Ik kan ervan meepraten:
Helaas.
Het stapelde zich op en op en op en op.
Totdat ik omviel.
Alleen lichamelijk deze keer. Hoop ik.
Een week was ik van de wereld. Ik voelde me zo ziek. En ik sliep en sliep en sliep.
3 jaar geleden viel ik ook geestelijk om. En dat was geen pretje. Zacht uitgedrukt.
Dus nu even goed luisteren naar mezelf: back to basic. Alleen maar de dingen doen die ik moet doen en niet meer ook nog alles wat ik zo graag wil doen. En in een rustig tempo met voldoende rust- en ontspanningsmomenten tussendoor.
Op die momenten kan ik dan leuke dingen doen.
En een van die leuke dingen was bloggen tot 2 weken geleden.
Dus nu maar hopen dat het ook nu weer leuk gaat worden.
Het was even schrikken dat achter die lieve Blogwereld gewoon de echte wereld bleek schuil te gaan.
Maar toch wil ik me daar niet door laten weerhouden. En ga ik maar proberen door te gaan met de dingen te vertellen en te laten zien die ik graag met anderen wil delen.
En wie zich daaraan stoort, daar een negatieve mening over heeft of erger nog: mij denkt te kunnen veroordelen, die blijft maar liever weg hier.
Dussss.... adem in..... adem uit....
Inmiddels zijn er honderden vrouwen in Nederland en België op eigen houtje en zonder toestemming van degenen die het project in Zweden hebben opgezet, inktvisjes aan het haken voor kindjes in Nederlandse ziekenhuizen. Ik hoop dat dat goed blijft gaan en dat er geen ongelukken van komen.
Verder laat ik het maar.
En ik wacht rustig op de eerste die netjes in overleg met de mensen in Zweden op een verantwoorde manier voor Nederland of België aan de slag gaat.
Gelukkig zijn er ook nog mensen die het patroon bij mij hebben opgevraagd en die wel gewoon hun gehaakte inktvisjes naar mij opsturen.
Deze kwamen al binnen voordat ik ziek werd.
Zij maakte er al eerder 4, dus is de recordhoudster tot nu toe.
En maar liefst 6 schattige inktvisjes kreeg ik van iemand die Nancy heet en die voor zover ik weet geen blog heeft of ergens anders op internet te vinden is.
Heel erg bedankt, dames. Ik ben er blij mee.
Er zitten nu al 30 inktvisjes bovenop mijn bank te wachten om mee naar Zweden te mogen.
Op de bovenste rij is nog plaats, zoals je kunt zien.
Nog even iets heel anders: misschien wist je dat ik een webwinkel heb in kinderkleding en aanverwante artikelen.
Aankleedpopje Kinderkleding.
Vanwege mijn dubbele verhuizing stond bijna de hele inhoud daarvan in opslag. Dus kon ik er niet bij. Daarom had ik dat allemaal onzichtbaar gemaakt in de winkel.
Nu haal ik steeds een beetje uit de opslag en maak dat weer zichtbaar.
En bijna alle kleding mag weg voor de
HALVE PRIJS.
Misschien de moeite waard om een kijkje te komen nemen.
