Mandje

Al een aardig tijdje stond dit mandje op mijn Pinterestboard te wachten om ooit eens gemaakt te worden. En het is er zelfs van gekomen (wat met de meeste dingen op mijn Pinterestboards waarschijnlijk niet zal gebeuren).

Het komt van het blog Make my day creative, waar nog veel meer leuke dingen staan.

Esther, de schrijfster van het blog, maakte het mandje met meerdere draden 'gewoon' garen. 

Maar ik wilde het proberen te maken met T-shirt garen.

Ik vond bij de kringloop 4 van deze bollen:

Iemand had al zijn best gedaan om iets van tricot in banen te knippen. Maar de banen waren bijna 5 cm breed en dat was niet te doen, zelfs niet met haaknaald 10.

Daarom knipte ik de banen in de lengte door. En ik kan erbij vertellen dat dat nogal een rotwerk is, want alles gaat in elkaar draaien. Maar uiteindelijk kreeg ik dit:

Haaknaald nummer 8 erbij en gaan.
Het is spierballenhaken, maar het schiet wel op.

De bollen gaan ook snel op, dus er moest al gauw weer geknipt worden.

Van de beschrijving van de steken om de V-tjes aan de buitenkant van de mand te krijgen snapte ik niet veel. Dus dat was puzzelen zonder het juiste resultaat.

Gelukkig staat er op het blog van Esther ook een filmpje waarin ze de steek laat zien. 

Toen lukte het wel.

Al gauw had ik 3 bollen weggehaakt. 

Omdat ik het mandje een beetje saai vond in alleen die ene legergroene kleur, pakte ik er nog een ander bolletje bij dat ik al eens eerder bij de kringloop gevonden had. 

Daar maakte ik de laatste toer mee. 

En zo was het mandje af, vond ik. 

Een van de hier in huis rondzwervende beren mocht het mandje in gebruik nemen. 

Hij kijkt er gelukkig blij bij.

Hij was ook al mee naar het bos geweest. Daar had hij het reuze naar zijn zin.

Schommelstoel

Afgelopen mei kocht ik een zwarte schommelstoel uit de jaren 20 via iemand op Facebook.

Ik vond hem prachtig en wilde hem een beetje opschuren en dan weer zwart schilderen. 

Maar dat liep net ietsje anders......

Dit was de stoel zoals ik hem kreeg.

Van een afstandje zag hij er wel mooi uit, maar van dichterbij...

was de stoel best vies. Hij had al jaren in een kelder gestaan. En dat was te zien.

Dus eerst maar even flink aan het poetsen geslagen.

Daar knapte de boel al aardig van op. 

Van het lichte schuren kwam gelijk al niks terecht. 

Ik begon met 1 armleuning en daar ging de verf er heel makkelijk af. Daaronder zat prachtig hout.

Zodoende kwam ik op het naïeve besluit om de hele stoel tot op het hout af te schuren.
Ik begon heel ijverig, ook al was het nog zo warm. Ik zette door.

De platte stukken ging nog wel. Maar alle reliëfjes waren niet te doen.

Zelfs mijn schuurmachine gaf de moed op. Dus ik ook. De stoel helemaal kaal schuren was geen optie meer. Tijd voor een nieuw plan.

Ik probeerde op een paar plekken hoe het zou uitpakken als ik alleen nog licht met de hand schuurde en er dan een laag witte verf overheen smeerde. Kijken of dat een beetje dekkend werd.
Dat leek aardig te lukken. Dus schuurde ik de stoel verder met de hand.

Daarna weer schoonmaken en drogen.

En de eerste laag wit kon erop.

Dat viel niet tegen.
Daarna nog een keer schuren en schoonmaken.

En nog een laag verf erop.
Zo bleef de stoel staan van juni tot september. Wel rechtop. ;-)
Maar ik was niet tevreden. De verf zat er niet netjes op.
Daarom nog maar een keer:

Schuren.

En schoonmaken.

Ik had nog een spuitbus met witte verf staan. Die gebruikte ik om de stoel van een laagje verf te voorzien in de hoop dat dat mooi egaal en dekkend werd.

