Kijken door buitenlandse ogen

Vorige week maandag mocht ik een bekende uit Australië, ik zal haar E noemen, want zij wil niet online vindbaar zijn, een klein stukje van Flevoland en Almere laten zien. En wat was dat leuk! (ondanks dat het ijskoud was en hard waaide)

Ons uitstapje begon op het Station Almere Centrum waar ik haar afhaalde van de trein. 

Ze was een beetje van slag af, want in de buurt van Amsterdam was er voor haar ogen iemand beroofd van zijn rugzak. Tja, dat is helaas ook Nederland. 

Dus we gingen eerst maar even koffie drinken. Hoewel, E drinkt helemaal geen koffie, maar alleen 'kinderthee', oftewel thee met heel veel melk.

Daarna brachten we een bezoekje aan de bibliotheek. Lekker warm binnen en nog veel te zien ook.

E was onder de indruk van het gebouw en de verschillende uitzichten, waaronder de huizen bovenop de winkels. Compleet met tuintjes en al.

Na ons bezoek aan de bieb waagden we ons buiten, de kou in. 

We liepen een rondje langs verschillende gebouwen van het nieuwe Stadshart. Een beetje te veel om hier allemaal te vertellen. Dat moet je gewoon zelf een keer komen bekijken. Ik leid je heel graag rond.

Natuurlijk sloegen we mijn favoriete gebouw niet over:

The Wave, heet het. En misschien zie je waarom.

Als je goed kijkt, zie je links ook een hond die uitgelaten wordt. Hij staat naast het paaltje waarop staat dat het daar verboden voor honden is.

Jaja, het kàn in Almere, is de lijfspreuk van Almere. ;-)

Hier zie je E en mij ook. Hihi.

Na een lekker broodje liepen we naar mijn auto en gingen we verderop een kijkje nemen.

We reden eerst langs het project De Realiteit.

Grappige huisjes die doen denken aan huttenbouwprojecten voor kinderen.

Maar er wonen echt mensen in.

Natuurlijk moest ik ook de Oostvaardersdijk laten zien die ervoor gezorgd heeft dat de zuidelijke Flevopolder ontstaan is en nu nog steeds bestaat. Zonder die dijk was hier niets dan water.

Hoewel we zo ongeveer uit onze jassen waaiden, wilden we toch de auto uit. 

E wilde zelf op de dijk gestaan hebben.

En wat zag ik tot mijn verbazing?

IJs.

E had een beertje bij zich dat op allerlei plekken die zij bezoekt op de foto gezet wordt.

Dus ook hier.

Dapper beertje, hè? Gelukkig had ze een warm jasje aan.

We liepen ook nog even langs het grootste gemaal van Europa.

En we stonden op de brug bij de sluis waar ik afgelopen zomer ook al een keertje was.

Op die dag was ik met een Nederlandse vriendin die in Almere woont. En zelfs wij polderbewoners vonden het toen indrukwekkend om te zien dat het water aan de ene kant van de Oostvaardersdijk zomaar 6 METER hoger staat dan aan de andere kant.

Je zult begrijpen dat de Australische E helemaal onder de indruk was.

Wij staan er eigenlijk nooit zo bij stil, maar 6 meter onder zeeniveau wonen is toch best wel bijzonder.

Als je er even over nadenkt, snap je dat er 24/7 gewerkt wordt aan onze veiligheid en droge voeten.

We bleven niet te lang buiten, want het was veel te koud. Snel weer de auto in.

Langs de gevangenis van Almere, die in Almere-Buiten staat en Almere-Binnen heet.

En op weg naar de Regenboogbuurt. Een bijzondere wijk in Almere waar alle huizen kleuren hebben volgens de kleuren van de regenboog.

Deze foto heb ik natuurlijk niet zelf gemaakt, maar van internet afgehaald.

Als je tussen Lelystad en Almere op de A6 rijdt, zie je de rode flats.

De Rode Donders worden ze genoemd en ze zijn waarschijnlijk de meest opvallende gebouwen van de Regenboogbuurt.

Onderweg kwamen we langs een kringloopwinkel (niet mijn favoriete, want veel te duur), waar we even naar binnen gingen om te zoeken naar typisch Nederlandse kinderboekjes.

Gelukkig vonden we een paar Nijntjes en het eerste boekje van Jip en Janneke. 

Voor 1 euro per stuk mochten we ze meenemen. Nou ja, vooruit maar.

Het was grappig dat E overal in Almere Nijntjes zag. 

Ook weer zoiets waar je als Nederlander helemaal niet op let. Maar er zijn inderdaad heel veel Nijntjes te zien, echt overal, als je erop let.

Als laatste reden we naar Almere-Haven, waar we aan de haven nog even de andere grote sluis van Almere bekeken. Ook hier weer 6 meter hoogteverschil. 

We liepen nog eventjes binnen bij de HEMA. Daar was E nog niet geweest. Maar een bezoek aan Nederland zonder bij een HEMA geweest te zijn, dat kan natuurlijk niet.

Op weg naar de HEMA kwamen we langs een sexshop. Ook een bijzonder fenomeen voor iemand uit Australië.

Het was jammer dat het zo koud was, want nu hadden we geen zin om nog verder in Almere-Haven rond te kijken. Dus we gingen op zoek naar een plek om iets te eten.

Omdat het maandag was, waren de meeste restaurantjes dicht. Maar het Pannekoekenschip was open.

En waar kun je een dagje Almere/Flevoland beter mee afsluiten dan met een oerhollandse pannenkoek op een oude Hollandse schuit?

Na afloop van ons ontzettend gezellige dagje zette ik E weer af bij het station waar ik haar 's morgens had opgehaald. Zij treinde naar haar logeeradres en ik reed naar Lelystad.

En ik miste Almere.

Wie had dat ooit gedacht? 

In 1997 'moest' ik naar Almere verhuizen en wilde ik er eigenlijk met geld toe nog niet heen. En nu vind ik het ontzettend jammer dat ik geen Almeerder meer ben.

Voor wie het over het hoofd gezien heeft: ik heb een kleine give-away.

Holly Hobbie met of zonder neon. ;-)