donderdag 29 september 2011

Ik ben officieel verkooppunt van de Villa Joep olifantjes!

Vanaf nu mag ik deze poster voor het raam hangen:


Ik ben namelijk officieel verkooppunt geworden van de olifantenknuffels van Villa Joep. Dus ik mag ze zowel aan huis als via mijn webshop verkopen.
En: ik verdien er niks aan. Ik heb ze zelf voor € 9,95 ingekocht.

Verder ben ik heel druk bezig om najaars- en winterkleding in mijn winkel te zetten. Want a.s. zondag doe ik mee aan Koopzondag Online, dus dan moet ik wel iets te verkopen hebben natuurlijk.
Ik laat de zomerkleding ook nog maar even staan, want eigenlijk is de zomer nu pas net begonnen.

Morgen of overmorgen krijgen jullie nog een berichtje over de Koopzondag Online. 

Graag tot binnenkort 'ziens'.


Wie wil er ook fan van mijn winkel worden op Facebook?
Het kan hier:

Ik word er blij van als je mijn winkel leuk vindt!

dinsdag 27 september 2011

Veel gemaakt vandaag

Kijk maar:



Een heel bakje vol met restjes die weggegooid kunnen worden.

Wat ik allemaal gemaakt heb? Dat krijg je later nog eens te zien. Ik ben nu te druk met aan mijn winkel werken. Die moet eindelijk eens in najaarsstand zijn voordat ik zondag meedoe aan Koopzondag Online.

Daar zijn trouwens de dingen die ik vandaag gemaakt heb ook voor bedoeld. Je krijgt ze GRATIS!

Zweeds handwerk te koop, wow!

Via via kwam ik vandaag toevallig terecht op Epla.se. En ik keek mijn ogen uit.

Ik ben altijd al helemaal gek van die Zweedse stofjes, die hier moeilijk te krijgen zijn en niet te betalen. En ook van dingen die ervan gemaakt worden. En nu kwam ik zomaar op die site, waar gewone Zweedse vrouwen door henzelf gemaakte spulletjes verkopen. Net zoiets als Etsy eigenlijk, maar dan voor alleen Zweeds handwerk.



Neem er ook eens een kijkje en zie mooi Zweeds design voor mooie Zweedse prijsjes. (de Zweedse kroon is ongeveer 9 kronen voor 1 euro waard)
Geen idee wat de verzendkosten zullen zijn, maar het is tenslotte binnen Europa.
Ik ga nog even neuzen!
Behalve naaiwerk vind je er ook de prachtigste gebreide, gehaakte op andere manieren in elkaar geknutselde dingen. Zoals deze uiltjes van vilt bijvoorbeeld: 

maandag 26 september 2011

Eindelijk uit: Jens Lapidus

Het heeft even geduurd, want ik was er al tijdens onze vakantie in augustus aan begonnen, maar nu heb ik het dan toch uit.



475 pagina's dik: Snabba cash van Jens Lapidus.
In het Nederlands heet dit boek Snel geld.

Ik vond het een beetje dubbel om het te lezen.
Aan de ene kant is het op een aparte manier geschreven, met veel korte, kernachtige zinnen. Daardoor leest het wel lekker weg.
Maar aan de andere kant duurt het wel heel lang om de spanning op te bouwen. De uiteindelijke ontknoping zit echt helemaal aan het eind.

Het boek gaat over de Stockholmse onderwereld, met drugsdealers, bordeelhouders, garderobe-afpersers en andere criminelen. Het is geschreven door een advocaat, dus het zal mij niet verbazen als het ongeveer de echte gang van zaken weergeeft. En daar werd ik eerlijk gezegd niet blij van. Eigenlijk wil ik dat soort ellende helemaal niet weten.

Dit boek is het eerste deel van een trilogie. En op de een of andere manier is het einde zo geschreven dat ik toch het vervolg wil lezen. Ik ben toch benieuwd hoe het verder zal gaan met de nog overlevende hoofdpersonen. En of er eindelijk gerechtigheid komt. Voor zover je daar bij dit soort mensen van kunt spreken.
We zullen zien wanneer ik eraan zal gaan beginnen. Eerst maar weer eens iets luchtigers lezen. Ik houd jullie op de hoogte.

zondag 25 september 2011

Oeps, ik ben getagd...

