Vroege vogel

De mensen die mij wat beter kennen, weten dat ik op zijn zachtst gezegd geen ochtendmens ben. Het komt er eigenlijk op neer dat ik voor tienen niet aanspreekbaar ben......
Maar gisteren werd ik heel vroeg gewekt. En dan na een zeer benauwde nacht, waarin ik zowel te laat naar bed ging als ook nog slecht geslapen had.

En door wie werd ik dan wel gewekt?
Door een voor mij onbekende....

..... vogel.

Ik had geslapen met de tuindeur open, omdat het zo benauwd was. En deze oen was daardoor naar binnen gevlogen. 's Morgens om half 7. O, o, wat zijn ze soms toch dom, die vogels.

Ik hoorde hem fladderen en tegen het raam aan vliegen. Dus ik ging er maar uit om te kijken.
En ja hoor, dat zat ie (geen idee of het een hij of een zij is). Eerst op een balk en later op een lamprail.

Toen ik dichterbij kwam (met camera), draaide hij zijn hoofd om. Dat vond ik zo grappig. Net een peuter. Als ik jou niet zie, zie jij mij ook niet.

Ik begon me wel af te vragen hoe ik hem nu weer naar buiten kon krijgen. Want hij zat daar zo hoog, dat ik hem nooit zou kunnen vangen.
Maar gelukkig vloog hij naar het raam. Naar ongeveer dezelfde plek als waar het vorige domme vogeltje zat. En daar kon ik hem wel vangen met behulp van een rompertje (van mijn webwinkel) dat toevallig in de buurt lag.

Jammer genoeg is de foto niet helemaal scherp, omdat ik met 1 hand mijn camera moest vasthouden en bedienen en met mijn andere hand het vogeltje beet had.
Maar je kunt nog net het plukje stof aan zijn snavel zien. (weet je gelijk hoe schoon het hier is)

Ik ben met het vogeltje naar buiten gelopen en heb hem/haar daar vrijgelaten, na eerst een paar keer over het kopje geaaid te hebben. Het was zo schattig.
In plaats van direct zo ver mogelijk weg te vliegen, vloog het tegen de muur aan en bleef daar een aantal minuten hangen. Zeker om van de schrik te bekomen?

Ik weet niet wat voor vogeltje het was. 

Ik denk een jonge lijster. Hij was ongeveer zo groot als een mus. Dus misschien was het ook wel een volwassen exemplaar van een soort die ik niet ken? Wie het weet, mag het weer zeggen.

Omdat ik half 7 toch wel een beetje vroeg vond, ben ik weer terug mijn bed in gedoken. En daar heb ik nog even nagedoezeld.

Daarna ben ik opgestaan en begonnen aan een ontzettend leuke dag. In Friesland nog wel. 

Maar daar vertel ik later meer over.

Empty nest syndrome

Ze zijn weg. Ook de pimpelmeesjes zijn uitgevlogen op een moment dat ik het niet gezien heb.
Gisteren zag ik de pappa en mamma nog af en aan vliegen, maar vandaag heb ik ze niet meer voorbij zien komen.
Zo jammer, het was zo gezellig. En zo leuk om naar te kijken.

Ik gun het de ouders wel dat ze nu (hopelijk) weer een beetje aan zichzelf gaan toekomen, want ze begonnen er steeds mottiger en magerder uit te zien.
Het zal toch ook niet meevallen om van 's morgens vroeg tot 's avonds laat eten te zoeken, je jonkies te voeren, eten te zoeken, je jonkies te voeren enzovoort enzovoort.

Misschien zie ik ze in de winter wel weer.
Alleen jammer dat ik dan niet weet of het dezelfde zijn. ;-)

Retro uit eigen kast

Wat ik nu toch weer gevonden heb tussen mijn al eeuwenlang bewaarde lappen....
Een van mijn eerste eigen naaisels.

Een rok. Maar dat zag je al natuurlijk. Tenminste, ik hoop wel dat het als zodanig herkenbaar is....

