dit zat erin:
Leuk hè?
Eigenlijk won ik 'alleen' de potlodenrol (die vast een nuttige bestemming gaat krijgen), maar ik kreeg er ook nog een leuke fotokaart bij en een zakje met frutseldingetjes. Het leek wel een PIF.
Heel erg bedankt Sofie!
En grappig detail: jouw gehaakte uilenmuts is vast van hetzelfde patroon gemaakt als de muts die ik maakte.
P.S. Aan de fotokaarten van mijn laatste 'grote' give-away wordt nog hard gewerkt. Dus die komen nog. Ik geef wel een seintje als ze onderweg gaan. Hetzelfde geldt voor mijn Pay it Forwards.
Even geduld nog allemaal. Dank u! ;-)
Ik won een paar give-aways achter elkaar.
En de laatste was bij Sofie.
Gisteren kwam haar gezellige envelop binnen, helemaal uit België.
En dit zat erin:
Leuk hè?
Eigenlijk won ik 'alleen' de potlodenrol (die vast een nuttige bestemming gaat krijgen), maar ik kreeg er ook nog een leuke fotokaart bij en een zakje met frutseldingetjes. Het leek wel een PIF.
Heel erg bedankt Sofie!
En grappig detail: jouw gehaakte uilenmuts is vast van hetzelfde patroon gemaakt als de muts die ik maakte.
P.S. Aan de fotokaarten van mijn laatste 'grote' give-away wordt nog hard gewerkt. Dus die komen nog. Ik geef wel een seintje als ze onderweg gaan. Hetzelfde geldt voor mijn Pay it Forwards.
Even geduld nog allemaal. Dank u! ;-)
Work in progress alias WIP
Verder hoef ik daar niks over te zeggen, denk ik. De foto spreekt voor zich.
Als het af is, laat ik het wel weer even zien.
woensdag 26 september 2012
Het zonnetje in huis. En buiten.
Vorig jaar (ja, echt, bijna een jaar geleden, ik kan het nog bijna niet geloven) vertelde ik al over de zonnebloemen die door de gemeente Almere hier en daar in de stad worden uitgezaaid, zodat de mensen ze in de herfst kunnen plukken.
En ook dit jaar staan ze er weer.
Dus gisteren ging ik samen met een vriendin op pad om een bos te halen.
En dat lukte goed. We hadden allebei een flinke bos.
De mijne staat nu te stralen op tafel.
Echt het zonnetje in huis.
En buiten aan de waslijn?
Daar hangt een rijtje uitgebloeide zonnebloemen te drogen. In de hoop dat de vogels de zaadjes nu nog niet opeten, maar dat ik ze kan bewaren voor in de winter.
Nieuwe poging....
Omdat het mooi weer was toen we de bloemen geplukt hadden, maakten we nog een wandelingetje langs de Noorderplassen.
En we hadden geluk: we zagen een hele regenboog, helemaal tot de grond.
Jammer dat het te ver weg was. Anders hadden we die pot met goud kunnen gaan pakken. ;-)
Vandaag maakte ik nog snel een foto van de laatste bloeiende geranium in mijn tuin.
Vergeten jullie niet mee te doen aan mijn mini-give-away van deze week? Je kunt meedoen tot volgende week woensdag, dan komt de volgende er weer aan.
En ook dit jaar staan ze er weer.
Dus gisteren ging ik samen met een vriendin op pad om een bos te halen.
En dat lukte goed. We hadden allebei een flinke bos.
De mijne staat nu te stralen op tafel.
Echt het zonnetje in huis.
En buiten aan de waslijn?
Daar hangt een rijtje uitgebloeide zonnebloemen te drogen. In de hoop dat de vogels de zaadjes nu nog niet opeten, maar dat ik ze kan bewaren voor in de winter.
Nieuwe poging....
Omdat het mooi weer was toen we de bloemen geplukt hadden, maakten we nog een wandelingetje langs de Noorderplassen.
En we hadden geluk: we zagen een hele regenboog, helemaal tot de grond.
