donderdag 28 juli 2016

Doe nog eens een kastje

Sinds ik op mezelf woon, heb ik al vaker meubels opgeknapt en dat hier laten zien.
Vorige week heb ik weer zo'n projectje afgerond.

Ik kreeg van iemand een lelijk beschadigd kastje in ruil voor een zak paaseitjes.
Dat stond al op mij te wachten toen ik ongeveer een maand geleden terugkwam uit Zweden en op 1 van de eerste dagen zonder regen ben ik eraan begonnen.


Ik was zelfs al zo snel begonnen dat ik vergeten was om een foto te maken van het kastje zoals het was. Hier was ik al bezig met het schuren van de bovenkant en waren de laatjes er al uit.
Die stonden al geschuurd klaar.



Een tijdje later had ik de deurtjes eraf gehaald, al het beslag verwijderd en ook de deurtjes geschuurd.
Toen begon het weer te regenen en moest het kastje een tijdje wachten onder plastic totdat ik ermee verder kon.

Op een mooie avond ging de eerste laag verf erop.


En natuurlijk wisten allerlei vliegjes de natte verf gauw te vinden. Grrrr......

De volgende dag schilderde ik het kastje zelf.


En een paar dagen later alles nog een keer na eerst alle vastgeplakte beestjes weggeschuurd te hebben.
Deze keer schilderde ik overdag, dus dat scheelde een stuk.



Ik liet het 2 dagen drogen om de verf een beetje hard te laten worden.
Ik maakte al het beslag schoon.


Zette het kastje op de plek waar het moest komen te staan.


Schroefde al het beslag weer vast en plaatste alles terug.






Daarna maakte ik nog even pakketjes met vrolijk papier erom van de plankjes die niet mooi meer waren.


En zette ze in het kastje.


Daarna nog even het kastje inruimen en zo is er weer wat zooi aan het zicht onttrokken.
Best een leuk kastje geworden, al zeg ik het zelf.

Ik gebruikte Histor monodek in de kleur Mineral. Ik had verwacht dat dat net niet wit was, maar het blijkt toch echt wel lichtgrijs te zijn. Nou ja, ook mooi. En het is in elk geval erg fijne verf om mee te werken.
Het lukte niet helemaal met 1 laag, zoals de verf belooft, maar ik denk dat het wel gekund had als ik iets meer verf had durven te gebruiken.

dinsdag 26 juli 2016

Prachtige-avond-fietstocht, vervolg

Nadat ik een paar broodjes en een pak sap gekocht had bij de Jumbo fietste ik verder door het met toeristen gevulde Nunspeet. 
Ik ging op zoek naar een bankje om even rustig mijn broodjes op te kunnen eten, maar alle bankjes daar waren al bezet. 

Bij het station kwam ik dit beeld tegen:


En vlak daarna, bij het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten weer een afbeelding van een wild zwijn.


Zou dat een waarschuwing zijn?

Bij het bezoekerscentrum (dat gesloten was) hing een mooi gedicht aan de muur.


Recht tegenover het bezoekerscentrum stond een uitkijktoren (ook gesloten, het was natuurlijk ook al laat).


Het eerstvolgende bankje dat ik tegenkwam stond hier:


Niet echt een aantrekkelijke plek zo bij het viaduct over de A28.


Dus ik reed nog maar even door, op weg naar knooppunt 12. Er zou vast wel ergens een leuker bankje komen.
Maar nee, op dat stukje geen bankje gezien.
Bij knooppunt 12 zag ik wel een aparte straatnaam.


Als je daar woont, zul je je adres vast vaak moeten spellen. Maar ik vermoed dat er niet zoveel mensen wonen aan deze laan, aangezien het midden in het bos was.

Dat er echt wilde zwijnen in deze bossen wonen, was op meerdere plekken duidelijk te zien.


Ik kwam regelmatig hun wroetsporen tegen.
En natuurlijk nog steeds heel veel mooie wandelpaden aan beide kanten van het fietspad.


Het is echt niet vreemd dat hier veel toeristen op af komen, het is werkelijk een prachtige omgeving.

En ja hoor, bij knooppunt 71 vond ik eindelijk een geschikt bankje.