Nog maar net actief op Blogspot en nu al getagd. En wel door Pluisje. Heel aardig van haar om aan mij te denken. Want ik kom hier nog maar net kijken.
(ik vind het trouwens ook heel aardig van haar dat mijn blog tussen haar favoriete blogs vermeld staat en dat zij mijn allereerste volger was, terwijl ik haar helemaal niet IRL ken)


Maar goed, getagd dus. Oeps, dat betekent dat ik 10 dingen over mezelf moet vertellen. Dat wordt even nadenken, schat ik in.
1. Ik heet in het echt Ria.
2. Ik ben getrouwd en heb 2 kinderen. Een zoon van 22 en een dochter van 19. Vanwege hun studies zijn ze allebei het huis al een tijdje uit.
3. Ik woon in Almere, in Nederland dus.
Dit was allemaal nog vrij makkelijk. Nu de dingen waar ik meer tijd voor nodig heb:

4. Wij hebben een vakantiehuis in Zweden, waar we regelmatig naartoe gaan (en wat ook te huur is, voor de liefhebbers van rust, ruimte, mooie natuur, privacy enzovoort). Daarom ben ik ook al een aantal jaren bezig met Zweeds te leren. Ik spreek, versta en lees het nu heel behoorlijk. Vandaar dat ik inmiddels ook op een aantal Zweedse blogs ben beland.

5. Ik ben gek op het struinen in kringloopwinkels. Ik probeer in elke plaats waar ik moet zijn ook altijd even een kringloopwinkel te bezoeken. En dat levert vaak leuke vondsten op.
Vooral de combinatie van punt 4 en 5 is favoriet bij mij: kringloopwinkels in Zweden zijn ware schatkamers voor stoffen en andere naai/frutselspulletjes.

6. Sinds een paar maanden heb ik de blogs van Blogspot ontdekt. Vooral de blogs van de Belgische naai- en knutselmadammen hebben mijn hart gestolen. Ik doe er inspiratie op en vind het zeer ontspannend om van blog naar blog te springen. Die lijstjes met favoriete blogs die velen ergens hebben staan kunnen mij uren aan de pc gekluisterd houden (als ik niet oppas, wat soms gebeurt). Ik kan ook veel blogsters flink benijden om hun leuke posts, grappig taalgebruik, vele volgers en vooral hun creativiteit natuurlijk.

Zo, dit ging ook nog wel vrij vlot. Nu wordt het moeilijker:

7. Vorige winter ben ik geveld door een ernstige depressie. Om daar weer uit te komen, was een van de dingen die ik moest doen: iets doen wat ik vroeger leuk vond, maar wat ik nu allang niet meer gedaan had. En toen dacht ik aan mijn prachtige naaimachine die al jarenlang stond weg te kwijnen en alleen nog maar heel af en toe gebruikt werd om eens een broek korter te maken. Dus zo ben ik weer aan het naaien geslagen. Ik begon met kinderkleertjes, daarna labeldoekjes, daarna kussenhoesjes en nu ben ik bij de tassen aangeland. (zie mijn blog Mijn collecties) En er komt vast wel weer iets anders hierna. Ik heb in elk geval de smaak van het naaien weer helemaal te pakken. En het heeft nog geholpen om beter te worden ook. Dus nog een goede reden om ermee door te gaan.

8. Naast naaien houd ik me ook bezig, al jarenlang, met het verkopen van (hoofdzakelijk tweedehands) kinderkleding. Mijn webwinkel heet Aankleedpopje Kinderkleding. Dus vandaar dat ik bijna overal op het WWW bekend sta als Aankleedpopje.