Ik weet nog dat ik deze aan gehad heb op de middelbare school, dus ik moet een jaar of 14 geweest zijn toen ik hem maakte.
Het was eerst een lange rok, tot de grond. En later heb ik hem korter gemaakt. Tot midi, zoals dat toen heette.

Mijn moeder heeft mij destijds leren naaien. En zij was nog van het perfectionistische. Dus eerst alle patronen DOORSLAAN in de stof. Is er nog iemand tegenwoordig die weet hoe dat moet?
Ik zou het ook niet meer weten eigenlijk. Maar ik heb het toen wel gedaan (ik wist niet beter). En nu, zo'n 40 jaar later, zie je er nog restdraadjes van. Of dat zijn gewoon draadjes van waar ik verkeerd genaaid had en weer uitgehaald, dat kan ook.

De rits inzetten met de naaimachine vond ik blijkbaar nog te moeilijk, want dat heb ik met de hand gedaan. En een knoop en een knoopsgat in de taille ontbreken helemaal.

Met de afwerking ben ik ook aan de aandacht van mijn moeder ontsnapt, geloof ik. Want de naden zijn helemaal niet afgewerkt.
En toen ik de rok later korter gemaakt heb, heb ik hem met de hand omgezoomd. Dat moest toen ook. Want een zoom moest onzichtbaar zijn aan de buitenkant. En werd afgemeten met een rokspuit. Iemand nog een idee wat dat is???
Nu hangt de zoom voor een groot deel los.

Ik heb de rok waarschijnlijk bewaard vanwege de gebruikte stofjes. En die vind ik nog steeds leuk eigenlijk.
Ik weet nog dat de gebloemde lapjes van viscose zijn. Dat was toen heel nieuw.
Jammer dat ik hem niet meer pas.
Maar wel erg leuk om teruggevonden te hebben.

Ik heb het idee dat de rok zelfs gedragen in de kast is verdwenen, zo aan de kreukels te zien.
Ik heb hem nu gewassen en gestreken, maar dat was na de foto's.
Nu maar eens bedenken wat ik ermee ga doen. Iemand een idee?

 Retro uit eigen kast is een initiatief van Maarnietvangrijs. Misschien wil je ook wel meedoen?

Wat wordt dit?

Pjoew, de laatste tijd heb ik af en toe het idee dat ik mezelf voorbij ren. En wat ik dan eigenlijk allemaal doe is moeilijk na te vertellen. Ik vlieg van het een naar het ander.
En daardoor schiet het knutselen er behoorlijk bij in.

Natuurlijk heb ik wel een paar onderhanden projectjes. Waar dit er eentje van is:

Wat zou het worden? Wie het weet, mag het zeggen.

En zie je die boeken onder de schaal? Die heb ik laatst gekocht. Ze gaan over fotograferen, maar ik heb nog geen tijd gehad om er echt goed een blik in te kunnen werpen. Laat staan dat ik er al iets uit opgestoken heb dus.
Intussen fotografeer ik er wel driftig op los. Veel teveel om hier te laten zien.

Maar deze foto wil ik jullie vandaag niet onthouden:

Een beetje zon tussen de aanhoudende regen van vandaag.

En nu vlieg ik er weer vandoor. Misschien tot vanavond?!
Ik hoop dat het dan ook lukt om eindelijk aan de give-aways te beginnen. De winnaars hebben al zo lang geduld....

Midsommar

In Zweden is het vandaag Midsommar.
Het belangrijkste feest van het jaar, waarbij het hele land plat ligt.

De Zweden vieren het vooral met vrienden en familie. En met heel veel drank (zoals de meeste feesten trouwens).

Het is een bijzondere traditie. Voor ons bijna niet te begrijpen.
Die doorgaans nogal gereserveerde Zweden veranderen totaal tijdens Midsommar.
Ik heb het 1 keer live meegemaakt. Heel apart was dat.

Op internet vond ik er een grappig filmpje over, dat eigenlijk nog precies uitlegt hoe het is ook.
Als je het wilt zien:

Konijn met honger

Gisteren stonden ze nog zo fier te pronken: 8 zonnebloemen.


