De lijst van al mijn wensen

Ergens in Blogland had ik gezien dat het boek De lijst van al mijn wensen rondgestuurd werd onder blogsters.

Dus toen ik op Facebook zag dat Esther het uit had, meldde ik me aan om mee te doen aan het doorgeefboek.

Maar, haha, het bleek dat zij het boek gewoon zelf gekocht had.

Toch stuurde ze het naar mij op.

De lijst van al mijn wensen, Grégoire Delacourt

Met nog wat leukigheidjes erbij. Heel lief.

Esther en haar buurvrouw vonden het boek nogal tegenvallen. 

Dus daar werd ik alleen maar nieuwsgieriger van.

Ik las snel mijn boek van Camilla Läckberg uit (De vuurtorenwachter) om gauw te kunnen beginnen.

Dat was geen straf, want dat boek las lekker weg.

De lijst van al mijn wensen was niet echt een dikkerd en makkelijk om te lezen, dus die had ik zo uit.

Esther wilde een recensie, dus vooruit dan maar.

Op de eerste plaats denk ik dat het boek niet zo goed vertaald is (uit het Frans). Zinnen lopen niet en het voelt niet goed Nederlands aan. Dat is jammer.

Ook wordt er in het boek erg vaak verwezen naar films en boeken waarvan de inhoud als bekend verondersteld wordt. Misschien is dat voor alle Fransen het geval, maar ik wist 9 van de 10 keer niet waar het over ging. Kan aan mij liggen natuurlijk. 

Vooral het boek De uitverkorene van de heer speelt een belangrijke rol. Maar ik ken dat boek niet.

Verder vind ik dat er nogal veel verhaallijnen door elkaar heen lopen die er eigenlijk niet zo toe doen. En dat de karakters in het boek nogal plat zijn. En daardoor niet echt geloofwaardig.

 

De hoofdverhaallijn, volgens mij dat Jocelyne 18 miljoen in de lotto wint en dat aan niemand vertelt, vind ik wel aardig uitgewerkt. Zij houdt haar mond en gaat intussen nadenken over wat ze nou eigenlijk echt zou willen met haar leven. Daarbij komt ze steeds meer tot de conclusie dat haar leven eigenlijk best goed genoeg is zoals het is.

Ik ga natuurlijk niet verklappen wat er uiteindelijk gebeurt, dat zou jammer zijn voor de volgende nieuwsgierige lezer.

Maar ik moet zeggen dat ik daar wel veel van herkende. En ik vond een paar mooie uitspraken over liefde en relaties in het boek die ik wel vond kloppen. Maar ook die kan ik hier niet opschrijven zonder de clou van het boek te verraden.

Een van de verhaallijnen was dat Jocelyne een blog bijhield dat heel succesvol werd. En toen haar man ziek werd, kreeg zij enorm veel steun van haar vele lezeressen.

Hoewel dat in het boek wat overdreven wordt (vind ik), geeft het wel een beeld van hoeveel fijne vrouwen er actief zijn in Blogland. Juist in het echte leven.

Heb je zin om dit boek ook te gaan lezen? Stuur me dan een mailtje met je naam en adres via het mailformulier onderaan mijn blog.

Wie weet ligt het dan binnenkort in jouw brievenbus.