9. Ik houd ook heel veel van lezen, hoewel ik ook daarvoor, net zoals voor al die andere 1001 dingen die ik graag zou willen doen, te weinig tijd heb. De laatste tijd lees ik vooral Zweedse boeken. En soms schrijf ik daar ook een blogje over. (hihi, als ik tijd heb)

10. En sneller dan ik dacht, zit ik al aan het 10e punt. Dus dat wordt een combinatie. Ik houd ook veel van de natuur, kijk graag naar vogels en planten en vind fietsen door mooie gebieden heerlijk. Helaas, ook dat gebeurt veel te weinig.
Verder ben ik absoluut geen ochtendmens (voor 10 uur ben ik eigenlijk niet aanspreekbaar) en drink ik veel meer thee dan koffie. (en dan nog niet alles opdrinken soms.....)
En last but nog least: zoals je wel kunt zien aan dit blogje, ben ik soms veel te lang van stof.
Ooooh, en dan ben ik dit nog vergeten: Ik ben echt MEGAJALOERS op al die gezellige, geweldige, Belgische naaiclubjes. Het is echt TE jammer dat ik te ver weg woon, anders werd ik zeker lid. Dus ik zou heel graag zo'n clubje oprichten. Wie wil er meedoen????

Wat ik niet verwacht had: die 10 dingen zijn er eigenlijk veel meer geworden. En nog zou ik wel wat dingetjes weten. Maar om daar achter te komen, moet men dan maar mijn blog blijven volgen. Daar komt vast wel het een en ander op te staan in de loop van de tijd. ;-)

En nu nog het allermoeilijkste van getagd zijn: 5 nieuwe mensen taggen. Maar ik ken nog niet zoveel mensen in blogland. En sommigen daarvan zijn al net getagd door anderen. Dus eens kijken waar ik op uitkom.

Ik tag:
Leven met Liv 
Leentje
Anna
Oontje
Janusje
Ik hoop dat ze mee willen werken.
De reden waarom ik ze gekozen heb, is dat ik hun blogs volg en die leuk vind om te lezen.

vrijdag 23 september 2011

Is dit kunst?

Of gewoon stom?



Toen ik mijn kopje in de vaatwasser zette, had ik niet in de gaten dat er nog koffie in zat. :-(

Nou ja, mooie aanleiding om de keukenvloer te dweilen en een doekje over de tegels, de plint en de kastdeurtjes te halen.
Jammergenoeg zitten nu wel de eerste vlekjes op onze mooie nieuwe witte muur.

donderdag 22 september 2011

Herfst

Herinner je je deze nog?



Die ziet er nu zo uit:



Ik vind het allebei even prachtig.
Ik hoop dat er volgend jaar veel meer zaadjes van opkomen. Van mij mag de hele bak en de grond eromheen vol komen te staan met papavers.

woensdag 21 september 2011

De meest verkochte auto in Zweden

Vind ik wel grappig. Dat is namelijk niet de Saab (nee, nu zeker niet meer) of zelfs niet de Volvo. Maar dat zijn deze:



Het zijn een soort flexibele schuimpjes in de vorm van autootjes. In de kleuren wit, roze en lichtgroen. Iedereen die weleens in Zweden is geweest, heeft ze vast gezien. Of zelfs gekocht.

In Zweden is er een nooit eindigende discussie over de smaken: of die per kleur verschillend zijn of dat ze allemaal hetzelfde smaken.
Ik proef geen verschil.
En ik vind ze eigenlijk niet superlekker. ;-) (maar eet ze wel op natuurlijk)

En o ja, ze heten Bilar. Oftewel Auto's in het Zweeds.

dinsdag 20 september 2011

Workshop Cupcakes versieren

Afgelopen zaterdag ben ik naar een workshop Cupcakes versieren geweest. En dat was erg leuk!

In de informatie stond dat het een 4 uur durende workshop was. Nou, dat leek me behoorlijk (te) lang. Maar dat bleek niet het geval.

We begonnen rond 11 uur.
De zaal waarin de workshop plaatsvond was helemaal aangekleed met posters en allerlei voorbeeldmateriaal. Op de tafels lagen werkmatten en rollers klaar voor alle deelnemers. En last but not least: er stond koffie en thee klaar met allerlei zelfgebakken en zelfversierde heerlijkheden. Om alvast in de stemming te komen?
Helaas ben ik vergeten om daar een foto van te maken.



