Nog maar een fietstochtje

Omdat ik de kraanvogels nog steeds niet gezien had, stapte ik woensdagavond nog maar eens op mijn fietsje om te zien of ik ze kon vinden.

Camera mee en nu eens kijken aan de andere kant van het meer. Daar had ik ze ook een keer vanuit de auto gezien toen ik geen tijd en geen camera had.

Nou ja, je begrijpt het vast al: een hoop moois gezien, maar geen kraanvogel te bekennen.

Voor wie het leuk vindt, komen hier wat foto's van wat ik wel zag.

Deze muurtjes van stenen die uit de grond gekomen zijn, zijn typerend voor Småland. De hele grond zit hier vol met stenen. Van klein tot megagroot.

Ik zie ik zie wat jij niet ziet en het is een....

haas. Ik zag hem/haar toen ik aan kwam fietsen. Toen zat (waarschijnlijk) zij rechtop. Maar toen ze mij zag, probeerde ze zich onzichtbaar te maken. En dat lukte aardig. Ik heb de foto genomen met een telelens. En de onderste is daar weer van uitvergroot.

Het tegenovergestelde van de haas. Hoe langer ik bleef staan, hoe meer koeien er mijn kant op keken en kwamen. Nieuwsgierige beesten. :-)

Ik zag de buurman in het bos bezig met zijn bijenkasten en vroeg of ik even mocht meekijken. Dat mocht, maar ik moest er wel rekening mee houden dat de bijen konden steken. En ja hoor, 2 bijensteken in mijn oor. Nieuwsgierigheid werd bestraft. Ik heb er nu nog last van. Maar de buurman voelt er niks meer van. Hij doet alles met zijn blote handen!

Vergane glorie. Dit huis staat al tijdenlang leeg.

Hetzelfde schuurtje als daarnet, alleen nu met de avondzon er precies op. Vond ik mooi.

En dit is Zweden in juni. Bloemen overal.

Ik hoop dat jullie mee genoten hebben.

Ik kan geen genoeg krijgen van de Zweedse pracht.

Helaas moet ik volgende week alweer terug naar Nederland. Maar eerst nog even zoveel mogelijk genieten.