Even naar de brievenbus

In al haar wijsheid vond PostNL het nodig om de brievenbus hier vlakbij weg te bezuinigen. En dat terwijl de post elke dag opgehaald werd door de postbode die ook de post kwam brengen. De post brengen doet de postbode nu nog steeds, maar de bus legen was kennelijk te duur. 

Dus nu moet iedereen hier in de buurt zijn post ergens anders posten. De dichtstbijzijnde brievenbus is een kleine 10 km hier vandaan. 

Meestal combineer ik het wegbrengen van post met boodschappen doen (nog verder weg dan de brievenbus). Maar vandaag had ik iets wat snel gepost moest worden. 

En omdat het toch te warm was om iets nuttigs te doen, besloot ik om eens op de fiets naar een brievenbus in Biddinghuizen te gaan. 

Op de heenweg reed ik in de volle zon, waar ik eigenlijk niet zo van houd. Maar gelukkig had ik een flesje water meegenomen. 

Ik heb toen geen foto's gemaakt, want ik dacht: dat doe ik straks op de terugweg wel. Dom natuurlijk.....

In Biddinghuizen postte ik mijn brief en kocht ik nieuwe postzegels. 

Ook stapte ik nog even bij het Kruidvat binnen. Oeps.... waar ik voor kwam, vond ik niet. Maar ik vond wel deze 2 leuke vogelhuisjes. Dus die mochten mee in de fietstas (die gelukkig op mijn fiets zat).

Omdat ik niet weer de hele weg met de zon in mijn gezicht wilde rijden, besloot ik om langs een andere route terug te gaan, met wat meer schaduw.
En toen maakte ik wel foto's. Met mijn kleine cameraatje dat zo makkelijk is om mee te nemen. Dus het zijn geen kunstwerken, maar ze geven wel een aardig beeld van wat ik onderweg zoal tegenkwam.
Een aardig beeld van een stukje Flevoland dus. Kijk maar mee als je zin hebt.

Een rotonde in Biddinghuizen met daarop een bord met de mededeling dat je hier 2,9 meter onder zeeniveau rijdt. Voor Nederlanders heel gewoon, maar mensen uit andere landen kunnen zich er nogal eens over verbazen.

Uitzicht vanaf het fietspad met bomen. Heerlijk die schaduw.

Uitzicht vanaf hetzelfde punt, maar dan de andere kant op. Windmolens all over the place. Het is bijna onmogelijk om een foto te maken waar geen windmolen op staat.

Het schaduwrijke fietspad zelf. Prachtig in deze tijd van het jaar met de bloeiende bermen.

En in die bermen staan deze naar mijn idee totaal overbodige en overdreven bordjes. Geen mens die erop let, want je kunt ze nauwelijks zien, zeker niet vanuit de auto, waarvoor ze bedoeld zijn.
Goudgeld kosten die dingen, want ze moeten regelmatig worden schoongemaakt en het maaien van de bermen wordt er een stuk ingewikkelder en dus minder snel en dus duurder door.
En dit staat dan ook nog door het hele land, om de 100 meter aan beide kanten van de wegen.
Dan hebben we ook nog de hectometerpaaltjes langs de snelwegen, met tussen elke 2 groene bordjes ook nog zo'n paaltje als hierboven. Absolute geldverspilling vind ik ze. In geen enkel ander land ben ik deze onzin nog tegengekomen.

Verder klaag ik niet over ons landschap. :-)

 

Toen ik nog een kilometer of 5 van huis verwijderd was, kwam ik dit bord tegen. 

Ik wilde eerst gewoon doorfietsen, omdat ik expres deze route had genomen aangezien deze weg schaduw had.

Maar terwijl ik deze foto maakte, stopte er een wielrenner die aan mij vroeg of ik van plan was om door te fietsen. Ik zei van wel.

Hij vertelde dat hij dat ook een paar keer gedaan had, maar dat dat hem uiteindelijk slecht bekomen was. In eerste instantie had de buizerd hem alleen belaagd door vlak langs hem heen te vliegen, maar de laatste keer dat hij daar fietste, had de buizerd zijn/haar nagels in zijn (kale) hoofd gezet. En dat vond hij geen pretje. Daarom raadde hij mij aan om een stukje om te fietsen. 

Het was behoorlijk warm dus ik was niet echt buizerd-proof gekleed. Ik besloot dan maar om een paar kilometers extra te rijden en de buizerd niet in de verleiding te brengen en met rust te laten.

En wie weet wat je dan weer onderweg tegenkomt. 

Dit mooie slootje bijvoorbeeld. Met een waterhoogtemeter van het Waterschap Zuiderzeeland, dat er 24/7 voor zorgt dat we hier droge voeten hebben ook al wonen we meters beneden zeeniveau.

Het landschap wordt doorkruist door kaarsrechte sloten en door kaarsrechte wegen.

Tussen die sloten en wegen ligt vooral landbouwgrond. Van alles en nog wat wordt hier verbouwd: tarwe, bieten, aardappels, wortels, uien, fruitbomen, mais en nog veel meer. 

Op dit moment worden er uien geoogst.

Ook dit kom je in Flevoland regelmatig tegen. 

Er zijn sinds de ontginning van dit nieuwe land ruim 400 scheepswrakken gevonden. Schepen die ooit in de Zuiderzee gezonken zijn en op de bodem waren blijven liggen. 

Als je op de link klikt, kun je daar meer over lezen.

Bij veel van die vindplaatsen staat een bord zoals op deze foto.

Er liggen niet alleen scheepswrakken, ook tijdens de Tweede Wereldoorlog neergestorte vliegtuigen zijn er gevonden. 

Daar staan deze palen bij. 

Soms zit daarop een bordje dat iets vertelt over het gevonden vliegtuig, zoals dit: 

Soms kom je langs een boerderij waar dieren gehouden worden. 

Meestal koeien, maar af en toe iets anders.

En zo was ik weer bijna thuis. 

Een rondje van een kleine 30 kilometer om even iets naar de brievenbus te brengen. :-)

In meerdere opzichten een geslaagd ritje.