Jammer dat het te ver weg was. Anders hadden we die pot met goud kunnen gaan pakken. ;-)
Vandaag maakte ik nog snel een foto van de laatste bloeiende geranium in mijn tuin.
Vergeten jullie niet mee te doen aan mijn mini-give-away van deze week? Je kunt meedoen tot volgende week woensdag, dan komt de volgende er weer aan.
Wekelijkse Weggeef Woensdag #3
Het was grappig om te zien dat poesieplaatjes duidelijk minder geliefd zijn dan lintjes. ;-)
En dat is natuurlijk fijn voor degenen die meededen aan mijn weggevertje van de afgelopen week, want zo hadden zij meer kans.
Mijn ontzettend eerlijke notarishand heeft een winnaar getrokken en dat is.......
XXXX van het blog XXXXXXXXXXXXXXXXXX.
(ik ga dit elke week doen, zo krijgt de winnaar gelijk een paar extra bezoekers, altijd leuk toch?)
Als je mij je adres mailt via het mailformulier onderaan mijn blog, dan stuur ik de plaatjes zo snel mogelijk naar je toe.
En dan is het natuurlijk ook weer tijd voor de volgende Wekelijkse Weggever (of beter gezegd weggevertje, want het zouden geen grote cadeaus worden, hè).
Deze week kun je winnen:
Een zakje met spulletjes om sieraden mee te maken.
Ik doe daar zelf eigenlijk niks mee, maar iemand anders misschien wel.
Denk je dat ik jou er blij mee kan maken? Laat dan hieronder een reactie achter. Dit kan de hele week, nog tot en met dinsdag. Op dinsdagavond gaat de 'notaris' weer een winnaar trekken.
Als je niet alleen hieronder reageert, maar ook nog een linkje op je blog zet, dan krijg je er ook nog wat kralen bij als extra verrassing. Als je de winnaar bent natuurlijk.
En ik verklap alvast: volgende week is de give-away een lap stof. Ik weet nog niet precies welke, maar ik heb er genoeg, dus ik kan kiezen.
En dat is natuurlijk fijn voor degenen die meededen aan mijn weggevertje van de afgelopen week, want zo hadden zij meer kans.
Mijn ontzettend eerlijke notarishand heeft een winnaar getrokken en dat is.......
XXXX van het blog XXXXXXXXXXXXXXXXXX.
(ik ga dit elke week doen, zo krijgt de winnaar gelijk een paar extra bezoekers, altijd leuk toch?)
Als je mij je adres mailt via het mailformulier onderaan mijn blog, dan stuur ik de plaatjes zo snel mogelijk naar je toe.
En dan is het natuurlijk ook weer tijd voor de volgende Wekelijkse Weggever (of beter gezegd weggevertje, want het zouden geen grote cadeaus worden, hè).
Deze week kun je winnen:
Een zakje met spulletjes om sieraden mee te maken.
Ik doe daar zelf eigenlijk niks mee, maar iemand anders misschien wel.
Denk je dat ik jou er blij mee kan maken? Laat dan hieronder een reactie achter. Dit kan de hele week, nog tot en met dinsdag. Op dinsdagavond gaat de 'notaris' weer een winnaar trekken.
Als je niet alleen hieronder reageert, maar ook nog een linkje op je blog zet, dan krijg je er ook nog wat kralen bij als extra verrassing. Als je de winnaar bent natuurlijk.
En ik verklap alvast: volgende week is de give-away een lap stof. Ik weet nog niet precies welke, maar ik heb er genoeg, dus ik kan kiezen.
dinsdag 25 september 2012
Tuinwachter of konijnenverschrikker?
Soms heb ik even een binnenpretje.
Zoals afgelopen vrijdag toen ik bij een kringloopwinkel was (ehm..... kom ik daar weleens?) en daar dit konijn zag liggen, bovenop een stapel rotzooi (ehm..... spullen).
Hij deed me denken aan een vogelverschrikker, geen idee waarom.
En toen bedacht ik dat hij misschien heel goed zou kunnen werken als konijnenverschrikker. Hij ziet er toch best een beetje eng uit, met maar 1 oog?
