dinsdag 29 april 2014

Ontroerend

Eens kijken of ik het nog kan, een blogje schrijven....
Het onderwerp staat al een tijdje vast, alleen de tijd ontbrak nog steeds.
Maar nu begint het erop te lijken dat er wat meer tijd overblijft naast de inktvisjes.
En dat mag ook wel na ruim 3 maanden, dacht ik zo.

Het inktvisjesproject blijft prachtig.
Niet alleen voor de kindjes die een inktvisje (gaan) krijgen, maar ook door zoveel dingen eromheen. Ze brengen zoveel moois voor zoveel mensen, dat is onvoorstelbaar.
Er zijn mensen die nog nooit gehaakt hebben en die zichzelf nu leren haken om maar mee te kunnen doen.
Er zijn mensen die niet meer eenzaam zijn, doordat ze nu anderen kunnen helpen met inktvisjes haken.
Er zijn mensen die een beperking hebben en die dachten dat ze niets meer konden en nu ontdekken dat ze zich weer ontzettend nuttig voelen door inktvisjes te maken.
En dat zijn nog maar een paar voorbeelden van wat de inktvisjes meer doen dan kindjes helpen.

Zelf heb ik het volgende mee mogen maken:
Ik kreeg een berichtje via Facebook van Rianne.
Zij vertelde mij dat zij een mand met garen en haakspulletjes had gekregen van haar overleden vriendin.
Deze mand stond bij haar alleen maar te staan, als herinnering, want Rianne kan zelf niet haken.
En nu wilde zij, als eerbetoon aan haar vriendin, de haakspulletjes schenken voor ons goede doel.
Rianne dacht dat haar vriendin de inktvisjes zeker een warm hart zou hebben toegedragen.


Ik vond dit zo'n lief gebaar, dat ik de mand zelf ben gaan ophalen bij Rianne.
Het was ontroerend om haar verhaal te horen.

De mand straalt voor mij iets heel bijzonders uit.
Een mand met een verhaal en met als inhoud veel bolletjes die zullen gaan voortleven als inktvis.
Om zo kindjes te helpen een moeilijke start iets makkelijker te maken.
Om steun voor de ouders te zijn in een moeilijke tijd.
En zo hopelijk een levenslange blijvende herinnering te worden.
Niet alleen aan de couveuseperiode van de kindjes, maar ook aan de vriendin van Rianne, die zo voortleeft in wat er, na haar veel te vroege dood, gemaakt wordt van de door haar bewaarde bolletjes garen.


Lieve Rianne, heel erg bedankt dat je dit hebt gedaan.
Ik zal zorgen dat elk bolletje goed terecht gaat komen en zo een inktvisje kan worden, zoals jij dat graag wilt.
Ook de bolletjes die niet geschikt zijn om inktvisjes van te maken, zullen zeker een juiste plek gaan vinden.

dinsdag 25 maart 2014

De tel kwijt

Nog steeds heb ik het megadruk met de inktvisjes voor Nederland en België.
Ik ben de tel al kwijtgeraakt van het aantal mensen dat zich ervoor inzet en van het aantal ziekenhuizen dat al meedoet.
Maar gelukkig is er nu een website: www.kleine-inktvisjes.eu.
Nog niet helemaal klaar en nog niet helemaal goed, maar in elk geval informatief.

Dus wil je weten wat de laatste stand van zaken is?
Neem er dan eens een kijkje.

 
Ik hoop binnenkort echt weer tijd te hebben om blogjes te lezen en mailtjes te beantwoorden.
Nu lukt dat even niet, sorry!

woensdag 5 maart 2014

Stand van zaken

Sinds 14 januari is het project Kleine inktvisjes helemaal los gegaan in Nederland en België.
Bijna alle ziekenhuizen met een neonatologie-afdeling zijn inmiddels benaderd of worden dat binnenkort.
Hartstikke veel vrijwilligers zetten zich hiervoor in.
Ik had dit echt nooit verwacht.

