Was ik net weer een beetje op gang gekomen met bloggen, gebeurde er dit:
Gebroken pols.
Op 3 februari in Zweden uitgegleden (dat rijmt nog ook) helaas.
Sindsdien was typen een beetje lastig en ging alles op een laag pitje. Weinig activiteit van mij dus.
Gelukkig begint de pijn nu minder te worden en kan ik weer meer.
Tot 11 maart moet het gips erom blijven en dan worden er nieuwe foto's gemaakt. Afwachten maar.
Blog over de dingen waarmee ik bezig ben: haken, breien, lezen, bakken, naaien, fietsen, kringlopen, foto's, Zweden, inktvisjes en wat er verder allemaal nog in mijn leven voorbij komt.
zondag 24 februari 2019
vrijdag 1 februari 2019
Puzzelen
Het moet echt ongeveer 100 jaar geleden zijn dat ik voor het laatst een legpuzzel maakte en dan was het nog een kinderpuzzel.
Maar iets korter geleden kocht ik op een Zweedse veiling (een typisch Zweeds fenomeen waarover ik een andere keer misschien wat meer kan vertellen) een 'fyndlåda'. Dat is een bananendoos met spullen waarvan je niet precies weet wat het allemaal is. Je biedt op zo'n doos, omdat je gezien hebt dat er iets in zit wat je graag zou willen hebben, maar er zit nog meer in, dingen waar je geen aandacht voor had. En soms zijn dat leuke verrassingen (waar ik ook een heel blog over zou kunnen schrijven).
Ik koop weleens vaker zo'n doos, gewoon voor de verrassing.
Goed, in een zo'n doos zat dus een puzzel van 500 stukjes en ik was benieuwd of die compleet was.
In plaats van stukjes te gaan tellen, leek het me leuker om de puzzel gewoon te gaan maken.
Dus hup, doos omgekeerd op tafel en beginnen maar.
Wat was dat verslavend zeg!
Elke keer als ik er langs kwam, moest ik even proberen weer wat stukjes op hun plek te leggen.
En zo werd de puzzel stapje voor stapje, stukje voor stukje een geheel.
Vandaag zou ik bezoek krijgen van een paar buurvrouwen, dus de tafel moest leeg.
Dat was even doorwerken gisteren, tot de puzzel af was. En hij was compleet!
Ik heb er nog snel een foto van gemaakt en daarna verdwenen de stukjes weer in de doos.
Vandaag stond er iets heel anders op tafel.
En het was reuze gezellig. Ik heb het echt getroffen met mijn Zweedse buurvrouwen.
Maar iets korter geleden kocht ik op een Zweedse veiling (een typisch Zweeds fenomeen waarover ik een andere keer misschien wat meer kan vertellen) een 'fyndlåda'. Dat is een bananendoos met spullen waarvan je niet precies weet wat het allemaal is. Je biedt op zo'n doos, omdat je gezien hebt dat er iets in zit wat je graag zou willen hebben, maar er zit nog meer in, dingen waar je geen aandacht voor had. En soms zijn dat leuke verrassingen (waar ik ook een heel blog over zou kunnen schrijven).
Ik koop weleens vaker zo'n doos, gewoon voor de verrassing.
Goed, in een zo'n doos zat dus een puzzel van 500 stukjes en ik was benieuwd of die compleet was.
In plaats van stukjes te gaan tellen, leek het me leuker om de puzzel gewoon te gaan maken.
Dus hup, doos omgekeerd op tafel en beginnen maar.
Wat was dat verslavend zeg!
Elke keer als ik er langs kwam, moest ik even proberen weer wat stukjes op hun plek te leggen.
En zo werd de puzzel stapje voor stapje, stukje voor stukje een geheel.
Vandaag zou ik bezoek krijgen van een paar buurvrouwen, dus de tafel moest leeg.
Dat was even doorwerken gisteren, tot de puzzel af was. En hij was compleet!
Ik heb er nog snel een foto van gemaakt en daarna verdwenen de stukjes weer in de doos.
Vandaag stond er iets heel anders op tafel.
En het was reuze gezellig. Ik heb het echt getroffen met mijn Zweedse buurvrouwen.
Abonneren op:
Posts (Atom)