We kregen eerst een demonstratie van verschillende materialen en technieken waar we mee konden gaan werken. En wel van een echte banketbakker (hoe makkelijk ziet het er dan uit om een marsepeinen roosje te maken) en van een hobby-bakster-cakeversierster. En daar kreeg iedereen behoorlijk zin van om zelf aan de slag te gaan.

Dit kregen we om mee te beginnen:



En toen gingen we aan de slag.
Ik wilde eerst heel graag een roosje maken, zoals de bakker had voorgedaan. Maar dat lukte echt helemaal niet. Mijn handen waren te warm of ik had te lang gekneed of iets anders fout gedaan, maar het fondantspullie bleef steeds aan mijn vingers plakken, waardoor de blaadjes helemaal uit vorm raakten. Het resultaat heb ik nog wel op een cakeje geplakt, maar er later toch weer afgehaald. Het zag er gewoon niet uit.
Daarom ben ik daarna alleen nog maar verder gaan werken met uitsteekvormpjes. Dat ging een stuk makkelijker en beter.
Omdat ik niet meer durfde te mengen, heb ik de meeste kleuren ongemengd gebruikt. Daardoor zijn ze wel een beetje fel uitgevallen. Maar op zich zag mijn eindresultaat er nog wel aardig uit:



We kregen de zelfversierde cupcakes mee naar huis in een echt bakkersdoosje met een kleedje onderin. En ze zijn lekker! (als je van zoet houdt)

Mijn talent ligt toch meer in stofjes en draadjes, denk ik. Of ik ben een laatbloeier, dat kan ook, want gaandeweg de middag lukte het me wel steeds beter om iets te krijgen zoals ik het wilde. Maar helemaal super werd het niet.

Bij mij aan tafel zat iemand die er duidelijk meer talent voor had. Dit maakte zij:



Met zelfs TWEE zelfgemaakte roosjes!

En de 4 uur? Die bleken eigenlijk zelfs te kort voor sommigen. Toen ik rond 3 uur wegging, waren er nog heel wat dames druk bezig.

Bedankt Daniëlle en Frans voor deze gezellige, leuke en leerzame workshop.

vrijdag 16 september 2011

Mijn collecties

Sinds ik ongeveer een half jaar geleden weer aan het naaien geslagen ben, heb ik al aardig wat gemaakt.
Een aantal kussenhoesjes:



En een aantal labelknuffeldoekjes:



In de vorm van konijntjes en een vis.

En als laatste verschillende tassen:



De tas voor T en de tas voor mijn 'schoondochter' staan er niet bij, omdat die al weg waren toen ik de foto maakte. Maar de tas voor T kun je via mijn eerdere blog zien.

Verder heb ik nog heel wat kinderkleertjes gemaakt. Daar zal ik nog wel een foto van maken en ook hier plaatsen.

Ergens interesse in? Mail me gerust. Ik maak ook graag iets voor je op bestelling.

donderdag 15 september 2011

3 kussenhoesjes voor Chantal

Vlak voor mijn vakantie maakte ik 3 kussenhoesjes voor Chantal. En die heb ik gisteren naar haar toegestuurd:



Ik was natuurlijk heel benieuwd of ze er blij mee zou zijn.

Maar toen kwam het verlossende berichtje op Twitter: Owww wat gaaf!! de kussenhoesjes van @aankleedpopje zijn binnen!! Straks maar meteen uitproberen :)

Geweldig om te lezen dat Chantal ze mooi vindt. Nu nog hopen dat ze om de kussentjes passen die ze in gedachten had.

In het kader van het Ik recykleer-project: de hoesjes zijn gemaakt van een dekbedhoes en reststofjes. Alle lintjes en bandjes heb ik via Marktplaats op de kop getikt.

dinsdag 13 september 2011

Afscheid nemen

Vanmorgen was de begrafenis van onze overbuurman P.
En daar hield de buurvrouw van P en T een kleine, mooie toespraak.
Ze eindigde met het volgende gedicht:

AFSCHEID NEMEN

Afscheid nemen
is met zachte vingers
wat voorbij is dichtdoen
en verpakken
in goede gedachten
der herinnering….

is verwijlen
bij een brok leven
en stilstaan op de pieken
van pijn en vreugde.