Dus ik nam hem mee en nu zit hij in mijn tuin.
Nu nog bovenop de tafel, maar straks in het voorjaar (als hij dan nog 'leeft') zet ik hem naast mijn pas gezaaide plantjes. In de (waarschijnlijk ijdele) hoop dat hij de echte levende konijnen afschrikt.
Hihi, ik ben heel benieuwd hoe mijn tuinwachter de winter gaat doorkomen. En of hij in het voorjaar niet kaalgeplukt wordt door de vogeltjes, als nestmateriaal.
Ik geniet er nu al van. En misschien laat ik jullie wel mee genieten.
Zoals afgelopen vrijdag toen ik bij een kringloopwinkel was (ehm..... kom ik daar weleens?) en daar dit konijn zag liggen, bovenop een stapel rotzooi (ehm..... spullen).
Hij deed me denken aan een vogelverschrikker, geen idee waarom.
En toen bedacht ik dat hij misschien heel goed zou kunnen werken als konijnenverschrikker. Hij ziet er toch best een beetje eng uit, met maar 1 oog?
Dus ik nam hem mee en nu zit hij in mijn tuin.
Nu nog bovenop de tafel, maar straks in het voorjaar (als hij dan nog 'leeft') zet ik hem naast mijn pas gezaaide plantjes. In de (waarschijnlijk ijdele) hoop dat hij de echte levende konijnen afschrikt.
Hihi, ik ben heel benieuwd hoe mijn tuinwachter de winter gaat doorkomen. En of hij in het voorjaar niet kaalgeplukt wordt door de vogeltjes, als nestmateriaal.
Ik geniet er nu al van. En misschien laat ik jullie wel mee genieten.
maandag 24 september 2012
Pay it Forward
Het begon met een blogberichtje van Maren, alias Hoemmelke, al een hele tijd geleden.
Zij startte een Pay it Forward en ik meldde me bij haar aan om mee te doen.
Na een tijdje kreeg ik een gezellige envelop in de bus.
En daarin zaten 3 leuke, kleine, handgemaakte dingetjes waar je blij van wordt.
Nogmaals bedankt Maren!
En wat is nu het idee van Pay it Forward? Dat ik ook weer 5 mensen blij ga maken met kleine, leuke, handgemaakte dingetjes. En dat diegenen dat ook weer gaan doen. Zo verspreiden we een beetje blijdschap en gezelligheid om ons heen.
Wil je meedoen en een Pay it Forward van mij ontvangen? Reageer dan op dit bericht.
De eerste 5 reageerders zijn de gelukkigen.
Vraag me niet wanneer, want soms heb ik het nogal druk of komt er zomaar weer een projectje tussendoor. Maar het komt, echt waar. Als je tenminste ook even je naam en adres doorgeeft via het mailformulier onderaan mijn blog.
Je mag ook je lievelingskleur(en) doorgeven en eventueel de naam, geslacht en leeftijd van je kind(eren). Wie weet kan ik daar iets mee.
Ik ben heel benieuwd wie zich gaan melden...... spannend.......
Dit stond nog op het blog van Maren:
Dus:
de eerste 5 reacties onder dit bericht
sturen mij hun adresgegevens via de mail.
Ik stuur hen in de loop van dit jaar
iets zelfgemaakts
iets groots of kleins,
iets met liefde gemaakt,
iets dat een glimlach
op hun gezicht doet verschijnen.
En dat vond ik heel toepasselijk, dus daarom kopieer ik het even hier.
Love
Dit plaatje vond ik toevallig ergens op internet en MOET ik gewoon delen:
Te schattig om zomaar voorbij te laten gaan.
zondag 23 september 2012
Herfstig iPhone hoesje
Zoals heel velen ben ik een fan van Annemaries haakblog. (pjoew, wat heeft zij veel volgers, niet te geloven gewoon)
Ik probeer zo vaak mogelijk mee te doen aan haar
En elke keer als ik daar ga kijken, staan er weer zulke leuke dingen tussen. Die zet ik dan allemaal op mijn Pinterest in de hoop dat ik ooit eens tijd zal hebben om ze ook te gaan maken. Ooit.....ja.
