Pencil thursday

Wil je misschien ook meedoen? Klik dan op het bovenste plaatje en kom op het blog van E strea chikitu.

Nu snel foto's maken, want de zon schijnt ook nog. Wat een geluk (bij een ongeluk, haha).

Heel aardig!

Vorige week schreef Angeline van het blog Mijn eigen plekkie dat ze voortaan geen gratis patronen meer zou sturen van gehaakte Tilda-poppen.

De reden was dat mensen wel het gratis patroon willen hebben, daarna de pop maken, daarover schrijven op hun eigen blog of elders en dan niet even een linkje plaatsen naar degene van wie ze het patroon hebben. Zelfs een fotootje sturen is vaak nog teveel moeite.

Ik kon goed begrijpen waarom Angeline dus stopte met het gratis versturen van het patroon. Op die manier is het gewoon niet leuk.

Ik had dezelfde ervaring met de patroontjes van de gehaakte randjes die ik uit een oud boekje gehaald had. 

Heel wat mensen hebben dat blogje gelezen en patroontjes besteld, soms wel een stuk of 5-6.

Aan al die mensen heb ik gevraagd of ze een foto willen sturen van het resultaat. Dat zou ik een leuke beloning vinden voor de moeite die ik gedaan heb. En dan heb ik nog niet eens de patroontjes zelf gemaakt, zoals Angeline wel heeft gedaan.

Ik heb ze alleen maar ingescand en er met wat Photoshoppen, knippen en plakken pdf-bestandjes van gemaakt. En ik kan je zeggen: dat is al best veel werk.

Tot vandaag heb ik nog nooit iets gehoord naar aanleiding van de verstuurde patroontjes.

Inderdaad: tot vandaag.

Want vandaag kreeg ik een mailtje van iemand die Rita heet, met 2 foto's van het door haar gehaakte randje, de zonnerand.

En ik moet zeggen: dat heeft ze heel mooi gedaan. Dus ik laat ze graag aan jullie zien.

Rita, bedankt voor de foto's. En applaus voor je prachtige haakwerk.

Cadeautje voor Inger

Misschien herinneren jullie je nog dat ik van Inger (de vorige eigenaresse van mijn Zweedse huis, die nu samen met haar man Gert zo goed op het huis past) 3 strengen echte schapenwol kreeg.

Zij dacht dat ik daar misschien wel iets leuks van kon maken. En dat dacht ik ook.

Iets leuks voor Inger zelf dan natuurlijk.

Ik haakte een col met een steek uit dit boek, dat ik vond bij een kringloopwinkel.

Dit was het beginnetje

En dit het eindresultaat

Mijn hustomte, die inderdaad ook goed op het huis gepast heeft, wilde er wel even mee poseren.

Kijkt hij niet blij?

O, o, o, die vildsvin. Wat hebben ze er een puinhoop van gemaakt.....

Blogje komt eraan. Moet nog een paar foto´s maken.

Naar Zweden. De reis deel 2

Uitgerust en vol goede moed begon ik gisterenochtend aan de laatste helft van mijn reis naar Tingsryd. Ook deze keer weer niet zo vroeg. Haha, degenen die mij kennen wisten dat wel.

Eerst reed ik naar Handewitt, een plaatsje in Duitsland vlakbij de Deense grens. Daar zitten een aantal interessante dingen. Namelijk: een Lidl en een Aldi, vlak naast elkaar. En ik vind het zooo leuk om boodschappen te doen bij een Lidl of een Aldi in het buitenland, vooral in Duitsland. Daar hebben ze altijd allemaal dingen die we in Nederland niet hebben. 

Deze keer heb ik me beperkt tot alleen de Aldi.

Aan de overkant van de Aldi zit een benzinepomp. En de benzine is in Duitsland een heel stuk goedkoper dan in Nederland (en Denemarken en Zweden), dus daar nog maar eens mijn tank volgegooid.

Tenslotte moest ik nog even langs de Bordershop in het Scandinavian Park, ook in Handewitt.

Daar kun je allemaal dingen kopen die voor Scandinaviërs aantrekkelijk geprijsd zijn. Vooral drank dus. Maar dat had ik niet nodig.

Ik moest even kijken of ze pure Toblerone hadden. Die kun je in gewone winkels namelijk niet kopen om de een of andere vreemde reden. En mijn ex-Zweedse-buurvrouw is er gek op.

Gelukkig hadden ze het. Dus 2 doosjes meegenomen.

Op de parkeerplaats mijn kopje oploscapuccino uit een zakje gedronken met een lekker vers broodje  van de Aldi erbij. En om ongeveer 11.15 uur on the road again.

Het was zowaar droog en lekker rustig op de weg.

In het zuiden van Denemarken lag bijna helemaal geen sneeuw meer. Dat had ik niet verwacht.

