woensdag 31 juli 2013

Weer een schatje binnen

Vandaag lag dit schattige inktvisje bij de post:


Gemaakt door iemand die Elly heet en die heel veel moeite gedaan heeft om het patroon te krijgen, omdat het via haar hotmail niet lukte.
Toppie Elly!
De inktvis heeft de naam Rosa Blomma meegekregen, wat roze bloem betekent.

Samen met het lieve kaartje zit ze klaar bij de 8 andere inktvisjes om volgende week mee op reis te gaan.
De foto is trouwens van Elly zelf, want ik heb Rosa Blomma mooi in haar zakje laten zitten.

Op de Facebook-pagina zag ik nog een tip om te meten of je inktvis groot genoeg is:
Hij mag niet in een wc-rolletje passen.

OPMERKING VOOR IEDEREEN DIE MEE WIL DOEN MET HET HAKEN VAN INKTVISJES:
Lees s.v.p. eerst even alle berichtjes die ik over dit onderwerp heb geschreven, want ik krijg nu vragen die al beantwoord zijn en opmerkingen die al eerder gemaakt zijn.
Ook werkt het niet om te reageren onder een bericht als je de pdf wilt hebben. Want meestal staat je e-mailadres er dan niet bij en moet ik een hele speurtocht beginnen om dat te vinden.
Dus graag even mailen via het mailformulier onderaan mijn blog.
DANK DANK DANK!
Hier vind je alle berichten over de inktvisjes:
http://aankleedpopje.blogspot.nl/search/label/sm%C3%A5%20bl%C3%A4ckfiskar

dinsdag 30 juli 2013

Tuinieren tegen wil en dank

Eigenlijk heb ik nooit van tuinieren gehouden. Ik houd er niet van om met mijn handen in aarde te wroeten, dat vind ik best vies. Zeker in de kleigrond die we hier in de Flevopolder hebben.
En ik vind tuinieren een beetje hetzelfde als huishouden: het is nooit klaar.
Ik weet dat er mensen zijn die dat allemaal juist heerlijk vinden, maar ik hoor daar niet bij.

Toen mijn man en ik het vakantiehuisje kochten, met een flinke tuin er omheen, was het de bedoeling dat hij die tuin zou gaan bijhouden. Hij houdt namelijk wel van tuinieren.
Maar ja, dat liep allemaal anders.
Het vakantiehuisje werd mijn woonhuis en mijn man verdween uit beeld. Dus nu ben ik zelf verantwoordelijk voor het bijhouden van de tuin. (en van het huisje zelf ook natuurlijk, dus ik heb al aardig wat keren op een ladder gestaan)
En ik moet zeggen: dat is een hele klus.

Voordat ik op Konings/Koninginnedag richting Zweden vertrok, had ik de tuin redelijk onder controle.
Omdat het eigenlijk nog niet zo mooi weer geweest was, was alles nog in lentestand.
En het bleef koud en nat in Nederland, dus waarschijnlijk groeide alles niet zo hard.
Totdat er vlak voordat ik terugkwam een hittegolf over het land trok.
En dat resulteerde volgens mijn buren hier in een explosie uit de grond.
Dus dit trof ik aan toen ik terugkwam:






Guldenroede van een halve meter hoog door de hele tuin, echt overal.
Brandnetels van meer dan een meter hoog.
Distels, vrouwenmantel, vlier en winde. Allemaal hadden ze ontzettend hun best gedaan om de baas in mijn tuin te worden.

Kortom: werk aan de winkel.

Ik begon met het uittrekken van de grootste planten en de guldenroede op de plekken waar ik die echt niet wil hebben. Daar was ik aardig lang zoet mee.
Hele bergen heb ik uitgetrokken en weggebracht naar de compostkuil verderop op het park.



Totdat het terras aan de zijkant er zo uitzag:


En om eerlijk te zijn: daar is ook de anti-onkruid-spuit aan te pas gekomen. 
Ik moet zeggen dat het er nu nog steeds redelijk onkruidvrij uitziet.

Ook mijn vriend de bamboe doet nog steeds zijn best om er hier een bamboewoud van te maken.
Dus daar moest even de heggenschaar overheen, anders kon ik niet meer bij mijn deur komen.


Voor het verwijderen van het onkruid aan de achterkant mocht ik gelukkig de trimmer van vrienden lenen. Dat ging een stuk sneller dan uittrekken.