Soms heeft Annemarie ook een give-away, meestal in samenwerking met een webwinkel (mooie promotie natuurlijk met zoveel lezers). Zo ook op 11 september.
Ze mocht een haaknaaldensetje weggeven namens Echt Studio.
Er waagden wel 222 mensen een kansje op deze give-away. En wie heeft hem gewonnen???? IKKE!!
Is dat geluk hebben of niet? (ik val de laatste tijd sowieso nogal in de prijzen qua give-aways, ik durf al bijna niet meer mee te doen)
Afgelopen vrijdag lag het pakketje in mijn postvakje. En dit zat erin:
En daar weer in zat een mooi kokertje met 3 ergonomische haaknaalden.
Ze doen me de hele tijd aan tandenborstels denken. ;-)
Maar ik was erg benieuwd naar hoe ze zouden haken. Ik houd namelijk mijn haaknaald altijd nogal raar vast (bovenhands), dus ik vroeg me af of dat zou lukken met deze haaknaalden. Dus gauw op zoek naar een projectje om dat te proberen.
Het projectje diende zich eigenlijk vanzelf aan.
Op mijn tafel lagen namelijk 2 rollen met sierlint. Van dat lint dat ook voor boeketten en cadeautjes wordt gebruikt. Alleen zaten deze lintjes aan elkaar vast. Op de foto zie je nog 1 rol. De andere was geel en helaas al gebruikt voor mijn projectje voordat ik op het idee kwam om er een foto van te maken.
Eigenlijk lagen ze klaar om op de foto gezet te worden voor de Wekelijkse Weggeef Woensdag, want ik had geen idee wat ik ermee zou gaan doen.
En toen zag ik op een blog (sorry, ik weet niet meer waar precies) dat iemand gehaakt had met cadeaulintjes. 1 + 1 = 2, dacht ik.
Dus hup, de haaknaalden uit het kokertje en de lintjes uit elkaar getrokken en aan elkaar geknoopt.
Omdat het niet zoveel lint was, besloot ik om er iets kleins mee te maken. En dat werd een telefoonhoesje.
Halverwege kwam ik er achter dat ik ook daarvoor veel te weinig lint had, dus dook ik in mijn wolletjesmand en haalde daar een paar wolletjes in bijpassende kleuren uit.
En na een tijdje haken (die lintjes haken trouwens niet echt lekker) was dit het resultaat:
Een herfstachtig telefoonhoesje met een blaadje en wat kraaltjes eraan.
De binnenkant is gevoerd met een stukje gele stof dat ik in Zweden vond bij een van de loppis.
Helemaal UWYH dus. En ook nog grotendeels gerecykleerd.
(Het is weer Ik-recykleer-tijd bij Boomie).
Dit is de andere kant:
De foto's zijn jammer genoeg ook een beetje herfstig, omdat er te weinig daglicht was.
Nu nog iets gaan maken van de andere rol lint.
En de haaknaalden haken lekker, ook voor iemand die raar haakt, zoals ik.
Ik probeer zo vaak mogelijk mee te doen aan haar
En elke keer als ik daar ga kijken, staan er weer zulke leuke dingen tussen. Die zet ik dan allemaal op mijn Pinterest in de hoop dat ik ooit eens tijd zal hebben om ze ook te gaan maken. Ooit.....ja.
Soms heeft Annemarie ook een give-away, meestal in samenwerking met een webwinkel (mooie promotie natuurlijk met zoveel lezers). Zo ook op 11 september.
Ze mocht een haaknaaldensetje weggeven namens Echt Studio.
Er waagden wel 222 mensen een kansje op deze give-away. En wie heeft hem gewonnen???? IKKE!!
Is dat geluk hebben of niet? (ik val de laatste tijd sowieso nogal in de prijzen qua give-aways, ik durf al bijna niet meer mee te doen)
Afgelopen vrijdag lag het pakketje in mijn postvakje. En dit zat erin:
En daar weer in zat een mooi kokertje met 3 ergonomische haaknaalden.