Helaas. Ik vond het resultaat nog steeds niet mooi.
Dus toch nog maar een laagje met de kwast er overheen.

De volgende dag nog een laagje.
En zo staat hij er nu bij:

Binnen, want de herfst is hier begonnen, dus ik ga er toch niet meer in zitten op de veranda.
In het voorjaar mag hij daar weer staan.

Ondanks al het werk dat ik erin gestoken heb, ben ik nog niet echt tevreden.
Misschien koop ik nog verf in Nederland, waarvan ik weet dat het fijne verf is en schilder ik de stoel daar nog een keer mee.

Een heerlijke schommelstoel is het zeker. Wat dat betreft ben ik helemaal blij met de aankoop.

De laatste oogst van dit jaar

Niet het hele jaar op dezelfde plek wonen heeft veel voordelen, vind ik in elk geval. Maar het heeft ook nadelen uiteraard. Een daarvan is dat je dingen mist of beter gezegd: misloopt.

Zo was ik dit jaar in juli in Nederland, terwijl in Zweden duizenden heerlijke kersen aan mijn boom rijp waren. Leuk voor de buren, jammer voor mij. 

Ook de aalbessen en de kruisbessen zijn aan mijn neus voorbij gegaan. Ik denk dat daar vooral de vogels blij van geworden zijn.

Maar zoals al een paar keer gezegd: het appelseizoen heb ik in volle glorie meegemaakt.

Ik plukte en raapte appels waar het maar kon en mocht (of soms niet mocht, maar waar ze anders maar zouden wegrotten). Dus ik eet elke dag een paar appels, bak ermee en geef appels weg.

In mijn eigen tuin staat maar 1, vrij klein, appelboompje.

Geen idee welk ras het is, maar het zijn erg lekkere appels die als een van de laatste soorten rijp worden. Afgelopen week was het zo ver: de pluk kon beginnen.

Ik had al een aantal keren een paar appels geplukt, maar nu ging ik de boom leeghalen.

Het resultaat:

Een tas vol en nog een emmer vol met prachtige rode appels met een waslaagje.

Wat je op de foto hierboven ook al kunt zien, is dat het hoog tijd werd om de appels van de boom af te halen, want ze waren zo rijp dat ze ook voor de vogels lekker waren. En die hadden dat ontdekt.

En die beestjes zijn niet zo opgevoed dat ze gelijk opeten waar ze aan begonnen zijn. 

Deze aangevreten appeltjes kun je natuurlijk niet bewaren. Dus die werden gelijk onder handen genomen en omgetoverd in een appelcake.

Alle afgesneden stukken gingen weer terug naar de vogeltjes. 

In de boom bleef nog 1 eenzaam appeltje over. 

Dat hing te hoog om er zonder gevaar voor eigen leven bij te kunnen. Dus dat mag daar blijven hangen om mooi te zijn en tot het door een of meerdere dieren zal worden opgegeten.

In mijn tuin staan ook nog een paar frambozenstruiken. Een deel daarvan is blijkbaar ook een late soort. Daar haalde ik deze framboosjes nog af.

Lekker hoor, oogst uit eigen tuin.

Grappige kunst

Zoals in mijn vorige blogje geschreven, was ik in Ronneby. 

Na het parkeren van mijn auto op een parkeerplaats aan de rand van het centrum, kwam ik dit bord tegen:

Hmm, wat verwacht je dan?

Het bord stond naast een trap en toen ik bij die trap kwam, zag ik eerst dit:

Nog een paar stappen verder zag ik dit:

Helemaal beneden stond dit:

Nog een paar foto's van dichterbij:

Ik vond het een grappig kunstwerk en ik werd er vrolijk van.

De kunstenares is Eva Fornåå.

Hier kun je er meer over lezen, maar dat is wel in het Zweeds.

Deze kunstenares maakt nog veel meer van zulke leuke dingen. Kijk maar eens op haar website:
 http://www.evafornaa.se/

Middagje Ronneby

Het ligt maar ongeveer 50 kilometer van mijn huis vandaan, maar toch was ik er nog nooit geweest.

Dus hoogste tijd om er eens even te gaan kijken.

Waar? In Ronneby.

Ronneby is een plaatsje aan de zuidkust van Zweden, aan de Oostzee. 

Vroeger, toen dit deel van Zweden nog bij Denemarken hoorde, was Ronneby hier de belangrijkste havenstad. Later is dat nogal in verval geraakt en is Karlskrona belangrijker geworden. 

Ronneby bestond al vanaf ongeveer 700 na Christus, maar in 1864 brandde het grotendeels af.

Ik zal straks een paar foto's laten zien van het stukje dat nog is blijven staan.

Ik kwam pas in de loop van de middag in Ronneby aan en ik wilde alleen maar een globaal kijkje gaan nemen. Dus erg veel details heb ik nog niet gezien. 

Het eerste wat ik zag op weg naar een parkeerplekje was dit:

Een toren hoog bovenop een rots.

Dat bleek de oude watertoren te zijn. Op het moment is die niet meer in gebruik.

Maar wat stond daar toch op dat balkon?

Even inzoomen....

Je zou haast denken dat het iets met Pippi te maken heeft.

In het centrum van Ronneby is het gratis parkeren. Waar vind je dat nog? En overal plek zat. 

Dat kwam waarschijnlijk omdat het toeristenseizoen al voorbij was, want dan is het er een stuk drukker, als ik de foto's en toeristeninfo zo bekijk.

Ik haalde eerst de nodige toeristenfolders en plattegrondjes (ook van andere plaatsen in de buurt) bij de bibliotheek annex toeristenbureau. En daarna liep ik verder het centrum in. 

Eerst naar het centrale stadsplein. 

Daar stonden wat bomen, bankjes, marktkraampjes en een fontein. 

En een grappige oude telefooncel.

Ik ben vergeten om te kijken of die nog in gebruik was.

Ernaast stond een mooi beeld.

Een deel van het plein van iets dichterbij.

En wat zag ik daar achter de bomen?

Daar moest ik natuurlijk even naar binnen. 

Het was geen grote kringloopwinkel, maar wel een leuke. Zag er netjes en gezellig uit.

Uiteraard vond ik een paar leuke dingetjes.

Daarna liep ik over het plein terug, richting het oude stadsdeel dat nog overeind was gebleven na de grote brand van 1864.

Dat gedeelte ligt een stuk hoger dan het plein en je kunt er komen via een trap, de Munktrappa.

(= Monnikentrap)

Onderaan die trap is een bassin met een fontein. Onder die fontein zit verlichting die van kleur verandert. Maar dat zag je overdag eigenlijk niet echt.

Boven gekomen zie je een paar oude straatjes.

En je hebt uitzicht over de stad. O.a. de foto van het plein die hierboven staat heb ik hiervandaan genomen.

De oude Heliga Kors Kyrka (= heilige kruis kerk) dateert al van de 12e eeuw. Later zijn er nog stukken aangebouwd en gewijzigd. Maar hij is nog steeds in gebruik als kerk.

Het was intussen ook nog best mooi weer geworden. Toen ik in de kringloopwinkel was, regende het nog even stevig. Maar nu scheen de zon en werd het zelfs warm.

Nog een leuk straatje:

Na een rondje om de kerk gelopen te hebben, ging ik op weg naar Ronneby Hamn, waar ook een strand zou moeten zijn. 

Met de voorstelling van een Nederlands strand in mijn gedachten.

Maar dat bleek er heel anders uit te zien. 

Dit was het strand:

En dit was het uitzicht:

Heel wat anders dan ik me had voorgesteld bij strand en zee.

Maar eigenlijk wel logisch, want voor de kust liggen nog allerlei eilanden en eilandjes (dat wordt de skärgård genoemd, net zoals bijv. bij Stockholm), zodat je de volle zee vanaf het vasteland niet kunt zien. Het lijkt eigenlijk meer op een gewoon Zweeds meer. Alleen is het water brak.

Er is nog veel meer te zien in Ronneby, dus ik moet zeker nog eens terug.