Middagje Urk

Op 1 mei bracht ik samen met een vriendin een bezoek aan het voormalige eiland Urk.

Het is dichtbij waar ik woon, maar toch was ik er nog nooit geweest.
Hoog tijd om er eens een kijkje te gaan nemen dus.

Omdat we rond lunchtijd in Urk (of eigenlijk 'op' Urk, zoals de Urkers zelf zeggen) aankwamen, volgden we eerst de tip van een geboren en getogen Urkse op: we gingen vis eten bij De jongens van de Fant.

Geen luxe visrestaurant, maar een veredelde viskar, weggestopt op een industrieterrein. Maar zo beroemd om de kwaliteit van de vis dat ze zelfs de vis voor het huwelijksdiner van Willem-Alexander en Maxima mochten leveren. 

Het was er echt enorm druk. De klanten stonden zelfs buiten te wachten. Je naam werd genoteerd bij je bestelling, omdat er zoveel dezelfde bestellingen waren.

Na een tijdje wachten, kregen we heerlijke vers gebakken kibbeling.

Smikkelen vanuit de zak. We kregen het niet eens op.

Toen we klaar waren met eten, gingen we verder, op weg naar het oude Urk.

Urk was vroeger een eiland in de Zuiderzee. Pas in 1939 werd het met het vasteland verbonden door een dijk tussen Urk en Lemmer.

Sinds jaar en dag is Urk verbonden met visserij. Zelfs nu nog, ook al ligt het allang niet meer aan zee en wordt de vis grotendeels met vrachtwagens aangevoerd. Nog steeds heeft Urk de grootste visafslag van Nederland.
Niet zo raar dus dat in de vlag een vis staat.

We begonnen onze wandeling in een schattig straatje met oude vissershuisjes.

Omdat Urk een eiland(je) was, was er niet veel plaats om te bouwen. Dus de meeste huisjes in het oude deel zijn klein en staan dicht bij elkaar.

Aangezien de bewoners van Urk de meest religieuze mensen van Nederland zijn, hebben er altijd grote gezinnen in die kleine huisjes gewoond. Bijna niet voor te stellen.

Om de hoek van dit straatje, ligt het Urker museum en daaraan vast zit de VVV. 

We liepen daar even binnen, maar de mevrouw achter de balie was zo druk bezig met een telefoongesprek dat we maar weer weggingen. 

We hadden toch onze eigen gids al. Jannie, de echte Urkse die ons de viskraam al had aangeraden, had ook aangeboden om ons rond te leiden. 

We hadden afgesproken elkaar te ontmoeten aan de haven.

Hier liggen vissersboten, reddingsboten en plezierjachten.

Het eerste waar Jannie ons mee naartoe nam, was de Orka, die we al vanaf de kade hadden zien staan. Wij dachten dat die daar gewoon voor de sier stond, maar hij bleek meer te betekenen.

Het schijnt dat de naam Urk van Orca afstamt. 

Daarna liepen we een rondje Urk. Langs nog veel meer schattige huisjes en verschillende kerken kwamen we bij het Vissersmonument.

Een beeld van een vissersvrouw die terugloopt naar het dorp nadat ze heeft gekeken of het schip met haar man erop al teruggekomen was. 

Dit gedicht staat op de sokkel:

Hier wendden zij de steven

en door wie achterbleven

werd hier op hen gewacht

Hier werd voor hen gebeden

maar ook intens geleden

als "tinge" (tijding) werd gebracht

Velen in zee gebleven en

hier staan ze ingeschreven

en wordt aan hen gedacht.

In de loop van de jaren zijn er heel wat schepen vergaan. De namen van degenen die nooit meer terugkwamen staan op marmeren platen aan de kant van de (voormalige Zuider)zee.

Het zijn er heel veel.

Je ziet er veel dezelfde voor- en achternamen tussen staan. Dat komt doordat Urk altijd een besloten gemeenschap was, waar bijna iedereen aan elkaar verwant was.

De voornamen van vroeger worden nu nog in ere gehouden, doordat het nog steeds gebruikelijk is om kinderen te vernoemen naar voorouders.

Als je vanaf het Vissersmonument komt, loop je langs de vuurtoren (nog steeds in gebruik) en kom je weer richting de haven.

Op de plek waar deze foto genomen is, ligt in het water de Ommelebommelestien.

Dat is een grote zwerfkei waar volgens de Urkers de kindertjes onder vandaan komen. 

Hier kun je het verhaal helemaal lezen.

De steen was niet te zien, want die lag onder water. Dus daarvan helaas geen foto.

Na dit leuke wandelingetje kwamen we weer in de haven, waar we nog gezellig samen met Jannie een kopje thee dronken op een terras met uitzicht over het IJsselmeer en de haven. 

Kortom: een erg leuke middag met nog heel mooi weer ook. Zeker voor herhaling vatbaar.

En Jannie: nogmaals bedankt!

Mocht je ook zin hebben om een bezoek aan Urk te brengen, dan vind je hier een leuk magazine met veel informatie.