Puzzelen met gras en mos

Mijn noeste tuinarbeid begint vruchten af te werpen.....

Elke dag heb ik tot nu toe wel een tijdje in de tuin doorgebracht met laarzen aan en een hark in de hand.

Ik begin me langzamerhand bijna een echte boerin te voelen.

Aan de rand van elke omgewoelde kuil stamp ik eerst met mijn voeten de randen die nog vastzitten naar binnen en daarna hark ik alle losgewroete stukken in de kuil.

Dan nog even alles platstampen en op naar de volgende kuil.

Dat is ongeveer zoals het gaat.

Aan de zijkant van het huis ben ik nu klaar. 

Zoek de verschillen....

Aan de achterkant heb ik het meeste nu ook gedaan. Ik denk nog een uurtje (of misschien 2 als het tegenvalt) en dan is de klus eindelijk geklaard.

Eerlijk gezegd hoop ik wel dat dit een once in a lifetime experience is/was.

Hoewel het werk me meevalt. De grond is hier heel licht, niet van die zware zeeklei zoals ik in Lelystad gewend ben. En de losliggende stukken zijn intussen behoorlijk uitgedroogd, dus ook niet meer zwaar.

Maar al met al zitten er al heel wat uurtjes in.

Nu maar hopen dat het gauw allemaal weer aarde wordt en dat het gras (en het mos) er overheen gaat groeien. 

Ik moet steeds aan van die Amerikaanse begrafenissen denken: ashes to ashes, dust to dust..... terwijl ik aan het puzzelen ben met stukken gras en mos.

Een bijzondere bezigheid.

En terwijl ik zo hard aan het werk ben, zit ook de natuur hier niet stil.

Die explodeert gewoon.

Hier een paar foto's, waarvan ik de bovenste maakte op zondag en de onderste op dinsdag.

De onderste foto's zijn van de kersenboom. 

Oooooh, ik ben toch zo benieuwd naar hoe die gaat worden....