Hertjes

Vandaag ging het blog van Moos en haar Moosies over hertjes. En heel toevallig, wilde ik het daar ook nog even over hebben. Maar dan ietsje anders.

Gisteren vertelde ik dat ik vandaag op bezoek zou gaan bij iemand die mij via mijn blog op het spoor was gekomen en contact met mij had opgenomen.
Zij was ruim 3 maanden geleden naar Tingsryd verhuisd vanuit Nederland en dat was natuurlijk te toevallig om zomaar voorbij te laten gaan.

Hoewel Tingsryd maar ongeveer 13.000 inwoners heeft, is de afstand tussen J. (ik zet voor de zekerheid maar niet haar hele naam hier neer) en mij toch ongeveer 20 kilometer, aangezien we allebei aan een andere kant van de gemeente wonen. Kun je wel bedenken hoeveel ruimte er hier om ons heen is.

En die ruimte tussen de huizen bestaat voornamelijk uit BOS.
En in die bossen wonen: wilde dieren. In allerlei soorten en maten.
Je hoopt ze altijd tegen te komen, behalve als je in de auto zit.
En vanmiddag hadden we geluk.

We zaten gezellig aan de keukentafel van J. met een kopje thee en zelfgebakken brownie toen ik opeens iets wits zag in de wei achter haar huis. En dat wits was.... de achterkant van een hertje. En daarnaast stond nog een hertje.
We pakten snel onze camera's (gelukkig had ik de mijne toevallig meegenomen voor je-weet-maar-nooit) en maakten foto's.
Hier krijgen jullie de duidelijkste te zien die ik gemaakt heb:

Haha, als je er een vergrootglas bij pakt, zie je de hertjes hopelijk in het midden. Maar het gaat om het idee.

Het was een gezellig bezoek. En daarmee heb ik dus mijn eerste nieuwe contact in Zweden gelegd.
Ook heb ik de buurman van J. ontmoet, dus dat is eigenlijk al 2. En de kinderen van J. natuurlijk. Dat maakt 4 nieuwe bekenden op 1 dag.

Ik voelde me vandaag gelukkig ook al beter dan gisteren.
Nog bedankt voor de beterschapswensen.
Ik ga weer dapper door. Morgenmiddag op bezoek bij Inger en Gert in hun nieuwe huis en daarna krijg ik de buurvrouw over de vloer.
Uitpakken en schilderen schieten zo niet erg op, maar dat heeft geen haast.