Dit zijn de ziekenhuizen die al meedoen:

Het Antonius ziekenhuis in Nieuwegein,
het Franciscus ziekenhuis in Roosendaal,
het Gemini ziekenhuis in Den Helder
het Ikazia ziekenhuis in Rotterdam
het Martini ziekenhuis in Groningen,
het Maxima medisch centrum in Veldhoven
het Rode Kruis ziekenhuis in Beverwijk
het Spaarne ziekenhuis in Hoofddorp
het Zaans medisch centrum in Zaandam en 
het Zuiderzee ziekenhuis in Lelystad voor Nederland. 

Het AZ Monica in Deurne
het Erasmus ziekenhuis in Borgerhout
het OLV van Lourdes ziekenhuis in Waregem
het Sint Jozef ziekenhuis in Malle
en het ziekenhuis Oost-Limburg in Genk voor België.

Dus nu kunnen er inktvisjes gemaakt worden voor Zweedse, Nederlandse en Belgische kindjes.

 De Nederlandstalige Facebook groep heeft nu ruim 6000 leden.
En er wordt heel druk gehaakt en gebreid.

Er wordt heel hard gewerkt aan een website waar alle informatie overzichtelijk terug te vinden is.
Hopelijk is die snel online, want Facebook is niet zo geschikt voor grote groepen, dat is inmiddels wel gebleken.

Wil je ook meehaken?
Hier vind je het patroon met alle eisen voor de inktvisjes:

dinsdag 11 februari 2014

Een indrukwekkend gesprek

Nog steeds heb ik min of meer een dagtaak aan de inktvisjes, want wat een enthousiasme in Nederland en België is ervoor op gang gebracht door 1 enkel berichtje op Facebook!
Heel veel vrouwen willen meehaken en er gaan mensen naar meer dan 30 ziekenhuizen om over de inktvisjes en hun nuttige functies te praten.
Tot nu toe heeft dat erin geresulteerd dat er al 3 Nederlandse ziekenhuizen meedoen.
En er volgen er zeker meer.
Echt helemaal geweldig. 

Maar waar ik nu eigenlijk over wilde vertellen, is dit:
Gisteravond raakte ik via internet in gesprek met de moeder van dit jongetje:


We wilden graag haar foto ergens voor gebruiken. En dat mocht!
Zo raakte ik met haar aan de praat, over haar zoontje, over haarzelf en over de inktvisjes.
En ik was zo onder de indruk van dat gesprek, dat ik er graag een paar dingen van wil delen.

Dit jongetje (ik ga verder geen namen noemen vanwege de privacy) werd geboren op 14 januari na een zwangerschap van 29 weken.
Hij bleek gelukkig helemaal gezond te zijn, maar natuurlijk nog wel erg klein.
Hij was 40 cm en woog 1405 gram.
En dat is eigenlijk al best groot voor een prematuurtje. Er zijn kindjes die nog niet de helft wegen van dit gewicht. Het is onvoorstelbaar.

Hij belandde in de couveuse, maar mocht daar afgelopen week al uit.
Op de foto kun je zien dat hij nu in een bedje ligt.
En wel met zijn inktvis!

En daarover vertelde zijn moeder het volgende:
Hij voelt zich echt beter met de inktvis erbij. Hij heeft hem bijna altijd vast met zijn handjes en tegen zijn gezichtje. Hij snuffelt er ook aan. 
Hij is rustiger als hij de inktvis vast kan houden.
We hebben ook andere knuffels en lapjes geprobeerd, maar deze inktvis is het beste voor hem.
Hij laat die liefst niet los.
Deze inktvis is voor ons zoontje goud waard.
Het is echt geweldig dat er mensen zijn die dit voor deze kleine kindjes doen.

De moeder wilde graag de foto delen, met als reden:
Ik doe dit graag, om te laten weten hoeveel de inktvisjes betekenen, zowel voor de baby's als voor de ouders.

Het heeft al geholpen, want sinds ik gisteravond de foto op Facebook plaatste, hebben zeker al 100 mensen zich bij mij gemeld voor het patroon van de inktvis.