Een stuk verderop hield ik een theepauze op een parkeerplaats langs de snelweg en daar lag nog wel behoorlijk wat sneeuw.

Na een paar uurtjes rijden kwam de Storebeltbrug in zicht. Het was toen zelfs mooi weer. De zon scheen.

Deze imposante tolbrug verbindt 2 delen van Denemarken met elkaar. Elke keer ben ik weer onder de indruk van dit prachtige staaltje bouwkunst.

Deze foto heb ik zelf genomen met mijn telefoon onder het rijden. Als je echt mooie en duidelijke foto's van de brug wilt zien, kun je beter even op de site van de brug kijken. Of even googelen.

Ruim een uur later kwam ik bij de volgende brug: de Öresundsbrug. Ook heel geweldig. Al was daar deze keer niet veel van te zien, want het was daar tamelijk mistig. 

Deze brug kennen jullie misschien wel van de TV-serie The bridge, die ik nog steeds eens moet gaan bekijken, want ik heb gehoord dat die erg goed is.

De brug verbindt Denemarken en Zweden met elkaar.

Ongeveer halverwege staat het bord dat de grens met Zweden aangeeft. Dat blauwe dingetje op de foto. ;-) Het geeft elke keer weer een speciaal gevoel als ik dat bord passeer.

Na ongeveer 10 minuten rijden in Zweden staat een McDonalds die 24 uur per dag open is. Dus daar ben ik even gestopt om een hamburgertje te eten en gratis te internetten. (uiteraard, hoe verslaafd kun je zijn)

Ik vond het grappig om het verschil te zien tussen de Zweedse en de Spaanse McDonalds.

Op Gran Canaria stonden er gewoon grote prullenbakken in de zaak waar alles tegelijk ingemikt kon worden. Zo niet in afvalscheidingsland nr.1 Zweden:

Het blijft elke keer weer verraderlijk dat je het gevoel krijgt dat je er bijna bent als je in Zweden bent aangekomen. Mijn huis staat echt heel erg in het zuiden van Zweden en dan is het vanaf waar je het land binnenkomt toch nog meer dan 200 km rijden.

En over die kleine 200 km doe je dan dus ook nog ongeveer 3 uur.

Misschien leuk om te weten: de McDonalds staat aan de Bronsgietersstraat. Heb je weer een beetje Zweeds geleerd. 

Vanaf de McDonalds begon het minst fijne stukje van mijn reis.

Het weer werd namelijk slechter en het werd vanaf ongeveer half 5 steeds donkerder. En rijden in het donker in Zweden is echt geen pretje. Zeker niet in het Zweedse spitsuur, waarin je toch regelmatig tegenliggers tegemoet komen die in je ogen schijnen, waardoor je gewoon helemaal niks ziet. Rijden op de gok dus, in de hoop dat je op je weghelft blijft en dat er geen dier uit de bossen langs de kant van de weg besluit om nu net even over te gaan steken.

Ik reed zelfs nog een tijdje achter een strooiwagen.

Ze strooien hier met zout vermengd met water, dus dat spat dan zo heerlijk op je voorruit. Joepie. Nog beter zicht. NOT.

Nou ja, om een lange 200 km kort te maken: ik ben aangekomen bij mijn huis. Niet echt in de relaxstand. Maar de aankomst maakte alles weer goed.

Het huis was warm, het licht brandde en er was een paadje naar de voordeur sneeuwvrij gemaakt.

Lang leve Inger en Gert!

Het was donker buiten, dus de door de vildsvin aangerichte ravage kon ik gisteren niet zien.

Daarover later meer.

Naar Zweden. De reis deel 1

Jullie zullen mij vast een heel verwend persoon vinden. En dat snap ik wel, hoewel het beeld een beetje vertekend is...

Want een week geleden kwam ik net terug van Gran Canaria en gisteren stapte ik alweer in de auto richting Zweden. Jaja, dat doet maar...

Ik zal jullie eerst iets vertellen over de reis. Deze keer besloot ik om niet in 1 keer het hele eind te rijden. Daarvoor vond ik de weersomstandigheden ietsje te slecht. 

En ik kon een goedkope overnachting vinden, ongeveer halverwege in de buurt van Flensburg (in Duitsland, vlak voor de Deense grens). Dus nu deed ik er 2 dagen over. Alles op mijn gemakje.

Ik vertrok zondagochtend rond 11 uur (ik ben geen vroege vogel), nadat ik eerst mijn laatste spullen door de stromende regen van mijn huisje naar mijn auto had gesleept. Dat is meer dan 5 minuten lopen. En als het heel hard regent en je hebt veel spullen bij je, dan is dat niet fijn. Tenminste, ik word daar behoorlijk chagrijnig van. Geen goede start dus.

Gelukkig ging de reis zelf verder goed.