Daar ging ik even zitten om mijn broodjes op te eten en een stukje te lezen in mijn meegenomen spannende boek.
Vanaf hier hoefde ik nog maar ongeveer 12 km te fietsen en het was 'pas' 20.45 uur, dus dat moest goedkomen.

Precies op dit punt hield het bos op en begon de heide.
Toen ik weer op de fiets stapte, zag ik dat de zon begon onder te gaan. Een prachtig gezicht.


Maar wel een klein beetje verontrustend eigenlijk. ;-)
Hoewel de zon onder aan het gaan was, was het nog steeds licht. Ik zag het fietspad voor mij uit kronkelen.


Bij knooppunt 73 stond deze paddenstoel:


Ik moest hier linksaf richting knooppunt 53.
Harderwijk minder dan 10 kilometer en het was 21.12 uur. Ik dacht dat dat wel voor het donker zou moeten gaan lukken.

De route ging verder door de Leuvenumse bossen.


Op het bordje stond dat je daar niet meer in mocht na zonsondergang.


Maar het was nog niet donker, dus de zon was nog niet onder. Gauw verder fietsen dan maar.


Op de open stukken was het nog wel licht, maar tussen de bomen ging mijn fietslamp inmiddels vanzelf aan.

En daar zag ik er opeens eentje staan: een wild zwijn. Vlak langs het fietspad.
Ik stopte om mijn camera te pakken, maar ik geloof dat dat niet op prijs gesteld werd.
Het zwijn (een vrouwtje) begon te lopen en dreigende geluiden te maken. Tegelijk hoorde ik dat het zwijn niet alleen was. Van verschillende plekken kwamen schreeuwende zwijnengeluiden. Van zwijnen die ik niet zag.
Het leek me verstandiger om de camera maar even te laten voor wat het was en snel door te fietsen.
Heldendaden zijn alleen leuk als ze goed aflopen. Dus helaas geen bewijs van dit avontuur. :-)
Zo kwam ik om 21.30 uur heelhuids aan bij knooppunt 53, waar het eigenlijk best al donker was.

Na ongeveer 10 minuten door een aardig donker stuk bos gefietst te hebben, kwam ik aan bij meer open landschap. Dus was het daar nog best licht.


Daar stond een bordje met deze tekst:


Ik was benieuwd hoeveel zand dat dan wel zou zijn.
Het viel mee, maar wat er naast het fietspad lag, was adembenemend.
Het Beekhuizerzand, waar de fietsroute naar genoemd is.





Het was helaas te laat om nog mooie foto's te kunnen nemen en er echt van te kunnen genieten, maar ik wil hier zeker graag nog een keer naar terug. Dan bij daglicht, met een betere camera en genoeg tijd om dit beter te kunnen bekijken en beleven. Het is zo bijzonder.

Om precies 22.00 uur kwam ik aan bij het laatste knooppunt van de route, knooppunt 50.
Toen was het inmiddels wel echt donker, maar ik hoefde nog maar een paar kilometer en ik had licht op mijn fiets.


Na het laatste stukje donker bos, ging de route verder over het fietspad naast de provinciale weg richting Harderwijk. Dus daar was straatverlichting.

In Harderwijk aangekomen, was het 22.17 uur.


En nog steeds een lekkere temperatuur.


Een klein stukje verderop stond mijn auto, bij knooppunt 11.


Route volbracht. Net op tijd. Of net te laat, het is maar hoe je het wilt zien.

Het was een prachtige route, een prachtige avond en dus een prachtige avondfietsroute.
Ik heb er erg van genoten. Ik hoop dat jullie een beetje hebben kunnen mee genieten.

Ik denk dat ik deze route nog een keer in de omgekeerde volgorde ga fietsen en dan iets eerder op de dag.

zondag 24 juli 2016

Prachtige-avond-fietstocht

Het begon met het kopen van iets bij iemand op Marktplaats. Die persoon woont in Harderwijk. En het ophalen van het 'iets' leek mij een mooie gelegenheid om eens een fietstochtje te gaan maken op de Veluwe, aangezien ik daar toch al bijna was door mijn ritje naar Harderwijk.
Snel op internet gezocht naar een route die mij wel mooi leek, wat spulletjes ingepakt en de fiets op de auto geladen. Dat klinkt trouwens allemaal sneller dan het was.

