Multitasken met bessen

Ik vertelde jullie al eerder wat een enorme hoeveelheid bessen er op mij wachtte toen ik in Zweden aankwam.

Doorgebogen struiken vol met rode en zwarte bessen en kruisbessen.

En daar ben ik mee aan de slag gegaan. 

Soms was ik zelfs bezig met 2 dingen tegelijk te maken.

Zo ging dat in zijn werk:

Eerst plukken. Heel veel rode en een klein beetje zwarte bessen erbij.

Dan wassen en wegen. 2 kilo bessen ligt er hier in de schaal.

De eerste keer plukte ik de bessen met steeltjes en al, maar dat was geen doen. Dus later trok ik ze gelijk al van de steeltjes af en liet die aan de struiken achter. Dat scheelde een hoop tijd.

Dan de bessen flink koken in de bij de loppis aangeschafte lelijke pan.

Tot ze allemaal stuk gaan.

Het geeft niet als er nog wat steeltjes of blaadjes zijn achtergebleven, want die worden er later bij het zeven uitgehaald.

Bij gebrek aan een zeef, ging het hele bessenspulletje in een vergiet. Dat ging ook.

Voor de zekerheid had ik het eerst een beetje laten afkoelen, want ik was bang dat anders het vergiet misschien zou smelten.

Uiteindelijk bleef er van de 2 kilo bessen ongeveer 1 liter sap over.

Dat ging weer in de pan, samen met geleisuiker.

Dat moest dan weer een paar minuten koken.

En intussen kookte ik de enige potjes die ik had uit in de andere lelijke pan.

Tegelijkertijd maakte ik deeg voor een kruisbessentaart.

De kruisbessen had ik al eerder schoongemaakt. Dat is echt veel werk, want ze hebben een steeltje aan de ene kant en een bloemrestje aan de andere kant. Die haalde ik er eerst met mijn nagels vanaf, maar later bleek een nagelschaartje een stuk makkelijker en sneller te werken. Maar dan nog kost het veel tijd.

Voordat de jam klaar was, kon de taart in de oven.

En terwijl de taart in de oven stond, ging de jam in de potjes.

En in 2 schaaltjes, want meer potjes had ik niet.

De schaaltjes gingen mee op reis. Ik gaf ze aan mijn vriendin die er heel blij mee was, want zij is voor heel veel dingen allergisch, maar niet voor fruit. 

Ik kreeg de schaaltjes leeg mee terug, want die wilde ze niet hebben.

Inmiddels zit daar alweer kruisbessenjam in. :-)

Ik denk dat ik tot nu toe tussen de 10 en 15 kilo!!!! bessen heb verwerkt. En nog hangt er zoveel!

Vooral bij de kruisbessen kun je nauwelijks zien dat ik iets heb weggehaald.

Maar het kost zo ontzettend veel tijd om daar iets mee te doen dat ik toch bang ben dat die bessen winterkost voor de vogels gaan worden.

We zullen zien.

Het valt mij trouwens wel op dat de zwarte bessen heel overheersend zijn met hun kleur, maar ook met hun smaak. Van zo'n klein beetje zwarte bessen bij heel veel rode, is de jam toch heel donker van kleur geworden en proef je ook heel duidelijk de smaak van de zwarte bessen. 

Sterk spul, die zwarte bessen.

En ik heb ook ondervonden waarom de kruisbessen in België stekelbessen worden genoemd.

Plukken is geen pretje, want die stekels zitten overal en doen best zeer aan je handen en armen.

Jaja, life on the country is hard. Sprak de stadse boerin.