donderdag 29 november 2012

Gewonnen!

Alweer heb ik een give-away gewonnen. Joepie!

Gisteren lag deze envelop in mijn postvakje:

En deze leuke lapjes kwamen eruit:


































Ik won ze bij de give-away van Janina van het blog Elke dag zaterdag.

Ik heb al een paar ideetjes voor wat ik ermee kan maken.
Maar jammer genoeg stopte Janina er geen zakje tijd bij. Is er misschien iemand anders die daar een beetje van over heeft voor mij????
Tot die tijd koester ik de lapjes, die trouwens heerlijk ruiken en keurig gestreken zijn.
En mocht ik er iets van gemaakt hebben, dan laat ik het natuurlijk hier zien.

Janina: dankjewel!

P.S. Hebben jullie gezien dat het (eindelijk) mooi winterweer wordt in Tingsryd? Jammer dat ik voorlopig nog niet terug kan.

woensdag 28 november 2012

Vervolg op mijn bericht van gisteren

Gisteren schreef ik impulsief (en dat is raar, want eigenlijk ben ik best een bedachtzaam mens) een berichtje over dat ik me stoor aan blogs die op een bepaalde manier reclame maken. En daar wil ik nu graag nog even op terugkomen.

De hele dag heb ik er vandaag aan gedacht en de reacties door mijn hoofd laten gaan.
Ik ben heel blij met alle verschillende reacties, want ze hebben me geholpen om duidelijk te krijgen voor mezelf wat ik nou precies storend vind.

In eerste instantie twijfelde ik aan mijn eigen gevoel. Zou ik echt jaloers zijn?
Maar nee, dat is het niet.
Het is toch een vorm van irritatie.
En toen vroeg ik me af wat me dan precies irriteert.
En dat is niet dat sommige blogsters heel succesvol zijn met hun blog en daardoor heel veel lezers hebben. Dat gun ik iedereen van harte, want dat is toch een teken dat je met je blog iets biedt wat anderen graag lezen. Ik lees zelf die blogs ook niet voor niks natuurlijk, maar omdat ze me boeien.

Het is zeker ook niet het feit dat sommige blogsters via hun blogs 'ontdekt worden in de grote wereld'.
Ik vind het juist superleuk voor al die vrouwen die op grotere schaal hun talenten kunnen gaan benutten, door bijvoorbeeld een boek te maken of voor het maken van professionele foto's te worden gevraagd.
Zij hebben hun talenten laten zien via hun blog en daarmee veel mensen aangesproken. Dan mag daar best geld mee verdiend gaan worden.

Hetzelfde geldt voor iedereen die via een blog zelfgemaakte spulletjes weet te verkopen. Ook daar heb ik absoluut geen moeite mee.

En door zo te denken en te denken, ben ik uitgekomen bij wat het WEL is dat me irriteert.
En dat blijkt niet eens de blogschrijfster zelf te zijn, maar degene die haar benaderd heeft.

Misschien komt het doordat ik zelf een webwinkel heb (die ik overigens bijna angstvallig gescheiden probeer te houden van dit blog) en dus weet hoe ongelofelijk veel geld het kost om ergens te adverteren waar je doelgroep zich bevindt.
Daardoor stoor ik me aan webwinkels die door het weggeven van een produkt (= kosten inkoopsprijs) een blogster gebruiken om heel goedkoop reclame voor zichzelf te maken.

Ik zag in sommige reacties dat je je als blogster vereerd en gewaardeerd voelt als je hiervoor benaderd wordt. En op zich snap ik dat wel. Maar ik denk dat je als blogster juist gebruikt wordt en je dus eigenlijk helemaal niet vereerd moet voelen. Je zit gewoon goedkoop reclame te maken.
Ja, ik geloof echt dat ik hiermee bij de kern van mijn irritatie gekomen ben.

Natuurlijk heb ik helemaal niks tegen blogsters die BELANGELOOS reclame voor andere blogs of zelfs voor webwinkels maken. Dat komt gewoon uit het hart, denk ik. 

En uiteraard heeft ook iedereen gelijk die zegt: iedereen mag doen en laten wat ie wil op zijn eigen blog en niemand is verplicht om het te lezen of te volgen. Zo maken we allemaal onze eigen keuzes. En dat is maar goed ook.

Wekelijkse Weggeef Woensdag #11

Gelijk maar met de deur in huis vallen:
De winnares van de jubileum-weggever van vorige week is geworden.....
XXXXXX van het blog xxxxxxxxxxxx, omdat ik denk dat zij iets leuks van de lapjes gaat recykleren. En omdat ze gewoon een cadeautje verdient.

Enne XXXX van het blog xxxxxxxxxxxxxxxx, hoeveel stof heb jij nodig om 60 ZAKDOEKENHOESJES te maken? Dan zorg ik dat je het krijgt. Op voorwaarde dat je er nog 60 stuks van maakt natuurlijk. ;-)

Nu direct door naar de Wekelijkse Weggever van deze Woensdag.
't Is weer een kleinigheidje, zoals al gezegd.


Een iets beschadigd exemplaar van het maandblad Happinez met als thema Leef!
De binnenkant is nog helemaal intact, zonder beschadigingen.
Dus hopelijk zijn er onder jullie die zin hebben om dit blad te winnen.

Je kunt meedoen tot volgende week dinsdagavond 4 december (tjonge, wat gaat de tijd snel, december alweer).  Het enige dat je hoeft te doen is een reactie achterlaten. En een link op je blog wordt uiteraard heel erg op prijs gesteld.

De afgelopen tijd heb ik zelf ook een paar give-aways gewonnen. Echt leuke, zelfgemaakte. Dat zijn de leukste.
Deze 2 lagen kortgeleden in mijn postvakje en had ik nog niet laten zien.

De eerste won ik bij Threadyarknot:

 
Een gezellige gehaakte sleutelhanger, die nu aan mijn Zweedse huissleutel hangt.

En de tweede bij de onvermoeibare megasnelle blogster Jenneke.