Al met al ziet het er nu weer redelijk uit.
Gelukkig is in Zweden het grootste deel van mijn tuin gewoon gras. Dus dat is een kwestie van 1 keer per week een half uurtje op de tractor en klaar is Klara.
Het kleine stukje waarin planten staan, is zelfs voor mij goed bij te houden.
Anders had ik dat huis ook nooit gekocht natuurlijk. ;-)

maandag 29 juli 2013

Inktvissenverwennerij

Wat begon met een fotootje van door mij gehaakte inktvisjes en een linkje naar het project in Zweden, is een beetje uit de hand gelopen, geloof ik.
Inmiddels krijg ik vanuit alle hoeken en gaten mailtjes met de vraag om de pdf van mensen die ook mee willen doen. Zo supertof!!
En intussen heb ik ook al 8 inktvisjes klaar zitten die graag mee willen straks.


De eerste 4 had ik al aan jullie voorgesteld.
Afgelopen vrijdag kwam deze binnen:


Gehaakt door Marion van het blog Made by mg.

Jammer genoeg gebeurde er ook iets waar ik al bang voor was: iemand ging met het patroon aan de haal en ging daar zonder overleg met mij een eigen actie mee beginnen.
Gelukkig was er iemand zo attent om mij daarover een berichtje te sturen, zodat ik die persoon er gelijk op aan kon spreken. 
Ik kwam rond half 3 's nachts thuis, zag dat bericht en had direct geen slaap meer. ;-)
Na wat heen en weer mailen lijkt het erop dat de mevrouw met haar actie gestopt is. Ze bedoelde het uiteraard wel goed, maar naar mijn idee kun je zoiets niet zomaar zonder overleg doen.
Bovendien denk ik dat je de inktvisjes niet zonder toelichting over het hoe en waarom aan ouders kunt geven. En als de couveuse-afdelingsmedewerkers niet op de hoogte zijn van de achtergronden van de inktvisjes, dan zullen ze het waarschijnlijk ook nooit goedvinden dat die bij de kindjes gelegd worden.

Dus: wie er ook van plan is om de actie in Nederland van de grond te krijgen (wat op zich natuurlijk prachtig zou zijn), moet niet onderschatten wat dat inhoudt. Het is geen kwestie van wat inktvisjes inzamelen en die dan aan ouders geven.
Er is inmiddels iemand in Groningen bezig met zich te oriënteren of zij iets met het project kan in het UMCG.
Deze mevrouw gaat eerst contact opnemen met de bedenkster van het project en dan zien we verder.

Wat ik ook echt hoop, is dat er niemand gaat proberen geld te verdienen met de inktvisjes.
Het is bedoeld als een liefdadigheidsproject pur sang: als je eraan mee wilt doen, kost het je tijd en geld.
Dus ik heb nu aan de pdf toegevoegd dat zowel het patroon als de inktvisjes zelf niet verkocht mogen worden. Daar zou ik echt heel verdrietig van worden.

Maar nu over naar een vrolijke afsluiting van dit bericht.
Ook Angeline van het blog Mijn eigen plekkie, was heel enthousiast over de Små bläckfiskar. Zij schreef er niet alleen een paar keer over, maar haakte ook 3 schatjes.

deze foto is door Angeline zelf gemaakt, ik heb de inktvisjes in het plastic laten zitten waarin ze verpakt waren
En die kwamen zaterdag bij mij aan.
Angeline had al laten weten dat ze als pakketpost kwamen. Maar toen ik het pakket uit het postpakkettenhok haalde, was het hartstikke zwaar. Dus ik begreep er niks van.

Zo zag het eruit toen ik het pakket openmaakte:


Nog geen inktvis te bekennen.
Maar wel dit:


Een stapeltje Libelles met een mooie kaart erbij.
En dit: 


Een cadeauzakje met 3 schattige cadeautjes erin.
Stempeltjes en een magneet en.....


Een ieniemini inktvisje, speciaal voor mij door haar gehaakt. 
Echt te lief! 
Zoveel bloed zweet en tranen (haar eigen woorden) gestopt in een inktvisje om mij te bedanken voor de moeite die ik voor het project doe.
Natuurlijk was dat niet nodig. Ik doe het graag en juist graag belangeloos.
Maar natuurlijk ben ik blij met deze cadeautjes en wil ik Angeline daar heel hartelijk voor bedanken.

