Het volgende kastje

Vlak voordat ik de vorige keer naar Zweden vertrok, kreeg ik nog een kastje in ruil voor wat paasspulletjes. 

Het was een zelfgemaakte commode die mensen niet meer wilden hebben en ik zag er wel mogelijkheden in. Dus toen ik in Zweden was, stonden er in Lelystad 2 kastjes te wachten om opgeknapt te worden. Het eerste kastje liet ik al zien. 

En hier komt de metamorfose van de commode.

Voor de plek waar ik dit kastje wilde zetten was het veel te diep. Dan kon ik er niet meer langs. Dus er moest een stuk af.

Eerst de bovenkant en de zijkanten doorgezaagd.
Ik moet duidelijk nog een beetje oefenen met zo'n zaag. Maar met schuren kon ik gelukkig het ergste nog wegkrijgen.

En daarna de onderkant. Die bleek er los in te liggen.

Daarna heb ik de afgezaagde stukken van de achterkant afgehaald en de achterkant opnieuw aan het nu verkleinde kastje vastgezet.

Aan de achterkant zaten onderaan plankjes geschroefd. Dat vond ik eigenlijk best lelijk en het was ook niet stabiel.

Tussen de buien door heb ik het kastje geschuurd en toen kon het schilderen beginnen. Met dezelfde lichtgrijze verf als het andere kastje. Deze keer schilderde ik bij daglicht, zodat ik het beter dekkend kreeg in 1 keer.

De volgende dag kon ik verder met de deurtjes. Die moesten nog geschuurd worden.

Daarna schilderde ik eerst de bovenkant van het kastje nog een keer. En natuurlijk waaide daar gelijk van alles op, in de natte verf. Zucht....

Vervolgens schilderde ik de deurtjes.

En de deurknopjes.

Ook de plank die in het kastje zat moest kleiner gemaakt worden.

In plaats van de lelijke, wiebelige plankjes onderaan, maakte ik kleine stukjes hout aan de zijkanten.

Daarna pakte ik de planken in met een gezellig papiertje en legde ze weer in de kast, die ik natuurlijk eerst helemaal schoon gemaakt had.

Tenslotte het lastigste klusje: de deurtjes weer terugzetten. Omdat de scharnieren aan de binnenkant vastgeschroefd moesten worden, kon ik niet zien wat ik deed. En prutsen met een schroevendraaier op de tast is niet mijn sterkste kant.
Maar uiteindelijk zaten ze erin.

Het kastje is verre van perfect, maar ik ben toch wel tevreden met het resultaat.
Als ik weer terug ben in Nederland, zal ik de houtblokjes en 1 zijkant nog even schilderen, want daar had ik nu geen tijd meer voor.
De ene zijkant moet nog een keer omdat daar het plastic waar het kastje op stond tegenaan gewaaid was toen de verf nog nat was.

Het was weer een leuk project. Op naar het volgende.....