Een heuse originele gesigneerde @rt by Jenneke.
En dit kunstwerk hangt nu aan de achterkant van mijn slinger, omdat de andere kant inmiddels vol is.



dinsdag 27 november 2012

Ben ik nou echt de enige?

Af en toe vraag ik me af of ik nou echt de enige ben die zich stoort aan iets wat anderen kennelijk heel normaal en/of zelfs fijn vinden.
Vandaag weer.

Jullie kennen vast ook allemaal een aantal heel goed gelezen blogs. Ik ga maar even geen namen noemen of linkjes zetten.
Ik denk dan altijd dat die blogs ook ooit allemaal klein en als hobby begonnen zijn. (Maar misschien begint daar mijn vergissing al....)
En dat ze doordat er op een leuke manier over aansprekende onderwerpen geblogd wordt steeds meer lezers gekregen hebben. Wat natuurlijk ontzettend fijn is. Zowel voor de blogsters als voor de lezers.

En dan opeens.... gaat er iets veranderen bij sommige van die blogs.....
Er komen reclames op te staan. Soms heel opvallend, soms netjes weggewerkt.
Dan krijg ik daar altijd al bepaalde gedachtes bij: krijgen ze daar geld voor? en zo ja, hoeveel dan? en menen ze nu nog wel wat ze allemaal schrijven? en... en... en....

En soms wordt het nog erger (vind ik dan).
Dan komen er opeens give-aways. Niet gewoon dingen die de blogsters zelf graag weg willen geven, maar gesponsorde give-aways.
Grote of kleine webwinkels gaan dan opeens via een blog gratis produkten weggeven. En niet gewoon weggeven aan iedereen, nee, daar moet je dan een KANS op maken.
Ik krijg daar dan helemaal de kriebels van en wil er eigenlijk helemaal niet aan meedoen.
(hoewel ik eerlijk moet toegeven dat ik een tijdje terug meedeed aan een haaknaalden-give-away en die nog won ook, oeps, ik had daar toch een raar gevoel over)

Vandaag zag ik er weer eentje. Je kon er fotomagneetjes winnen. (ik ga natuurlijk niet een link zetten, haha, maar de meesten van jullie lezen dat blog vast ook) En daar reageren dan binnen een dag meer dan 150 mensen op!!!

Wat is er mis met mij dat ik dat storend vind en eigenlijk al geen zin meer heb om dat blog dan te blijven volgen? Wie kan het mij uitleggen?
En ben ik inderdaad de enige? Want meer dan 150 reacties op een paar gratis magneetjes vind ik best heel veel.
Of zou ik gewoon jaloers zijn en ook zo'n goedgelezen blog willen hebben dat mensen mij zelf gaan benaderen met de vraag of ik iets van ze wil weggeven (nadat ik eerst zelf ook iets gekregen heb natuurlijk)?

Ik hoor het graag, want ik twijfel nu wel heel erg aan mezelf.

P.S. Morgen bij mij gewoon weer een Wekelijkse Weggeef Woensdag met een KLEINIGHEIDJE uit mijn EIGEN enorme voorraad kleinigheidjes die best weg mogen. ;-)

P.S.2 Dit gaat mij vast volgers kosten..... jammer, maar helaas.

P.S.3 Lees s.v.p. ook even het vervolg op dit blogje. Dat kan hier.

maandag 26 november 2012

Home sweet home #20

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een officieel Home Sweet Home blogje maakte.
Ik schreef natuurlijk al best veel over mijn nieuwe home in Zweden, maar dat was anders.
Vandaag doe ik weer een keertje 'echt' mee en laat ik iets zien van mijn kleine home in Nederland.

In mijn huisje hangt een slinger. Tenminste: eigenlijk is het een slinger, maar daar zie je nu niks meer van, behalve als je heel goed kijkt.
En aan die slinger hangen dierbare dingen. Kijk maar even mee:

Bijvoorbeeld:
*lieve kaarten die ik kreeg van medeblogsters, naar aanleiding van gewonnen give-aways of zomaar, omdat ze me iets liefs wilden sturen. Dat vind ik echt zo geweldig van Blogland, dat daar veel van dat soort vrouwen blijken te wonen.
*de laatste gezamenlijke schoolfoto van mijn kinderen op de basisschool, alweer 12 jaar geleden. Wat vliegt de tijd en wat waren ze toen nog klein en onbeschadigd.....
*een kaart van een schilderij, gemaakt door de kunstenares met Down-syndroom Jasmijn van der Heijden. Het origineel heb ik en dat hangt in Zweden. Ik ken Jasmijn van de jaren dat ik vrijwilliger was bij lunchroom Tante Truus in Almere. En ik vind dat ze erg fleurige kunstwerken maakt.

*het tekeningetje waar ik een blogje over schreef.
*een lieve kaart van mijn vriendin in Engeland.
*kaarten en een foto van Suburbia. Vooral de gele kaart met een uitspraak uit de voorstelling De Manke van een paar jaar geleden blijft mij intrigeren.
*en nog meer lieve kaartjes van medeblogsters.

*het geboortekaartje van de kleindochter van mijn ex-overbuurvrouw/vriendin Tineke
*2 superlieve kaartjes van mijn oude vriendin Rie, waarmee ik nog allerlei plannen had en die ik al te lang niet gezien of gesproken had. Nu hangt daar een heel ander kaartje tussen haar kaartjes met plannen: het bedankkaartje naar aanleiding van haar overlijden. Ik kan nog steeds niet bevatten dat ze er zomaar opeens niet meer is.
*het bedankkaartje van een getrouwd vriendinnetje met daaraan een bruidspaarknijper die ik won in de give-away van Sil.
*en helemaal aan het eind de kaart van Garfield die ik al jaaaaaaaaaaaaaren met me meesleep bij elke verhuizing. "Ik ben niet te dik, ik ben te klein" staat erop. Zooooo waar. ;-)

Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama.

zondag 25 november 2012

The Netherlands

Vanavond op Facebook kwam dit filmpje voorbij en ik vind het wel grappig.
Ben eigenlijk wel benieuwd naar hoe herkenbaar de Belgen onder jullie het vinden. (andere nationaliteiten lezen hier niet mee, denk ik)


zaterdag 24 november 2012

Het Blauwe Huis

Dat Almere een anders-dan-andere stad is, weten jullie misschien al.
De slogan van Almere is 'Het kan in Almere'. En dat klopt. Er kan heel veel in Almere.
Vooral op het gebied van architectuur en alternatieve vormen van wonen is er heel veel mogelijk en laat Almere graag experimenten zien.
Zo ook nu weer.

