Prachtige-avond-fietstocht, vervolg

Nadat ik een paar broodjes en een pak sap gekocht had bij de Jumbo fietste ik verder door het met toeristen gevulde Nunspeet. 

Ik ging op zoek naar een bankje om even rustig mijn broodjes op te kunnen eten, maar alle bankjes daar waren al bezet. 

Bij het station kwam ik dit beeld tegen:

En vlak daarna, bij het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten weer een afbeelding van een wild zwijn.

Zou dat een waarschuwing zijn?

Bij het bezoekerscentrum (dat gesloten was) hing een mooi gedicht aan de muur.

Recht tegenover het bezoekerscentrum stond een uitkijktoren (ook gesloten, het was natuurlijk ook al laat).

Het eerstvolgende bankje dat ik tegenkwam stond hier:

Niet echt een aantrekkelijke plek zo bij het viaduct over de A28.

Dus ik reed nog maar even door, op weg naar knooppunt 12. Er zou vast wel ergens een leuker bankje komen.
Maar nee, op dat stukje geen bankje gezien.
Bij knooppunt 12 zag ik wel een aparte straatnaam.

Als je daar woont, zul je je adres vast vaak moeten spellen. Maar ik vermoed dat er niet zoveel mensen wonen aan deze laan, aangezien het midden in het bos was.

Dat er echt wilde zwijnen in deze bossen wonen, was op meerdere plekken duidelijk te zien.

Ik kwam regelmatig hun wroetsporen tegen.
En natuurlijk nog steeds heel veel mooie wandelpaden aan beide kanten van het fietspad.

Het is echt niet vreemd dat hier veel toeristen op af komen, het is werkelijk een prachtige omgeving.

En ja hoor, bij knooppunt 71 vond ik eindelijk een geschikt bankje.

Daar ging ik even zitten om mijn broodjes op te eten en een stukje te lezen in mijn meegenomen spannende boek.
Vanaf hier hoefde ik nog maar ongeveer 12 km te fietsen en het was 'pas' 20.45 uur, dus dat moest goedkomen.

Precies op dit punt hield het bos op en begon de heide.
Toen ik weer op de fiets stapte, zag ik dat de zon begon onder te gaan. Een prachtig gezicht.

Maar wel een klein beetje verontrustend eigenlijk. ;-)
Hoewel de zon onder aan het gaan was, was het nog steeds licht. Ik zag het fietspad voor mij uit kronkelen.

Bij knooppunt 73 stond deze paddenstoel:

Ik moest hier linksaf richting knooppunt 53.
Harderwijk minder dan 10 kilometer en het was 21.12 uur. Ik dacht dat dat wel voor het donker zou moeten gaan lukken.

De route ging verder door de Leuvenumse bossen.

Op het bordje stond dat je daar niet meer in mocht na zonsondergang.

Maar het was nog niet donker, dus de zon was nog niet onder. Gauw verder fietsen dan maar.

Op de open stukken was het nog wel licht, maar tussen de bomen ging mijn fietslamp inmiddels vanzelf aan.

En daar zag ik er opeens eentje staan: een wild zwijn. Vlak langs het fietspad.
Ik stopte om mijn camera te pakken, maar ik geloof dat dat niet op prijs gesteld werd.
Het zwijn (een vrouwtje) begon te lopen en dreigende geluiden te maken. Tegelijk hoorde ik dat het zwijn niet alleen was. Van verschillende plekken kwamen schreeuwende zwijnengeluiden. Van zwijnen die ik niet zag.
Het leek me verstandiger om de camera maar even te laten voor wat het was en snel door te fietsen.
Heldendaden zijn alleen leuk als ze goed aflopen. Dus helaas geen bewijs van dit avontuur. :-)
Zo kwam ik om 21.30 uur heelhuids aan bij knooppunt 53, waar het eigenlijk best al donker was.

Na ongeveer 10 minuten door een aardig donker stuk bos gefietst te hebben, kwam ik aan bij meer open landschap. Dus was het daar nog best licht.

Daar stond een bordje met deze tekst:

Ik was benieuwd hoeveel zand dat dan wel zou zijn.
Het viel mee, maar wat er naast het fietspad lag, was adembenemend.
Het Beekhuizerzand, waar de fietsroute naar genoemd is.

Het was helaas te laat om nog mooie foto's te kunnen nemen en er echt van te kunnen genieten, maar ik wil hier zeker graag nog een keer naar terug. Dan bij daglicht, met een betere camera en genoeg tijd om dit beter te kunnen bekijken en beleven. Het is zo bijzonder.

Om precies 22.00 uur kwam ik aan bij het laatste knooppunt van de route, knooppunt 50.
Toen was het inmiddels wel echt donker, maar ik hoefde nog maar een paar kilometer en ik had licht op mijn fiets.

Na het laatste stukje donker bos, ging de route verder over het fietspad naast de provinciale weg richting Harderwijk. Dus daar was straatverlichting.

In Harderwijk aangekomen, was het 22.17 uur.

En nog steeds een lekkere temperatuur.

Een klein stukje verderop stond mijn auto, bij knooppunt 11.

Route volbracht. Net op tijd. Of net te laat, het is maar hoe je het wilt zien.

Het was een prachtige route, een prachtige avond en dus een prachtige avondfietsroute.
Ik heb er erg van genoten. Ik hoop dat jullie een beetje hebben kunnen mee genieten.

Ik denk dat ik deze route nog een keer in de omgekeerde volgorde ga fietsen en dan iets eerder op de dag.