Iedereen in Nederland weet natuurlijk dat de broertjes Ruben en Julian al 2 weken zoek waren. En zelfs tot mij in Zweden was dat doorgedrongen.
Ik zette de Amber Alert op mijn Facebook en volgde het nieuws over de jongetjes.
En dus ook het nieuws van gisteren.....
Eigenlijk werd in de loop van de middag al duidelijk dat ze gevonden waren, hoewel dit niet officieel bevestigd werd. Maar voor mij voelde het al zo.
En helaas volgde gisteravond om 23.00 uur een persconferentie. Die ik door mijn slechte internetverbinding maar ongeveer voor de helft kon volgen. Maar eigenlijk waren alleen de eerste paar door de burgemeester van Zeist (hoe veelzeggend was het al dat hij daar zat) uitgesproken zinnen nodig om alles te weten.
Het is 'fijn' dat de broertjes eindelijk gevonden zijn, dat maakt een eind aan een hoop onzekerheid.
Maar ze zijn wel dood gevonden. En dat lijkt me voor hun moeder ondraaglijk.
Ik denk de hele tijd aan haar. Hoe moet zij nu verder met leven? Dat is toch onmogelijk als zoiets je is overkomen?
Ik ben helemaal van slag door dit drama. Er komt niets uit mijn handen. En mijn hoofd draait rondjes.
Maar dat staat natuurlijk in geen enkele verhouding tot wat deze vrouw nu moet meemaken.
En dat alles na een relatie met een man waarmee ze ooit gelukkig is geweest en waarin ze geloofde.
Eigenlijk heb ik er geen woorden voor, maar ik moet het toch even kwijt.
 |
| de foto is van internet geplukt |
11 opmerkingen:
inderdaad, hoe moet je als mama dan verder??? Geen mens die het zich kan voorstellen...
zulk een drama zou nooit mogen gebeuren...en toch vrees ik dat er dagelijks mensen met een vreselijk hartverscheurend leed geconfronteerd worden...
In wat voor wereld leven wij????
Is het dan écht zo moeilijk om gewoon te doen en te zijn?!
Zo triest deze afloop. Ik ben er de afgelopen weken veel mee bezig geweest, steeds gekeken of er nieuws was, gehóópt dat ze in ieder geval gevónden zouden worden. Want dat het de bedoeling was dat ze niet gevonden worden blijkt wel uit de vindplaats, weggestopt, uit het zicht.
Weer een paar onschuldige prachtige kinderen het slachtoffer geworden van een grote-mensen ruzie, van een vechtscheiding. Ik kan me niet voorstellen dat je je kind iets aan kunt doen maar mensen in nood kunnen blijkbaar hele rare dingen doen. Wij kunnen en mogen de vader niet veroordelen omdat we het hele verhaal niet kennen. Neemt niet weg dat ik het echt verschrikkelijk vind en écht hard heb gehuild toen gisteravond eindelijk de officiële verklaring kwam. Ik heb vanmorgen mijn kindjes een dikke knuffel gegeven. x Syl
Klopt dit is zo'n bericht wat je niet meer los laat en nog lang bij je blijft.
Gewoon vreselijk !
Ook hier in België was het nieuws, jammergenoeg!
Ik heb ook al veel aan die mama gedacht en de kinderen uit hun klas...
Het is heel erg. Ik zag een foto van de jongetjes, wat een heerlijk stel.
Je snapt niet dat een ouder dit zijn kinderen aan kan doen.
Tja, daar zijn ook helemaal geen woorden voor. Zo triest, ik ben er ook steeds in mijn hoofd mee bezig!!
Is verschrikkelijk meis .... en dat drukt zelfs deze voor mij onvoorstelbare en onbegrijpelijke daad niet goed uit.
Ja, vreselijk nieuws hè, we volgden het hier vanuit Vlaanderen ook mee... Je kaarsje is een bmooi gebaar, liefs!
Het is een vreselijk drama waarvan ik nog steeds geloof dat niet de paps de dader is...vraag me niet waarom? Mijn gedachten gaan naar de moeder maar ook naar de ouders van de vader...er worden zulke nare dingen getypt....En.....we waren er niet bij dus mensen stop stop stop met oordelen denk ik dan...
Wat hebben deze 2 knulletjes al mee moeten maken en dan ook zo jong moeten sterven pffffff zo onrechtvaardig!
X Es
Een reactie posten