Op dit moment drijft er een mini-stadje op het water van het IJmeer, Floating life.
Als je daar meer over wilt weten, klik dan even op de link. Want ik wil eigenlijk iets anders vertellen.

In een van de drijvende huizen van Floating life wordt vanavond (voorlopig) voor het laatst de voorstelling Het Blauwe Huis van Theatergroep Suburbia gespeeld.


Ik ben een groot fan van Theatergroep Suburbia.
Niet alleen omdat ze altijd voorstellingen maken van hoge kwaliteit, maar vooral ook omdat de groep uit erg aardige mensen bestaat. :-)

Sinds ik Theatergroep Suburbia ken, ben ik naar de meeste van hun voorstellingen geweest. En altijd was ik onder de indruk.
En sinds afgelopen zomer, ben ik ook vrijwilliger bij Suburbia geworden. Dat is zo gezellig om te doen!

Min of meer speciaal voor deze voorstelling ben ik teruggekomen uit Zweden. Ik wilde er graag weer bij zijn.
Dus eergisteren zocht ik mij een weg door het donker in de polder over de winderige dijk om naar Het Blauwe Huis te gaan kijken.
Eerst twijfelde ik of ik de voorstelling wel wilde gaan zien, met het oog op waar het over gaat. Dat zou nogal gevoelig kunnen liggen in mijn huidige situatie. Maar ik wilde het toch proberen.
En ik moet zeggen: het was goed om te gaan.
Ik vond het een mooie voorstelling met veel stof tot nadenken en reflecteren op mijn eigen leven.

Met name Wouter Zweers vond ik geweldig spelen. Hij wist mij echt helemaal mee te trekken in het stuk. Ik was mij na een tijdje nauwelijks meer bewust van de rest van mijn omgeving. En dat vind ik knap.
Ja, ik heb eigenlijk alleen maar positieve dingen te melden over dit stuk: bijzondere en zeer passende locatie, erg goede tekst, goed gespeeld, mooi decor, bijpassende muziek en alles in een intieme setting. Een fijn avondje uit.
Jammer dat het vanavond de laatste keer is. Maar hopelijk komt er in het voorjaar een reprise, zodat nog meer mensen kunnen komen kijken en genieten.

Gisteravond was ik als vrijwilliger actief bij Het Blauwe Huis en vanavond weer. Gezellig.

Nu nog even iets heel anders, speciaal voor Jenneke.
Mijn auto na afloop van de lange reis naar Zweden en terug.

Helemaal vies.
En na de verwenwasbeurt.

Staat ie weer te glimmen. Jammer dat dat altijd maar van zo korte duur is. (en dat het al donker werd toen ik de foto maakte)

En zie je die stoelpoten op de achterbank? Die zijn van stoelen die ik in Zweden op de veiling kocht, speciaal voor Bettine. Zij heeft ze inmiddels opgehaald en gaat er iets leuks mee doen.

woensdag 21 november 2012

Vragenuurtje

Hihi, het kopen van een huis in Zweden en daar dan het een en ander op je blog over vertellen, roept bij sommige lezers weleens vragen op. En die stellen ze dan (soms, want sommige vragen durven ze misschien niet eens te stellen, haha) via een reactie.
Omdat ik niet het idee heb dat reageren op reacties ervoor zorgt dat mijn antwoord ook bij de vragensteller terecht komt, doe ik het maar even hier.
Dus voor het antwoord op al uw vragen over mijn Zweedse avontuur..... lees hieronder verder. ;-)

Het staat misschien allemaal een beetje rommelig, zonder volgorde, maar ik hou maar even de volgorde van de vragen aan.

1. Leonie vroeg: Hoe lang doe je over de reis?
Op de heenweg kostte de reis mij in totaal 16 uur. Dat was wel een beetje (te) veel, maar helaas zat er toen veel tegen onderweg.
Op de terugweg deed ik er 14,5 uur over. Toen ging de reis best voorspoedig, maar heb ik het heel rustig aan gedaan. Veel pauzes genomen en niet erg hard gereden.

2. Sylvia en Mirjam vroegen: Ga je dat nou elke keer doen, dat hele eind?
Ja, dat zal wel moeten. De afstand zal vast niet korter worden. ;-)
Maar ik hoop wel dat ik, als ik alles in Nederland geregeld heb (bijvoorbeeld dat al mijn spullen uit Almere weg zijn en naar Zweden overgebracht) niet meer zo vaak heen en weer hoef. Dan wil ik langere perioden in Zweden blijven.

3. Gerry vroeg zich af waarom ik niet ga vliegen.
Op de eerste plaats is dat niet zo handig, hoewel het vliegen zelf veel goedkoper is dan met de auto rijden. Maar je kunt dan bijna niks meenemen. En bovendien heb ik in Zweden echt een auto nodig. De dichtstbijzijnde winkel is meer dan 5 km ver, om maar een voorbeeld te noemen.
Ook het vervoer van en naar de vliegvelden is niet altijd makkelijk (en zeker ook niet gratis).
Als ik in Zweden een auto zou huren, gaan de kosten weer veel te hoog oplopen.
Misschien dat ik t.z.t., als ik niet meer zoveel spullen mee hoef te nemen, wel een autootje in Zweden ga kopen. En dan wel ga vliegen. Ik weet het nog niet. Maar voor nu is het geen optie in elk geval.