En vanmiddag kreeg ik van de moeder te horen dat de kleine man sinds afgelopen donderdag alweer 100 gram en 1 cm gegroeid was. Hopelijk mag hij binnenkort zelfs mee naar huis.
Mocht ik daar nog iets over horen, dan zal ik dat jullie laten weten.

Ik ben onder de indruk van dit concrete en persoonlijke verhaal en daardoor nog meer bereid om mijn tijd en energie in de inktvisjes te steken.
Wat zou het prachtig zijn als alle kindjes die in de couveuse belanden een inktvisje konden krijgen.
Alleen al in Nederland zijn dat trouwens minstens 15.000 kindjes per jaar. 
Een onvoorstelbaar aantal.

Wil je je ook inzetten voor dit prachtige project?
Er zijn intussen ook 2 breipatronen voor degenen die liever breien dan haken.

dinsdag 28 januari 2014

Crochet along 2014 deken #2

Zoals gezegd, probeer ik mee te doen aan de Crochet along 2014 van Tertia en Jolanda.
Tot nu toe lukt dat aardig. Ik kwam er alleen niet aan toe om erover te bloggen.
Daarom nu even de foto's van week 2 tot en met 4.

Eerst 3 rijen granny stripes.

toer 3

toer 4

toer 5

Daarna stokjes.

toer 6

En halve stokjes.

toer 7

In week 4 volgde het patroon Catherine's wheel.
Ik deed het eerst volgens het patroon.

toer 8 volgens patroon

Maar dat vond ik niet mooi worden.
Doordat ik nogal strak haak, bleef het trekken, ondanks dat ik met een dikkere haaknaald haakte.
Dus ik heb het uitgehaald en de bogen dichter bij elkaar gezet.

toer 8 aangepast

Dat vond ik mooier worden.
Ik zag later ook dat er mensen zijn die meer lossen tussen de bogen hebben gehaakt. 
Dat had natuurlijk ook gekund.

toer 9

toer 10

toer 11

Ik vind het erg leuk om aan de deken te werken.
Dus eigenlijk ben ik al verder gegaan via het Engelse patroon. Maar dat ga ik hier niet laten zien, omdat ik dat niet leuk vind voor de organisatoren van de Crochet along.
Ik werk ook alvast vooruit omdat ik mezelf niet met een warme deken op schoot zie zitten in de zomer. Dus dan kan deze deken even aan de kant tot het najaar.

Wil je meer weten over de Crochet along deken?
Kijk dan op de blogs van degenen die het organiseren:
Foto's van de maaksels kun je zien op de Facebook-pagina en op Pinterest
En natuurlijk via Instagram. De hashtags zijn #crochetalong2014 en #haakmee2014.
Wil je mij volgen op Instagram? aankleedpopje is de naam. ;-)

woensdag 22 januari 2014

Earlybirds

Nu dankzij de oproep op Facebook de inktvisjes erg in de belangstelling staan, duikt opeens ook de Stichting Earlybirds weer op met hun 'earlybirds'.
Van allerlei kanten word ik getipt over dit geweldig goede doel en of we niet samen kunnen werken.
Ik zal proberen uit te leggen wat er allemaal aan de 'earlybirds' vooraf gegaan is en waarom samenwerken er niet inzit.

In Denemarken was een vrouw die een patroon uitschreef van een inktvisje dat zij haakte voor een couveusekindje. Zij gaf dat patroon aan andere vrouwen die ook gingen haken voor couveusekindjes.
De voorwaarden voor het gebruik van het patroon waren dat het gratis moest worden doorgegeven en dat er niet gehaakt mocht worden voor doelen waarmee geld gemoeid was.

Toen het inktvisjes haken in Denemarken een groot succes bleek, ging men ook in Zweden met het patroon aan de slag. In overleg met de mevrouw uit Denemarken en volgens haar voorwaarden: 
er mocht geen geld bij betrokken worden.
In Zweden houdt men zich daar keurig aan.

Toevallig maakte ik in Zweden kennis met het project Små bläckfiskar, waar op geheel vrijwillige basis inktvisjes gehaakt werden voor couveusekindjes.
Ik haakte een paar inktvisjes en schreef er in alle onnozelheid over op mijn blog.
Dat was in juni 2013.