Ze doen me de hele tijd aan tandenborstels denken. ;-)
Maar ik was erg benieuwd naar hoe ze zouden haken. Ik houd namelijk mijn haaknaald altijd nogal raar vast (bovenhands), dus ik vroeg me af of dat zou lukken met deze haaknaalden. Dus gauw op zoek naar een projectje om dat te proberen.
Het projectje diende zich eigenlijk vanzelf aan.
Op mijn tafel lagen namelijk 2 rollen met sierlint. Van dat lint dat ook voor boeketten en cadeautjes wordt gebruikt. Alleen zaten deze lintjes aan elkaar vast. Op de foto zie je nog 1 rol. De andere was geel en helaas al gebruikt voor mijn projectje voordat ik op het idee kwam om er een foto van te maken.
Eigenlijk lagen ze klaar om op de foto gezet te worden voor de Wekelijkse Weggeef Woensdag, want ik had geen idee wat ik ermee zou gaan doen.
En toen zag ik op een blog (sorry, ik weet niet meer waar precies) dat iemand gehaakt had met cadeaulintjes. 1 + 1 = 2, dacht ik.
Dus hup, de haaknaalden uit het kokertje en de lintjes uit elkaar getrokken en aan elkaar geknoopt.
Omdat het niet zoveel lint was, besloot ik om er iets kleins mee te maken. En dat werd een telefoonhoesje.
Halverwege kwam ik er achter dat ik ook daarvoor veel te weinig lint had, dus dook ik in mijn wolletjesmand en haalde daar een paar wolletjes in bijpassende kleuren uit.
En na een tijdje haken (die lintjes haken trouwens niet echt lekker) was dit het resultaat:
Een herfstachtig telefoonhoesje met een blaadje en wat kraaltjes eraan.
De binnenkant is gevoerd met een stukje gele stof dat ik in Zweden vond bij een van de loppis.
Helemaal UWYH dus. En ook nog grotendeels gerecykleerd.
(Het is weer Ik-recykleer-tijd bij Boomie).
Dit is de andere kant:
De foto's zijn jammer genoeg ook een beetje herfstig, omdat er te weinig daglicht was.
Nu nog iets gaan maken van de andere rol lint.
En de haaknaalden haken lekker, ook voor iemand die raar haakt, zoals ik.
Awards
Nu ik ruim een jaar bezig ben met dit blog, heb ik in de loop van de tijd al een aantal awards gekregen.
Toen ik nog maar net een maandje daarvoor begonnen was, werd ik al getagd.
En daarna kreeg ik de
award.
Vervolgens werd ik vereerd met de
award.
En een tijdje geleden viel de
mij ten deel.
In het begin voelde ik me super vereerd. Wow, dat ik uitgekozen werd!
Maar later zag ik dat er bij vlagen heel veel van dit soort awards worden uitgedeeld.
Toen snapte ik ook beter de reacties van de bloggers waar ik de awards aan doorgaf. Ze reageerden helemaal niet of weigerden de award. Niet leuk natuurlijk.
Maar wel begrijpelijk, omdat ik na een tijdje ook niet meer wist wat ik moest antwoorden op de gestelde vragen (wat ik hier wil vertellen, vertel ik waarschijnlijk uit mezelf wel en op sommige vragen weet ik gewoon echt geen antwoord) en al helemaal niet meer aan wie ik de award moest doorgeven. Want iedereen die ik kon bedenken had er net eentje gekregen of had een award-vrij blog.
Daarom heb ik besloten dat ik vanaf nu ook een award-vrij blog heb.
Dan hoef ik niemand meer voor het hoofd te stoten en niemand meer lastig te vallen.
Maar ik vind het natuurlijk wel heel leuk dat ik in het afgelopen jaar zoveel awards heb gekregen. Dat dan weer wel.
Het geeft toch minstens aan dat mensen het de moeite waard vinden om op je blog te komen kijken en lezen. En dat is natuurlijk heel fijn.
