dinsdag 29 april 2014

Ontroerend

Eens kijken of ik het nog kan, een blogje schrijven....
Het onderwerp staat al een tijdje vast, alleen de tijd ontbrak nog steeds.
Maar nu begint het erop te lijken dat er wat meer tijd overblijft naast de inktvisjes.
En dat mag ook wel na ruim 3 maanden, dacht ik zo.

Het inktvisjesproject blijft prachtig.
Niet alleen voor de kindjes die een inktvisje (gaan) krijgen, maar ook door zoveel dingen eromheen. Ze brengen zoveel moois voor zoveel mensen, dat is onvoorstelbaar.
Er zijn mensen die nog nooit gehaakt hebben en die zichzelf nu leren haken om maar mee te kunnen doen.
Er zijn mensen die niet meer eenzaam zijn, doordat ze nu anderen kunnen helpen met inktvisjes haken.
Er zijn mensen die een beperking hebben en die dachten dat ze niets meer konden en nu ontdekken dat ze zich weer ontzettend nuttig voelen door inktvisjes te maken.
En dat zijn nog maar een paar voorbeelden van wat de inktvisjes meer doen dan kindjes helpen.

Zelf heb ik het volgende mee mogen maken:
Ik kreeg een berichtje via Facebook van Rianne.
Zij vertelde mij dat zij een mand met garen en haakspulletjes had gekregen van haar overleden vriendin.
Deze mand stond bij haar alleen maar te staan, als herinnering, want Rianne kan zelf niet haken.
En nu wilde zij, als eerbetoon aan haar vriendin, de haakspulletjes schenken voor ons goede doel.
Rianne dacht dat haar vriendin de inktvisjes zeker een warm hart zou hebben toegedragen.


Ik vond dit zo'n lief gebaar, dat ik de mand zelf ben gaan ophalen bij Rianne.
Het was ontroerend om haar verhaal te horen.

De mand straalt voor mij iets heel bijzonders uit.
Een mand met een verhaal en met als inhoud veel bolletjes die zullen gaan voortleven als inktvis.
Om zo kindjes te helpen een moeilijke start iets makkelijker te maken.
Om steun voor de ouders te zijn in een moeilijke tijd.
En zo hopelijk een levenslange blijvende herinnering te worden.
Niet alleen aan de couveuseperiode van de kindjes, maar ook aan de vriendin van Rianne, die zo voortleeft in wat er, na haar veel te vroege dood, gemaakt wordt van de door haar bewaarde bolletjes garen.


Lieve Rianne, heel erg bedankt dat je dit hebt gedaan.
Ik zal zorgen dat elk bolletje goed terecht gaat komen en zo een inktvisje kan worden, zoals jij dat graag wilt.
Ook de bolletjes die niet geschikt zijn om inktvisjes van te maken, zullen zeker een juiste plek gaan vinden.

7 opmerkingen:

Sjaklien zei

Ontroerend! Daar word je even stil van! Bedankt dat je dit verhaal even met ons deelt Ria! Zeker de moeite waard!

Sofie zei

Mooi verhaal.... Ik ben blij je nog eens te 'zien' op je blog!
Het inktvisjes project is dan ook een heel mooi gebaar, hé.

Anoniem zei

Heel mooi, Ria!
Ik dacht juist afgelopen week wanneer we weer een berichtje van je zouden krijgen.
Heel mooi dat het nu zo'n groot project is geworden.
Ik hoop dat je het zo langzamerhand ook weer een beetje rustiger krijgt!

Liefs, Gerry

Anke zei

Wat een mooi, lieve blog.

Atelier Valerie zei

Een prachtig gebaar ...
Fijne woensdag ...
Lieve groetjes Valerie ♥

Katrientje vanalles zei

dat raakt mij nu sé. zo'n mooi gebaar. :-)

emmel-prutsemieke zei

aaah je bent hier nog

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...