zaterdag 24 augustus 2013

De mereltjes

Bij het terugkijken van oude berichten, kwam ik er achter dat ik hier helemaal niet meer heb laten zien hoe het de mereltjes uit het nest boven mijn slaapkamerdeur is vergaan.
Alleen op Facebook heb ik daar foto's van laten zien.
Nou ja zeg, dat kan toch niet zomaar.
Dus daarom ook hier nog even een kleine update van de mereltjes uit Lelystad.

Op 22 juli kreeg ik eindelijk de kans om eens in het nest te kijken, omdat voor die tijd Moeder Merel echt aan haar nest vastgeplakt zat en Vader Merel voor de fouragering zorgde. In elk geval altijd als ik keek.
Toen waren de vogeltjes al groot.


Een dagje later zat er al eentje op een tak naast het nest.


Die viel na een tijdje naar beneden en verdween onder de heg tussen mij en de buren met Moeder Merel er achteraan.

Op 26 juli sprongen ook de andere 3 mereltjes uit het nest.
2 landden er op de grond.



En eentje op een tak vlak onder het nest.


Ze bleven allemaal een tijdje verdwaasd zitten en verdwenen daarna uit het zicht.
Ik ga er maar van uit dat Vader en Moeder Merel hun jonkies goed in de gaten hebben gehouden vanaf toen.

Later op de dag zag ik 1 mereltje achter in mijn tuin zitten. Een hele tijd op dezelfde plek.


Het was mij niet duidelijk of die kleintjes nou ook al echt konden vliegen, want dat heb ik ze niet zien doen.
Deze deed wel een poging.


Ik hoop dat de kleintjes het allemaal gered hebben.

Vader en Moeder Merel zag ik nog wel de hele tijd in de buurt.



Al snel had Mevrouw Merel weer een nieuw nest gebouwd. Tenminste, ik ga er maar van uit dat het dezelfde Mevrouw Merel is. En zo liet ik haar achter toen ik op 9 augustus naar Zweden vertrok.
Dus geen idee wat er met dit nestje gebeurt of gebeurd is of gebeuren gaat.


vrijdag 23 augustus 2013

De inktvisjes

Wie had ooit kunnen denken dat mijn berichtje waarin ik de door mij gehaakte inktvisjes voor Zweedse te vroeg geboren babytjes liet zien zoveel impact zou hebben?

Inmiddels is dat bericht meer dan 1000 keer bekeken en hebben meer dan 100 vrouwen het patroon aangevraagd.

Natuurlijk niet alleen door mijn berichtje. Ook een aantal andere blogsters heeft aandacht besteed aan het project Små bläckfiskar.


Hier doen we het allemaal voor.

Omdat het een beetje onoverzichtelijk was geworden om via alle berichtjes op mijn blog de informatie over het project te vinden, heb ik nu een aparte pagina aangemaakt waarop ik het hele verhaal zo'n beetje heb samengevat. Ik hoop dat dat duidelijker is, zodat iedereen vrij snel kan lezen hoe en wat.

Als iedereen die het patroon gevraagd heeft ook daadwerkelijk inktvisjes gaat haken, dan word ik straks overstelpt met inktvissen. Ik ben heel benieuwd!

Degenen die lid zijn van de Facebookgroep hebben misschien gelezen dat er op dit moment een paar Zweedse ziekenhuizen zijn waar men de inktvisjes niet meer aan de kindjes wil geven, omdat de verpleging geen tijd heeft om de inktvisjes steeds te wassen. Heel jammer natuurlijk. Maar gelukkig zijn er nog veel ziekenhuizen over waar de inktvisjes met open armen ontvangen worden. 
Zowel ouders als verpleging zijn er heel blij mee.
Voor de ouders is het natuurlijk ook een morele steun als ze in de tijd van grote stress iets krijgen waar iemand die ze niet kennen belangeloos en met liefde aan gewerkt heeft.

Dus wat mij betreft gaan we door met haken.
Elk kindje dat baat zal hebben bij een inktvisje telt.



De foto's komen van de site van Babydjungel en Facebook.

donderdag 22 augustus 2013

Dinsdag Loppisdag

Het is wel weer eens de hoogste tijd dat ik hier iets van me laat horen.
Alweer meer dan een week geleden is het dat ik iets schreef.
Van woensdag tm zaterdag had ik vrienden te logeren met hun zoon en hun hond, dus volle bak hier.
En dan komt er van bloggen niks.

