Wie niet waagt, die niet wint, deel 4

Wat vloog de tijd voorbij. Voordat we het wisten, was het alweer donderdag, de laatste dag dat we met zijn allen waren. En opnieuw was het prachtig weer. Wat een geluk.

's Morgens gingen Hanneke en Sandrina inkopen doen voor ons laatste gezamenlijke avondmaal. 

De rest hing heerlijk buiten rond met boekje, haakwerkje of gitaar. 

In de loop van de middag reden we naar Tingsryd.

In Tingsryd staat het warenhuis Börjes, een fenomeen dat je gezien en ervaren moet hebben als je hier bent.

In de jaren 40 begon de zaak als klein textielwinkeltje en groeide alsmaar verder uit tot een van de eerste warenhuizen. In de huidige winkel is daar nog veel van terug te zien. De oude bordjes boven de gangpaden en muurschilderingen uit de jaren 50 bijvoorbeeld.

Natuurlijk worden er nu gewoon spullen van nu verkocht, maar de sfeer ademt toch nog de jaren 50, vind ik.
Bijna alles wat je nodig kunt hebben, is bij Börjes te koop. Dat is reuze handig hier op het platteland. Dan hoef je niet overal ver voor te rijden. De 'grote' stad, Växjö, is hier toch ruim 40 km vandaan.

Wat Börjes echt bijzonder maakt en zelfs bekend in het hele land, is de cafetaria.
Boven in de winkel hangt een soort balkon waarop je aan de ene kant uitzicht hebt over het centrum van Tingsryd en aan de andere kant over de winkel. Leuk om daar te zitten dus.
Wat nog leuker is, is dat de koffie en de thee er maar 1,5 kroon kosten. Dat is nog geen 20 cent.
Ook alle lekkere dingen die je erbij kunt nemen zijn behoorlijk goedkoop.
Dat zorgt ervoor dat Börjes een echte ontmoetingsplaats is geworden voor iedereen die in Tingsryd even een rustmomentje of een gezelschapsmomentje zoekt. 's Morgens zit half bejaard Tingsryd daar met elkaar aan de koffie. En iedereen die komt winkelen neemt ook even pauze in de cafetaria. Er zijn tijden dat je echt geen vrij tafeltje kunt vinden en dat de rij voor de kassa tot onderaan de trap staat.
Gelukkig was het rustiger toen wij daar met zijn zessen kwamen aanzetten.
Wij gingen niet alleen iets drinken bij Börjes, wij gingen ook de räkmacka eten die tot ver buiten Tingsryd beroemd is. Van heinde en verre komen mensen die eten.

Zo ziet de vitrine eruit waar ze in staan:

En zo zagen die van ons eruit:

Een räkmacka is een boterham met een hele berg garnalen erop. En nog wat andere lekkere dingetjes.

Toen we alles op hadden, zijn we nog even door de winkel gelopen en daarna vonden we het veel te mooi weer om nog langer in Tingsryd rond te hangen en gingen we terug naar mijn huis.
Maar we hadden nog meer plannen voor deze laatste dag samen.

Eerst wandelden we naar mijn lievelingsplekje hier in de buurt, een klein strandje aan een meer. Met picknicktafels en een steiger. Meestal is er niemand anders te bekennen als je daar komt en dat was ook dit keer (gelukkig) zo.

 

We zaten heerlijk te genieten van het zonnetje, de stilte (meestal alleen door onszelf onderbroken) en het uitzicht. Het is daar zo prachtig, bijna magisch, vind ik.

We vonden ook nog een klein vriendje.

En we noemden hem Willy. Willy was constant op zoek naar een ontsnappingsweg, maar helaas voor Willy ging de tafel niet omhoog. Daarom hebben wij hem maar een handje geholpen en hem in een boom gezet. Toen klom hij vrolijk omhoog en verdween uit het zicht.

Na een tijdje besloten we maar weer eens terug te gaan lopen. 

Eenmaal thuis stond er in de koelkast iets heel lekkers op ons te wachten.

De eerder op de dag door Hanneke en Sandrina gemaakte smörgåstårta.

Dat betekent letterlijk: boterhammentaart. En dat is het eigenlijk ook. Sneetjes witbrood zonder korst met daartussen allemaal erg lekkere dingen: verschillende soorten vis en garnalen, komkommer, tomaten, sla, dille en nog meer. Als je hier klikt, kun je heel veel voorbeelden zien. 

We konden nog lekker buiten zitten tot de taart op was. Dat duurde niet lang. Na een kwartier was ie tot de laatste kruimel verdwenen. 

Binnen hebben we ons de rest van de avond vermaakt met Helen op gitaar en de rest uit volle borst meezingend. De een wat zuiverder dan de ander. :-)

Ook werden de gemaakte kosten met elkaar verrekend en die leken erg mee te vallen. Sommigen hielden zelfs nog Zweedse kronen over. Daar kon Hanneke weer blij mee gemaakt worden, want die had er nog een paar nodig. 

En zo was de week alweer bijna om. :-(