Afscheid nemen
is met dankbare handen
weemoedig meedragen
al wat waard is
niet te vergeten….

is moeizaam
de draden losmaken
en uit het spinrag
der belevenissen loskomen
en achterlaten
en niet kunnen vergeten.

Ward Bruyninckx

Ik vind het prachtig. En daarom zet ik het hier.

maandag 12 september 2011

Troosttas voor T

Zoals ik schreef in mijn bericht van vorige week, is afgelopen donderdag P overleden, de man van onze overbuurvrouw T. En dat is natuurlijk heel vervelend voor haar.
Om haar een beetje te troosten heb ik een cadeautje voor haar gemaakt.
Een opvouwbare, milieuvriendelijke tas.

Dat ging ongeveer zo:
Omdat T heel veel van kikkers houdt, zocht ik een eenvoudig plaatje van een kikker op internet. Die vond ik hier.
Bij gebrek aan een printer, moest het even zo:



Daarna tekende ik de kikker over met kleermakerskrijt op het lapje dat later het zakje van de tas moest worden:



De pootjes heb ik iets vereenvoudigd, anders werd het te moeilijk. ;-)
Daarna stikte ik met een cordonsteek over de lijntjes (soms niet helemaal precies), zodat de kikker op het zakje geborduurd werd. En wel aan allebei de kanten. Dan kun je de kikker ook nog zien als het tasje opgevouwen is. Briljant bedacht van mezelf. ;-)



Daarna zette ik de tas in elkaar volgens de tutorial van Eloleo. Net zoals de 2 van mijn vorige post. Deze tas maakte ik alleen iets groter.
Dit werd het eindresultaat:



Hier nog de kikker op het zakje van dichtbij:




En dit is de tas in opgevouwen toestand:


































Ik maakte de tas van een restlap linnen. Wel nieuwe stof, dus niet helemaal gerecykleerd deze keer.
De kikker is voor T, omdat zij kikkers spaart.
En het idee is eigenlijk voor P, omdat hij altijd milieubewust bezig was.
Dus zo is het een persoonlijke troosttas geworden, ter nagedachtenis aan P.

Morgen is de begrafenis.
Daarna geef ik de tas. Ik hoop dat die doet waarvoor ie bedoeld is. In alle opzichten.

zondag 11 september 2011

Opvouwbare en milieuvriendelijke tassen

Heb jij weleens van Morsbags gehoord?
Ik wist tot voor kort niet van het bestaan ervan.
Maar zoals je misschien weet, ben ik de laatste tijd nogal actief met blogs lezen. En op 1 van die blogs kwam ik het Morsbags-initiatief tegen. En ik vond het gelijk een goed idee.

Wat is een Morsbag?
Dat is een tasje van (liefst gerecycelde) stof dat je kunt opvouwen en in je handtas stoppen, zodat je altijd een tasje bij je hebt en geen plastic tasjes meer nodig hebt.

Nu ben ik de laatste tijd nogal in the mood voor het maken van tassen en deze vond ik ook weleens leuk om te proberen. En lapjes heb ik nog in overvloed (nu helemaal, zie mijn post daarover), dus ik ging aan de slag. En dit is het eerste resultaat:





Stofjes in herfstkleuren vond ik wel toepasselijk.

En zo zien ze er opgevouwen uit (je vouwt ze in het zakje dat op de bruine kant zit):



Hup, in je tas en altijd bij de hand.
De tasjes zijn best groot, ongeveer zo groot als de grote plastic tassen waar je meestal voor moet betalen. Maar dan veel steviger natuurlijk.
Volgens Morsbags staat 1 zo'n stoffen tasje voor minimaal 100 uitgespaarde plastic tasjes.

Ik vond de info over Morsbags via het blog van Eloleo. (een superleuk blog trouwens) Daar haalde ik ook mijn patroon vandaan.
Ook op de site van Morsbags zelf staat een patroon + handleiding, maar dat is ietsje anders.

Wil je ook zo'n leuke, hippe, milieuvriendelijke tas, maar kun je die niet zelf maken? Neem dan gerust contact met me op. Ik maak er graag eentje voor je. Met stof(jes) naar je eigen smaak. Zodra dit berichtje geplaatst is, zit ik alweer achter de naaimachine. :-)

zaterdag 10 september 2011

Dit ging niet zo heel goed samen...