Een paar medeblogsters wilden ook wel inktvisjes haken, dus ik vertaalde het patroon uit het Zweeds.
De medeblogsters schreven er ook in alle onnozelheid over op hun blog.
En ik nam de inktvisjes mee naar Zweden waar ik ze overhandigde aan een ambassadeur van het project.

Eind juli kreeg ik een mailtje van een van de medeblogsters dat zij haar foto's en mijn teksten had aangetroffen op de site van Earlybirds. En dat daar ook inktvisjes werden gehaakt voor couveusekindjes.
Het door mij vertaalde patroon was daar te krijgen.

Omdat ik nergens vanaf wist, ging ik even kijken en ja hoor. Daar stond het allemaal.
(inmiddels is het trouwens weer weg)
Misschien kun je je voorstellen dat ik niet blij was. 
Naar mijn idee is het een kwestie van beschaving om eerst toestemming aan iemand te vragen als je zijn teksten, foto's en/of ideeën wilt gebruiken.

Ik heb toen contact gehad met iemand van die stichting en gezegd wat ik van de gang van zaken vond en dat zij op zijn minst toestemming moesten hebben van de organisatoren in Zweden om de inktvisjes via goodiebags te verspreiden onder couveusekindjes.
Er is daarna overleg geweest met Zweden en de mensen daar gaven Earlybirds nadrukkelijk GEEN TOESTEMMING om inktvisjes volgens hun/mijn patroon te verspreiden.

De redenen hiervoor waren:
1. Een goodiebag is een pakket reclame voor commerciële doeleinden. Dat mag niet gecombineerd worden met de inktvisjes.
2. Om een inktvisje tot zijn recht te laten komen, is het nodig dat de verpleging op de hoogte is van het nut van een inktvisje (rustgevend voor het kindje, goed voor hartslag en zuurstofgehalte en helpt voorkomen dat er aan slangetjes getrokken wordt). Ook moet de verpleging erop kunnen vertrouwen dat een inktvisje 100% veilig is voordat het aan een kindje gegeven wordt. Daarom vindt men in Zweden dat de inktvisjes door de verpleging aan de ouders gegeven moeten worden. En liefst zo snel mogelijk na de geboorte.
Dat kan niet bereikt worden door een inktvisje in een goodiebag te stoppen.
3. Op dat moment had Earlybirds nog op de website staan dat mensen foto's konden bijbestellen tegen (forse) betaling. Ook dat was een reden voor Zweden om 'nee' te zeggen tegen Earlybirds.
Ik zie dat nu niet meer terug. 

Ondanks dat ik hier uitvoerig met Earlybirds over heb gesproken, hebben zij alles aan hun laars gelapt.
Ze hebben doodleuk van de inktvis een vogeltje gemaakt en gaan door met het verspreiden van inktvisjes zonder toestemming van de initiatiefnemers en de maakster van het patroon, ze blijven gewoon mijn teksten gebruiken zonder dat ik dat goedkeur.
En dat is wat mij stoort.
Als je iets wilt doen dat je van een ander hebt afgekeken, wees dan origineel en verzin iets anders met gehaakte slierten eraan en kopieer niet het patroon zonder toestemming.
En als je nadrukkelijk geen toestemming hebt van de initiatiefnemers, leg je daar dan bij neer.