4. Jumare vroeg:  En als je het nu zo fijn vindt om weer in NL te zijn, was het dan wel de juiste beslissing om naar Zweden te verhuizen?
Da's een kritische vraag natuurlijk. ;-)
Maar het is ook niet mijn bedoeling om helemaal full-time naar Zweden te verhuizen. Ik wil graag blijven genieten van het goede van zowel Nederland als Zweden. Geen van beide landen is namelijk het paradijs, dus ze hebben allebei hun voor-en-tegens.
En daarom houd ik hier mijn ieniemini-vakantiehuisje en staat mijn 'echte' huis in Zweden, met straks al mijn spullen erin die niet in mijn Nederlandse huisje passen. En dan ben ik nog veel goedkoper uit dan als ik 'alleen' een goedkoop appartement in Almere gekocht zou hebben. Dus het leek mij zo wel een aardige oplossing.

Voor wie de reden gemist heeft waarom ik een huis in Zweden gekocht heb: lees dan nog even dit bericht.

En iedereen die mij een held vindt omdat ik het hele stuk in mijn eentje rijd: heel erg fijn dat jullie dat vinden. Ik vind het zelf eigenlijk ook wel een beetje. ;-)
Alle keren dat ik samen met mijn man naar ons huis in Zweden ben gegaan, heb ik nauwelijks gereden. Hij vond het leuk om te rijden en ik vond het helemaal niet fijn om in zijn auto te rijden. Ik rijd sowieso niet graag in een auto van iemand anders. En ik kon dan onderweg lekker lezen en handwerken en voor de catering zorgen. Dat vond ik wel zo relaxed.
Maar nu zal ik wel zelf moeten rijden, waar ik ook heen wil. Want anders kom ik nergens meer.
En in mijn eigen vertrouwde autootje valt het allemaal best mee.

Nog meer vragen en/of opmerkingen? Ik hoor ze graag en ik zal mijn best doen om er op te reageren.

O, o, o, wat zie ik nu? Een heel blogbericht zonder ook maar 1 plaatje. Wat saaaaaaaaai.
Maar ja, wat voor plaatjes zou ik erbij gezet moeten hebben? Geen idee.

P.S. Ik heb het bij mijn reacties zo ingesteld dat die geopend worden in een nieuw venster en onderaan kun je aanvinken of je vervolgreacties na je eigen reactie wilt ontvangen. Dan krijg je alles in je mailbox wat na jou geschreven wordt. Maar ik heb natuurlijk geen idee of mensen dat ook aanklikken.
Ik krijg zelf wel elke keer een mailtje als er iemand op mijn blog gereageerd heeft. Ja, haha, dat wil ik mezelf niet onthouden, veel te leuk!

Wekelijkse Weggeef Woensdag #10

Deze week alweer de TIENDE editie van de Wekelijkse Weggeef Woensdag.
Dus dat moet gevierd worden toch?
Daarom deze keer niet echt een kleinigheidje, maar een wat grotere give-away.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik eigenlijk een beetje een naäper ben. Ik werd namelijk op het idee gebracht om een paar lapjes weg te geven, doordat ik bij Elke dag zaterdag 3 lapjes heb gewonnen.

Ik word helemaal blij van nieuwe lapjes, ook al puilt mijn kast al uit van de lappen stof.
Elk lapje herbergt zoveel mogelijkheden en ideeën in zich, vind ik.
Het is alleen zo jammer dat ik de laatste tijd veel te druk ben met allerlei andere dingen om nog maar een klein beetje aan naaien toe te komen. Ik hoop dat daar op niet al te lange termijn verandering in gaat komen.
Ik zie me al helemaal zitten in mijn Zweedse huis, in mijn 'werk'kamer met uitzicht op een megagrote steen aan de overkant van de straat (op het terrein van de Deense buren bij wie de wilde zwijnen op bezoek waren) en dan achter mijn naaimachine allemaal leuke dingen maken.
Droom droom droom....

Maar nu dwaal ik af.
Ik dacht dus: als ik blij word van nieuwe lapjes, worden anderen dat vast ook. En van mijn voorraad kan best iets weggegeven worden.
Daarom ben ik begonnen met het uit de kast halen van mijn stapeltje lappen in groentinten.
En daar koos ik 4 stofjes van uit.
Daarna dook ik in mijn doos met lintjes, bandjes en kantjes en zocht er 4 naar mijn idee bijpassende lintjes bij.
En tenslotte keek ik tussen mijn memorykaartjes en vond ik ook daar nog 4 kaartjes met groen erin.
Ik legde alles op mijn eigen 'creatieve' styling-wijze bij elkaar en maakte er deze foto van:


Helaas is het door de flits allemaal heel erg flets geworden. Dus ik zal proberen om bij daglicht nog een betere foto te maken.

Het zijn dus 4 lapjes van ongeveer 40 x 40 cm.
Van links naar rechts:
* nieuw gebloemd Laura Ashley stofje
* stukje zelfgemaakt gordijn uit de Erikshjälpen
* nieuw lapje van stof waarbij de weefdraden in de ene richting blauw en in de andere richting groen zijn, wat een mooi effect geeft
* retro gebloemd lapje uit een andere Zweedse loppis.

Daarbij een lichtgeel keperbandje, een mosgroen smal bandje, breed groen zigzagband en heel smal neongroen zigzagband. Van allevier een metertje.
En de memoryplaatjes spreken voor zich, dacht ik.

Je kunt weer via een reactie laten weten of je deze give-away wilt winnen. Ik zou het leuk vinden als je er dan bij vertelt wat je er graag van zou willen gaan maken. Altijd goed voor de inspiratie.
Meedoen kan tot dinsdagavond 27 november. En de winnaar wordt zoals gewoonlijk de volgende morgen bekend gemaakt.
Mochten jullie een lapjes-give-away leuk blijken te vinden, dan pak ik misschien volgende week een ander gekleurd stapeltje uit de kast......

En dan moet ik natuurlijk niet vergeten om ook nog even de winnaar van de vorige Wekelijkse Weggeef Woensdag bekend te maken.
Het hertjesbordje kon eigenlijk maar 1 winnaar hebben, leek mij. En het is dus geworden.....
XXXX van het blog xxxxxxxxxxxxxxxxxx.

