En die lp's draaide je op een pick-up (voor de jonkies onder mijn lezers).
En de lp waar ik het hier over wil hebben, heette Onderwege en was van Gerard van Maasakkers.
Ik hoop voor je dat je weleens van hem gehoord hebt en liefst dat je ook iets van hem gehoord hebt. Want dat gun ik je. ;-)
Ik vind Gerard van Maasakkers een woordkunstenaar. Hij kan in een enkel zinnetje zoveel zeggen.
Daarbij heeft hij ook een mooie stem, vind ik.
Maar nu even terug naar die LP uit 1982, Onderwege.
Daar staan prachtige liedjes op. En eentje daarvan hoorde ik toevallig vanavond weer eens en dat vind ik zo'n mooi liedje dat ik het graag aan jullie wilde laten horen.
Ik krijg het er nog steeds een beetje koud van, elke keer als ik het hoor.
Vooral omdat ik zelf in het onderwijs heb gewerkt en daar heb gezien dat er zoveel kinderen in een hokje worden geplaatst en belemmerd in hun mogelijkheden.
Omdat er hier veel creatieve mensen meelezen, verwacht ik dat er wel onder jullie zijn die zich ook geraakt voelen door dit liedje. Ik hoop het.
4 opmerkingen:
tis zeker een apart liedje als ik het voor de eerste x hoor, apart in de zin van al deze zinnen hihi
met je zeg maar 100 jaar gelee, zie je dr toch nog vreselijk jong uit whaaaaaa
wat is je tip!!!
lieve groet jenneke
Tsja door de lagere school heb ik altijd gedacht dat ik niet creatief was. Andere hadden altijd betere cijfers voor hun werkjes, tekeningen...
Voor mij was mijn 365 dagen project echt ook creatieve therapie en dat is het eigenlijk nog steeds, ik heb mezelf bewezen dat ik iets volhoud en ik heb me ook zelf verbaasd met mooie projecten. Maar binnen in mij zit nog steeds zo'n rechter, meester, juf die streng is. Ik hoop ooit nog de lol in tekenen en schilderen te vinden en wie weet start ik in de loop van het jaar wel nog een project om te leren tekenen...om te durven loslaten dat bloemen rood zijn en de lucht blauw en dat het gras altijd groener is bij je buurvrouw ;) hihihi.
Dat laatste geloof ik niet echt hoor, ik ben blij met mijn eigen gras spiritueel gezien.
Maar op creatief gebied is dat nog steeds een gevecht en als ik in een groep werk moet ik heel erg bij mezelf blijven zodat ik nie blokkeer als ik anderen aan de slag zie met hun prachtige creaties.
Warme groetjes van Susan...stuur je me nog even een mailtje met je adres ;).
Ik ben trouwens ook opgegroeid met Lp's...mijn eerste cd kreeg ik op mijn eerste baantje...volgens mij voor mijn 21ste verjaardag...Barry White...
Maar had me nooit kunnen voorstellen dat ik nu op een telefoon aan het computeren zou zijn...typen op toetsen die er eigenlijk niet zijn ;).
Op de lagere school hebben we als klas ooit een computer gemaakt, zo eentje waar je in kon kruipen, mm dat ga ik nu maar niet proberen met deze zakcomputer, alhoewel ik er zo'n beetje mee verkleefd ben...en er praktisch in woon ;).
We krijgen trouwens altijd een kerstkaart van de oom van manlief met het adres getypt, de envelop dan...daar herken ik dan aan dat het een kaart van die oom is hihi
Heel herkenbaar! Anders zijn dan anderen. Geen ruimte voor creativiteit!
Zo moest het en niet anders.
Maar uiteindelijk komt alles goed!
En kan ik mijzelf heerlijk terug vinden in mijn creativiteit.
Ik kom ook uit het l.p tijdperk.
Liefs, Juliëtte
Een reactie posten