Nieuwjaarswandelingetje in Olst

Om Oud en Nieuw te vieren was ik uitgenodigd door mijn tante Anneke (die ik vroeger altijd als mijn nichtje beschouwde, omdat ze maar een paar jaar ouder was dan ik) en haar man die in Olst wonen. En van die uitnodiging maakte ik graag gebruik.

Ik had haar al een tijd niet gezien en zeker niet uitgebreid gesproken, dus dit was een mooie gelegenheid om weer eens flink herinneringen op te halen. Tjonge jonge, wat kwam er weer een hoop bovendrijven waarvan ik dacht dat ik het echt vergeten was.

Toen ik na Nieuwjaar weer thuis was, dook ik gelijk mijn oude fotoalbums in om te kijken wat ik nog aan foto's uit die tijd had. Hier laat ik er eentje zien:

Achter de slee staan de broer van Anneke (mijn oom dus eigenlijk) en daarnaast Anneke en een vriendinnetje. Links achter op de slee zit ik. Dus dan kun je wel zien dat we niet veel in leeftijd schelen. Voor op de slee zit mijn op dat moment jongste zusje en naast mij mijn enige broertje.

De foto is genomen in de strenge winter van 1962-1963, waarin de zwaarste elfstedentocht aller tijden gehouden is. Maar zo koud was het tijdens het nemen van deze foto vast niet. ;-)

Mijn zusje heeft een gebreid jurkje aan met een heel wijde rok. Ik kan me dat jurkje nog goed herinneren. Jammer dat het verdwenen is. Het zou nu vast weer hip zijn.

Behalve het ophalen van herinneringen, gingen we ook even een frisse neus halen. Ik vond het leuk om even in het dorpje Olst, gelegen aan de IJssel, rond te kijken. Gelukkig had ik mijn fototoestel meegenomen.

Eerst liepen we naar de IJssel, die erg hoog stond. 

De oprit naar de pont naar Welsum. Die dus uit de vaart was wegens onbereikbaar.

Als mijn tante nu naar haar dochter aan de overkant wil, moet ze minstens 30 km omrijden. 

En de mensen die aan de IJssel wonen hebben nu dit in hun achtertuin:

Ze zullen er vast aan gewend zijn. En ze hebben wel altijd prachtig uitzicht.

Een stukje verderop langs de IJssel staat deze mooi gerestaureerde molen.

Bökkers mölle. Er zit een restaurant in. Interesse? Kijk dan eens hier.

Zouden ze af en toe kip of eend op het menu hebben staan?

Mooie gebouwen staan er ook in Olst:

De oude watertoren waarin nu appartementen gevestigd zijn.

Gewoon een groot oud huis.

En een kerkje dat te koop staat voor € 425.000. Ook leuk.

Behalve mooie gebouwen staan er ook leuke beeldjes:

Vorm en geest van Pieter d'Hont

Het winkelende vrouwtje van Theo Schreurs

 En een (naar mijn bescheiden mening) ontzettend lelijk 'beeld':

Ga'k, ga'knie van Dedden en Keizer

Misschien zou het in een moderne stad als Almere op zijn plaats zijn, maar hier vind ik het echt niet passen. Het betekent iets met longen en water....., geloof ik.

En wat is een dorp zonder muziektent?

Èn wat is een dorp zonder stoute kindertjes?

Na een uurtje gingen we weer naar binnen. En dan laat ik nog even zien dat ik niet de enige in de familie ben die besmet is met het haakvirus. 

Deze door Anneke gemaakte sprei lag op mijn logeerbed.

En er lagen nog heel wat andere gehaakte spullen hier en daar in het huis. It runs in the family, zullen we maar zeggen. ;-)