Earlybirds heeft mij destijds (en nu weer) enorm veel tijd, energie en frustratie gekost.
Ik ben er door allerlei mensen van beschuldigd dat ik het inktvisjesproject voor mezelf wil houden, met de eer wil gaan strijken en doe alsof ik het allemaal zelf heb uitgevonden.
Dat is absoluut niet waar.
Het enige wat ik wil, is dat een project dat ik per ongeluk geïntroduceerd heb in Nederland en België via mijn blog, op een nette manier van de grond komt als er ook ziekenhuizen in Nederland en België mee willen doen. En onder een nette manier versta ik: in overleg met de initiatiefnemers en de schrijfster van het patroon.
Ik heb nooit de intentie gehad om het zelf in Nederland of België van de grond te gaan krijgen, omdat ik daar helemaal de contacten niet voor heb in de wereld van de neonatologie en ook de tijd niet.
Ik wil eigenlijk alleen inktvisjes inzamelen om mee naar een Zweedse ambassadeur te nemen die verder al het werk gaat doen.
Maar ik voel me er verantwoordelijk voor dat àls er iemand in Nederland of België met de inktvisjes aan de slag wil in een ziekenhuis, dat dat dan ook op een eerlijke en verantwoorde manier gebeurt.
Dat gevoel heb ik niet bij Earlybirds. 
En daarom zal ik alle verwijzingen naar Earlybirds als verspreider van inktvisjes dan wel tot 'earlybirds' verbouwde inktvisjes van mijn blog en van de Nederlandse Facebookgroep verwijderen.
Ik hoop dat jullie nu snappen waarom.

Ik vind het overigens prachtig dat de fotografen van Earlybirds mooie foto's maken van overleden kindjes.
Maar waarom daar een goodiebag en inktvisjes bij verspreid moeten worden, is mij echt een raadsel.
Wat ik ook absoluut niet snap, is dat de blogster die mij destijds tipte over Earlybirds en zelf erg boos was over het ongevraagde gebruik van haar foto's nu zelf reclame voor Earlybirds op haar blog maakt.
Het kan raar lopen in de wereld.

Ik hoop maar dat de ouderwetse spreekwoorden 'eerlijk duurt het langst' en 'gestolen goed gedijt niet' ook in deze tijd nog gelden.

P.S. Als ik sommige reacties op dit blog lees, denk ik: inderdaad, begrijpend lezen is het moeilijkste vak op de basisschool. Sommigen leren het nooit. Jammer.
En wat ook al eens eerder heb gezegd: als je een hekel aan mij hebt, blijf hier dan lekker weg.
Maar nee hoor, degenen die mij in september al een vreselijk mens vonden, staan nu weer in de rij om te reageren. 

Aanvulling: Dit is mijn verhaal over mijn ervaring met EB vorig jaar. Inmiddels heeft EB heel veel dingen veranderd. Zowel in wat zij doen met de foto's als met de vogels. Maar feit blijft dat dit gebeurd is en dat EB het gekopieerd heeft zonder toestemming. Ook nu zouden ze nog steeds geen toestemming krijgen, omdat ze een stichting zijn waar geld in omgaat. 
Iedereen is vrij om te kiezen. Haak vogeltjes of inktvisjes of allebei. Maar ga niet vragen om een samenwerking. Dat is onmogelijk.

maandag 20 januari 2014

De kracht van Facebook

Sinds vorige week heb ik een full-time baan.
Geen betaalde baan, maar een inktvissen-baan. ;-)
Wat is er namelijk gebeurd?

Iemand die ik helemaal niet ken, had op mijn blog over het inktvisjesproject gelezen waar ik jullie al een tijdje mee gestalkt had. En zij had daarover iets op haar Facebook geschreven.
Vervolgens heeft iemand van de Vereniging van Ouders van Couveusekindjes dat weer op hun Facebookpagina gezet. Met het verzoek om het te delen ook nog erbij.

Sindsdien denk ik alleen nog maar in inktvissen.
Onvoorstelbaar wat 1 zo'n berichtje teweeg kan brengen!

Ik deel weleens van die foto's op Facebook, van moeders of leraren die willen laten zien hoe snel dingen zich via Facebook kunnen verspreiden. En nu heb ik het zelf aan den lijve ondervonden.

Enorm veel mensen hebben zich aangemeld om inktvisjes te haken.
Maar ook veel mensen die iets met het project willen doen voor een Nederlands of Belgisch ziekenhuis.
Daarom wordt er nu achter de schermen heel druk gewerkt aan het benaderen van ziekenhuizen en alles wat daarbij hoort.