Vandaar dat voortaan dit plaatje op mijn blog te zien zal zijn:
zaterdag 22 september 2012
Bijzondere Bibliotheek Buit
Op woensdag heb ik voortaan WWW (wekelijkse weggeef woensdag, je kunt nog de hele week meedoen), maar afgelopen woensdag had ik ook een BBB: een Bijzondere Bibliotheek Buit.
Ik zal hem hier laten zien.
In de bibliotheek in Almere-Stad staan niet alleen maar boeken in keurige rijtjes op alfabet in de kasten. Er staan ook overal tafels met daarop boeken, cd's en dvd's uitgestald.
En dat werkt in mijn geval heel goed op mijn hebberigheid en hamstergedrag.
Of zou ik gewoon een brede interesse hebben? En meer zin om boeken te lezen dan beschikking over tijd?
Kortom: ik zie elke keer als ik er kom meer dingen dan ik mee mag nemen.
Afgelopen week vond ik dit:
2 interessante boeken over Almere. Op een tafel met als thema: Flevoland.
Zoals jullie misschien weten, ben ik ook stadsgids in Almere. Dus altijd geïnteresseerd in informatie over de stad en de provincie.
Ik vond ook 2 tamelijk bizarre boeken, die MOEST ik gewoon meenemen, uit pure nieuwsgierigheid:
Als ik eraan toe kom, zal ik er binnenkort wat meer van laten zien.
En ik vond nog 2 ontzettend leuke kijkboeken:
Eersteklas jeugdsentiment.
Alleen al bij het zien van de covers komen zoveel herinneringen boven.
Er zitten ook nog dvd's bij, maar ik heb nog geen tijd gehad om die te bekijken.
In de bieb staat ook altijd een grote tafel met afgeschreven materialen. Die tafel wordt elke dag op onregelmatige tijden aangevuld, vertelde een medewerkster van de bieb mij.
En ik had echt een mazzeltje, want ik vond er zomaar dit:
Ze zien er allemaal nog als nieuw uit.
Een paar van de boekjes had ik al eens geleend. En nu zijn ze gewoon van mij! En jeuken dat mijn handen doen...... O, wat zou het toch fijn zijn als er een dubbel aantal uren in een dag zou zitten.....
Ik zal hem hier laten zien.
In de bibliotheek in Almere-Stad staan niet alleen maar boeken in keurige rijtjes op alfabet in de kasten. Er staan ook overal tafels met daarop boeken, cd's en dvd's uitgestald.
En dat werkt in mijn geval heel goed op mijn hebberigheid en hamstergedrag.
Of zou ik gewoon een brede interesse hebben? En meer zin om boeken te lezen dan beschikking over tijd?
Kortom: ik zie elke keer als ik er kom meer dingen dan ik mee mag nemen.
Afgelopen week vond ik dit:
2 interessante boeken over Almere. Op een tafel met als thema: Flevoland.
Zoals jullie misschien weten, ben ik ook stadsgids in Almere. Dus altijd geïnteresseerd in informatie over de stad en de provincie.
Ik vond ook 2 tamelijk bizarre boeken, die MOEST ik gewoon meenemen, uit pure nieuwsgierigheid:
Als ik eraan toe kom, zal ik er binnenkort wat meer van laten zien.
En ik vond nog 2 ontzettend leuke kijkboeken:
Eersteklas jeugdsentiment.
Alleen al bij het zien van de covers komen zoveel herinneringen boven.
Er zitten ook nog dvd's bij, maar ik heb nog geen tijd gehad om die te bekijken.
In de bieb staat ook altijd een grote tafel met afgeschreven materialen. Die tafel wordt elke dag op onregelmatige tijden aangevuld, vertelde een medewerkster van de bieb mij.
En ik had echt een mazzeltje, want ik vond er zomaar dit:
Ze zien er allemaal nog als nieuw uit.
Een paar van de boekjes had ik al eens geleend. En nu zijn ze gewoon van mij! En jeuken dat mijn handen doen...... O, wat zou het toch fijn zijn als er een dubbel aantal uren in een dag zou zitten.....
Abonneren op:
Posts (Atom)