Waarvan je op deze foto trouwens alleen de onderste 5 ziet.
Maar vannacht is er (tussen de buien door? of zouden ze ook in de stromende regen zitten te smikkelen?) een konijn langsgekomen. En die had net even trek in een lekker zonnebloempje dat toch te dicht bij de grond stond....

Dus nu ziet het er in de onderste pot zo uit:

Daaag, bijna uitkomende zonnebloem. Geen spoortje meer van te bekennen.

Nu ga ik de pot maar snel wat hoger zetten.
En het stompje zonnebloem laat ik maar staan. Wie weet komt daar nog iets nieuws uit tevoorschijn? Ik hoop het.

Zieke kindjes

Zoals ik al vertelde, was ik afgelopen zaterdag met mijn naaimachientje afgereisd naar Buurthuis 't Forum in Almere-Buiten om samen met een aantal andere dames spullen te naaien voor Mappa Mondo.

Dat dat heel gezellig was, hoef ik bijna niet te vertellen.
We waren maar met een klein groepje, waaronder 1 meisje van 12 jaar met een eigen kleine naaimachine. Zo leuk! En zij maakte een heel mooi kussentje.

Hier een kleine impressie van de dag:

(heb je in het midden de tas met Van Katoen label gezien? Zo zie je maar hoe dicht goede doelen uit Nederland en België met elkaar verbonden zijn)

Als je meer over de Creapowerdag wilt lezen, kijk dan eens op het blog van Jos, een van de organisatoren. Zij heeft daar ook het een en ander verteld en een link geplaatst naar de foto's die gemaakt zijn.

Tijdens het maken van de kleden voor Mappa Mondo, kwam het gesprek natuurlijk op zieke kinderen. De Mappa Mondo huizen zijn tenslotte bedoeld voor ernstig zieke kinderen en hun familie.
Toen kwamen we ook te praten over de actie

Een aantal deelneemsters van zaterdag zijn ook actief in Blogland en zij hadden dus van deze actie gehoord. De meesten van jullie hebben bovenstaande banner ook vast al hier en daar zien opduiken. En misschien heb je zelfs al iets gemaakt.
Jammer genoeg hoorde Jos toen ze in de auto op weg naar huis was vanaf de Creapowerdag, dat Maud helaas 's nachts was overleden.
Toch gaat de actie door, ook al is het voor Maud te laat.

Er zijn elk jaar een aantal kinderen die neuroblastoom kinderkanker blijken te hebben. En de genezingskans is nog maar klein, dus de meesten komen eraan te overlijden.
En dat vind ik zo vreselijk!
Kinderen en kanker, dat mag gewoon niet samen gaan.

Omdat deze ziekte maar bij relatief weinig kinderen voorkomt, is er niet veel belangstelling voor onderzoek ernaar en daardoor wordt daar ook niet zoveel geld voor beschikbaar gesteld.
Om die reden is de Stichting Villa Joep in het leven geroepen, opgericht door ouders die hun zoontje Joep op 4-jarige leeftijd hebben verloren aan neuroblastoom.

Door het overlijden van het dochtertje van een collega, een aantal jaren geleden alweer, kwam ik in contact met Villa Joep. En sindsdien draag ik 50 cent af voor elke bestelling die gedaan wordt in mijn webwinkel.

Vorig jaar ben ik ook officieel verkooppunt geworden voor de geweldig leuke olifantenknuffels van Villa Joep. Ik ben er best trots op dat ik het enige online verkooppunt ben. Dus mensen kunnen de knuffels zowel bij mij thuis (als enige in Zuidelijk Flevoland) ophalen als online bestellen. Ik ben de enige die ze dan opstuurt.
Dus mocht je nog eens een (kraam)cadeautje zoeken, denk dan eens aan zo'n lieve knuffel van Villa Joep.

Ik doe dit zonder er ook maar een cent aan te verdienen. Het kost mij alleen maar geld (verpakkingsmateriaal) en tijd. Helaas vermeld ik dit er maar even expliciet bij, omdat ik hier weleens commentaar op gehad heb.

