Wie niet waagt, die niet wint, deel 3

En toen was het alweer woensdag. De tijd vloog voorbij. 

Vandaag gingen we iets stouts doen, hoorde ik achteraf. 

Al een paar keer was ik voorbij een bordje gekomen waarop "Naturstig 8, 9, 12 km" stond.

Dat betekent Natuurpad. En daar was ik benieuwd naar, maar het was er nog nooit van gekomen om het te gaan lopen. 

Ik stelde het aan de dames voor en zij hadden gelijk allemaal zin. Dus na de koffie en de lunch gingen we op weg naar Jät.

We parkeerden de auto bij Jäts gamla kyrka. Dat is een heel oud kerkje (het oudste deel is van 1226) dat door tijdige restauraties heel goed bewaard is gebleven. Het ligt op een prachtige, stille plek.

Deze foto komt van Wikipedia

We liepen richting het startpunt van onze wandeling, het bordje dat ik al vaker gezien had, een stukje verderop langs de weg.

Het eerste wat we tegenkwamen, was een leegstaand huis met een appelboom en 3 pruimenbomen in de tuin. Heel veel fruit lag er op de grond en de takken hingen ook vol. Hier werd duidelijk niet naar omgekeken. Zo zonde. 

Daarom stapten wij de tuin in en aten het een en ander op. Daarna liepen we verder en kwamen onderweg nog meer volgeladen fruitbomen tegen. Maar die stonden bij bewoonde huizen, dus daar bleven we af. 

Deze rode appels waren zo groot en zo mooi, daar hebben we vol bewondering naar gekeken. 

Eenmaal van de weg af liep Margreet voorop en wij volgden. 

Als snel ging het pad langs het water, een uitloper van het grote meer Åsnen. 

Het is daar zo mooi! En zo rustig, dat kun je je bijna niet voorstellen.

Langs het eerste stuk stonden nog wat vakantiehuisjes, maar daarna eigenlijk geen bebouwing meer. 

Bij het strandje waren maar een paar vrouwen met kleine kinderen en een ouder echtpaar. Verder niemand. En dat kwam nog doordat het heel warm weer was, anders was daar waarschijnlijk ook niemand geweest. 

Even uitrusten en genieten van het uitzicht.

De kindjes waren heerlijk aan het spelen in het water. En ze praatten zo leuk Zweeds. :-)

We kwamen onderweg allerlei dieren en diertjes tegen. Onder andere de nodige hazelwormen.

Ik dacht dat dat kleine slangetjes waren, maar Hanneke wist dat het hagedisjes zonder poten zijn.

We kwamen bij een uitkijktoren.

Degenen die daarop klommen hadden een prachtig uitzicht.

Daarna liepen we nog een heel stuk door het bos, vlak langs het meer.
We kwamen nog leuke koeien tegen.

En uiteindelijk kwamen we, na de ronde van 8 km te hebben gelopen, weer terug bij het kerkje van Jät.

Daar hebben we nog even op een bankje gezeten en daarna een rondje rond de kerk gelopen.
Humor hadden ze er ook.

Voordat we in de auto stapten, gingen we nog even naar de fruitbomen bij het leegstaande huis en plukten en raapten de nodige pruimen.

En dat bleek eigenlijk heel stout te zijn.....
Ik dacht dat het geen kwaad kon om (afgevallen) fruit van de verrotting te redden, maar later hoorde ik dat het in Zweden niet de bedoeling is om dit zomaar zonder toestemming van de eigenaar te pakken. Nou ja, de pruimen waren er niet minder lekker om.
En ik blijf het zonde vinden dat al dit kostelijke fruit nu zomaar blijft verrotten omdat niemand het pakt of plukt. Hopelijk hebben er dan nog veel dieren iets aan.

Toen we allemaal weer thuis waren, heeft Margreet een heerlijke pastasalade voor ons gemaakt.
We hebben elke dag zo lekker gegeten!

´s Avonds heb ik nog Ticket to Ride gespeeld tegen Helen. En heel erg verloren.
De anderen keken gezellig mee.