Ze lieten nog wel een souvenir achter.
De zoon doet iets met graffity en hij vroeg of hij iets mocht maken op de muur van de logeerkamer.
Nou.... uhm...., okee dan, maar dan wil ik wel eerst het ontwerp zien.
Zo gezegd, zo gedaan en dit is het geworden:

Voor:


Na:


Hoewel hij ietsje groter is geworden dan ik dacht, vind ik het toch wel grappig.
Dus voorlopig hoeft er nog niet overheen geschilderd te worden. Hij mag blijven staan.

Toen mijn logés weg waren, verder Zweden in getrokken, moest ik wel even bijkomen.
Zoveel mensen om me heen ben ik niet meer gewend.
En natuurlijk moest er een beetje gepoetst worden in huis. En bedden verschoond en gewassen en zo.
Dus daar was ik ook best druk mee.
En daarom mocht ik dinsdag een beloning van mezelf: een dagje Växjö. Yeah!
Met natuurlijk bezoekjes aan diverse kringloopwinkels.

Zin om iets van mijn buit te zien? Hier komen wat foto's.


In de categorie 'nuttig': een Ikeastoel voor in mijn huiskamertje. Rood is niet echt de kleur die daar past, maar de rode hoes kan eraf en dan zit er smetteloos gebroken wit onder. Helemaal goed.
En bij deze stoel vond ik ook


een poef cq voetenbankje van Ikea.
De hoes die eroverheen zit is gekrompen in de was en er zit een vlek op, maar die hoes gaat natuurlijk niet lang blijven. Hier gaat gehaakt worden!! :-)


Nog meer nuttigs: 2 oerlelijke pannen. Maar die had ik nodig, want ik heb alleen maar kleine pannetjes. Dus toen ik de logés had, moest ik al een pan lenen van de buurvrouw. En bovendien heb ik een grote pan nodig als ik iets wil doen met de megahoeveelheid bessen die uit mijn tuin komt.
Mooie pannen waren er niet bij de kringloop en nieuwe pannen vind ik veeeeeeeeel te duur. Dus dan deze maar. Eentje is er al gebruikt, maar daarover later meer.

In de categorie 'kneuterigheid':


Een geborduurde Zweedse variatie op Oost, west, thuis best.
Ik viel vooral voor het hondje en het poesje.


Een gehaakte tas met houten handvatten en een verhaal.
Er zat geen prijsje op toen ik hem vond. Dus ik ging aan een medewerker van Erikshjälpen vragen hoeveel de tas zou moeten kosten. Hij vroeg wat ik ervoor wilde betalen, dus ik zei 20-25 kronen. Toen vroeg hij of ik 15 kronen ook goed vond. En ja hoor, daar kon ik me wel in vinden. Iets minder dan 2 euro dus. 
Koopje toch? Nu nog zien wat ik ermee ga doen.


3 oude kinderboeken, die er nog heel goed uitzien van binnen.
Deze boeken zijn oorspronkelijk uitgegeven in 1963 in alle Scandinavische landen en er staan dus ook verhaaltjes en gedichtjes in uit Noorwegen, Zweden en Denemarken.
Deze 3 zijn herdrukken uit de jaren 70. Maar toch nog met een hoog nostalgie-gehalte. Kneuterige verhaaltjes en schattige tekeningen.
Ook vond ik een Zweedse Nijntje. 

En hoewel ik me had voorgenomen dat ik geen lapjes meer ging kopen.......


Het is maar goed dat ik geen man meer heb. Nu kan niemand er iets van zeggen.

Tenslotte kon ik deze niet laten staan:


Ik heb helemaal geen post om er tussen te zetten, maar deze handgefiguurzaagde elanden hebben een plekje gevonden in mijn huiskamertje.

Hoe gelukkig kun je worden van kringloopspul? ;-)

woensdag 14 augustus 2013

Wat wachtte er allemaal op mij?

De vorige keer beloofde ik jullie nog te laten zien wat er zoal op mij wachtte toen ik hier aankwam.
Allereerst een paar buurvrouwen blijkbaar. Zo leuk. Mijn eerste koffievisite (fika, dat zou ik ook nog eens uitleggen) zit er alweer op. :-)
Maar de natuur had ook hier niet stilgezeten.....


Een beetje onkruid op het terras en een beetje onkruid tussen de planten.
Maar gelukkig lang niet zo erg als toen ik terugkwam in Lelystad.

En dan de bessenstruiken.....


Rode bessen. Deze struik stond eerst gewoon rechtop, maar is nu helemaal doorgebogen onder het gewicht van de bessen.


Van de rode bessen heb ik een stuk of 6 struiken vol. Oeps, beetje veel.


Zwarte bessen. 2 struiken bommetje vol. Helaas zijn deze niet lekker om zo te eten. Daar moet echt sap of zoiets van gemaakt worden.


En dan nog kruisbessen. Duizenden en duizenden.
Ik ga mijn best doen om er iets van te maken, maar ik hoop vooral dat ik nog wat mensen blij kan maken met deze enorme fruitovervloed. Want zelfs de vogels krijgen dit niet op volgens mij.

Herinneren jullie je de kersenboom nog? O o o, wat hing daar veel aan. En wat was het jammer dat de kersen precies rijp waren toen ik er niet was.
Gelukkig schijnt er wel flink geplukt te zijn door mensen uit de buurt.
Op het eerste gezicht is dit wat er nu nog aan de boom hangt:


Maar wat hoger in de boom blijken toch nog aardig wat eetbare kersen te hangen. 
Dus even een trapje gepakt en een bakje en toch nog wat kunnen oogsten.


Niet allemaal even mooi meer, maar nog wel lekker!

Dit was het resultaat van een paar takken leegplukken aan de doorgebogen bessenstruik:


Die zijn inmiddels allemaal op. Mjam mjam.

De appeltjes zijn pas over een maandje rijp. Maar er hangt best veel aan de boom.


Dan heb ik ook nog een wespennest onder het huis. Hier zie je de ingang. En als je heel goed kijkt, zie je ook een paar wespen.


En een stukje verder kan ik een berkenkwekerijtje beginnen.


Kijk, mijn terrasje is alweer een beetje van het onkruid ontdaan.


De plantenbak heb ik meegenomen uit Nederland. Paste nog net in de auto.
Ik vond het zonde om de zelfgekweekte plantjes dood te laten gaan. 
Nu kan ik er hier nog van genieten.

En inderdaad, je ziet het goed, het heeft ook geregend.
Het is nu niet zulk mooi weer als de vorige keer, maar lekker genoeg.
Af en toe een buitje is niet erg. Goed voor de tuin, die best wel droog was.

maandag 12 augustus 2013

Terug naar Zweden

Afgelopen vrijdag liet ik Mevrouw Merel, die weer een nieuw nest gebouwd heeft, achter in Lelystad.
Nu kan zij haar nieuwe kindjes in alle rust gaan uitbroeden.


Ik stapte weer in mijn volgeladen autootje en ging op weg.
Eerst naar mijn overnachtingsadresje in Noord-Duitsland.
Onderweg deed ik op mijn gemakje boodschappen en stond ik bij elkaar toch wel een uurtje in de file.
Er was een hoop vakantieverkeer op weg en in Duitsland waren weer wat nieuwe wegwerkzaamheden.
Maar dat mocht de pret niet drukken, ik had geen haast.

Op zaterdagochtend kocht ik nog wat verse spulletjes, lekkere Duitse broodjes en bloemen voor mijn Zweedse buurvrouwen in het laastste plaatsje voor de Deense grens.
Ik gooide mijn tank vol met goedkope(re) Duitse benzine en begon aan de tweede helft van de reis.
Ook in Denemarken was het druk op de weg. Blijkbaar gaan er toch steeds meer mensen naar het noorden op vakantie. En geef ze eens ongelijk. :-)

Ik reed weer over de Storebeltbrug en de Öresundbrug. Elke keer weer ben ik onder de indruk van die enorme bouwwerken. Prachtig. Ik hou van grote bruggen. 
Alleen jammer dat het zo duur is om er overheen te mogen.

Langs mijn route ligt de stad Lund. En daar woont een van de ambassadrices van het inktvisjesproject.
Dus ik had haar gevraagd of ik de 18 naar mij gestuurde inktvisjes even bij haar langs mocht brengen. 
Dat mocht.