Ik was eerst bang dat het zou gaan ijzelen. Dan zou ik het een dagje uitgesteld hebben. Maar gelukkig regende het alleen maar en waren de wegen schoon.

Dus toen ik een beetje bijgekomen was van mijn wandeling door de regen en de ergste condens in de auto was weggetrokken, vond ik het tijd voor een koffiepauze. Langs de A28, ergens op de Veluwe.

Daarna weer verder. De TomTom stuurde me deze keer via Drenthe (Hoogeveen, Emmen, Klazienaveen) naar Duitsland.

Op zich wel een rustige route. En het voordeel van op zondag in Duitsland rijden is dat je bijna geen vrachtwagens tegenkomt.

Toch denk ik dat het over Groningen sneller gaat. Dus dat ga ik de volgende keer toch maar weer doen, denk ik.

In de loop van de middag nog maar een theepauze gehouden op een parkeerplaats langs een Duitse snelweg. Geen idee meer waar precies.

En maar regenen....

In de buurt van Hamburg werd het even minder leuk, want daar sneeuwde het een tijdje. En zag de weg er glad uit. Voorzichtig aan dus maar.

Rond een uurtje of 5 kwam ik in de buurt van Flensburg. Ik besloot om eerst iets te gaan eten voordat ik mijn overnachtingsadres zou gaan zoeken.

Ik vond een wegrestaurant. Met een heel vriendelijke mevrouw achter de counter en een lekker visje op mijn bord.

Daarna nog even het laatste stukje in het donker, op zoek naar Ferienhof Budach.

Maar goed dat er TomToms bestaan, anders had ik het nooit gevonden.

En daar stond een heerlijk bedje op mij te wachten.

Ook al had ik maar de helft van mijn route afgelegd, ik was toch best moe. Dus ik lag er vroeg in.

Morgen verder....

(de foto's zijn genomen met mijn telefoon en daarom niet geweldig, eigenlijk best slecht, maar het gaat om het idee toch?)

Hartje voor mijn dochter

Vanmiddag ging ik op bezoek bij mijn dochter die in Utrecht op kamers woont.

En ik haakte voor haar een sleutelhanger in haar lievelingskleur groen. Van wolletjes van een van de uitgehaalde dekentjes.

Het lichtgroen is nu echt helemaal op. Misschien zit er nog meer van in een van de andere, nog niet uitgehaalde, dekentjes.

Het patroon voor het hartje vond ik bij Karin aan de haak.

Het bloemetje bedacht ik zelf. 

En o, o, o, wat baalde ik van de donkergroene wol in combinatie met mijn ouder wordende oogjes. Pffff, bijna niet te zien bij kunstlicht. 

Zijn er hier meer 50-plussers die daar last van hebben? 

Ik vind het zo'n duidelijk voorbeeld van beginnende aftakeling. Zelfs met leesbril je haakwerk niet meer goed kunnen zien. :-(

Als het weer morgen niet al te erg tegenwerkt, ga ik maar weer eens op weg naar mijn Zweedse huis. 

Dus mochten jullie me missen, dan ben ik onderweg. ;-)

Herfst en winter

Gisteren was ik onderweg van Lelystad naar Almere en had ik toevallig mijn fototoestel bij me.

Het was wondermooi in de polder. Echt waar. Dus ik maakte hier en daar wat foto's. 

Jammer genoeg kun je niet zomaar overal je auto neerzetten, dus belandde ik op een plekje waar ik in de herfst ook gestaan had.

Daar maakte ik toen deze foto

Gisteren zag het er zo uit

En opeens bedenk ik me nu dat ik op deze manier in januari alle seizoenen voorbij heb zien komen.

Liefs van Sylvia

Ooooh, zo lief!

Gisteravond keek ik in mijn postvakje en wat lag daar??

En klein pakketje, voor mij. (in mijn postvakje ligt alle post van mensen die hier wonen en een achternaam hebben met een K)

Wat een verrassing!

Snel nam ik het mee naar mijn huisje en kon me nog net inhouden en er een foto van maken.

Wat zou erin zitten? En van wie kwam het af?

Dit zat erin:

Een klein pakje ingepakt in heel lief papier en een zelfgemaakte envelop. 

Toen kreeg ik al een idee van wie het af zou kunnen komen.

En ja hoor, uit het kaartje bleek dat het afkomstig was van Sylvia van het blog Zaanse Zolder.

Blijkbaar wist zij via Facebook mijn verjaardag. :-)

En wat zat er nou in het pakje en de envelop? Nou, dit:

Een hartstikke leuke tas in mijn lievelingskleur blauw en een mooi zelfgemaakt kaartje.

De tas gaat voortaan altijd mee in mijn tas, zodat ik nooit meer een plastic tasje nodig heb. Of ik ga hem ergens anders voor gebruiken, dat kan ook nog.