Het eerste Nederlandse ziekenhuis is al binnengehaald voor het project. 
Of is het andersom?
Het is het Ikazia-ziekenhuis in Rotterdam. En we hebben er ook al een ambassadeur voor.
Is dat geen leuk nieuws?
Nu maar hopen dat er nog meer ziekenhuizen volgen.

Ook is er inmiddels een Nederlandstalige Facebook groep over het project gestart.
Daar kun je terecht voor: het patroon, alle overige informatie, met je vragen en opmerkingen en natuurlijk om je eigen inktvissen te laten zien.

Alles gaat tot nu toe in overleg met de organisatie in Zweden en er zijn achter de schermen veel mensen die een helpende hand toesteken. Helemaal geweldig.

Ook al is het nooit mijn bedoeling geweest om met mijn eerste berichtje over mijn eigen gehaakte inktvisjes zoveel over mezelf af te roepen, ik ben er toch blij om, ook al kost het me nu heel veel tijd en energie.
Als het project op deze manier goed en verantwoord en met goedkeuring van Zweden van de grond kan komen, dan heb ik dat er graag voor over.
Ik hoop echt dat er nu nog veel meer kindjes baat zullen gaan hebben bij een met liefde gemaakt inktvisje.
Echt met liefde gemaakt, zonder enige al dan niet commerciële bijbedoeling. 
Dat vind ik fantastisch, want zulk soort goede doelen bestaan er niet veel meer.

Om dit blogje niet helemaal zonder foto te laten zijn, dat ziet er ook zo saai uit, zet ik hier alvast een foto van een van de eerste voor Nederland gehaakte inktvisjes.


Gehaakt door Ingrid Lambregts.
In de Facebook groep vind je nog meer foto's van lieve inktvisjes.

donderdag 16 januari 2014

Inktvissen

Heb je mij gemaild n.a.v. een van de oproepen op Facebook om inktvisjes te haken en nog geen antwoord gekregen?
Dat kan kloppen, ik kan het even niet meer bijbenen om iedereen te mailen.

Als je op deze link klikt, heb je alvast antwoord op je vraag, denk ik.
Zo niet, dan graag nog even geduld.
Vandaag ben ik de hele dag weg, dus kan ik geen mailtjes sturen.
Maar daarna ga ik echt mijn best doen om iedereen antwoord te geven.

Als je inktvisjes wilt haken, heeft dat geen haast, want de eerstvolgende keer dat ik weer naar Zweden ga, is pas eind april.

Heel erg bedankt voor je geduld!

maandag 6 januari 2014

1-2-3-4 hoedje van....

Nee, niks hoedje. Mutsen.
En niet 4, maar 5!
Dat is wat ik maakte voor een carnavalsvereniging in België.

Herinneren jullie je deze foto nog?


Die stond in een blogje waarin ik vertelde over haken op bestelling.
En dit was een van de dingen.
Iemand vroeg of ik ook Minnie Mouse mutsen kon maken in verschillende maten.
Ja hoor, dat kon ik wel.
Ze stuurde een plaatje van een voorbeeldje en ik ging proberen wat ik daarvan kon maken.

Dit was het begin:


Maar die strik was niet goed, met al die gaten erin.
En er moest ook een wit randje onderaan komen en witte stippen op de rand.
Okee dan:


Dat was al beter, maar de strik moest hoekiger.
Zo gezegd, zo gehaakt:


En zo werden het er 5.


Die op de laatste avond voordat ik naar Zweden vertrok nog in elkaar gezet werden.
Hoezo deadlines nodig?

Maar dan heb je ook wat.



Dus zie je met carnaval 5 Belgische meisjes met dezelfde Minnie Mouse mutsen, dan weet je wie die gemaakt heeft. Die mutsen dan. Niet die meisjes.

Ik was zo suf om alle mutsen samen in 1 envelop op te sturen, vlak voor de kerst.
Pffff, dat heeft nog wel wat zweetdruppeltjes gekost, doordat ze maar niet aankwamen.
Gelukkig was het eind goed, al goed. 
En degene die ze besteld had, was tevreden. Dat was vooral fijn, want iets maken op bestelling blijft toch spannend, vind ik.

zondag 5 januari 2014

Crochet along 2014

Het kan haast niet missen dat jullie de Crochet along 2014 al op verschillende plekken tegengekomen zijn.
Hij is nogal hot, geloof ik.