Ik had haar via sms laten weten hoe laat ik er ongeveer zou zijn. Ik parkeerde mijn auto in de straat en pakte de doos met inktvisjes. Toen zag ik haar al staan op de stoep voor het huis waar ze woont. 
We stelden ons aan elkaar voor, ze pakte de doos van mij aan, zei dankjewel, we maakten een heel kort praatje en..... ze verdween weer naar binnen. 
Tja, dat kom je wel vaker tegen in Zweden. Laten we het maar op verlegenheid en bescheidenheid houden. 
Bij sommige Zweden heeft het tijd nodig voordat ze je binnenlaten. 
Nou ja, geen foto van de overdracht van de inktvisjes dus. ;-)

Het laatste stukje van de reis was weer het mooiste. Ik rijd speciaal een stuk binnendoor om te kunnen genieten van het landschap.
Ik kwam weer langs Rönnebodaån.


Dat is trouwens geen plaats, maar een riviertje.
En nu regende het niet, dus ik stopte nu iets langer dan de vorige keer om een paar foto's te maken.




Zo mooi is het daar. En dan kun je op de foto's niet eens zien hoe STIL het er is.

Ik ging gelijk even langs Inger en Gert, want ook Urshult, waar zij nu wonen, ligt op de route. 
Daar mocht ik wel binnenkomen, kreeg ik een kopje thee met lekkere zelfgebakken appeltaart en werd ik bijgepraat over de laatste nieuwtjes uit de buurt.

Daarna nog een klein stukje rijden en toen was ik weer bij mijn tweede thuis.
De buren zagen mij en heetten me welkom. Ja, het voelde echt als thuiskomen.
In de tuin stond van alles en nog wat op mij te wachten, maar daarover vertel ik de volgende keer.

dinsdag 6 augustus 2013

Post post en nog eens post

Voordat ik a.s. vrijdag weer richting Zweden ga vertrekken, wil ik proberen nog het een en ander te versturen wat mensen van mij tegoed hebben. Ik hoop dat het gaat lukken.
Ik heb in elk geval een beginnetje gemaakt.
Dit gaat vandaag met PostNL mee:


Ik ga niet verraden wat erin zit en naar wie het toe gaat. Want dan is het voor hun geen verrassing meer.
Een van de pakjes bevat wel het boek De lijst van al mijn wensen
Dat stuur ik naar Jos van het blog CreaBH.
Jos gaat het ook weer doorsturen als ze het uit heeft, dus ik raad de dames die ook gereageerd hadden aan om het blog van Jos in de gaten te houden.

Ik hoop dat alles bij de geadresseerden aan gaat komen.
Zie je al die mooie oude guldenzegels? Zo jammer dat die vanaf 1 november niet meer gebruikt mogen worden. En schandalig vind ik het eigenlijk ook, want die zegels zijn allemaal wel gekocht en betaald. Dus ik vind dat PostNL ze op zijn minst zou moeten omwisselen voor geld of nieuwe postzegels. 
Maar ja, wie ben ik? Niet belangrijk voor PostNL, want ik ben maar een goede klant. :-(

Gisteren kreeg ik ook weer post.
Een envelop gevuld met maar liefst 4 inktvisjes.


Ik weet (nog) niet van wie ze afkomstig zijn.
Ze zijn gemaakt door Lies van het blog Huisvlijtig Liesje.
En ik hoop dat ze aan de voorwaarden voldoen, want volgens mij zijn ze niet van katoen gemaakt.
Maar ze gaan gewoon mee op reis en dan mag de ambassadeur in Zweden die ze krijgt, beslissen of ze voor een babietje of  voor een broertje of zusje gaan worden.

Dit vond ik grappig en slim op de envelop:


En zo ziet het er nu uit op mijn bank:


Bijna ready for take off: 18 inktvisjes al.

Mocht je nog aan het haken zijn voor het project, doe rustig aan. Alles wat ik voor vrijdag binnen heb, gaat deze keer mee en alles wat later binnenkomt, mag de volgende keer meereizen. Dat zal op zijn vroegst in oktober zijn, dus alle tijd.
Stuur liever geen inktvisjes op als ik in Zweden ben, aangezien ik geen eigen brievenbus heb.

