Het vervolg van de reis

Omdat ik al om half 8 op mijn kamer in Ferienhof Budach was, had ik nog alle tijd om iets te doen. 

Bij gebrek aan internet (dat kun je natuurlijk niet ook nog verwachten op een goedkoop adresje) begon ik aan een nieuw haakprojectje dat ik uit mijn hoofd kon doen.

Ik ga nog niet verklappen wat het wordt, maar het wordt in elk geval gehaakt van de rode wol die van 'het dekentje' is afgekomen. De zwarte wol komt uit mijn wolletjesvoorraad.

Daarna las ik nog wat in het boek dat ik van mijn dochter voor mijn verjaardag kreeg en toen gingen de oogjes toe. 

Op donderdagmorgen kon ik op mijn gemakje opstaan en mijn spullen weer inpakken voor de rest van de reis. Het pension ligt heel landelijk, dus dit was het uitzicht uit het raam van de gemeenschappelijke keuken:

Links een duif en rechtvooruit een verlaten vogelnest. Daarachter landerijen waar nog niks op stond. 

En..... geen sneeuw te bekennen. Daar was ik blij mee, want op een schone weg rijd je toch een heel stuk makkelijker.

Maar nee hè, toen ik mijn spullen in de auto ging zetten, begonnen er kleine sneeuwvlokjes te vallen. En omdat het onder 0 was, bleven die liggen. En het werden er meer en meer en meer......

Ik ging voordat ik aan mijn reis naar Nederland ging beginnen eerst nog even (een klein stukje terug richting Denemarken) naar Handewitt om daar boodschappen te gaan doen. Voor mezelf en voor anderen lekkere en nuttige dingen kopen die in Nederland niet te koop zijn of veel duurder. 

En ik vind dat gewoon leuk om te doen.

Terwijl ik daarnaar op weg was, sneeuwde het lustig door. Voordat ik het dorp uit was, lag er al een aardig laagje op de weg. En het was glad! Oeps, dat was niet mijn bedoeling.

Omdat ik mensen beloofd had om spullen uit Duitsland mee te nemen, ging ik toch maar. Hoewel ik eerst twijfelde of ik niet beter gelijk richting Nederland kon rijden.

Uiteindelijk bleek dit een goede beslissing, want in de tijd dat ik boodschappen deed, waren de Duitse strooiwagens in actie gekomen en was de snelweg in elk geval schoon. Ook al sneeuwde het nog steeds flink.

Het rare was dat het na ongeveer 100 km rijden stopte met sneeuwen en daar lag ook helemaal geen sneeuw. Dus kennelijk was het winterweer alleen over het noordelijke puntje van Duitsland gegaan.

Ik heb zelfs stukken met mijn zonnebril op gereden! 

Dat was een tijdje geleden: de combinatie van zon en geen sneeuw. Heel fijn!

Van dit deel van de reis heb ik geen foto's gemaakt, want dat vond ik een beetje te gevaarlijk. Op de Duitse snelweg wordt, zoals bekend, 'nogal' hard gereden. En dat vraagt concentratie.

Precies vlak voor Hamburg hield mijn cruise control het weer voor gezien. Slechte timing, want nu moest ik heel Hamburg voorbij zonder. En daar ben ik nogal slecht in, dus dat reed niet fijn.

Gelukkig verliep de rest van de reis voorspoedig.

Ergens halverwege Duitsland verloor ik de laatste rest Zweedse sneeuw vanaf mijn autodak. 

Dat vond ik wel grappig.

Via de mail had ik nog met mijn zus afgesproken die in Emmer-Compascuum woont. Ik ging gezellig even bij haar langs, want het lag toch zo'n beetje langs mijn route. Normaal zien wij elkaar bijna nooit, omdat we best ver van elkaar af wonen. Dus dit was een mooie gelegenheid.

We hebben gezellig samen gegeten en een beetje bijgekletst.

Daarna nog een laatste stukje rijden en aan het eind van de avond stapte ik weer in mijn eigen bedje in Lelystad.

O, o, o, wat zag mijn trouwe bolide eruit. Die heeft wat smurrie over zich heen gekregen.

En daarom mocht hij (of zij?) als beloning op vrijdag lekker door de wasstraat.

En kijk eens wat er (behalve een paar niet zo leuke rekeningen) op mij lag te wachten toen ik donderdagavond laat thuiskwam?

Toffe post uit Blogland. Daarover later meer.