Ik zag een berichtje erover op het blog van Jos en het leek me leuk om ook mee te doen.

Ik heb zoveel wolletjes waar ik 'ooit iets mee ga maken' dat dit grote project me wel geschikt leek om daar eindelijk eens aardig wat van weg te werken.

Wat gaan we dan met zijn allen (als je de Facebook-pagina moet geloven, doen er zo'n 2000 mensen mee) maken? Een deken.


En wel een deken met allemaal verschillende strepen.
En met allemaal verschillende steken erin verwerkt.
Dat lijkt me een leuke uitdaging.

Iedereen mag zelf bepalen welk materiaal en welke kleuren gebruikt gaan worden.
Mijn plan is om aan te sluiten bij de kussens die ik al op mijn bank heb liggen.


Eergisteren werd de eerste pdf met het patroon van de eerste 2 toeren op Facebook geplaatst.
Dus konden we aan de slag.


241 lossen opgezet.
Tellen, nog eens tellen en voor de zekerheid nog eens tellen.
Dat was nog het meeste werk. ;-)


Toer 1: halve vasten.


Toer 2: stokjes.
En dat was het dan voor deze week.
Vrijdag komen de volgende toeren online.
Tussendoor toch maar wat andere dingen ernaast haken dan. 
Stel je voor dat ik me anders zou vervelen.

Hier was ik al mee begonnen:


African flower granny's voor de bekleding van mijn poef, die ik kocht bij Erikshjälpen in augustus.
Inmiddels heb ik er 10 klaar en ben ik bezig met de 11e.
In totaal moeten het er 45 worden, dus ik schiet al op.

Wil je meer weten over de Crochet along deken?
Kijk dan op de blogs van degenen die het organiseren:

Foto's van de maaksels kun je zien op de Facebook-pagina en op Pinterest
En natuurlijk via Instagram. De hashtags zijn #crochetalong2014 en #haakmee2014.
Wil je mij volgen op Instagram? aankleedpopje is de naam. ;-)

zaterdag 4 januari 2014

Jaaroverzicht #6

Zoals gezegd: eind september viel ik om.
Oktober werd dan ook een maand van weer op de been komen.
En dat kan maar op 1 manier: met heel veel rust en medicijnen.
Dus deze maand weinig crea-activiteiten en weinig uitstapjes.


Afmaken van iets wat ik al eerder haakte en een beginnetje van iets nieuws.
Dat was alles wat ik handwerkte.

Begin oktober ging ik naar mijn zoon en we maakten samen een boswandeling.


Ik genoot van zijn lieve katten.



Aan het eind van de maand paste ik weer op het huis van vrienden in Almere.
Ik ging toen ook even naar het centrum van Almere Stad en zag daar het Sculpturen festival.


Wat niet zo leuk was, was dat een van de honden ziek was.
Het ging alsmaar slechter met haar.
Toen ik weer naar huis ging, vlak voordat de vrienden 's nachts thuis zouden komen, liet ik haar zo achter:


De volgende dag is ze overleden.

Begin november ging ik gezellig naar Leiden met een vriendin.


En nog eens een weekendje naar mijn zoon.
We deden weer een boswandeling.


En veel spelletjes. :-)


Een middagje de stad in in Lelystad, leverde o.a. plaatjes op van wildbreien.


Ik ging op bezoek bij vrienden in Voorburg, waar bijzondere vogels in de bomen zitten.


Niet je auto onder parkeren dus. Dat weet ik voor de volgende keer.

Inmiddels was ik weer aardig opgeknapt.
Gelukkig maar. Dan is het leven toch een stuk leuker.

Twee keer ging ik knutselen bij een vriendin.
De ene keer maakte ik waxinelichtjes.


De andere keer sneeuwpopjes.


Ik vierde sinterklaas bij mijn zoon.


En weer deden we spelletjes.


