Kerstkaarten

Het is raar. Dit jaar stuur ik voor het eerst van mijn leven kerstkaarten met alleen mijn eigen naam erop.
Het begon, jaaaaren geleden, met kerstkaarten (door mijzelf geborduurde zelfs) met 2 namen erop, daarna werden dat er 3, toen 4. Toen onze zoon het huis uit ging, stonden er weer 3. Nadat ook onze dochter op zichzelf was gaan wonen, werden het er weer 2. En nu ben ik alleen overgebleven.
En dat voelde raar.
Maar de kaarten zijn geschreven (geen handgemaakte, al jaren niet meer) en onderweg naar familie, vrienden en bekenden in binnen- en buitenland.
Het zijn er best veel, vind ik eigenlijk. En ik heb ze allemaal met de hand geschreven. Nou ja, alleen mijn naam is maar 3 letters, dus dat is te doen. Maar op een aantal heb ik ook nog een persoonlijke noot geschreven. En ik heb alle enveloppen gewoon met een pen van namen en adressen voorzien. Niks geen geprinte stickers dit jaar.
Hoewel dat komt doordat mijn adressenbestand een puinhoop is en over 3 verschillende plekken verdeeld staat, vind ik het eigenlijk ook feestelijker met handgeschreven enveloppen.  En degenen die mij al langer kennen, weten dan al voordat ze de envelop open maken dat ze een kaart van mij hebben ontvangen. :-) Tenminste: dat heb ik zelf altijd. Van een aantal mensen herken ik het handschrift.

Ik vraag mij af of er nog veel mensen zijn die echte kerstkaarten sturen. Tot nu toe heb ik er nog maar zo weinig ontvangen, dat ik me echt zorgen begin te maken over of ze nog wel zullen komen. Misschien zijn heel veel mensen overgestapt op digitale kaarten? Of helemaal geen kaarten.
Of zou PostNL de bezorging van de kerstkaarten een beetje spreiden? Ik neem tenminste aan dat er afgelopen weekend heel wat op de bus gegaan zijn.

Misschien krijg ik dit jaar gewoon veel minder kerstkaarten dan voorheen. Ik zal het wel zien.
Tot nu toe is dit de 'buit' pas:

2 kaarten van vriendinnen die ik al sinds 1977 ken. 1 kaart van Villa Joep. 1 kaart uit Zweden, van Inger en Gert (de vorige eigenaars van mijn Zweedse huis, die zo lief voor mij zijn) en maar liefst 3 kaarten van medeblogsters! Daaronder een ECHTE Tante Jannie!
Die wordt vast nog eens beroemd met haar geweldig leuke tekeningen. (Dus mijn kinderen erven later een ECHTE vroege Jenneke en een ECHTE tante Jannie. Die gaan helemaal binnenlopen dan.). ;-)

Wegens ruimtegebrek hangt mijn kerstkaartenhart gewoon over mijn slinger met dierbaarheden heen.

Enne, Moos, zie jij wat er nog weer voor mijn kerstkaartenhart hangt?

Een zilveren slinger met 6 witte hertjes eraan. Als je ze leuk vindt: rennen naar Zeeman. Daar kost zo'n slinger nu maar 1 euro.

AANVULLING: O jee, o jee, aan de reacties te zien lijkt het net alsof dit blogje bedoeld is om bij jullie om kerstkaartjes te bedelen. Oeps, dat was de bedoeling niet!
Natuurlijk vind ik het hartstikke leuk dat ik kerstkaartjes heb gekregen en ga krijgen van medeblogsters. Maar toch hopelijk niet omdat jullie mij een beetje sneu vinden, want dat ben ik niet hoor!
En voor Moos: jammer genoeg lijkt het slingertje me niet zo geschikt om op te sturen (beetje kwetsbaar), anders had ik er ook wel eentje voor jou gekocht. Ze hadden er trouwens nog maar 2 toen ik eergisteren bij Zeeman was. Dus hopelijk ga je nog slagen. En zo niet: ach, dan komen er wel weer nieuwe hertjes ergens op je pad.

Ik heb trouwens gisteren besloten om niet naar Zweden af te reizen. Jammer, maar organisatorisch wel beter. Dan kan ik mijn huisje in Lelystad eindelijk weer bewoonbaar en gezellig maken na mijn verbouwinkje (dat een beetje uitliep) en al mijn resterende spullen inpakken en weghalen uit Almere.
Zodat ik daarna voortaan met een ontspannen gevoel naar Zweden kan gaan.