Het kaartje gaat aan de slinger. En de envelop kan ik ook nog hergebruiken, want daar is niet op geschreven. Leuk leuk leuk!

Superlief Sylvia! Heel erg fijn dat je aan mijn verjaardag gedacht hebt. En bedankt voor het cadeau natuurlijk.

And the winner is.....

De winnares van het door mij op Gran Canaria gehaakte bloemenslingertje

is geworden.....

XXXXXX van het blog xxxxxxxxxxxxxxxx.

Omdat zij het om meerdere redenen heeft verdiend om een beetje opgefleurd te worden en omdat zij het slingertje om een leuke reden wilde hebben.

XXXXXX, laat je even je adres weten via het mailformulier onderaan mijn blog?

Deze week geen nieuwe Wekelijkse Weggeef Woensdag.

Ik stop er (even) mee. Om verschillende redenen waarmee ik jullie niet zal vermoeien.

Wie weet over een tijdje weer.

Dit zijn trouwens de bolletjes die zijn afgekomen van het 2e uitgehaalde dekentje.

Ik denk toch dat het Tunisch haakwerk was, want het begin van het dekentje (dus het eind als je het uithaalt) was een lange ketting van gehaakte lossen. En dat is bij breiwerk natuurlijk niet.

Dit is het slingertje voor de schoonmaakster geworden:

Ik hoop wel dat het bij de goede schoonmaakster terecht gekomen is, want de hele week kwam hetzelfde mevrouwtje en gisteren kwam er opeens een andere. Dus zou jammer zijn als die met het slingertje en de fooi ervandoor zou gaan. 

En dit was mijn laatste Gran-Canaria-zonsondergang (voor dit jaar, hoop ik, niet voor altijd):

Bye bye Playa del Inglés, ik mis je zon, je warmte en het heerlijke even-niks-hoeven.

Contrast

Ik ben weer thuis.

Na een reis van ruim 16 uur (flinke vertraging door de sneeuw-en-ijs-problemen op Schiphol) ben ik weer in mijn huisje aangekomen vanmorgen om kwart voor 6.

En wat een contrast.....

Gran Canaria

Lelystad

Het is nog even wennen, denk ik. 

Wat ik zoal doe op vakantie

Natuurlijk ben ik vooral naar Gran Canaria gekomen voor de zon. Met name voor het zonlicht. Om me te helpen de winter beter door te komen. Want daar heb ik anders (zacht gezegd) nogal moeite mee.

En die zon doet gelukkig goed zijn best voor mij. Dus hopelijk kom ik straks vol energie weer terug naar de kou en de sneeuw.

Hoewel ik gekomen ben voor de zon, ben ik geen zonaanbidder die de hele dag op een ligbed kan liggen bakken. Ik zie ze hier beneden. Ik zal jullie de foto besparen. ;-)

Dus ik zit in de schaduw, loop hier en daar wat rond en lig soms in de zon op mijn balkon.

En tussendoor?

Lees ik. 

Deze boeken heb ik al uit:

Moet eerlijk erbij zeggen dat ik deze al bijna uit had toen ik wegging. Heb hem op Schiphol al uitgelezen.

Ik had dit boek meegenomen van de bibliotheek zonder erin te kijken. Het bleek een makkelijk-lezen-versie te zijn. Dus die was heeeeeel gauw uit.

En ik ben nu bezig in dit boek

Dus dat gaat lekker.

En ik haak ook nog. Met de bolletjes die van het dekentje van de kringloop afgekomen zijn.

Ik maakte al

De give-away bloemenslinger.

Dingen waarvan ik gedeeltelijk nog niet weet wat het gaat worden.

En ik ben bezig met

Een slingertje voor de schoonmaakster die elke keer in haar beste Spaans laat weten dat ze mijn haakwerk leuk vindt. Althans, dat begrijp ik eruit. :-)

Intussen ben ik ook begonnen met het uithalen van het tweede dekentje. Ik heb het hier toch niet nodig tegen de kou. :-)

Ziet dat eruit als een heerlijke vakantie of niet?

Owowow, wat jammer dat ik morgen weer naar Nederland moet.

Uitzicht

Vanaf mijn balkon op het westen heb ik 's avonds een prachtig uitzicht.

Omdat de zon daar ondergaat. 

Elke avond heb ik een mooie zonsondergang kunnen zien.

En overdag gelukkig vooral heel veel blauwe lucht!

Vanmorgen was het even schrikken. Toen zag de lucht er zo uit:

O, o, dat had ik niet besteld.

Maar gelukkig duurde dat maar even en kwam de zon er heel snel voor in de plaats. En die bleef op zijn plaats totdat ie onderging.

En dat leverde weer mooie uitzichten op:

Jaja, het is nog steeds genieten.

Nog maar 1 zonsondergang te gaan helaas. Dan zit het er weer op. Nog maar even niet aan denken.