OPMERKING VOOR IEDEREEN DIE MEE WIL DOEN MET HET HAKEN VAN INKTVISJES:
Lees s.v.p. eerst even alle berichtjes die ik over dit onderwerp heb geschreven, want ik krijg nu vragen die al beantwoord zijn en opmerkingen die al eerder gemaakt zijn.
Ook werkt het niet om te reageren onder een bericht als je de pdf wilt hebben. Want meestal staat je e-mailadres er dan niet bij en moet ik een hele speurtocht beginnen om dat te vinden.
Dus graag even mailen via het mailformulier onderaan mijn blog.
DANK DANK DANK!
Hier vind je alle berichten over de inktvisjes:
http://aankleedpopje.blogspot.nl/search/label/sm%C3%A5%20bl%C3%A4ckfiskar

vrijdag 2 augustus 2013

De lijst van al mijn wensen

Ergens in Blogland had ik gezien dat het boek De lijst van al mijn wensen rondgestuurd werd onder blogsters.
Dus toen ik op Facebook zag dat Esther het uit had, meldde ik me aan om mee te doen aan het doorgeefboek.
Maar, haha, het bleek dat zij het boek gewoon zelf gekocht had.
Toch stuurde ze het naar mij op.

De lijst van al mijn wensen, Grégoire Delacourt

Met nog wat leukigheidjes erbij. Heel lief.

Esther en haar buurvrouw vonden het boek nogal tegenvallen. 
Dus daar werd ik alleen maar nieuwsgieriger van.

Ik las snel mijn boek van Camilla Läckberg uit (De vuurtorenwachter) om gauw te kunnen beginnen.
Dat was geen straf, want dat boek las lekker weg.

De lijst van al mijn wensen was niet echt een dikkerd en makkelijk om te lezen, dus die had ik zo uit.
Esther wilde een recensie, dus vooruit dan maar.

Op de eerste plaats denk ik dat het boek niet zo goed vertaald is (uit het Frans). Zinnen lopen niet en het voelt niet goed Nederlands aan. Dat is jammer.
Ook wordt er in het boek erg vaak verwezen naar films en boeken waarvan de inhoud als bekend verondersteld wordt. Misschien is dat voor alle Fransen het geval, maar ik wist 9 van de 10 keer niet waar het over ging. Kan aan mij liggen natuurlijk. 
Vooral het boek De uitverkorene van de heer speelt een belangrijke rol. Maar ik ken dat boek niet.
Verder vind ik dat er nogal veel verhaallijnen door elkaar heen lopen die er eigenlijk niet zo toe doen. En dat de karakters in het boek nogal plat zijn. En daardoor niet echt geloofwaardig.
 
De hoofdverhaallijn, volgens mij dat Jocelyne 18 miljoen in de lotto wint en dat aan niemand vertelt, vind ik wel aardig uitgewerkt. Zij houdt haar mond en gaat intussen nadenken over wat ze nou eigenlijk echt zou willen met haar leven. Daarbij komt ze steeds meer tot de conclusie dat haar leven eigenlijk best goed genoeg is zoals het is.
Ik ga natuurlijk niet verklappen wat er uiteindelijk gebeurt, dat zou jammer zijn voor de volgende nieuwsgierige lezer.
Maar ik moet zeggen dat ik daar wel veel van herkende. En ik vond een paar mooie uitspraken over liefde en relaties in het boek die ik wel vond kloppen. Maar ook die kan ik hier niet opschrijven zonder de clou van het boek te verraden.

Een van de verhaallijnen was dat Jocelyne een blog bijhield dat heel succesvol werd. En toen haar man ziek werd, kreeg zij enorm veel steun van haar vele lezeressen.
Hoewel dat in het boek wat overdreven wordt (vind ik), geeft het wel een beeld van hoeveel fijne vrouwen er actief zijn in Blogland. Juist in het echte leven.

Heb je zin om dit boek ook te gaan lezen? Stuur me dan een mailtje met je naam en adres via het mailformulier onderaan mijn blog.
Wie weet ligt het dan binnenkort in jouw brievenbus.

Pakketje uit België

Vandaag kwam er een pakketje helemaal uit België.
Van Trui, wie kent haar niet.
En deze leukerds zaten erin:


De foto komt van het blog van Trui.

Dankjewel iedereen voor het meedoen tot nu toe.
Het ziet er al heel vrolijk uit op mijn bank.

donderdag 1 augustus 2013

En nog eens drie

Vandaag zat er weer een pakketje bij de post.
Van Laura van het blog Laura's frutselblog.
Zij stuurde mij deze 3 schatjes:


Ze heten Tenta, Kraky en Fiddle. 
En reizen volgende week mee naar Zweden.

De foto is van Laura zelf.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...