Als iemand 1 knuffel bestelt, probeer ik deze vacuüm verpakt te versturen (zie ook de foto op mijn site) in een gripzak met daaromheen een envelop. Helaas is het al een paar keer voorgekomen dat dit vacuüm onderweg verbroken werd, waardoor de envelop heel dik werd.
Daarom vroeg ik aan een vrouw die bolletjes katoen verkoopt en die per 12 vacuüm verpakt en dan in een envelop verstuurt waar ze dat precies mee doet. En wat schetste mijn verbazing: dat wil ze me niet vertellen!
Heel jammer. Maar misschien dat er onder jullie iemand is die hiervoor een goede tip heeft.
Ik heb ook zo'n vacuüm-sealer van de Lidl, maar die krijgt helaas de olifanten niet plat. Dus daar heb ik in dit geval niets aan.

En tenslotte: bij het andere vrijwilligerswerk waar ik zaterdag heen was, was het ook heel gezellig. Ik was pas om 1 uur 's nachts thuis. En toen was ik me toch moe! En ik had een zere voeten! Tja, dan blijkt dat je toch een dagje ouder wordt.
Maar het was leuk. Woensdag weer. :-)

Wat een pech, ze zijn weg

Aaah, zo jammer!

En ik had nog zo gehoopt ze te kunnen zien uitvliegen. Maar nee hoor, dat moesten ze nou juist uitgerekend gaan doen op de dag dat ik de hele dag en avond op pad was. :-(

Ik mis ze nu al.
Ik ging toch een aantal keren per dag kijken. En ik vond het zo leuk!

Gisteren maakte ik snel nog een paar foto's voordat ik wegging (waardoor ik zelfs een beetje te laat kwam, maar dat gaf niet). Ze zaten toen zo gezellig in de zon (waardoor het niet zo goed lukte om ze op de foto te krijgen, want als ik ze dichtbij wilde, stond ik in de zon en maakte dan schaduw over het nestje). En ze leken al zo verdacht veel op echte vogeltjes. Ik had het kunnen weten dat het niet lang meer zou duren.....

Gelukkig heb ik er heel veel leuke herinneringen aan.

Geheel vrijwillig

Zo kun je het noemen waar ik morgen mijn hele dag mee ga vullen.
Ik ben namelijk weer 'hartstikke druk' met vrijwilligerswerk.

Morgenochtend om 11 uur kun je me vinden in Buurthuis 't Forum in Almere-Buiten.
In maart deed ik daar al mee aan de 1111 marathon, waar ik ook over vertelde hier op mijn blog.
En morgen is er weer een dag in het kader van Creapower!

We gaan dan met ongeveer 10 vrouwen (gek dat het er niet wat meer zijn, zou het niet bekend genoeg zijn?) boxkleden, picknickdekentjes en knuffels naaien voor Mappa Mondo.

Dat zal duren tot ongeveer 18.00 uur.
Daarna moet ik even snel iets eten, want ik race dan gelijk door naar Stadslandgoed De Kemphaan, ook in Almere.
Daar wordt sinds eergisteren de voorstelling Antigone gespeeld door het Almeerse theatergezelschap Suburbia. En morgenavond is de première.

En deze première is tegelijk mijn vrijwilligersdebuut bij Suburbia. Spannend!

Suburbia maakt altijd prachtige voorstellingen. Ik ga er heel graag heen. Dus ik vind het erg leuk om nu een keer mijn bijdrage eraan te kunnen leveren.
Gelukkig is die bijdrage wel achter de schermen. Ik heb nog geen idee wat er allemaal van me verwacht gaat worden, maar dat zie ik morgen wel. Het wordt vast gezellig.

De voorstelling van morgen is uitverkocht. Maar je kunt nog genoeg kaartjes kopen voor andere avonden.
Woon je in (de buurt van) Almere? Waag dan eens een gokje en laat je verrassen.

Japan tas

Over ongeveer een maand gaan mijn dochter en haar vriend een avontuurlijke reis maken. Tenminste, dat vind ik. Ze gaan namelijk naar Japan.
Ze hebben er heel hard voor gespaard en hebben er uiteraard reuze veel zin in.