Vorig weekend mochten wij weer eens op Noortje passen, het hondje waar altijd om gevochten wordt bij wie ze mag logeren als de baasjes weg moeten. En nu mocht ze wel 3 dagen bij ons! Leuk!

Alleen misschien niet zo heel slim van ons om dat te combineren met het schilderen van de huiskamer. 
Want:
a. Noortje kreeg heel wat minder aandacht dan ze normaal bij ons gewend is. Kijk haar maar eens zielig staan wachten bij haar stokje, waar deze keer niemand mee ging gooien.

b. Al ons gesleep met trapjes en plastic maakte haar wel een beetje onrustig en onzeker. Huh! Elke keer weer een eng geluid om van te schrikken.

c. Verfspullen op de grond en een hondje zijn ook niet zo'n slimme combinatie. Ik heb heel wat keren op mijn knieën moeten liggen om witte hondenpootjes van het parket te boenen. Natuurlijk liep ze elke keer door de verf als wij even niet opletten en daarna bij voorkeur door een stuk van de kamer dat nou juist niet afgedekt was. :-)

Buiten hebben wij nog een heel spoor van hondenpootjes over het terras als herinnering aan ons produktieve en gezellige weekend met Noortje.

Gelukkig wende Noortje aan al het gedoe. Want zondag legde ze zich er uiteindelijk bij neer en bleef lekker op haar kleedje liggen. Ook wel een beetje moe van alle onrust.

vrijdag 9 september 2011

Popje gemaakt voor Metakids

Het heeft even geduurd, maar eindelijk is ie toch af, het popje dat ik beloofde te maken voor Metakids. Hier is ie:



En dit is de achterkant:



Het popje maakte ik zoals gezegd voor Metakids.
Dit staat op de homepage van Metakids:
Elk jaar worden er in Nederland 800 kinderen geboren met een stofwisselingsziekte. Dat zijn meer dan twee kinderen per dag.

De meeste kinderen overlijden voordat ze 18 jaar zijn. Omdat er voor hun stofwisselingsziekte nog geen medicijn is.
Stichting Metakids zet zich als paraplu-organisatie in voor al deze kinderen. Metakids brengt stofwisselingsziekten onder de aandacht en werft donaties waarmee onderzoeksprojecten in de academische centra gefinancierd worden.
We hebben uw hulp daarbij hard nodig.
Dan heb je een idee wat Metakids is en doet.

Vlak voor de vakantie kreeg ik het bericht dat Metakids zelfgemaakte popjes inzamelde om daarmee aandacht te trekken tijdens de Dam tot Dam loop op zondag 18 september a.s.. Lees hier meer over deze actie.
Je vindt daar ook het patroon voor het popje, voor het geval je er zelf eentje wilt maken.
De popjes zullen ook verkocht gaan worden.
Ik had het leuk gevonden om met een groepje bij mij thuis een Metakidje-maken-workshop te houden, maar door de vakantieperiode is dat er helaas niet van gekomen.
Ik zal nog aan Marike van Metakids vragen of ze ook nog popjes willen hebben na 18 september. Zo ja, dan post ik wel weer een oproepje om samen te gaan frutselen.
Want wat is er leuker dan lekker ontspannend aan een popje prutsen en daarmee tegelijk een goed doel steunen?

donderdag 8 september 2011

Lapjesschat

Via een kennisje ben ik aan een enorme lapjesschat gekomen.
Meer dan 100 lapjes met ruitjes, stipjes, bloemetjes, diertjes, grafische patronen en nog veel meer. Ik ben er helemaal happy mee en loop alweer over van de ideeën om ermee te maken. Waarom zitten er maar 24 uren in een etmaal en moet je er daar ook nog een aantal van slapen????
Kijk, dit is de schat:


Misschien niet zo goed te zien op de foto, maar de berg is meer dan 10 cm hoog. Dus het zijn er echt heel veel.
En natuurlijk zijn het er ook veel teveel voor mij alleen. Dan zou ik nog wel een paar levens nodig hebben en dat is helaas nog steeds niet mogelijk.
Daarom ga ik ze ook maar te koop aanbieden. Ik zet ze op Marktplaats voor 50 cent per stuk of 3 voor 1 euro. Wie weet is er wel interesse voor.
Je kunt er echt toffe dingen van maken, zoals tassen, kussenhoesjes, knuffels, poppetjes, rokjes en nog veel meer natuurlijk. Ook voor patchwork en quilten zijn ze heel geschikt.
De meeste lapjes zijn ongeveer 50 x 35 cm en veel stofjes horen bij elkaar en zijn dus prima te combineren. Het zijn stalen van een stoffenfabriek.
Zodra ik er een redelijk aantal op Marktplaats heb staan, zal ik de link naar de advertenties hieronder plaatsen.
Heb je zelf interesse of weet je iemand? Welkom, welkom! En zegt het voort! ;-)

De eerste lapjes staan inmiddels op Marktplaats. Via deze link kun je al mijn advertenties zien:
http://verkopers.marktplaats.nl/4973846

P.S. Over de grote metamorfose: de wanden beneden zijn af. Het plafond moet helaas nog een keertje. Maar daar hadden we geen tijd meer voor, dus dat komt later nog. Yeah, mogen we weer alles afplakken en afdekken.
Het ziet er nu in elk geval alvast een heel stuk frisser uit. Op naar de volgende fase.

woensdag 7 september 2011

Geluk bij ongeluk

Aan de overkant van de straat wacht onze vriend en buurman P op het einde van zijn leven. En uiteraard leven wij mee met hem en vooral met zijn vrouw T, die het nu heel zwaar heeft.
Ook ons gaat dat niet in de koude kleren zitten. Dat merkte ik vooral gisteren (en ook nu nog steeds): ik kwam tot niks. Zelfs de sufste klusjes kostten moeite. De hele tijd draaiden mijn gedachten om wat er op dat moment aan de overkant van de straat zou gebeuren.
Om de onrust wat te beteugelen, ben ik maar aan het bakken geslagen. Er lagen toch nog appels, bramen en frambozen uit de tuin te wachten op verwerking. Dus dat was een mooi klusje.
Deze keer heb ik wel goed opgelet of echt alle ingrediënten erin gegaan zijn. (zie vorige post) En dat heeft geleid tot het volgende resultaat:

Kon ik gelijk even de nieuwe muffinvorm proberen die ik bij de Action heb gekocht. Raar spul hoor, dat siliconen. Voor iemand die opgegroeid is met het idee dat plastic smelt in de oven.... Moderne tijden. ;-)
Ik vond het alleen een beetje onhandig om de vorm in de oven te zetten en er weer uit te halen, want dat spul beweegt alle kanten op. Maar het is gelukt.
Gelijk ook maar een appeltaart gemaakt. Dus we kunnen weer even vooruit met lijnonvriendelijke lekkernijen.
Ik denk dat ik vandaag ook maar iets ervan naar de overkant ga brengen.
Want voor mij heeft het bakken even de aandacht afgeleid, dus hopelijk kan het opeten van een stukje taart of een muffin ook even een lichtpuntje brengen bij T en de kinderen (die er inmiddels ook zijn). Als een klein beetje geluk bij een hoop ongeluk.

P.S. Terwijl ik dit bericht aan het typen was, blijkt P al te zijn overleden. De muffins werden als troost in ontvangst genomen.

dinsdag 6 september 2011

Yes Yes! Ik heb 10 volgers!!

Yeah, het is zover! De eerste 10 volgers zijn binnen.
Hoewel....... 2 daarvan ben ik zelf. ;-)
Wanneer zou ik er echt 10 hebben? Of meer?
Tijd voor een give away dan?
Hihi, ik raak ook een beetje thuis in blogland.
Tot nu toe ZEER INSPIREREND, dat wel. Overweldigend gewoon hoeveel leuke dingen je vindt op allerlei toffe blogs. Ik volg er al behoorlijk wat. En ik geniet ervan.
Hopelijk kan mijn blog ook uitgroeien tot een veelgelezen blog. Ik ga mijn best doen.
Op naar de 25 volgers eerst maar.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...