De route die ik vond was de Beekhuizerzand-route.


Achteraf misschien iets te enthousiast bedacht, want ik startte pas rond 18.00 uur. In principe moet je dit natuurlijk in een paar uurtjes kunnen fietsen, maar met mijn (gebrek aan) tempo (dat vooral veroorzaakt wordt door overal en nergens stoppen om iets te bekijken en foto's te maken) had ik kunnen weten dat het langer zou gaan duren. Maar dat is achteraf, haha.


Dit was mijn startpunt. Knooppunt 11.
Handig gelegen in een woonwijk in Harderwijk waar ik met gemak mijn auto kon parkeren.
De foto maakte ik om 17.58 uur.

Op naar knooppunt 55.
Dat ging niet helemaal vlekkeloos. In de buurt van de moskee (wie verwacht er een moskee in het zeer christelijke Harderwijk?) heb ik een tijdje rondjes gereden omdat ik niet snapte wat er daar met het routebordje bedoeld werd. Nou ja, een rondje om de moskee is weer eens iets anders dan een rondje om de kerk.
Uiteindelijk kwam het toch nog goed en kon ik de route vervolgen.

Toen ik Harderwijk eenmaal uit was, kwam ik bomen tegen met deze linten eromheen.


Handig dat je ergens voor gewaarschuwd wordt, maar minder handig dat er nergens wordt uitgelegd waarvoor dan precies en wat het gevaar inhoudt.
Ik had weleens iets gehoord over de Eikenprocessierups en irriterende haartjes daarvan, maar meer dan dat ik de klok daarover had horen luiden, was het niet.
Omdat ik niet wist waar ik bang voor moest zijn, ben ik niet lang onder de bomen blijven staan en heb ik al helemaal niet gezocht naar de rupsen om er foto's van te maken. Gemiste kans misschien?

Ik zag wel leuke loslopende kippen onder de bomen.


Geen idee of dat iets met de rupsen te maken had.

Het eerste deel van mijn tochtje voerde vooral door landelijk boerenlandschap met akkers, weiden en dierenfokkerijen. Zo kwam ik bij knooppunt 55 aan.


Aan de overkant van het knooppuntenbord stond deze leuke fiets:


De iets verderop gelegen theetuin was al dicht. Het was inmiddels ook al 18.51 uur.

Het landschap begon te veranderen.




Dit was bij knooppunt 54.
Ik heb sterk het vermoeden dat hier een homo-ontmoetingsplek is. Er liepen mij iets teveel om zich heen kijkende mannen in hun eentje rond te slenteren.

Een stukje verder, op weg naar knooppunt 57, stond dit kraampje langs de weg:


Je kon daar allerlei spulletjes kopen van luchtvaartmaatschappij Emirates. Ik vraag me dan gelijk af hoe die persoon aan al die spulletjes komt. Maar kennelijk is het wel een persoon die aan eerlijkheid doet.
Deze briefjes waren op de kraam te vinden:



Langs de weg kom je zowel oude boerderijen tegen als riante optrekjes met oprijlanen.


Bij het binnenrijden van Hulshorst zag ik dit mooie moestuintje. Alles stond er prachtig bij. Een duidelijk ervaren moestuinder, zo te zien.


Een stukje verderop stond dit:


Dus de enige courgette in het mandje (vast een verkooptruc) verdween in mijn fietstas. Uiteraard na achterlating van 50 cent in het geldbakje.
Deze mensen hadden nog meer te koop:



Niet op zondag: inderdaad, de Bible belt is in deze omgeving overal voel- en zichtbaar.

Intussen was ik nog niet op de helft van mijn geplande tocht aangekomen. Ik was nog op weg naar knooppunt 83, dat in het centrum van Nunspeet gelegen is.
Onderweg begon er steeds meer bos te komen.



Ik zag overal prachtige wandelpaden. En het fietspad was ook heel mooi.

Aangekomen in Nunspeet, zag ik dit: nepschapen.


En een leuke straatnaam.


En tenslotte een Jumbo-supermarkt die gelukkig tot 21.00 uur open was, want het was intussen al 20.00 uur geweest en ik was nog niets tegengekomen waar ik iets te eten kon kopen.


Even naar binnen dus.
Pauze bij de Jumbo. Later schrijf ik weer verder.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...