Toevallig kwam ik vorige week ergens een lapje tegen met Japans dessin. En ik kreeg gelijk het idee om daarmee iets voor mijn dochter te gaan maken.
Dit was mijn 'ontwerp':

Het is een tas(je) geworden.

Ik had eerst al de Japanse vlag gehaakt. Niet helemaal perfekt, want omdat ik de lange kanten met vasten haakte en de korte kanten met stokjes (anders kreeg ik geen rechthoek), is het meerderen in de hoeken niet heel netjes geworden. Maar ja, een kniesoor die daarop let toch?
Ik heb de vlag als een zakje op de flap van de tas genaaid. Dus dan kan er eventueel iets in.

In de flap maakte ik ook nog een paspelrandje.

En dit is de achterkant:

De hele tas is van dubbele stof.
Aan de binnenkant zit ook nog een opbergvakje.
Nu maar hopen dat ze er blij mee zal zijn. (en dat ze hier niet meeleest, want dan is het geen verrassing meer)

En voor degenen die willen weten hoe het met de tjiftjafjes staat:

De stand van vandaag.
Ze gaan steeds meer op echte vogeltjes lijken.
Er zitten er minstens 5 in het nestje.
En het is me nog steeds niet gelukt om paps en/of mams fatsoenlijk op de foto te krijgen.
Ik hoop zoooooo, dat ik thuis ben op de dag dat ze gaan uitvliegen. Lijkt me tè schattig.
Uit het nestkastje met de pimpelmeesjes komt nu trouwens de hele dag gepiep. Dat klinkt zo gezellig.
De tjiftjafjes zijn vrij stilletjes. Maar die kan ik gelukkig zien in plaats van horen. Dat is nog veel leuker.
Ik hoop dat jullie meegenieten.

P.S. Voor degenen die interesse hebben in de foto's die ik af en toe maak als ik ga fietsen door de polder of van mijn tuintje: hier en hier kun je er wat zien op Facebook. (je hoeft zelf geen Facebook-account te hebben)

Granny square bag

Het is eigenlijk alweer een tijdje geleden dat ik op o.a. het blog van Lindevrouwsweb de tas voorbij zag komen die gemaakt was van een hele grote granny square.
Ik zag hem in allerlei verschillende vormen en kleuren.
En.... ik wilde er ook eentje maken.

Ik had nog materiaal liggen (ahum, een klein beetje maar....) en de bolletjes frottégaren in wit en turquoise leken me er wel leuk voor.

Vooral omdat ik ook een aantal tasjes had liggen met turquoise ronde handvatten. Daar kon er best eentje van opgeofferd worden.

Dus ik ging aan de slag en het schoot best lekker op. En dit is het geworden:

Het geruite lapje had ik ook nog liggen. Dus dit is zelfs een UWYH-project geworden. Helemaal goed natuurlijk.

Ik vind hem zelf wel geslaagd. Het is een flinke tas waar aardig wat in kan. Dus handig ook nog.

Mocht toevallig iemand interesse hebben in de ronde handvatten. Ik heb nog een paar van die tasjes (die trouwens op zich ook leuk en handig zijn). Die verkoop ik in mijn webwinkel voor € 2,50 per stuk. Niet duur toch? Al zou je alleen de handvatten maar gebruiken.
Om bijvoorbeeld ook zo'n leuke tas te maken. Maar dan weer anders.

P.S. Had je meegedaan aan mijn give-away en weet je nog niet of je gewonnen hebt? Neem dan snel een kijkje bij de uitslag van de give-away. 1 winnaar heeft zich al gemeld, maar de andere nog niet. Toch is zij een trouwe volgster van mijn blog, dacht ik, dus het zal vast niet lang meer duren voordat zij het ook in de gaten heeft. ;-)

Uitslag give-away

Heb je meegedaan aan mijn Uilen-give-away? Zo ja, dan kan het vandaag je geluksdag zijn. ;-)

Want weliswaar een dagje te laat, heb ik nu toch de trekking verricht.