P.S. Ik krijg vragen over de grootte van de inktvisjes. Als je met dun garen haakt, wordt de inktvis vrij klein. Dat geeft niet, als je er maar voor zorgt dat de breedte van het hoofd minstens 4,5 cm is.

P.S.2 Het blijkt dat hotmail moeilijk doet over mijn mailtjes. Oftewel: bij een hotmail of live e-mailadres komt de pdf niet binnen. Dus mail s.v.p. met een ander e-mailadres.

OPMERKING VOOR IEDEREEN DIE MEE WIL DOEN MET HET HAKEN VAN INKTVISJES:
Lees s.v.p. eerst even alle berichtjes die ik over dit onderwerp heb geschreven, want ik krijg nu vragen die al beantwoord zijn en opmerkingen die al eerder gemaakt zijn.
Ook werkt het niet om te reageren onder een bericht als je de pdf wilt hebben. Want meestal staat je e-mailadres er dan niet bij en moet ik een hele speurtocht beginnen om dat te vinden.
Dus graag even mailen via het mailformulier onderaan mijn blog.
DANK DANK DANK!
Hier vind je alle berichten over de inktvisjes:
http://aankleedpopje.blogspot.nl/search/label/sm%C3%A5%20bl%C3%A4ckfiskar

donderdag 25 juli 2013

Geweldig leuke en lieve post

Gisteren was het zover: de eerste VIER inktvisjes lagen in mijn postvakje op mij te wachten.


Zijn ze niet schattig?

De bovenste heet Elvie en is gemaakt door Sylvia van het blog Zaanse zolder.

De kleine inktvis rechts heet Inky. En ik zag pas later dat haar naamkaartje niet duidelijk op de foto staat.
Inky is gemaakt door Suzanne van Haakblog.

De 2 inktvisjes links hebben nog geen naam en zijn gemaakt door Wil B., die geen blog heeft.

Dames: heel erg bedankt.
Begin augustus gaan ze mee naar Zweden.

Er zijn trouwens verschillende mensen die mij gevraagd hebben of er ook niet zoiets in Nederland opgezet kan worden. Dat kan vast wel en zou natuurlijk ook geweldig zijn, alleen heb ik niet de tijd om dat te gaan doen. (haha, in mijn vorige blogje hebben jullie al kunnen zien dat ik genoeg omhanden heb)
Ook bij Angeline, die aandacht aan het project besteedde op haar blog, kwam dezelfde vraag.
Daar heb ik het volgende geschreven:

 Er zijn al meerdere mensen geweest die mij benaderd hebben met de vraag of dit ook niet in NL georganiseerd kan worden, maar ook ik heb daar echt geen tijd voor. Er is inmiddels iemand in Groningen die contact gaat opnemen met de Deense bedenkster van het project. Dus wie weet hoe dat verder gaat. Het zou fijn zijn als alles via mij gaat, zodat er niet straks allerlei verschillende mensen bezig zijn om het in NL van de grond te krijgen. Voorlopig hou ik me bij het meenemen naar Zweden van de inktvisjes die naar mij gestuurd worden. Wie daaraan mee wil doen, is welkom en kan het patroon en alle verdere info van mij krijgen.

Wanneer ik meer weet over hoe en wat in Nederland, zal ik het hier laten weten.

Toevallig wijdde Angeline er gisteravond ook nog een blogje aan. Zij wijst er heel duidelijk op dat iemand die het hier wil gaan opzetten de boel niet moet onderschatten.
Goed gezegd, Angeline!

OPMERKING VOOR IEDEREEN DIE MEE WIL DOEN MET HET HAKEN VAN INKTVISJES:
Lees s.v.p. eerst even alle berichtjes die ik over dit onderwerp heb geschreven, want ik krijg nu vragen die al beantwoord zijn en opmerkingen die al eerder gemaakt zijn.
Ook werkt het niet om te reageren onder een bericht als je de pdf wilt hebben. Want meestal staat je e-mailadres er dan niet bij en moet ik een hele speurtocht beginnen om dat te vinden.
Dus graag even mailen via het mailformulier onderaan mijn blog.
DANK DANK DANK!
Hier vind je alle berichten over de inktvisjes:
http://aankleedpopje.blogspot.nl/search/label/sm%C3%A5%20bl%C3%A4ckfiskar

dinsdag 23 juli 2013

Te druk voor Blogland

Sinds ik (een maandje geleden alweer) terugkwam uit Zweden heb ik het idee dat ik een heel leven in 1 maand aan het proppen ben. Ik ren en vlieg en kom aan Blogland nauwelijks toe. Niet om te schrijven en niet om te lezen.
Gelukkig ben ik hoofdzakelijk druk met leuke dingen.
Kijk maar even mee:


Ik ging een middagje naar Harderwijk, wat hier heel dichtbij is en een ontzettend schattig stadje.
Ik zou er eigenlijk vaker moeten komen.


Ik was bij het afscheidsfeestje van een aardig iemand met nog meer aardige mensen.


Ik ging een dagje naar mijn moeder en stond op de terugweg een uur in een nachtelijke file vol ergernissen over asociaal gedrag. Dat was weer even hard landen op Nederlandse bodem.


Maar het Flevolandse landschap maakt weer een hoop goed.


Ik ging samen met mijn zus naar de voorstelling Fanny en Marius van Theatergroep Suburbia op het prachtige stadslandgoed De Kemphaan in Almere.
Helaas is deze voorstelling alweer afgelopen, maar eind augustus is Suburbia terug met een nieuwe locatievoorstelling van het stuk Blind date, naar de film van Theo van Gogh. 

Mijn zus bleef bij mij slapen en omdat ik geen extra bed heb, moest ze op de bank liggen. (dat wilde ze trouwens zelf, ik had haar ook naar huis willen brengen) Die moest ik eerst wel even ontruimen.....


Uhm, ja, veel troep om op te ruimen en weg te gooien.
En nu ligt de bank alweer vol met hele andere dingen. Maar daarover later meer.


Ik was een aantal avonden vrijwilliger bij Suburbia.


En een aantal middagen vrijwilliger bij Theatergroep Vis à Vis.


Ik ging lunchen bij Van der Valk Almere met mijn ex-overbuurvrouw Tineke.
Dat was heel gezellig en lekker. En de lunch kregen we niet op.


Ik haalde bij mijn dochter, die de volgende dag ook nog jarig was, haar ratjes op. Die logeren nu bij mij tijdens haar vakantie.


Ik stond achter de bar in de kantine van het park waarop ik woon. Ik moet dit 6 keer per jaar doen en 4 keer daarvan vallen in deze maand. Dan heb ik dat maar gedaan, maar het is wel vaak achter elkaar nu.

Ik was van plan om ook nog naar de Weversmarkt in Hoorn te gaan, maar door alle drukte heb ik dat maar overgeslagen. Wel jammer dat ik nu een paar medeblogsters niet gezien heb. En de rest van het leuks op die markt natuurlijk. Volgend jaar dan maar, hopelijk.


Afgelopen vrijdagavond stond ik weer achter de bar en in het begin was het helemaal niet druk. Dus daar begon ik maar aan een nieuw inktvisje. 
Verder dan dit kwam ik niet, want toen werd het opeens wel flink druk.

Toen ik klaar was, pakte ik mijn spullen in, zette die plus de rattenkooi in de auto en reed naar het huis van vrienden waar ik een weekendje zou passen op het huis en de dieren.


Dat was geen verkeerde timing, want zij hebben een zwembad en dat kwam goed van pas met het warme weer. Eigenlijk jammer dat ze gisteren weer thuis waren. ;-)

Ik zag ook de voorstelling HaRT van Vis à Vis.


Mocht je nog tijd, zin en geld hebben: ze spelen deze voorstelling deze week voor het laatst.
Het is zeker de moeite waard. Laat je verrassen op een van de komende mooie zomeravonden. Of op zondagmiddag. Dan kom je mij misschien tegen.


Tussen alle bedrijven door snoeide ik ook nog mijn druivenplanten. In de hoop dat de druiven dit jaar wel eetbaar (lees lekker) zullen zijn.
Ik heb jullie mijn tuinavonturen ook nog niet eens verteld. Misschien komt het daar nog van. Bergen onkruid heb ik verwijderd. Echte bergen.


Ik oogstte erwten uit eigen tuin. Die had ik als experimentje in een pot gezaaid en dat was erg goed gelukt, moet ik zeggen. Dus volgend jaar ga ik er meer zaaien. Want dit was mijn hele opbrengst.


