Even naar de bibliotheek... en weer terug

Over mijn fietstochtje naar de bibliotheek in Ingelstad schreef ik vorige week al. 

Maar waar een heenweg is, is natuurlijk ook een terugweg. 

Ik haalde mijn bestelde boek op en zocht nog een paar andere leuke boeken uit. 

Daarmee ging ik voor de bibliotheek op een bankje zitten.

Alvast even mijn geleende boeken doorkijken met een flesje water en een appeltje erbij.

Jammer dat in het leerboek Zweeds dat ik besteld had heel veel bladzijden door iemand ingevuld waren. Zo is dat boek eigenlijk vrij waardeloos geworden. 

Gelukkig waren de andere boeken mooi.

Na de pauze ging ik weer op huis aan.

De route was goed bewegwijzerd. 

Eerst Ingelstad weer uit en terug het bos in.

Soms zijn het rare jongens hoor, die Zweden. Dat je op zo'n weggetje 70 mag.....

Niet dat ik überhaupt een auto tegenkwam. 

Wel dit, een stukje verderop langs het weggetje.

Ik heb geen idee wat hier nou precies de bedoeling van is. Toch eens navragen bij mijn Zweedse bekenden. 

Een groot deel van de route tussen Ingelstad en Tingsryd gaat over de oude spoorlijn. Die is ergens in de jaren 70 opgeheven en nadat alle rails e.d. verwijderd waren als fietspad in gebruik genomen. 

Langs de route zijn hier en daar informatiebordjes neergezet.

Op dit bordje staat dat je hier de trein kon laten stoppen door een houten bord met gele reflectoren omhoog te houden. Hier was geen officieel station. Die waren er wel op andere plaatsen langs de route.

Het was nog steeds prachtig weer. Fijn voor de boeren dat ze nog even extra konden hooien.

Straks in oktober gaat het seizoen voor de jacht op elanden weer beginnen. Overal langs de rand van open stukken en ook middenin de bossen worden de jachttorentjes alvast in gereedheid gebracht.

Langs de oude spoorbaan kom je deze stenen palen tegen.

Het getal geeft aan hoeveel kilometer de afstand tot Växjö is. 

Voor zover ik kon zien, staan alle palen er nog. Na elke kilometer eentje.

En verder maar weer langs bos en land.

Dit bord vertelt iets over het belang van de spoorlijn en over het station(netje) van Uråsa.

Dat is nu een woonhuis geworden.

Dit dier kwam wel dichtbij, in tegenstelling tot de hertjes.

Deze (volgens mij zwangere) poes lag lekker te genieten van de warmte van het weggetje.

Dat hadden deze slangen ook gedaan, maar daar was het niet zo goed mee afgelopen.

En verder maar weer.

Er kwam meer bewolking opzetten.

Daarom werd deze foto, genomen van een in het bos staande oude boomstronk met een prachtige grote paddenstoel eraan, nogal donker.

Naast de paddenstoel lagen de vleugels van een vogel.
Die waren waarschijnlijk niet zo lekker als het lijf. 

De stapel boomstammen waar ik op de heenweg ook al langsgekomen was, lag nu in het licht van de ondergaande zon.

Terug in het dorp Väckelsång kwam ik deze krat met appels tegen.

Gratis mee te nemen: onbespoten appels. Zelfs met zakjes erbij voor als je er meer dan eentje wilde.

Een stukje verderop hing dit briefje onder een perenboom.
Gratis peren plukken. Ook hier hingen er zakjes bij.

De appels liet ik in de krat. Daar kan ik er hier in het dorp al zoveel van plukken en/of rapen. 

Maar ik nam wel een paar peertjes mee. Die heb ik gekookt en in de vriezer gelegd, want om zo te eten vond ik ze te klein en niet zo lekker. Later maar eens kijken wat ik daarmee ga doen.

En zo kwam ik weer thuis na een tocht van ruim 40 kilometer. Met mijn boeken en de peertjes. 

Het was een mooie tocht. Voor herhaling vatbaar.