Dit waren de deelnemers:

 

Ik heb alle reacties op 2 blaadjes uit mijn Grand-Canyon-souvenir-memobloc geschreven in de volgorde waarin ze meegedaan hebben. Zoals je kunt zien zijn het er nipt meer dan 50 geworden.
Dussss..... er gaan hier binnenkort zowel een DIY-uilenpakketje als een al gemaakt uiltje de deur uit.

Ik knipte strookjes van alle namen en deed die in een oud sauskommetje:

Daarna: ogen dicht, een heleboel keer husselen en toen 1 strookje eruithalen. En daar stond op......

En vervolgens nog een keer dezelfde procedure. En toen pakte ik het strookje met......

Dus nu heb ik het volgende bedacht: Sylvia van Zaanse Zolder mag als eerste kiezen wat ze wil hebben.
Een DIY of een al gemaakt uiltje. En in welke kleuren natuurlijk.
En daarna krijgt Simone van De Sierkip de mogelijkheid om haar kleurencombinatie te zeggen.
En als Sylvia een DIY wil, krijgt Simone een al gemaakt uiltje en andersom. Nou ja, dit staat er een beetje krom, maar jullie snappen vast wel wat ik bedoel. ;-)

Ik vind het erg leuk dat deze 2 dames gewonnen hebben, want ook zij zijn frutselaars, kringlopers en fotomakers. Een beetje zoals ik dus. Ik lees hun blogs heel graag.

Natuurlijk lees ik ook de blogs van de meeste andere deelnemers. En nog meer trouwens. Maar ja, er konden er maar 2 de winnaar zijn deze keer.
Wie weet heb ik binnenkort wel 150 volgers. En dat lijkt me dan een mooie gelegenheid voor weer een give-away. Dus dan: nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Iedereen heel erg bedankt voor het meedoen.

En heb je bovenaan de foto van het geluksklavertje gezien? Die komt ook uit eigen tuin.
En hij staat in een pot. En in die pot staat ook de enige Afrikaan die is opgekomen bij mij uit het zaad dat ik won bij Mamanon. Dus Manon: hierbij een eervolle vermelding voor jou. ;-)

Zie je hem staan? Hij is een beetje wazig, want de foto was bedoeld voor de Klavertjes 4. Maar hij staat er echt en hij leeft nog. ;-)

Tenslotte voor wie het weten wil: de mini-tjiftjafjes vandaag:

Ik kon het niet laten. Sorry. Ik vind ze zo leuk. En ze groeien zo hard. Ze beginnen nu al echt op vogeltjes te lijken. Ik zag zelfs al een vleugeltje met ieniemienie veertjes erop.

Mijn 'huis'dieren

Als je aan de rand van een bos woont en een tuintje hebt dat door de vorige bewoners nogal verwaarloosd is, dan heb je niet alleen veel te doen (waar jullie al wat voorbeelden van hebben kunnen zien), maar ook heel veel te zien.
En sinds ik in maart de cursus natuurfotografie gevolgd heb (was weliswaar slechts een startcursus van 3 lessen, maar toch) hou ik mijn camera steeds vaker in de buurt en kijk ik met andere ogen naar wat er in de wereld te zien is.

Dan valt het me op dat er niet alleen heel veel planten in de tuin staan, maar dat er ook veel verschillende dieren langskomen. Sommige dieren wonen er zelfs.

Ik zal jullie er een paar laten zien. En dat zijn alleen nog maar de dieren waarvan het me gelukt is om ze op de foto te krijgen.

Elke dag zat er een duif in de boom achter mijn tuin. Steeds op dezelfde tak. In mei was het steeds vaker dat er een duivenpaartje zat in plaats van eentje. Op 19 mei betrapte ik ze zelfs terwijl ze zaten te knuffelen. En nu zie ik er steeds maar weer eentje. Niet meer op dezelfde tak, want daar zitten nu teveel bladeren. Die duif (ervan uitgaande dat het steeds dezelfde is) zit nu telkens als de zon schijnt op het topje van een conifeer.

Ik denk dat er ergens in de buurt een nest is.

In mei vertelde ik jullie ook al over de merel die tegen de tuindeur was aangevlogen.

En dat gelukkig overleefde.
Misschien was hij het wel die ik later zag met een jonkie dat druk gevoerd werd.

En terwijl pa achterin de tuin het ene kind aan het voeren was, zat er een broertje of zusje vlakbij mij. Kennelijk hadden zij al die tijd al een nest in de coniferenhaag. En zag ik ze nog net op de laatste dag dat ze daar woonden. Want daarna waren ze spoorloos.

Natuurlijk wonen er niet alleen vogels in de buurt. Ook muisjes zie ik regelmatig.
Hier zit er eentje aan een oude broodkorst te knagen.

En toen er nog een kaper op de kust kwam, zag ik zelfs een heus muizengevecht.

Net alsof zo'n hele korst niet genoeg is voor met zijn tweeën.
Ik hoop alleen 1 ding en dat is dat de muisjes wel buiten blijven. Want ik vind ze schattig, maar niet als ze eenmaal binnen komen. Dan vind ik ze alleen maar vies.

Ik liet ook het nestkastje waarin het nestje van de pimpelmeesjes zit al zien. Vlak daarvoor zit een dode druiventak, die ik expres heb laten zitten, omdat de vogels deze als tussenstation gebruiken. En op de plek waar ze steeds landen en om zich heen kijken, ziet het er nu zo uit.

Het superschattige nestje van de tjiftjafs hebben jullie ook al eerder gezien.
Als ik thuis ben, kijk ik er een paar keer per dag in.
De kleintjes zijn vaak alleen thuis. Pa en ma hebben het druk met eten halen.
En tot mijn verbazing zag ik vanmorgen dit:

Er lag een piepklein eitje voor de ingang, tussen de kleine vogeltjes.
Zou dat nou een nieuw eitje zijn? Of een oud eitje dat niet uitgekomen is? Wie het weet, mag het zeggen.
De vogeltjes zelf zijn al gegroeid sinds ik ze dinsdag ontdekte en voor het eerst zag.

Ze zijn ook niet meer zo kaal en doorzichtig.

Gisteren was er weer een vogeltje een beetje dom. Die vloog niet tegen de tuindeur aan, maar erdoor naar binnen. Paniek!

Want: helaas, door dat raam kon het niet meer naar buiten. Dus ik heb het vogeltje gevangen met hulp van een theedoek, het even belerend toegesproken en daarna buiten losgelaten.
Het zou zomaar een van de ouders van de tjiftjafbaby's geweest kunnen zijn.

Tenslotte kun je in mijn tuin nu ook wat minder schattige diertjes vinden: meelwormen.

Ik heb een heel bakje vol gekocht bij de dierenwinkel en ik leg er telkens een aantal op een omgekeerde emmer vlakbij de vogelnestjes. In de hoop dat ik daarmee de vogels lok en ze eindelijk eens van dichterbij op de foto kan krijgen.
Steeds zijn de meelwormen na een tijdje verdwenen. Maar ik heb er nog geen vogel bij gezien.
Ik hoop wel dat de meelwormen opgegeten worden en zich niet gaan verpoppen en dan kevers worden. Want een lading meeltorren in de tuin lijkt me nou weer niet zo leuk.

Ik had ook nog foto's van een vlinder, een vlieg en een bij. Maar die zal ik jullie besparen. Too much is ook niet de bedoeling. Ik hoop dat jullie dit al niet teveel vinden.

Soms sla ik misschien nogal door.
Vanmiddag heb ik bijvoorbeeld 71 foto's (ja, way too much waarschijnlijk) van mijn tuintje en wat daar zoal in staat en te zien is op mijn Facebook gezet. Toevallig heb ik een paar vriendinnen waarmee ik via Facebook tuinactiviteiten uitwissel, dus vandaar.
Het fotoalbum is openbaar, dus als je wilt kun je het bekijken, ook als je geen Facebook-account hebt. Je hoeft zelfs geen 'vriend' met mij te zijn. Dus vind je dit stukje nog niet teveel en wil je meer zien: be my guest.

Vandaag zou ook de uitslag van mijn give-away zijn, maar dat stel ik maar even uit tot morgen.