Wie niet waagt, die niet wint, slot

Razendsnel werd het weer vrijdag. De dag waarop alle dames mij gingen verlaten.

Rond half 11 waren ontbijt en koffie op, alle bedden afgehaald en alle koffers en tassen weer ingepakt.

Hanneke en Sandrina stapten in de auto en gingen op weg naar een noordelijker stukje Zweden om daar nog even verder te gaan genieten.

Met de andere dames reed ik naar het station in Växjö. 

Corry en Margreet gingen met de trein naar Kopenhagen. Corry vloog van daaraf gelijk door naar Amsterdam en Margreet plakte er nog een leuk weekendje Kopenhagen aan vast, samen met haar man. Een goed idee!

Helen moest pas later op de dag op het vliegveld van Växjö zijn, dus kon ik met haar nog een aantal uurtjes in de stad doorbrengen.
We liepen door Storgatan, de autovrije winkelstraat.
En omdat het zulk mooi weer was, konden we lekker buiten op een terrasje lunchen.

Dit was nog maar een bijgerechtje. De echte lunch moest toen nog komen. En die was ook erg lekker.
Een uitgebreide lunch kun je wel aan de Zweden overlaten. Uit eten gaan in de avond is een stuk minder goed geregeld.

Toen we klaar waren, gingen we nog heel even langs het winkelcentrum Grand Samarkand en daarna bracht ik Helen naar het vliegveld.
De week met de dames zat erop.
Het was heel vreemd en stil toen ik weer alleen in de auto zat. En nog stiller toen ik in mijn lege huis kwam. Dat was even wennen.
Mijn stem had ook even tijd nodig om weer bij te komen, want die had overuren gemaakt.

Maar wat kijk ik met veel plezier terug op deze onvergetelijke week.

5 vrouwen die elkaar niet kenden en die toch de stap durfden te wagen om af te reizen naar Zweden om daar samen met mij (die de een wat beter kende dan de ander) een spannende week tegemoet te gaan. Ik heb er bewondering voor.
Van tevoren had ik het plan om te delen in elkaars verschillende vormen van creativiteit (haken, koken, bakken, zingen, muziek maken en nog veel meer) in de vorm van workshops of iets dergelijks. Maar dat is er helemaal niet van gekomen. Het was veel te mooi weer om binnen te zitten, dus we hebben vooral veel buitenactiviteiten gedaan.
De andere dingen werden daar een beetje tussenin gepast.
Er werd elke avond door iemand lekker gekookt, er werd spontaan koffie gezet, thee gezet, afgewassen en opgeruimd. Dat ging allemaal zo soepel.
We hebben veel gekletst, serieus gepraat (niet teveel), gelachen, gezongen, gelezen en gehandwerkt.
Iedereen leefde ongeveer in zijn eigen tempo en dat ging prima.
We hebben weinig gesnoept en niet veel alcohol gedronken, hartstikke braaf.
Er is niet veel gesnurkt, zoals van tevoren werd gevreesd.
Ik hoop (en denk) dat iedereen een leuke week heeft gehad.
Ik in elk geval.

Dus lieve dames, heel erg hartelijk bedankt.
Voor jullie komst, jullie aanwezigheid (en ook voor jullie vertrek, hahaha).
Voor jullie gezelligheid, creatieve inbreng, culinaire inbreng en alle andere inbreng.
Voor jullie sociale vaardigheden die deze week tot een succes hebben gemaakt.
Voor alles wat jullie hebben meegebracht en voor alles wat jullie hebben achtergelaten.
Voor alle materiële dingen en vooral voor alle immateriële dingen.
Totdat ik dement word, zijn het onvergetelijke herinneringen.
Wat mij betreft is de gok helemaal geslaagd. 

Ik hoop nog een keer zo'n leuke week mee te maken.
Als het je leuk lijkt om eraan mee te doen, kun je je opgeven voor mijn Facebookgroep die hierover gaat:  www.facebook.com/groups/MakeMyDreamComeTrue/
Wie weet.....