Ik was nog net op tijd uit Zweden teruggekomen om nog een bosje pioenrozen te kunnen kopen en daar een weekje van te genieten. Die in mijn eigen tuin hebben helaas gebloeid toen ik er niet was. Tja, je kunt niet alles hebben als je van 2 walletjes wilt eten.


Vorige week ging ik ook nog even langs de kringloopwinkel. Jaja, ook om dingen weg te brengen deze keer.
Ik vond o.a. dit puzzeltje. Rara, naar wie zal ik dat eens sturen?

En kijk eens wat ik ook nog vond:


Een echte good old Magic Mary, aankleedpopje uit de jaren 70. 
Die MOEST ik natuurlijk hebben!

Uiteraard deed ik ook nog allerlei dingen waar ik geen foto's van heb.
En intussen ging Mevrouw Merel stug door met broeden.
Ik probeerde af en toe of ik foto's kon maken, maar ze zat werkelijk aan haar nest vastgeplakt en liet zichzelf en de kindjes voorzien van lekkere hapjes door Meneer Merel die daarmee af en aan vloog.

Maar gisteren had ik geluk. Het nest was onbeheerd. Dus ik klom snel op de trap met mijn camera en maakte een paar foto's van de kleintjes die eigenlijk al geen kleintjes meer waren.


Nog net op tijd.
Vanmorgen zat er eentje naast het nest.


Die viel een half uurtje later naar beneden en rende onder de heg met zijn moeder achter zich aan.
Ik hoop maar dat dat de bedoeling was en dat het allemaal goed gaat aflopen.

Tussen alle drukte door, was het af en toe even tijd voor pauze.


Met stukjes watermeloen.
Of met een koel drankje en een zomerboek.


O ja, de plantjes die erachter staan, kocht ik ook nog en zette ik in de grond. Man man, want ben ik een tuinierster geworden. Wie had dat ooit gedacht?

maandag 15 juli 2013

De inktvisjes worden een SUCCES!

Het gaat super met de aanmeldingen om een inktvisje te haken!
Al meer dan 25 vrouwen hebben zich aangemeld. Zo leuk!
Ik ben heel benieuwd wanneer de eerste inktvis binnenkomt. Natuurlijk ga ik ze allemaal hier laten zien.

Ik zag net een filmpje op internet over het project.
Het is in het Zweeds, maar misschien kun je er toch het nodige van volgen.

Dit is de link:
Ik krijg het filmpje zelf niet geplakt in dit bericht.

Ik heb nog iets toegevoegd aan de pdf.
Namelijk over de katoen. Het is vereist dat de inktvisjes gemaakt worden van katoen die op 60 graden gewassen kan worden. Nu staat er op de meeste etiketten dat het maar tot 40 graden mag.
Maar volgens mij kun je alle katoen gerust op 60 graden wassen. Het zal dan alleen misschien krimpen, maar dat is niet erg voor een inktvis.
Om te testen of de kleuren niet in elkaar overlopen, kun je eventueel een proeflapje haken en dat zelf even op 60 graden (desnoods op de hand) wassen.

Verder ben ik drukdrukdruk, dus even weinig blogactiviteit van mij.

OPMERKING VOOR IEDEREEN DIE MEE WIL DOEN MET HET HAKEN VAN INKTVISJES:
Lees s.v.p. eerst even alle berichtjes die ik over dit onderwerp heb geschreven, want ik krijg nu vragen die al beantwoord zijn en opmerkingen die al eerder gemaakt zijn.
Ook werkt het niet om te reageren onder een bericht als je de pdf wilt hebben. Want meestal staat je e-mailadres er dan niet bij en moet ik een hele speurtocht beginnen om dat te vinden.
Dus graag even mailen via het mailformulier onderaan mijn blog.
DANK DANK DANK!
Hier vind je alle berichten over de inktvisjes:
http://aankleedpopje.blogspot.nl/search/label/sm%C3%A5%20bl%C3%A4ckfiskar

vrijdag 12 juli 2013

Leuke impulsaankoopjes en meer nieuws over de inktvissen

Eergisteren was ik toevallig even in Almere Haven en liep ik eerst het Kruidvat en daarna de Wibra binnen.
Uiteraard kwam ik niet met lege handen naar buiten. 