Ook XXXXX van het blog xxxxxxxxx mag mij haar adres mailen. Dan stuur ik haar een ander Zweeds kerstkleinigheidje voor haar Zweedse collega. Ik vond dit zo'n lieve reactie.

dinsdag 20 november 2012

Ben er weer

Gisteren was het weer een lange reisdag. Hoewel ruim anderhalf uur korter dan de heenreis. Dus dat ging gelukkig vlotter. Maar het blijft toch een heel eind. In totaal heb ik 1124 km gereden. Ongeveer 10 km meer dan volgens de officieel snelste route.


Dus dat valt mee. Ik ben deze keer niet verkeerd gereden, maar wel een aantal keren van de weg af gegaan om iets te eten, te tanken en om boodschappen te doen in Duitsland (zo leuk vind ik dat, daar trek ik minstens een uur pauze voor uit).

Ik denk niet dat het mijn hobby gaat worden om dit hele eind te rijden, zeker niet als je een groot deel in het donker moet rijden. Maarrrr... het is voor het goede doel. En het is te doen. Zelfs als je in je eentje rijdt.

Ik ben blij met mijn autootje dat mij toch maar weer veilig en zonder protesten heen en weer heeft gebracht. Dus morgen mag hij als beloning even heel luxe door de wasstraat. :-)

Ik ben ook wel blij dat ik weer terug ben in Nederland. Hier ben ik geen bezienswaardigheid meer, spreek ik gewoon de taal zonder moeite en valt mijn auto niet op met zijn gele kenteken. En ook heel fijn: het is hier nu een uur later donker dan in Zweden.

De 3 weken dat ik in Tingsryd was, is het nauwelijks lekker weer geweest. Het was de hele tijd grauw en somber en miezerig weer. En precies gisteren beloofde het een prachtige dag te worden. Een  dag om lekker erop uit te gaan, het bos in. Maar helaas, Nederlandse 'plichten' riepen. Volgende keer beter.

Tijdens de lange autorit ben ik onderweg van alles tegengekomen. En dan zit ik eigenlijk de hele tijd blogjes te schrijven in mijn hoofd. Raar toch? Misschien komt dat door het alleen reizen. Dan heb je niemand om je indrukken op dat moment mee te delen. En dan doe je het maar virtueel.
Misschien ga ik hier nog het een en ander van mijn overpeinzingen neerschrijven. Maar niet nu. Nu ga ik bij de buren de post ophalen, mijn auto leeghalen en aan de slag voor de Wekelijkse Weggeef Woensdag.
Maar eerst nog even een paar van jullie blogjes lezen.

zondag 18 november 2012

Landleven

Leven op het platteland van Zweden heeft zo zijn voordelen. Bijvoorbeeld als je tijdens het schilderen buiten op je veranda opeens getik hoort.
Waar kwam dat getik vandaan? Van een stroompaal.
En wie tikte er tegen de stroompaal? Precies, een specht.

Toen ik in de tuin stond om de specht te fotograferen, hoorde ik van de andere kant vogelpiepjes die ik niet herkende.
In de boom van de buurman (of zou ie van mij zijn?) zaten 2 vogeltjes die ik niet ken.

Op de foto staat er maar eentje.
En jammer genoeg begon het al donker te worden, dus zijn de foto's niet echt helder te noemen.

Soms heeft het leven hier ook zo zijn nadelen.

Bijvoorbeeld als er een groepje wilde zwijnen langskomt en je grasveldje omploegt.
Dit gebeurde bij het huis bij mij aan de overkant.
De Deense eigenaren hebben nu schrikdraad rondom hun terrein gezet.


Helaas voor hun is dit een voorbeeldje van 'als het kalf verdronken is'.
Ik hoop dat de wilde zwijnen denken dat er in mijn grasveld geen lekkere dingen onder de grond zitten. En dat ze die dus ook niet gaan zoeken.

P.S. Wilde zwijnen zijn op dit moment de grootste oorzaak van wildongelukken in deze regio. Er schijnen er nogal veel te zijn. En ze kijken niet uit bij het oversteken. :-(

P.S.2 Vergeten jullie mijn give-away-kerstbordje-met-hertjes niet? Het bordje is trouwens gewoon rond, hoewel het op de foto ovaal lijkt.

zaterdag 17 november 2012

Hard gewerkt

Bijna zijn er 3 weken om sinds ik aankwam in mijn Zweedse huis. Tjee, wat is die tijd snel voorbij gegaan. Maandag stap ik alweer in de auto voor de terugreis. Want ook in Nederland heb ik nog een hoop te doen.

Ook al heb ik lang niet zoveel gedaan als ik gewild had, toch heb ik best wel aardig wat werk verzet de afgelopen 3 weken.
Ik liet jullie de stapel uit te pakken dozen al eerder zien:

En dat was dan nog maar ongeveer de helft.
Inmiddels zijn alle dozen op zijn minst open geweest en heb ik de meeste dozen helemaal geleegd.

Deze stapel gaat mee terug naar Nederland. Eens kijken hoeveel daarvan ik nog kan vullen.

Er staan nu nog een aantal dozen waar ik niet mee verder kan, omdat ik nog geen idee heb waar ik de spullen die erin zitten moet laten. Dus die blijven lekker hier staan tot 'wordt vervolgd'.

Ik heb een boekenkast in elkaar gezet

En bijna gevuld met boeken

Er ligt nu nog ongeveer anderhalve doos met boeken te wachten om hierin de gaten op te vullen. Misschien dat ik daar vanavond nog zin en energie voor ga hebben?
Zoals je ziet, moeten deze kasten nog aan elkaar en aan de muur vastgemaakt worden. Zo ziet het er een beetje zielig uit.
En alle cd's die er in moeten, liggen nog in Nederland. Tja, ken je dat liedje van Acda en de Munnik?

Alle spelletjes zijn uit de dozen en staan in een kast.

