Mijn vakantie naar Gran Canaria was een mooie aanleiding om deel 1, 2 en 3 van de Serie Q op mijn e-reader te zetten en mee te nemen.
(Een ideaal apparaat trouwens, die e-reader. Zeker voor op vakantie. Geen overgewicht in de koffer meer door alle boeken die ik altijd mee wil slepen.)
Systematisch als ik ben, begon ik met het eerste boek (uit 2007):
Een heel bizar verhaal over een vrouw die jarenlang opgesloten is in een drukcabine waarin de druk elk jaar opgevoerd wordt.
In alledrie de boeken gaat het om een speciale politieman, Carl Mörck, die misdaden moet/wil oplossen die al een tijd geleden gepleegd zijn en uiteraard nog niet opgelost. Een nogal bijzondere man. En net zoals in alle 'literaire thrillers' van de laatste tijd loopt ook zijn privéleven door alle boeken heen.
Samen met zijn even bijzondere assistenten Assad en Rose (samen vormen zij de speciale afdeling Q) lost hij natuurlijk de misdaden op.
Daarna deel 2 (uit 2008):
Dit boek gaat over een groepje vooraanstaande Denen die samen al sinds hun jeugd betrokken zijn bij allerlei moorden en mishandelingen. Alleen heeft nog nooit iemand kunnen aantonen dat zij erachter zaten.
Een mooie taak voor Afdeling Q dus. En je raadt het al: het gaat ze lukken.
Het laatste boek dat ik las, is geschreven in 2009:
In dit boek wordt een jaren geleden in Schotland gevonden fles met een bijna onleesbare boodschap erin de aanleiding voor een zoektocht naar een kindermoordenaar. Deze griezel heeft uiteraard in de loop van de jaren ook niet stilgezeten, dus er valt heel wat op te lossen voor Afdeling Q.
En dan: wat vond ik ervan?
Tja.....
Allereerst vond ik de boeken heel vlot geschreven. Het leest lekker weg, er gebeurt regelmatig iets en daardoor is het soms moeilijk om te stoppen met lezen. De vertaling vind ik trouwens niet altijd even soepel. Helaas kan ik geen Deens lezen, anders zou ik de originelen gelezen hebben.
De onderwerpen zijn eigenlijk alledrie heel bizar. De daders van de misdaden zijn behoorlijk psychisch gestoorde types. Vooral het tweede boek vond ik af en toe echt misselijkmakend.
Ik las trouwens ergens op internet dat de vader van Jussi Adler-Olsen (wat overigens een man blijkt te zijn; ik dacht eerst dat het een vrouw was, door de naam met streepje) psychiatrisch medewerker was in een gevangenis, vandaar de inspiratie.
Waar ik een beetje moeite mee had, was dat eigenlijk alledrie de boeken iets te dik zijn. Met andere woorden: op een gegeven moment wordt het allemaal een beetje teveel van hetzelfde, duurt het te lang. Dan weet je eigenlijk alles al en wordt het verhaal alleen nog maar gerekt tot de ontknoping. Dat mag van mij wel wat sneller.
En zoals ook in alle andere thrillers gebeuren hier teveel toevallige en in werkelijkheid eigenlijk onmogelijke dingen. Dat vind ik altijd jammer, maar het schijnt er tegenwoordig bij te horen. Net zoals: het privéleven van de hoofdpersoon, seks, onaangepast gedrag van de hoofdpersoon, kritiek op de politiek en meer van dat soort clichés. Eigenlijk is het stramien van alle bestsellers hetzelfde en daar word ik weleens moe van. Maar ja, misschien moet ik er dan gewoon niet zoveel lezen. ;-)
Nou ja, ik vind het geen toppers, maar ze lezen wel lekker weg als ontspanning. En waarschijnlijk zijn ze daar ook voor bedoeld.
Inmiddels is ook het vierde deel van de serie Q verschenen, geschreven in 2011:
Ook schijnt Jussi Adler-Olsen nog meer boeken geschreven te hebben, die niet bij deze serie horen. En ook over andere onderwerpen gaan. Maar daar kan ik dus nog niks over zeggen.
Nog even iets heel anders: Met mijn uilenmuts heb ik meegedaan aan Link your stuff van Annemaries haakblog. Daar zijn altijd erg leuke dingen te vinden. En ik hoop natuurlijk dat mijn uilenmuts de meeste stemmen krijgt, haha.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten