Gisteravond begon het al. Toen ik thuiskwam en mijn mailbox opende, zat daar een mailtje in van mijn webwinkelcollega Rosita met de mededeling dat haar zus op 44-jarige leeftijd plotseling was overleden. Vreselijk nieuws toch?
En nadat ik mijn eigen berichtje over de hertjes geschreven had, zapte ik nog langs wat blogjes en kwam op het blog van Else terecht. En die had juist gisteren de politie aan de deur die haar kwam vertellen dat haar man bij een ski-ongeluk was omgekomen.
Eerlijk gezegd kan ik niet zo goed tegen dit soort berichten. Ik voel me dan zo machteloos en ik word er zo verdrietig van als anderen zo verdrietig gemaakt worden.
Vanmorgen tijdens mijn kopje koffie kwam ik op allerlei blogs verwijzingen naar het blog van Else tegen en telkens weer zag ik die foto van haar man. Je kunt hem daar bijna aanraken, lijkt het wel. En toch is hij er niet meer. Zo bizar.
Dus ik begon niet echt opgewekt aan mijn dag.
Toch had ik er zin in om bij Inger en Gert op bezoek te gaan in hun nieuwe huisje. En dat was ook ontzettend gezellig. Ook al gingen onze gesprekken niet alleen maar over leuke dingen.
Vlak voordat ik naar huis wilde gaan, haalde Inger nog iets voor mij tevoorschijn....
Iemand tips?
Weer thuisgekomen (haha, grappig, zo voelt het wel, maar het klinkt nog zo raar) had ik nog heel even tijd om bij te komen van alle Zweedspraterij voordat de buurvrouw aanbelde.
En toen ging het weer verder.
De buurvrouw heet Kerstin, hoe Zweeds wil je het hebben? Spreek trouwens uit als Sjerstien.
En ze werkt in een winkel in Tingsryd-Centrum (wat ongeveer 1 straat is).
We hadden heel veel te kletsen, dus ik heb weer goed Zweeds geoefend vandaag. Het was echt leuk om haar te ontmoeten.
Ook van haar kreeg ik een superleuk cadeau, dus ik ben opnieuw flink verwend vandaag.
Dit bracht ze mee:
Dat heet in Zweden een hustomte, oftewel een huiskabouter.
Ze vertelde dat hij me gezelschap kan houden als ik hier ben en dat hij op het huis kan passen als ik naar Nederland ben.
Ik vind hem erg leuk.
Op de foto zie je verder de restanten van onze koffie-visite. Een kop-en-schotel die door Inger en Gert voor mij zijn achtergelaten. En een bord (idem) met daarop nog 3 overgebleven Vaniljbullar.
Jammer genoeg niet door mij zelf gebakken, maar gekocht bij de ICA (de Zweedse tak van AH).
Als ik hier weer terug ben, zal ik er eens aan gaan beginnen om mij ook de Zweedse bakkunst aan te leren.
Voor de nieuwsgierigen onder jullie heb ik ook nog een foto gemaakt van iets grotere afstand. Ik dacht dat mijn keuken er nu wel ordelijk genoeg uitzag om dat te kunnen doen.
O ja, misschien voor jullie raar, maar hier zit men met bezoek meestal aan de keukentafel. Met altijd iets te eten bij de koffie of de thee. Dat heet Fika, een Zweeds fenomeen waar ik ook nog wel een keer wat meer over zal vertellen.
19 opmerkingen:
ja vreselijk, ben er ook helemaal stil van, dat nieuws....
Wat de wol betreft: ik zou er iets van maken wat lekker tastbaar is, juist omdat het zo dierbaar is. Bijv een dekentje, of een sjaal, of een poncho, zoiets...
Ik zie me in gedachten al met jou koffieleutend en (Hollands) teutend aan je Zweedse keukentafel zitten. Gezellig!
Vreselijk, die dramatische, verdrietige berichten.
Als je dat hoort, wat zou je je dan nog druk maken om steekjes en spullen ?!
Lieve groetjes en je hebt het geweldig voormekaar in je huis; jippiedepippie :>)
Jeanneke.
Ik snap je dubbele gevoel helemaal! Wat gebeuren er toch soms rot dingen in de wereld...
Wat ziet die wol er fijn uit! Ben benieuwd wat je er van gaat maken.
Het kaboutertje vind ik erg leuk :)
We worden constant geconfronteerd met goed en slecht nieuws, vaak op 1 dag... het is inderdaad vreselijk! Carpe diem! En een kaarsje branden, dat doe ik vaak bij zo'n slechte berichten. Je keuken is echt supergezellig en leuk dat je ons al die Zweedse gewoonten leert, vind ik zo tof! Ja, ik denk dat je straks zelf een schaapje ga moeten houden :-) Tof die cadeautjes!
Ik heb er net ook een blogpost over geschreven. Het laat me ook niet los. Ik zag ook dat Steven zelf ook erg bekend is in blogland in de sneeuwsport wereld. Pff zo stom om dit te schrijven...is/was... Ik laat het maar even zo.
Wat een lieve kabouter die je nu gezelschap houdt en op je huisje past. Ennuh het ziet er heel gezellig uit. Ik ben normaal ook van de keukentafel...maar in dit huis vind ik het gezelliger op de bank...mijn knutselbank..
Warme groetjes van Susan en ook heel veel sterkte met het andere verlies.
Wat een rare dag inderdaad als je dat leest en hoort , alles word even onbelangrijk.
Maar ook het leven gaat door en ik vind het zo leuk om al jouw belevenissen uit Zweden te lezen en je tomte , zo mooi en gewoon alles
Dat was een rare dag voor je. Leuke en verdrietige dingen door elkaar heen.
Je hebt je keuken al aardig op orde. Daar kun je best visite ontvangen.
Sterkte met alles.
Lieve groet,
Gerry
idd een rare dag, al die verschillende emoties door elkaar .
Van de wol zou je een sjaal kunnen breien of haken : lijkt me een aangenaam idee om zoiets van je mama om je heen te kunnen wikkelen.
En wat wordt het gezellig daar bij je ! ik zou bijna naar ginder komen om ook eens aan je tafel te komen koffiekletsen !
gezellige keuken!!! en die huiskabouter is ook een gezelligerd!
Maren
Ik kende het blog van Else niet en las het gisteravond op een ander blog...verschrikkelijk als je dat leest, het voelt dan ineens heel dichtbij..dat zijn dingen die ik ook moeilijk los kan laten hoor.
Wel heel goed te zien dat je daar je draai al aardig gevonden hebt! Als ik het zo lees zijn de mensen erg hartelijk en gezellig, dat helpt wel om je wat sneller thuis te voelen denk ik, je keukentje ziet er knus uit! Grtzz..Maddy
Er gebeuren heftige dingen in blog- en internetland ja. Dat berichtje van Roos kreeg ik ook, het zet je wel weer even met beide benen op de grond. We moeten dus echt genieten met een grote G ! x Syl
Ja, een vreselijk bericht van Else... het houd me ook bezig dus ik ga zeker weten iets sturen naar haar. (via het verzameladres dan)
Wat ziet die wol er fijn uit! Ik kan niet echt inschatten hoeveel het is maar ik las hier boven iets van een poncho? Dat zou ik er denk ik van maken! (als ik zou weten hoe dat moet haha)
Als ik 1 ding heb geleerd van het werken op een Spoed Eisende hulp dan is dat dat niks vanzelfsprekend is. Dat wat er vandaag is kan er morgen zo maar niet zijn ....
En woorden vinden bij dit soort vreselijke berichten is zo moeilijk. Laat staan ons gevoel van onmacht .....
Je hebt een huiskabouter!!!!!
Wat stoer hihihihihi
En ik vind je keuken er geweldig uit zien meis. Ik zou zo aan tafel schuiven hoor voor de Fika :-)
Net je blog ontdekt, leuk....
Het leven zoals het is, lach en traan, geluk en verdriet liggen zo dicht tegen elkaar aan. Iedereen wordt stil van zo'n nieuws ...maar ook sta ik er versteld van hoe mooi en hartverwarmend bloggers zorgen voor elkaar ...
Ik brand een kaarsje in mijn zijbalk van mijn blog voor Else...als teken van medeleven.
Lieve groet, Katrien.
Wouw meid, wat wordt jij fijn welkom geheten. Heerlijk toch? En je huisje ziet er al gezellig uit. Je keken in ieder geval. Dat ritueel met aan de keuketafel zitten met thee en lekkers zou ik wel aan kunnen wennen denk ik ;-)
Van Else vreselijk dit raakt iedereen!
Dat je af en toe een dipje hebt is niet abnormaal een hele stap hé...
...maar je doet dat goed... alles komt wel op zijn pootjes terecht!
Keuken ziet er heel fijn en gezellig uit!
Wat een verdrietige berichtjes kreeg je. Goed dat je afleiding had door de gezellige visite, maar het zal toch steeds weer door je hoofd gaan. Hoe meer we bloggen, hoe meer we ook van deze berichtjes krijgen over ziektes en overlijden.
Je keuken ziet er al gezellig uit. Fijn dat het ook zo aangekleed achtergelaten is.
Kram,
Die berichten van deze week,het kan een mens zo raken. geluk en verdriet ligt zo dicht bij mekaar. Genieten van kleine dingen zoals gezellig aan een keukentafeltje zitten met kopje koffie dat moet een mens veel meer doen. Dat kaboutertje is geweldig!!
tja, het leven zit soms vreemd in elkaar. Plots kan je wereld helemaal omslaan, zoals bij Else...het vreselijke nieuws laat niemand hier in blogland onberoerd! Voor jou wens ik nog heel veel leuke zweedse babbels en ontmoetingen. En kabouter is geweldig gezelschap lijkt me ;-))
Jammer dat Zweden zo ver is (toch zeker voor een honkvaste Belg als ik), want ik wil best wel eens samen met jou een babbeltje komen slaan aan die gezellige keukentafel van je ;-))
Het ga je goed,
groetjes
Hilde
Een reactie posten