Dus mocht je een keer bij me op bezoek willen komen, dan hoeven we ons niet te vervelen. ;-)

Ik had ook al laten zien dat ik aan het schilderen was geslagen.
De stoel is nu klaar en opgedroogd.

De rest van de spulletjes die ik geschilderd heb is hopelijk ook klaar. Die zijn allemaal met 2 laagjes verf bedekt en staan nu op de veranda te drogen. Morgen zien of het gelukt is.

Morgen ga ik ook nog een keertje naar de veiling. Vandaag heb ik al gekeken wat het aanbod is en er staan leuke en nuttige dingen tussen. Ben benieuwd.

woensdag 14 november 2012

Rare dag

Ik zit hier met een heel dubbel gevoel achter de pc. Het was vandaag zo'n rare dag. Aan de ene kant heel leuk door de gezellige bezoekjes (en meer), maar aan de andere kant een dag met een traan vanwege heel ander soort gebeurtenissen.

Gisteravond begon het al. Toen ik thuiskwam en mijn mailbox opende, zat daar een mailtje in van mijn webwinkelcollega Rosita met de mededeling dat haar zus op 44-jarige leeftijd plotseling was overleden. Vreselijk nieuws toch?

En nadat ik mijn eigen berichtje over de hertjes geschreven had, zapte ik nog langs wat blogjes en kwam op het blog van Else terecht. En die had juist gisteren de politie aan de deur die haar kwam vertellen dat haar man bij een ski-ongeluk was omgekomen.

Eerlijk gezegd kan ik niet zo goed tegen dit soort berichten. Ik voel me dan zo machteloos en ik word er zo verdrietig van als anderen zo verdrietig gemaakt worden.
Vanmorgen tijdens mijn kopje koffie kwam ik op allerlei blogs verwijzingen naar het blog van Else tegen en telkens weer zag ik die foto van haar man. Je kunt hem daar bijna aanraken, lijkt het wel. En toch is hij er niet meer. Zo bizar.

Dus ik begon niet echt opgewekt aan mijn dag.
Toch had ik er zin in om bij Inger en Gert op bezoek te gaan in hun nieuwe huisje. En dat was ook ontzettend gezellig. Ook al gingen onze gesprekken niet alleen maar over leuke dingen.

Vlak voordat ik naar huis wilde gaan, haalde Inger nog iets voor mij tevoorschijn....

3 strengen echte Zweedse schapenwol. Afkomstig van schaapjes van haar moeder, die pasgeleden overleden is. Of ik daar iets leuks van zou kunnen maken. Ik schat zo in van wel!
Iemand tips?

Weer thuisgekomen (haha, grappig, zo voelt het wel, maar het klinkt nog zo raar) had ik nog heel even tijd om bij te komen van alle Zweedspraterij voordat de buurvrouw aanbelde.
En toen ging het weer verder.
De buurvrouw heet Kerstin, hoe Zweeds wil je het hebben? Spreek trouwens uit als Sjerstien.
En ze werkt in een winkel in Tingsryd-Centrum (wat ongeveer 1 straat is).

We hadden heel veel te kletsen, dus ik heb weer goed Zweeds geoefend vandaag. Het was echt leuk om haar te ontmoeten.
Ook van haar kreeg ik een superleuk cadeau, dus ik ben opnieuw flink verwend vandaag.
Dit bracht ze mee:

Een handgemaakte kabouter van vilt en schapenwol.
Dat heet in Zweden een hustomte, oftewel een huiskabouter.
Ze vertelde dat hij me gezelschap kan houden als ik hier ben en dat hij op het huis kan passen als ik naar Nederland ben.
Ik vind hem erg leuk.

Op de foto zie je verder de restanten van onze koffie-visite. Een kop-en-schotel die door Inger en Gert voor mij zijn achtergelaten. En een bord (idem) met daarop nog 3 overgebleven Vaniljbullar.
Jammer genoeg niet door mij zelf gebakken, maar gekocht bij de ICA (de Zweedse tak van AH).
Als ik hier weer terug ben, zal ik er eens aan gaan beginnen om mij ook de Zweedse bakkunst aan te leren.

Voor de nieuwsgierigen onder jullie heb ik ook nog een foto gemaakt van iets grotere afstand. Ik dacht dat mijn keuken er nu wel ordelijk genoeg uitzag om dat te kunnen doen.

Zo hebben jullie alvast een eerste inkijkje in mijn Pippihuis.
O ja, misschien voor jullie raar, maar hier zit men met bezoek meestal aan de keukentafel. Met altijd iets te eten bij de koffie of de thee. Dat heet Fika, een Zweeds fenomeen waar ik ook nog wel een keer wat meer over zal vertellen.

Wekelijkse Weggeef Woensdag #9

Deze week heb ik een wel heel erg Zweedse weggever en een tamelijk unieke ook nog, denk ik.
Het is namelijk......

Een Zweeds kerstbordje uit 1977.
Jul betekent Kerstmis in het Zweeds.

Dit is de achterkant:

En daar staat

kort samengevat dat dit een bordje is dat in beperkte oplage is uitgegeven door Hackefors Porslin, een van de oudste en nog steeds bestaande Zweede porceleinfabrieken.
Dus wie weet, kun je hiermee wel een echt collectors item winnen.

Je kunt dit leuke bordje winnen door in een reactie op dit berichtje te laten weten WAAROM jij dit bordje zo graag zou willen hebben.
Dat kan weer tot volgende week dinsdagavond. Als ik dan terug ben in Nederland, zal ik de winnaar uitkiezen. En als ik er nog niet ben, dan wordt dat ietsje later. ;-)

In kringloopwinkels in Zweden kun je regelmatig van dit soort bordjes vinden. Niet alleen voor Kerstmis werden ze uitgegeven, maar ook voor Moederdag en Vaderdag en bepaalde bijzondere gebeurtenissen.
Wil je dat ik naar een bordje uit een bepaald jaar voor je uitkijk? Stuur me dan een berichtje. Ik kom zo vaak bij de loppis dat ik altijd even voor je kan kijken. Uiteraard is het dan wel  de bedoeling dat je de kosten vergoedt.

En dan vergeet ik nog bijna om de winnares van de vrolijk gebloemde kussensloop van vorige week bekend te maken. Dat is geworden.......
XXXXX van het blog xxxxxxxxx.
Ik vind dat jij de kussensloop echt verdiend hebt met de juistheid van je reactie. ;-)
En omdat je zo'n trouwe volgster van mijn blog bent en heel goed bezig met ..... (dat verraad ik hier niet, maar je kunt het op haar blog zien).

dinsdag 13 november 2012

Hertjes

Vandaag ging het blog van Moos en haar Moosies over hertjes. En heel toevallig, wilde ik het daar ook nog even over hebben. Maar dan ietsje anders.

Gisteren vertelde ik dat ik vandaag op bezoek zou gaan bij iemand die mij via mijn blog op het spoor was gekomen en contact met mij had opgenomen.
Zij was ruim 3 maanden geleden naar Tingsryd verhuisd vanuit Nederland en dat was natuurlijk te toevallig om zomaar voorbij te laten gaan.

Hoewel Tingsryd maar ongeveer 13.000 inwoners heeft, is de afstand tussen J. (ik zet voor de zekerheid maar niet haar hele naam hier neer) en mij toch ongeveer 20 kilometer, aangezien we allebei aan een andere kant van de gemeente wonen. Kun je wel bedenken hoeveel ruimte er hier om ons heen is.

En die ruimte tussen de huizen bestaat voornamelijk uit BOS.
En in die bossen wonen: wilde dieren. In allerlei soorten en maten.
Je hoopt ze altijd tegen te komen, behalve als je in de auto zit.
En vanmiddag hadden we geluk.

We zaten gezellig aan de keukentafel van J. met een kopje thee en zelfgebakken brownie toen ik opeens iets wits zag in de wei achter haar huis. En dat wits was.... de achterkant van een hertje. En daarnaast stond nog een hertje.
We pakten snel onze camera's (gelukkig had ik de mijne toevallig meegenomen voor je-weet-maar-nooit) en maakten foto's.
Hier krijgen jullie de duidelijkste te zien die ik gemaakt heb:

Haha, als je er een vergrootglas bij pakt, zie je de hertjes hopelijk in het midden. Maar het gaat om het idee.

Het was een gezellig bezoek. En daarmee heb ik dus mijn eerste nieuwe contact in Zweden gelegd.
Ook heb ik de buurman van J. ontmoet, dus dat is eigenlijk al 2. En de kinderen van J. natuurlijk. Dat maakt 4 nieuwe bekenden op 1 dag.

Ik voelde me vandaag gelukkig ook al beter dan gisteren.
Nog bedankt voor de beterschapswensen.
Ik ga weer dapper door. Morgenmiddag op bezoek bij Inger en Gert in hun nieuwe huis en daarna krijg ik de buurvrouw over de vloer.
Uitpakken en schilderen schieten zo niet erg op, maar dat heeft geen haast.

maandag 12 november 2012

Niet zo lekker

Het moest er natuurlijk van komen; na alle enthousiaste berichten nu een wat minder vrolijk geluid. De afgelopen paar dagen voel ik me namelijk niet zo lekker. Een beetje grieperig, denk ik.
Dus jammer genoeg zijn mijn activiteiten op een heel wat lager pitje beland.
Ik heb nog wel een klein beetje verder geschilderd.

Bijna was ik te laat met een foto maken. Ik had al een klein stukje geschuurd.
Helemaal geschuurd.
Klaar om te gaan schilderen. Op de keukentafel deze keer. Moet kunnen toch?
De hele onderkant met 1 laagje verf bedekt.
Een bijzettafeltje.
Samen met de 2 plankjes die ik de vorige keer schilderde, kocht ik dit tafeltje op de veiling waar ik nog meer over zal gaan vertellen. Voor maar 35 kronen. Dat is iets meer dan 4 euro. En dat was gelijk mijn duurste aankoop. Hihi.

Ik ben nog wel zaterdag naar de Loppisschuur van de Lions in Tingsryd geweest.

Die is elke zaterdag open van 10 tot 13 uur. De plaatselijke Lions Service Club zamelt spullen in die daar verkocht worden. Met de opbrengst worden goede doelen gesteund.
Ik had er de vorige zaterdag al een kast, een bed en een bank gekocht. Die keurig netjes door 3 Lions-meneertjes thuisbezorgd werden.
Maar deze keer had ik niet genoeg zin om echt goed te kijken of er iets voor mij bij zat.
Ik kocht nog wel een setje kaardborstels voor een vriendin in Nederland die daar hopelijk heel blij mee gaat zijn.


Op zondag ben ik weer naar de veiling geweest en heb ik een paar meubeltjes erbij gekocht.
Voor de rest rommel ik in een laag tempo maar wat aan in huis. Er is nog meeeeeeeeer dan genoeg te doen. Ik ben pas ongeveer op de helft met het uitpakken van de dozen. Dus dat gaat deze week niet eens af komen, vrees ik. Nou ja, wat erin zit, zal vast niet bederven en ik zal het ook niet heel erg missen als ik weer in Nederland ben. Dus dat komt dan later wel weer.

Toen ik vanmiddag mijn afval ging wegbrengen naar de buurtcontainers een stukje verderop in de straat (handig om nergens zo'n grote klikobak in je eigen tuin te hebben staan, waar je op tijd aan moet denken om die aan de weg te zetten), kwam ik mijn buurvrouw tegen. Het was er nog niet van gekomen om haar uit te nodigen voor een kop koffie.
Maar dat probleem werd snel opgelost: zij nodigde zichzelf uit voor a.s. woensdag. :-)
Het is mij nog niet duidelijk of dat nou een Zweedse gewoonte is, hihi.