Half december reisde ik weer af naar mijn Zweedse huis dat steeds meer op mijn thuis begint te lijken.
Ik sleepte kerstspullen mee uit Nederland en gebruikte spulletjes die Inger voor me had achtergelaten om mijn huis in Zweedse kerstsferen te brengen.


En ik geniet in alle rust van veel thuis zijn en van de mensen die ik hier ontmoet heb.
Nu maar afwachten wat 2014 allemaal gaat brengen.
Ik hoop veel goeds in elk geval.
Niet alleen voor mezelf natuurlijk, maar ook voor iedereen die mij aan het hart gaat, op welke manier dan ook.

P.S. Natuurlijk ging ik ook naar mijn dochter en deed nog allerlei dingen waar ik geen foto's van heb.
Maar je kunt niet alles vastleggen in blogjes natuurlijk. Het is zo al meer dan genoeg, denk ik. ;-)

vrijdag 3 januari 2014

Jaaroverzicht #5

Verder met terugblikken op mijn rondvliegende bestaan in 2013.

Augustus:
Op 5 augustus ging ik naar mijn zus aan de overkant van het IJsselmeer.
Daarvoor rijd ik altijd over de dijk tussen Lelystad en Enkhuizen.


Telkens prachtig, wat voor weer het ook is.
Jammer dat er niet een aantal parkeerplekken langs de dijk zijn van waaraf je foto's kunt maken, want vanuit een rijdende auto lukt dat niet zo goed.

Vlak daarna vertrok ik weer naar Zweden.
Daar kreeg ik een aantal dagen vrienden op bezoek.
Met hen maakte ik een paar uitstapjes.

Naar Växjö:


Daar namen we o.a. even een  kijkje in Systembolaget, de nationale drankwinkel.
Je weet niet wat je ziet, zoveel alcohol bij elkaar.
Dit is nog maar een klein stukje van de afdeling buitenlands bier.

Ook gingen we naar een strandje vlakbij mijn huis.


Het was een prachtige en lange zomer in Zweden, maar die dag was het niet zulk geweldig weer.

Toen mijn vrienden weer weg waren, verder Zweden in getrokken, ging ik in mijn eentje nog eens een kijkje nemen in Urshult.


Ik was nog een keertje te vinden bij Erikshjälpen in Växjö.




Die hielp ik met schilderen.
Echt Zweeds schilderen. ;-)
De laatste dag van augustus bracht ik samen met mijn broer door in Stockholm.
 Op 1 september ging ik met hem zeilen in Skärgården.


We hadden het precies goed gegokt. Toen we naar Stockholm gingen, hadden we veel regen en deze dag was het stralend weer.
's Avonds maakten we nog een wandelingetje door Sundbyberg.
 
 Het is er nooit meer van gekomen om verder verslag te doen van mijn bezoek aan mijn broer en Stockholm en omgeving. Misschien maak ik dat nog wel goed.

Al tijdens dit weekje weg voelde ik dat het steeds slechter met mij ging.
Maar niet naar mezelf luisteren natuurlijk....
Ik ging terug naar mijn Zweedse huis.


Zag onderweg weer een hoop moois.
O, wat is Zweden toch een prachtig land!

Fietste nog een beetje rond in de omgeving van mijn huis.
Ging 2 dagen mooie dingen bekijken tijdens Tingsryds Konst och Hembygdsrunda.


Dit leuke kunstwerkje is van Agneta Norell.


Onder andere in dit gebouwtje: het voormalige station van Väckelsång.
Daar was werk van kopersmid Michaela Ivarsdotter te zien.

In de Hembygdsgård van Väckelsång zag ik o.a. deze eland:


Over de tweede dag vertelde ik al iets.




Op 20 en 21 september reed ik weer terug naar Nederland.


Stond in Denemarken urenlang in de file. :-(


Eind september bracht ik nog een dagje door achter mijn kraampje tijdens een Creamarkt in een buurthuis in Almere.


En daarna viel ik om. Te slecht naar mezelf geluisterd.
Tijd voor rust en pilletjes.
De rest van het jaar past dus wel in 1 berichtje. ;-)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...