Bij het Kruidvat hadden ze allerlei knutselspulletjes afgeprijsd. Dus daar kocht ik de 2 boekjes met leuke papiertjes.
Bij de nieuwe schoolspullen lagen rolletjes tape en daar nam ik ook wat van mee.
Daarna vond ik bij de Wibra nog veel meer rolletjes tape.
3 rolletjes voor 1 euro, terwijl je bij het Kruidvat 2 rolletjes koopt voor 99 cent.
De Wibra lijkt dus een stuk goedkoper, maar dat is niet zo. Op de rolletjes van het Kruidvat zit 8 meter en op die van de Wibra maar 2,5 meter. Jaja, daar zit niet voor niks een sticker overheen geplakt.
Maar het maakte mij niet uit, het zijn gewoon leuke tapejes voor leuke prijsjes.
Dit zijn mijn nieuwe tape-aanwinsten in zij-aanzicht.


Ik had gehoopt dat er in de zakjes die er omheen zaten een beetje tijd verstopt zat, maar helaas, het was alleen maar lucht.


Dan nog even over de inktvisjes waar ik op 18 juni over schreef.
Van een paar van jullie heb ik een mailtje gekregen met de mededeling dat jullie mee willen doen. Dat is natuurlijk superleuk. Ik kijk nu al uit naar die leuke haaksels in mijn postvakje.
Ik ga begin augustus weer naar Zweden, dus wat ik dan binnen heb, zal ik meenemen.
Maar de actie loopt gewoon door, dus het maakt niet uit wanneer ik een inktvis binnen krijg. Als het goed is, blijf ik regelmatig heen en weer reizen tussen Nederland en Zweden.

Wat ook heel tof is, is dat Angeline van Mijn eigen plekkie ook aandacht aan de actie heeft besteed op haar blog. Zonder dat we het van elkaar wisten, bleken we dezelfde Zweedse blogster te volgen die ook meedoet aan het project.

Wat ik de vorige keer nog vergeten was te vermelden, was dat je een kaartje bij elke gehaakte inktvis mag stoppen met daarop de naam die je hem/haar gegeven hebt en natuurlijk je eigen naam en blog en/of e-mailadres. En als je wilt, mag je er ook een boodschap voor de ouders van het kindje op schrijven (in het Engels is misschien het handigste). 
Stop je inktvis met het kaartje in een zakje.
De ambassadeurs van het project wassen eerst alle binnengekomen inktvissen op 60 graden en maken daarna de kaartjes eraan vast.

Het is in het Zweeds, dus de meesten van jullie zullen het niet kunnen lezen.
Maar een van de dingen die ik er nog uit wil halen, is dat de tentakels van de inktvissen er ook voor zorgen dat de kindjes niet naar de slangen en draden grijpen die aan henzelf vastzitten. De kindjes houden de tentakels vast in plaats van hun eigen sonde of zuurstofslang. En daar blijken de verpleegkundigen in de ziekenhuizen heel blij om te zijn.

Er staat ook nog dat de inktvissen die niet aan de voorwaarden blijken te voldoen gegeven worden aan broertjes en zusjes van de kindjes. Ook als je wel een knuffel wilt haken of breien, maar geen zin hebt in een inktvis, kun je iets maken voor een broertje of zusje.

Aanvulling: ik heb een pdf gemaakt met de vertaling van het patroon en alle andere info die je nodig hebt om mee te doen. Mail me via het mailformulier onderaan dit blog en ik stuur het naar je toe.


woensdag 10 juli 2013

Mevrouw Merel en de uitslag van de Zweedse 'wedstrijd'

Anderhalve week geleden alweer schreef ik mijn laatste berichtje hier. Over Mevrouw Merel en de gevallen druivenplant.
Omdat ik het zo zielig voor haar vond om haar te laten zitten zonder bescherming tegen de zon (die nog best uitbundig ging schijnen ook) en nieuwsgierige blikken (van mij vooral), probeerde ik de dag erna om de druif weer vast te maken.
Eerst maar zo ver mogelijk van het nest vandaan, want Mevrouw Merel had niet het idee dat ik met goede bedoelingen op de trap stond. ;-)


Het lukte mij om de plant weer aardig op te takelen en zo zat Mevrouw Merel alweer een beetje verborgen.
Maar ja, mijn deur kon nog steeds niet open en dat wilde ik toch wel erg graag.
Dus de volgende dag met gevaar voor eigen leven de trap midden onder het nest neergezet en de druivenplant vastgebonden.
Mevrouw Merel dreigde wel met open snavel, gespreide vleugels en een boze blik in de oogjes, maar ze vond het kennelijk toch belangrijker om op haar nest te blijven zitten dan om mij echt aan te vallen.
Gelukkig maar.
Want nu zit zij weer goed verborgen en kan ik de deur weer open doen.

Zoek Mevrouw Merel.




Goed verstopt is ze hè? Als je niet weet dat ze er zit, dan zie je haar eigenlijk niet.
Ik heb geen idee of er eitjes in het nest liggen, want ze zit er altijd als ik kijk. Dus dan kan ik niet stiekem in het nest gluren.
Rustig afwachten dus maar of ik gepiep ga horen. En dan zal ze toch af en toe wel weg moeten om eten te halen. Dus dan kan ik misschien met mijn camera...... ik hoop het. Maar ik wil ook niet teveel storen.
Hoewel Mevrouw zich tot nu toe weinig van mij aantrekt.

Dan hebben jullie intussen ook de oplossing van het Zweedse-uitspraak-raadsel weleens van mij tegoed.
Hopelijk heb ik het zelf allemaal goed. Zo niet, dan hoor ik het vast van een echte deskundige.
Hier komen ze:


Runneboedaa oon.
Wie kwam er het dichtst in de buurt?
Ik denk Saskia met Reuneboedaon.

Op de volgende stond een lastige, namelijk 2 afkortingen.


Hier staat volgens mij: ustraa toers oos sjuurkaa.
Dat is de kerk van Ingelstad waar ik nog wat foto's van heb, die ik misschien nog wel een keer ga laten zien.
En ja, wie kwam hier het dichtste bij?
Eigenlijk niemand, behalve Lies, die dit zei: Hallo, nou ik mag niet mee doen, want ik zit op Zweedse les. Die sjuurka is een instinker hoor!
(k:a is de afkorting van Kyrka, wat kerk betekent. Je spreekt dat uit als Sjuurkaa.) 
Ja, je moet er maar op komen.

En dan de laatste.


Hier staat
Jeuteborje 
(zo spreken ze dat uit in Zweden, als je het op zijn Nederlands zegt, zullen ze je waarschijnlijk niet verstaan)
Wexjeu
en 
Rèvemoolaa.

Wie hadden dit goed?
Leonie bijna met Jeuteborj (nederlanders kunnen toch als enigen een g zeggen)
en weer Saskia met jeuteborje.

Leonie weer met Vexjeu en ook Marit zei Vexjeu.

Leonie had het laatste bord bijna helemaal goed, want zij zei ook Revemolaa.
Saskia zei  re-evemola en Marit zei reewemola. Dat kwam allebei ook aardig in de buurt.

Tja, en wie van deze natuurtalenten (hoewel Marit eerlijk aangaf dat ze vroeger wel in Zweden is geweest) heeft er nu gewonnen? Moeilijk te bepalen.
Daarom krijgen Saskia, Leonie en Marit gewoon allemaal een prijsje. 
Verwacht geen postbode met een pakket aan je deur, maar gewoon een kleinigheidje dat ik (ik zal er voor de zekerheid bij zeggen: ooit) voor jullie ga maken.
Stuur me je adres via het mailformulier onderaan mijn blog en ik ga mijn best doen.
(Voor alle anderen die nog op post van mij wachten: ik ben jullie niet vergeten hoor, maar ik probeer momenteel een heel leven in 1 maand te proppen, geloof ik. Kortom: drukdrukdruk hier. Maar het komt hopelijk goed.)

Ik vond het ontzettend leuk dat er een aantal zeer dappere dames zich aan deze wedstrijd gewaagd hebben.
Dus bedankt Jumare, Mama Maai, Gerry, Angeline en Maren, en natuurlijk de winnaars, voor jullie creatieve bijdragen. Als dank hier een eervolle vermelding voor jullie. Met linkjes naar jullie blogs, zodat jullie als beloning misschien wat nieuwe bezoekers krijgen.
Ik lees jullie blogs graag, hoewel de laatste weken de klad er flink in zit.
Maar hopelijk kom ik bij iedereen waar ik trouw op bezoek kwam gauw weer vaker kijken.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...