Morgen heb ik afgesproken met de Nederlandse vrouw die mij via de mail benaderd had en die ook sinds kort in Tingsryd woont. Ik hoop dat ik mij dan goed genoeg voel, want het lijkt mij heel leuk om hier iemand te leren kennen.
Het begin daarvan lijkt er te zijn. Gezellig!

zaterdag 10 november 2012

Schilderen

Als je veel dingen tweedehands koopt, is uiteraard niet alles gelijk helemaal zoals je het zou willen hebben. En dus zal er onder andere geschilderd moeten worden.
Nu dateert mijn schilderervaring van minstens een aantal jaren geleden. En dat was dan nog meer het grovere werk.
Daarom zocht ik eerst maar eens op internet (lang leve internet) op hoe je eigenlijk ook alweer moet schilderen, wat je daarvoor nodig hebt en waar je op moet letten. En hopelijk heeft dat mij voldoende voorbereid op de grote klus. Want ik heb nogal wat plannen op dat gebied...... (ben benieuwd of ze ook allemaal uitgevoerd gaan worden).

Om niet al te veel risico te lopen, ben ik maar begonnen met een stoel die er helemaal niet meer uitzag. Er zaten meerdere lagen verf op die nergens meer mooi was een er was op gekrast en getekend. Deze stoel heb ik trouwens niet gekocht, maar die stond nog in 'ons' huis in Zweden.
Op donderdag schuurde ik hem af en toen zag hij er zo uit:


En gisteren schuurde ik ook nog een paar plankjes af. Die waren nog niet geschilderd, dus dat scheelde.

En zo stond alles klaar op mijn veranda.

Het kwastje op de foto vond ik toch een beetje te groot, dus ik pakte een ander nieuw kwastje en haalde daar het plastic af. En ja hoor, al voordat ik begonnen was, was ik al gewond.

Gelukkig waren de pleisters al uitgepakt.
Gevaarlijk werk hoor, schilderen.

Met pleister en al aan de slag en dit was het resultaat van een uurtje werk:

De stoel helemaal met 1 laag bedekt (en gelijk een stomme vlieg op de zitting!!!) en de randjes van de plankjes geschilderd.
To be continued.

P.S. De 2 langwerpige plankjes zijn trouwens mijn allereerste Zweedse veilingaankoop ooit. Haha, over die veiling ga ik vast nog meer vertellen. Dat was zo leuk!

vrijdag 9 november 2012

Nog meer liefs!

Vanmorgen schreef ik over Inger en Gert, de vorige eigenaren van mijn Pippihuis, die zo lief voor mij zijn.
En vanmiddag ging ik voor de eerste keer mijn brievenbus (jawel, buiten langs de straat, zoals het hoort in Zweden) legen, omdat ik post van een Zweeds bedrijf verwachtte.
Die post lag er ook, maar tot mijn grote verbazing en verrassing lag er nog meer!

2 kletsnatte enveloppen uit Nederland!
Hihi, mijn brievenbus heeft wel een slot, maar is blijkbaar niet waterdicht.

De ene was van mijn ex-overbuurvrouw Tineke.

En daar zat een heel lief en ook doorweekt kaartje in.

De andere envelop was groter en dikker. Wat zou daar in zitten???? Nou, dit kwam er dus uit:

Lieve post van Jenneke en haar dochters. Alles zelfgemaakt. Zo leuk en zo lief!
Ik word echt verwend de laatste tijd. Heel erg bedankt!!

Gelukkig zaten de verfwerkjes in een extra envelop, anders weet ik niet of ze er nog zo goed uitgezien zouden hebben. ;-)
De kaart van Tineke hangt nu te drogen aan mijn kaartenrekje (inderdaad, ook van de loppis....) en daaronder hangen de spulletjes van Jenneke en het kerstbeertje van gisteren.


En ik geniet ervan!

Zooooo lief!!

De mensen waar ik mijn Pippihuis van gekocht heb, zijn echt zo ontzettend aardig dat het bijna onwerkelijk is.
Ze gaven me eerst al een sleutel van het huis mee voordat ik het gekocht had, zodat ik er zou kunnen logeren voorafgaande aan het moment van de overdracht. Daar voegden ze nog aan toe dat ik eerst even moest bellen voordat ik zou komen. Dan konden ze de verwarming alvast wat hoger zetten.

En ja hoor, zo gezegd zo gedaan.
Ik belde ze van tevoren op en na mijn lange (en flink tegenvallende) reis kwam ik aan in een verwarmd huis, waar de lampen brandden en waar een opgemaakt bed voor mij klaarstond.
Heerlijk was dat. En is het nog steeds.

Omdat zij naar een appartement verhuisd zijn, hadden ze heel veel spullen over. En een groot deel  daarvan hebben ze in het huis achtergelaten. Voor mij. Ook zo lief!
Natuurlijk is het niet allemaal mijn smaak, maar ik kan hier gewoon alvast wonen zonder dat ik allerlei meubels uit Nederland hoefde te laten verhuizen (wat heel veel geld kost en die ik ook niet heb, maar bij mijn man uit huis zou moeten halen) en zonder dat ik hier gelijk alles nieuw hoef aan te schaffen.
Ik kan nu ook op mijn gemak mijn dozen uitpakken. Niks heeft haast. Dat is zo fijn.

Ze lieten 2 bedden achter, 2 tafels, een aantal stoelen, kastjes, lampen, vloerkleden, gordijnen, servies, bestek, pannen en nog veel meer. Het is echt niet te geloven!

Verder helpen ze mij met allerlei praktische zaken. Teveel om op te noemen.
Soms lijkt het net alsof we elkaar al jaren kennen. Maar dat is natuurlijk helemaal niet zo. Ik heb ze pas op 27 augustus voor het eerst ontmoet. Niet te bevatten.

Nou ja, ik zal jullie verder niet vermoeien met wat ze allemaal voor mij doen.
Maar dit wil ik zeker wel even laten zien:

Deze plant stond voor mij klaar in de keuken (meestal het middelpunt van het huis hier in Zweden).
Met een kaartje erbij:

Vertaling niet nodig, denk ik zo.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...