Afscheid nemen

Vanmorgen was de begrafenis van onze overbuurman P.
En daar hield de buurvrouw van P en T een kleine, mooie toespraak.
Ze eindigde met het volgende gedicht:

AFSCHEID NEMEN

Afscheid nemen
is met zachte vingers
wat voorbij is dichtdoen
en verpakken
in goede gedachten
der herinnering….

is verwijlen
bij een brok leven
en stilstaan op de pieken
van pijn en vreugde.

Afscheid nemen
is met dankbare handen
weemoedig meedragen
al wat waard is
niet te vergeten….

is moeizaam
de draden losmaken
en uit het spinrag
der belevenissen loskomen
en achterlaten
en niet kunnen vergeten.

Ward Bruyninckx

Ik vind het prachtig. En daarom zet ik het hier.