Prachtige wandeling

Met mijn buurvrouw had ik het erover dat de prachtige omgeving hier voor de mensen die hier al hun hele leven wonen heel gewoon is. Ik kijk elke dag mijn ogen uit en geniet, maar ik kan me voorstellen dat je het allemaal niet meer zo bijzonder vindt als je het jaar-in-jaar-uit ziet.

Zij beaamde dat, maar zei dat er ook wel plekken zijn die zelfs de mensen uit de regio als heel mooi beschouwen. Gelukkig maar. 

Ze stelde gelijk voor om een wandeling te gaan maken op 1 van die plekken. En dat liet ik me natuurlijk geen 2 keer voorstellen. Ik zei gelijk: graag!

Zo kwam het dat we afgelopen donderdag naar Knapelid reden, iets ten noorden van Linneryd.

We haalden de dochter van mijn buurvrouw op, parkeerden de auto en gingen op pad. 

Loop je het rondje mee? 

We begonnen op een hoog punt met uitzicht over het grote meer Rottnen.

Ten zuiden daarvan ligt een veel kleiner meer, het Tomtsjö. Dat is via een door mensen gegraven kanaaltje verbonden met Rottnen. 

Rond het Tomtsjö loopt een pad. Dat gingen wij volgen.

Heel helder water. 

Goed opletten waar je je voeten neerzette.

Regelmatig even blijven staan om te genieten van het uitzicht.

Hier was een dier met jeuk voorbij gekomen.

Ongeveer halverwege de wandeling, op de plek waar het Tomtsjö eindigt.

Het meer is eigenlijk een vol met water gelopen kloof in de rotsen. Rondom het meer zie je dus overal rots. Wonderbaarlijk hoeveel bomen en planten daar nog op kunnen groeien.

Soms was het flink klimmen.

Er groeiden allerlei mooie soorten mos. Doordat er hier al heel lang geen regen gevallen is, is het mos helemaal uitgedroogd. Het voelt gewoon hard aan.

We stonden weer hoog. Ik ben benieuwd wie dit vogelhuis heeft opgehangen. En hoe.

Een heel bijzondere paddenstoel.

Er stonden nog volop bosbessen. En een klein beetje lingon.

Op verschillende plekken was het pad een hindernisbaan.

Soms omhoog en soms weer naar beneden.

Hier kun je goed zien hoe laag het water nu staat. Minstens een halve meter lager dan normaal.

We waren het hele meer rond gelopen en kwamen bij het kanaaltje dat de 2 meren met elkaar verbindt. Jarenlang heeft er een stoomboot door dit kanaaltje gevaren. Daarmee werden de mensen uit de omgeving naar Hovmantorp gebracht, waar ze op de trein naar Växjö konden stappen. 

Je kunt je er in deze tijd niets meer bij voorstellen.

Terug bij het beginpunt.

En natuurlijk kun je niet met Zweden op pad zijn zonder dat er fika aan te pas komt. 

Koffie, sap, lekkere broodjes....

Zelfs aan servetten met herfstmotief had de buurvrouw gedacht. 

Lekker smullen om vooral de eraf gelopen calorieën er weer aan te krijgen. 

Langs het pad naar de auto kwamen we deze grote mierenhoop nog tegen.

Volop bedrijvigheid daar. Maar wij gingen uitrusten. 

En de buurvrouw had gelijk: het was een fantastisch mooie plek.