Beter dagje

Gisteren schreef ik dat ik mijn dag niet zo had. Nou was dat ook weer niet heel dramatisch hoor. Het viel alleen een beetje tegen. 

(ik zal hier onderaan nog even reageren op de reacties)

Vandaag begon mijn dag al heel erg vroeg. Zo rond een uurtje of 5.

Ik werd wakker van een hoop lawaai buiten. En zag door de gordijnen heen oranje zwaailichten. Wat zou dat nou toch zijn? 

Zou er vlak voor mijn huis een ongeluk gebeurd zijn? Nee toch?

Dus maar gauw even uit het raam kijken. En wat zag ik daar? 

Een typisch Zweeds verschijnsel dat ik alleen niet op deze tijd voor mijn eigen deur verwacht had: een sneeuwschuivende tractor!

Hoezo ik ben nog niet echt ingeburgerd?

Maar wat een tijd zeg. 5 uur! En ik was klaarwakker.

Het duurde een tijdje voordat ik weer in slaap viel.

En toen schrok ik pas rond half 10 wakker.

Ik keek weer uit het raam. Het zonnetje scheen. En je kon goed zien dat de sneeuwschuiver zijn best had gedaan.

Ik moest snel opschieten. Want Inger en Gert zouden om 11 uur komen om mij te helpen wat dingen te doen die ik niet alleen kan. 

En ik had in al mijn onnozelheid gezegd dat ik dan wel zou zorgen dat er tussen de middag iets te eten zou zijn.

Nadat ik dat eenmaal gezegd had, bleek dat voor hun 'tussen de middag' rond half 12 's morgens is. En dat ze dan gewend zijn om warm te eten..... tja. Dat was even schrikken.

Dus ik snel mijn bed uit, me aangekleed zonder te douchen en de keuken in.

Daar stond ik in plaats van te ontbijten een koolschotel klaar te maken. Terwijl het nog niet eens 10 uur was! 

Ik las op het blog van een andere Nederlandse die in Zweden woont (ben even de link kwijt), dat Zweedse mensen nooit te vroeg komen. Nou, Inger en Gert wel hoor. Om kwart voor 11 stonden ze al voor de deur. Gelukkig kon de koolschotel toen zo ongeveer de oven in.

En ja hoor, rond half 12 zaten we aan tafel. Ik had nog niet zoveel honger eigenlijk. ;-)

Terwijl wij zaten te eten, ging de bel. 

Daar stond een buurvrouw van de overkant met een bos bloemen en een envelop in haar handen.

Ze kwam namens het bestuur van de fritidsförening (vrijetijdsvereniging) van de buurtschap waar mijn huis in staat. En ze bood mij de bloemen aan en in de envelop zaten een kaart en een brief.

In de kaart stond

Welkom in ...... (ik ga maar niet de naam van de buurtschap online zetten). 

Je krijgt een jaar gratis lidmaatschap van de fritidsförening.

Het Bestuur.

Is dat niet ontzettend leuk?

De brief was een uitnodiging voor de jaarvergadering van de vereniging volgende week. Dus daar ga ik dan heen. Spannend.....

De rest van de middag hebben Gert en ik hard gewerkt en allerlei klussen geklaard.

Toen Inger en Gert rond half 4 weggingen, keek ik eens uit het raam van mijn 'werk'kamer.

En ik vond dat het er buiten heel mooi uitzag.

Veel te mooi om binnen te blijven. Dus ik ging snel nog even naar buiten en liep een klein rondje voordat de zon onderging.

Met mijn fototoestel. Dus morgen zal ik jullie een beetje mee laten genieten van mijn wandelingetje.

Nu nog even de antwoorden op de reacties van gisteren:
@Sil: Als je hier niet met sneeuw erop uit gaat, kun je de hele winter bijna niet weg. ;-)
En het is goed te doen hoor, zolang er maar geen ijs op de weg ligt.
@Susan: Waren we gezellig ongeveer tegelijk wakker. Ik hoop dat jij toch nog wat uurtjes geslapen hebt.
@Maren: Ik hoop dat je toch gaat komen. We zullen duimen voor een bereikbare plek.
@Bakmadam: Het boekje van Nalle Puh is megaschattig. Ik heb er gisteravond 2 hoofdstukken van gelezen. Zoveel schattiger dan de Disney-versie eigenlijk. En de pizza was ook erg lekker.
@Tante Jannie:  Het viel wel mee om stil te staan. Het was maar rond de 0 graden, dus niet zo heel koud. Ik had wel mijn motor afgezet. Maar het viel me op dat de Zweden voor en achter mij de hele tijd hun motor aan hadden staan. Dat vond ik eigenlijk raar. (vooral omdat ze hier zo milieubewust zijn)
@Juliëtte: Het valt mij inderdaad op dat er ook hier door vrachtwagens flink hard gereden wordt. Gelukkig lag de vrachtwagen van gisteren al in de kant voordat ik eraan kwam. Je wordt toch echt niet blij als dat vlakbij je gebeurt. Of erger. Zoals bij jullie blijkbaar. Balen hoor.
Ik hoop elke keer dat ik hier onder moeilijke omstandigheden rijd maar op het beste: een beschermengeltje. ;-)
@allemaal: Ja, ik was blij dat ik veilig thuis was gekomen en dat ik mijn jas weer schoon kreeg. En ik heb zeker genoten van de goede dingen van de dag. Vandaag ook weer.